Carpenters - Horizon (1975)

Typische Carpenters muziek, met die herkenbare stem uit duizenden van Karen. Easy Listening pur sang, met een aantal prima covers, waaronder Desperado, dat door haar mooie stem heel eigen klinkt. Verders niet te veel poespas dit Horizon, braaf, binnen de lijntjes, maar goed in zijn genre.

Only Yesterday bezorgd me altijd zoveel kippevel...

Matig album, maar het prachtige stemgeluid van Karen Carpenter maakt dit album enigszins te pruimen.
Mooi nummer: Solitaire

Met 200 concerten per jaar schoot er voor de Carpenters weinig tijd over om de studio in te gaan. In 1974 kwam er dan ook geen nieuw album. In juni 1975 verscheen Horizon. De druk van het artiestenbestaan begon zijn tol te eisen. Karen begon in dat jaar te lijden aan anorexia nervosa waaraan ze uiteindelijk 8 jaar later overleed en Richard slikte zijn overwerktheid weg met slaappillen. Zo krankzinnig druk als hun bestaan was, zo kalm en rustig gaat het toe op Horizon. Een oase van rust, opgenomen in de nieuwe 24-sporen studio van A&M. De Carpenters waren op hun best in de studio.

Horizon is een stap verder in de richting van de easy-listening. Softer dan op vorige albums, maar ook perfecter opgenomen en gearrangeerd. Mooi zijn opener en afsluiter Aurora en Eventide. Heel aardig is de vertolking van Desperado. Happy en de matige cover van Please Mr. Postman zijn de meer opgewekte momenten op dit zachter dan softe album met nummers als I Can Dream Can't I en (I'm Caught Between) Goodbye and I Love You als dieptepunten. Daar zou zelfs Willem Duys bij in slaap gevallen zijn. Only Yesterday is het bekendste en meest frisse nummer van de plaat. Solitaire is net wat te nadrukkelijk voor de stem van Karen, waarmee het rijtje hoogtepunten op deze plaat wel heel beperkt blijft. Alleen de productie krijgt een tien.

We moeten constateren dat de Carpenters zich hier op de weg naar beneden bevonden.

Sound past perfect in de December maand. Inderdaad is de productie goed er was er duidelijk genoeg geld om goede studio muzikanten in te schakelen.

Helaas, ja. De druk, de neiging het perfect te moeten doen. Het klonk nog als een idylle, maar de horizon verbreedde zich niet; de formule kwam tot stilstand. Wisten ze dat zelf ook?