Een heerlijke bak herrie, deze Vegas Throat. De throat slaat misschien wel op de keel van Dave Sardy, die te keer gaat als een gemuilkorfde psychopaat. Terwijl het best een aardige man is. Ooit zag ik ze live aan het werk in de Vlerk in Rotterdam. er waren ongeveer twintig betalende bezoekers op af gekomen. Voor het concert begon ging ik nog even naar het toilet. Terwijl ik aan het plassen ben komt er een boom van een kerel (type houthakker met woest baard en afgeknipte legerbroek) naast mij staan. Té dichtbij gezien de ruimte die nog beschikbaar was. 'Hi there, little buddy' zei hij met zware stem en vroeg of ik zin had in het concert. Ik beaamde dat en zei dat ik erg benieuwd was naar de band. Hij zei dat hij dat ook was, maar dat ze nog wel eens de neiging hadden om slordig te spelen. Ik vroeg of hij ze dus vaker had gezien, en hij zei dat hij hun #1 fan is, die ze volgt op tournee en geen concert mist.
Toen een kwartier later de band begon, bleek de kerel uit het toilet opeens op het podium te staan en Dave Sardy te zijn. De bassist zag er uit als een broodmagere junk en de drummer (luisterend naar de porno-naam Rock Savage) had een enorme gong achter zich hangen, waar hij af en toe een flinke ros op gaf. Er hoefde geen microfoon bij de gong, die was zo al hard genoeg.
Ik trek bij herbeluistering toch een halve punt van deze plaat af. Dit omdat ik Gimmick, die ook op 4.5* staat, beter vind maar ook omdat van deze plaat op één of andere manier de nummers me niet bijblijven. Terwijl het toch echt wel heel goed is allemaal. Maar van Gimmick kan ik de nummers één voor één dromen, en van deze niet. Deze plaat is compacter, het is meer een grote brok geluid.