All That Remains - A War You Cannot Win (2012)

De vorige paar albums waren sporadisch al op het randje, daar ging het geluid van de band regelmatig richting commerciële rock; ditmaal is men helaas definitief afgezakt. In een paar songs trekt de band nog steeds stevig van leer, maar de meeste songs zijn vlees noch vis. Van gemakzuchtige deuntjes als Asking Too Much en een plichtmatige powerballad als What If I Was Nothing worden de fans niet echt blij, vrees ik. De afwisseling tussen ruige beukers en simpele rocksongs zorgt wel voor veel variatie, maar of dat in dit geval nu iets positiefs is... nee.

Gewoon een lekker album om te luisteren met veel afwisseling tussen rock en met metal invloeden. Bij de uitgave van dit album waren mensen teveel bezig met het album vergelijken met hun vorige, dat doe ik niet. Waardoor ik het album veel hogere sterren geef. Lekkere nummers waar je niet teveel van moet verwachten maar gewoon van moet genieten. De drang om het te vergelijken met hun vorige albums moeten mensen loslaten. 'Down Through the Ages' is een goeie opening en het nummer dat volgt (You Can't Fill My Shadow) laat hardere klanken horen: Dat geeft mij de indruk dat het album veel afwisseling bevat. Ik vind de stijl van dit album heerlijk, rock en metal worden gecombineerd en dat doet dit album goed.