De nieuwe van Anna is helaas een stuk rustiger en meer folkachtig dan de vorige. Bij de eerste 5 nummers is de pit ver te zoeken. Dit maakt het al snel saai. Het klinkt inspiratieloos en alsof ze depressief is. (die indruk wekt de hoes naar mijn mening ook wel enigszins).
MAAR DAN! Dan komt Fun, waarvan ik al schreef dat het me doet denken aan Big Black Horse & The Cherrytree van KT Tunstall. In de coupletten blijf ik bij die uitspraak. Echter is het refrein totaal anders. Veel minder catchy dan het het geweldige nummer van KT. Dus weer een lichte teleurstelling. Hier zit echter wel veel meer pit in.
Love me is een beetje folk/jazz achtig. Lekker rustig en kabbelt wat voort. Soms doet ze me zelfs even denken aan Norah Jones. Maar ook hier geen pit.
Better than this is weer wat vlotter, maar is een beetje saai.
Wrong is een beetje bluesachtig. Kent een lekkere rustige opbouw. Persoonlijk vind ik dat nummer het beste van het album.
Echter komt dit album niet in de buurt van het niveau van Anna's debuut 'Yours sincerely'. Ik mis op dit album enorm de pit. Echt een enorme teleurstelling want ik blijf wel van haar stem houden!