Led Zeppelin - Coda (1982)

Best goed, met name voor de liefhebber van de rockkant van Led Zeppelin. Elk nummer is wel de moeite waard (behalve I Can't Quit You Baby, de versie is weliswaar anders maar hij staat al op het debuut).

Trouwens is het al meer mensen op gevallen dat Plant op Darlene een stuk ouder klinkt?

Een plaat die kwam omdat de groep contractueel nog 1 plaat verplicht was aan de platenmaatschappij .

Een allergaartje , left overs . De 3 overgebleven leden trokken nog wat oud spul uit de kast en wat nummers die In Through The Out Door niet haalden . 1 daarvan had zeker niet misstaan op die plaat en dat is de afsluiter Wearing And Tearing . Zep's antwoord op de punk rock . Een heerlijke track met Bonham op zijn best en Page's vette rif . Met afstand het beste nummer van Coda .
De eerste 3 tracks uit de beginperiode kunnen ook mijn goedkeuring dragen , en Bonzo's Montreux is een percussiestuk uit 1976 van Bonham zelf . Dit is uiteraard een ode aan de betreurde drummer . Dus die invulling vind ik prima .
Een aardig hebbedingetje die alleen al voor Wearing And Tearing de aanschaf rechtvaardigd

Persoonlijk vind ik de opener minstens even sterk hoor. Een stevig, snel en leuk nummer

Is ook zeker een hoogtepunt . Schijnt een nummer van Soulzanger Ben .E King te zijn . Deze is aardig verLedZEPLINT .

Inderdaad, heeft een typisch Zeppelin geluid.
Soms vraag ik me af hoeveel nummers ze wel hebben gecoverd.
Bijna het volledige debuutalbum, + vele LZII songs, + vele LZIII songs, etc

Meestal wel geinspireerd door hele oude blues in ieder geval .

Inderdaad, maar toch niet van hen - hoewel zo soms de originele artiest niet vernoemen.

De kracht zit aan het einde... de laatste twee nummers mogen zich tot het allerbeste werk van Zep rekenen wat mij betreft (natuurlijk wel op ruime afstand van Kashmir, Achilles' Last Stand en Whole lotta Love, maar dat is logisch).

Argus, dit kun je echt niet beter vinden dan Presence.
Dat is een puike plaat. Dit is vele malen minder.

Presence is hun laatste echte goeie plaat.

Ja, lekker stukkie muziek!

Iemand wat meer info over dit nummer?

Zwaar onderschat als je het mij vraagt.... deze Coda is een echte kliekjesplaat en onmogelijk te zien als volwaardige opvolger van het bestaande oeuvre.....

Ik wilde deze aanvankelijk wel hebben om mijn Led Zep verzameling compleet te maken, maar ik ben daar op teruggekomen. Ik draai Coda echt nooit. Zonde van het geld en de ruimte. Slecht is het zeker niet, maar het vormt geen geheel en het zijn meer wat overgebleven restjes.

Ik draaide de B-kant altijd vaker, Wearing and Tearing vind ik het beste wat Coda te bieden heeft.
Zowel op LP als CD in bezit.
Vraag me af waarom Hey, Hey What Can I Do er niet op kon, de B-kant van Immigrant Song.
En dan is er nog een vergeten nummer, Baby Come on Home. Staat op de CD-single van Whole Lotta Love uit '97.
Met deze nummers was Coda completer geweest dan het korte plaatje dat het nu is.

Edit: Ik zie ze nu tussen de bonustracks. Hadden ze wel op de eerdere uitgaven op CD mogen zetten.

we're gonna groove is een heerlijke opener, poor tom is van bonham genieten,i cant quit you is beter dan op het debuut, walters walk is wel lekker,ozonz baby vond ik nooit veel aan (ik kocht deze lp in 1982)maar klinkt me nu beter in de oren, darlene is lekkere piano,bonzo's montreux gaat wel en wearing klinkt groots en wild. maar een "mindere" zep is altijd nog beter dan een goede purple.

Moet dit eigenlijk niet bij de verzamelalbums staan?

Wellicht had bijna iedereen in 1982 diezelfde teleurstelling - toch nog een Led Zeppelinalbum, maar wat viel het tegen. De eerste twee nummers zijn nog heel lekker. Daarna krijgen we het overbodige I Can't Quit You, en de outtakes die toch allemaal terecht nit opgenomen zijn op eerdere albums. Soms klinken ze ook onaf. Zo is dit album een allegaartje, maar echt slecht is het ook weer niet. Fijn trouwens dat de CD heruitgave nog die bunustracks meeneemt - goed om die ook meteen op CD te hebben. Al met al is een 3-3,5 score een terechte.

Wel wel als dit left overs zijn ...

Leuk album eigenlijk. Enige probleem is dat het album geen geheel is door de aparte stukjes muziek die erop staan. Al bij al vind ik het album niet zo slecht. Voor mij is dit beter dan In Through The Out Door dat bijna niets te bieden heeft. Hier hoor ik tenminste nog lekkere rockmuziek.

3,5* voor deze plaat.

Dat drumnummer is trouwens heel goed

We're Gonna Groove I Can't Quit You Babe voor de rest kan ik er niet echt van uit m'n plaat gaan ............

Restjes uit de beginjaren en wat kruimels van de opnames van In Through the Out Door, met een drumsolo aangelengd tot een geheel dat net genoeg lengte heeft om voor een volwaardig album door te gaan. Meer kan ik van Coda niet maken.
Als verzamelalbum vind ik dit dan wel weer een leuk album. Met name We’re Gonna Groove en Wearing and Tearing bevallen me goed. Dat laatste nummer klinkt trouwens behoorlijk punk. Niet iets dat ik meteen van Led Zeppelin verwacht had. Ook I Can’t Quit You Baby bevalt me goed. Ook al staat dat nummer op Led Zeppelin I, deze herinterpretatie vind ik veel beter overkomen en lijkt met meer emotie te zijn ingezongen en -speeld.
Walter’s Walk is ook aardig. Daarentegen vind ik wat teveel herhaling in Ozone Baby zitten, en bij Darlene verpest de tekst het een beetje. Dat Bonzo’s Montreux bedoeld is als eerbetoon, snap ik, maar als nummer vind ik er weinig aan.

Als volwaardig studioalbum scoort dit geen voldoende. Te onsamenhangend. Maar als verzamelbak van wat losse nummers is dit nog best aardig.

3.0*

Volgens de hoesinfo is het een live-opname, opgenomen bij de sound-check ........

Ah, dat had ik er niet aan afgehoord.

Eigenlijk een laatste levensteken van de wereldberoemde band, die in 1982 pas 15 jaar zou hebben bestaan.

Het roept nu een vaag gevoel van muzikaal betere tijden op, begin jaren '80 werd het veelal beschouwd als dinosaurussen muziek en als zodanig ook al snel veroordeeld. Veel commerciële potten heeft het album ook niet gebroken.

Je kunt nooit in de toekomst kijken, maar had Led Zeppelin de tijd genomen en gewoon dertig jaar gewacht met het uitbrengen van deze restnummers, was er waarschijnlijk anders tegen aangekeken en was er ook anders gereageerd.

Het is "slechts" een restant aan LZ nummers, wat live nummers van begin jaren '70 die zijn bewerkt alsof het studionummers zijn, wat b-kantjes en nummers die de beroemde albums niet hebben gehaald, die waren blijven liggen.

Ik luister er zelf inmiddels wat anders naar dan in 1982, toen werd de LP al vrij snel terzijde geschoven. Maar goed bekeken vind ik het helemaal nog niet eens zo'n slecht album.

De jaren '80 waren qua muzikale omlijsting en productie natuurlijk helemaal niet besteed geweest aan Led Zeppelin. Dat ze in 1980 ophielden te bestaan, heeft ze denk ik wel behoed voor allerlei minder gewenste uitstapjes.

De veel latere jaren '90 duo albums van Robert Plant met Jimmy Page geven een veel betere indruk van hoe Led Zeppelin in moderne tijden nog had kunnen klinken.
Coda sluit slechts aan op begin jaren '70 maar doet dat als zodanig niet zo slecht.

Tot en met Physical Graffiti zijn voor mij alle Led Zeppelin-albums essentieel, de reguliere albums daarna zou ik heel goed kunnen missen. Coda heb ik weggegeven aan een echte fan. Soms mis ik het album nog wel eens, vanwege het prachtige I Can't Quit You Baby en We're Gonna Groove met excellent spel van Jimmy Page.

Ik denk dat de aangekondigde Deluxe van dit album zomaar eens voor de verrassing van het jaar kan gaan zorgen...

Ja, Jimmy liet doorschemeren daar iets speciaals van te willen maken. Wellicht ook omdat het album in z'n originele niet al te veel voorstelt, in verhouding tot de eerdere albums dan.

Juist omdat het al een rariteitenkabinet is wordt hier wellicht iets speciaals van gemaakt.

Raar dat het enige album waarvan ik geen hoge verwachtingen had bij de re-issuereeks, namelijk dit album Coda, eigenlijk het beste is van de ganse reeks.

Tracks die naar mijn inziens meer bieden dan zomaar een andere remix of instrumentale versie van reeds overbekende versie.

Hoogtepunten (van de deluxe) zijn voor mij If It Keeps On Raining (een prachtige demoversie van When The Leevee breaks) en het tegendraadse rif-feestje St. Tristan's Sword, de "mix in construction" van Bonzo's Montreux bevalt mij ook meer dan het origineel.

Het originele Coda album blijft voor mij zwak uitvallen en slechts 2, 5 * waard, ware het uitgebracht zoals nu (op bv 2cd's) tussen een 3,5 & 4*...

Wel een echte kliekjesplaat. Songs zijn niet slecht, maar er zit totaal geen samenhang in. Echt zo'n album waar alle restjes op gegooid zijn.

Op de bonus lp's staat een aantal zeer leuke extras. Dat Indiase gejengel had niet gehoeven, maar alleen al If It Keeps on Raining [When the Levee Breaks - Rough Mix is een erg interessante toevoeging.

Al met al is dit toch een best aardige compilatie.

Absoluut hoogtepunt: I Can't Quit You Baby

Net in huis gekregen (momenteel €12,98 bij Dodax), en het verbaast me hoe weinig berichten er bij de nieuwe uitgave van dit album staan. Voor alle duidelijkheid, van de tracklisting hierboven zijn nummers 1 t/m 8 het oorspronkelijke album uit 1982, 9 t/m 12 de bonustracks bij een heruitgave uit 2008, en 9 t/m 26 de bonustracks bij de 3CD-uitgave uit 2015 (met uitzondering van 10 dat er dan weer níét opstaat). En die 3CD-uitgave ziet er dan wel heel chique uit, maar de 15 nummers op de tweede en derde CD's duren samen nog geen 65 minuten en hadden dus gemakkelijk op één schijfje gekund. Milk it...