Tower of Power - T.O.P. (1993)

Ik vind dit toch wel erg lekkere funk. Het eerste nummer spettert meteen de speakers uit. Zeer goeie blazers sectie, ondersteund met een aardige band. alleen de zang vind ik wat minder.

'Soul with a Capital S' is een geweldig nummer! Erg lekkere funk!!

Ze roepen dan wel Soul With a Capital S (geweldig nummer btw )...... Maar het is natuurlijk gewoon Funk With a Capital F........ en wat voor funk....... dit knalt lekker uit je speakers met een geweldige groove d'r in en lekker veel blazers.... i like it.....

Voor het visuele artikel:
Mooiboy Music - Tower of Power - Soul with a Capital 'S' (T.O.P., 1993)

Yeah, het is lente. Dát vraagt toch wel om minimaal één vrolijker album. En daarvoor zit je bij Tower of Power zeker goed! ‘T.O.P.’ is een plaat waar ik in de loop van de jaren steeds vaker op teruggevallen ben. Wat in eerste instantie een leuk maar niet al te bijzonder album leek, bleek later een groeiplaat te zijn. En met de openingstrack hebben ze een absolute klassieker gemaakt. “The only thing that turns me on is when I hear a soulful song…”

Soul dus, maar wel met een behoorlijke funkfundering. Of eigenlijk toch andersom, Tower of Power is in de basis een soulband die her en der de nodige funk in de mix gooit. Wat meteen opvalt aan ‘Soul with a Capital ‘S’’ is hoe ongelofelijk strak de blazerssectie onder leiding van Emilio Castillo staat te spelen. Niet voor niets dat zij ook als sessiemuzikanten veelgevraagd waren bij andere grote artiesten (denk oa. aan Santana, Elton John, Candy Dulfer en nog veel meer). Ik heb de band zelf twee keer live mogen zien en ook daar maken zij het nog steeds waar. Bijzonder gaaf om mee te maken! Daarnaast had Tower of Power met Rocco Prestia een weergaloze bassist (helaas in 2020 overleden) die ook op ‘Soul with a Capital ‘S’’ de sterren van de hemel speelt. Wat een ongelofelijke groove had deze man! Inmiddels hebben ze met Marc van Wageningen (een Nederlander!) een waardig opvolger gevonden.

‘Soul wih a Capital ‘S’’ is en blijft voor mij één van de fijnste feel-good nummers. Hoe shit je je ook voelt, met deze song gaat eigenlijk altijd de zon wel weer een beetje schijnen. Ook de niet al te serieuze tekst tovert elke keer wel weer een lach op m’n gezicht. Ik ben zelf totaal geen danser, maar bij zo’n nummer als dit is het toch wel erg lastig om niet wat moves uit je mouw (proberen) te schudden. Heerlijk!

Ik leerde Tower of Power via een vriend van de middelbare school kennen die wat meer muziek in de funk en jazz hoek zocht. In die tijd kon je nog cd’s bij de bibliotheek lenen en daar hadden ze deze en ‘Souled Out’. Beide prima platen, al luisterde ik er niet enorm veel naar. Dit veranderde een aantal jaren later. Zo deed hij het opeens goed bij wandelen/sporten (funk geeft energie!) als bij het studeren (door de nodige rustigere balladachtige nummers). Waar ik in eerste instantie de plaat wat wisselvallig vond omdat ik eigenlijk altijd de langzamere nummers skipte, begon ik opeens de afwisseling erg te waarderen. Zo zie je maar weer hoe muziek in de loop van de jaren kan rijpen.

Naast ‘Soul with a Capital ‘S’’ zijn er nog een aantal lekkere dansbare funkkrakers terug te vinden op ‘T.O.P.’. Wat te denken van het op en top 90s aandoende ‘It All Comes Back’ met diepe bas, het heerlijk vrolijke ‘I Like Your Style’ en het tikkeltje ondeugende ‘Come on with It’ (gezongen door Castillo). Probeer daar maar eens stil bij te zitten! Ook het wat meer poppy ‘You’ (gezongen door gitarist Carmen Grillo) is de laatste jaren enorm gegroeid bij mij en is daarmee een klein favorietje geworden. ‘The Real Deal’ is ook een prima funkstamper, al doet de key change bij het laatste refrein (zoals wel vaker) afbreuk aan de rest van de track. Alleen ‘Mama Lied’ met een te vaak herhalend refrein doet het bij mij wat minder goed en is wat aan de melige kant.

Er moet natuurlijk ook wat te zwijmelen zijn en lukt met de ballads op deze plaat zeker wel. Hoewel de hoeveelheid ballads en balladachtige nummers voor zo'n funky plaat misschien wat aan de hoge kant is zijn het prima songs. Eerlijk is eerlijk, ze hebben wat moeten rijpen voordat ik ze heb leren waarderen. Zo is ‘Please Come Back to Stay’ een sterke ballad met een emotionele lading en is ‘Quiet Scream’ door het haast wat onheilspellende randje erg geslaagd (hier werkt de key change dan weer wel). ‘Come to a Decision’ is degelijk maar wat standaard en daardoor voor mij de minste van de drie.

Ook staat er nog wat instrumentaal werk op de plaat. ‘Cruise Control’ brengt me weer terug naar m’n middelbare schooltijd en heeft zowel een feel-good als een licht melancholische vibe. Samen met ‘South of the Boulevard’ zijn het twee sterke jamachtige songs waarbij alle bandleden de mogelijkheid krijgen om te shinen. ‘The Educated Bump Part I’ en ‘II’ zijn leuke fragmentjes die de plaat halverwege onderbreekt en afsluit maar té kort om echt zelfstandige nummers te zijn. Hier hadden ze beter één langer nummer van kunnen maken.

Als laatste toch ook nog even een bijzondere vermelding voor de zanger op ‘T.O.P.’, Tommy Bowes. Hij heeft een stem die zowel de ruigheid van de funk aan kan als de gevoeligheid die ballads nodig hebben. Jammer genoeg is hij geen onderdeel meer van de band. ‘T.O.P.’ is productioneel misschien een tikkeltje aan de gladde kant, maar het geheel is heerlijk afwisselend en opgebouwd uit sterke nummers waardoor het een fijne en boeiende plaat blijft. Het feit dat het album zo gegroeid is in de afgelopen jaren bevestigd dat ook wel. Of het nou lente of een ander seizoen is, van ‘T.O.P.’ valt altijd wel te genieten!