Amenra - Mass V (2012)

Ja, moest iemand het kunnen opnemen, dat zou super zijn.. Ik heb het al geprobeerd met Camtasia 7, maar, hoewel het geluid wel goed zit, hapert het beeld nogal. Mijn computer is niet sterk genoeg jammergenoeg.

Ongelofelijk goede plaat, die mij steeds opnieuw weet te boeien... Een sublieme combinatie tussen krachtige (lees: verwoestende) & emotionele vocals en muzikaal meesterschap. Blij om te beseffen dat er zoveel lekkers uit ons kleine Belgenlandje komt Hell Yeah.

Als je op het label Neurot zit behoor je tot een speciaal gezelschap. Ufomammut zit onder andere op het label van Neurosis. Vorig jaar mocht Amenra ook toetreden tot het gezelschap. 2 maanden geleden kwam de vijfde plaat uit.

Het eerste wat opvalt als je deze plaat opzet is dat de productie zwaar vooruit is gegaan ten opzichte van Mass IIII. Dat album klonk heel vuil en modderig en Mass V klinkt krachtig en helder. Dit komt door Billy Anderson, die platen van onder andere Neurosis produceerde. Mass IIII zie ik dan ook als een modderig slagveld en Mass V als een apocalyptische en desolate omgeving zoals hij ook in het boekje te zien is.

Amenra houdt over het gehele album het tempo laag en er zit vrij weinig variatie in het album. De band werkt echt naar een bepaald thema toe en focust zich op het neerzetten van een gitzwarte sfeer. Op sommige momenten heb ik liever dat de band iets sneller naar een climax werkt, maar bij Nowena | 9.10 had ik het graag een stuk langer gewild. Het monster Amenra wordt even getemd in de eerste minuten van dat nummer. Colin laat horen dat hij heel goed clean kan zingen en het akoestische werk klinkt net zo desolaat als het harde werk. Ik hoop dat Amenra dat meer in de toekomst gaat doen.

De vocalen van Colin zijn zeer indrukwekkend. In de metal is het een zeldzaamheid dat je een vocalist hoort schreeuwen en dat je de pijn voelt. Het zijn echt getormenteerde schreeuwen die van heel diep komen. Er zit weinig variatie in de vocalen maar ze zijn zo godvergeten intens dat ik het helemaal niet erg vind.

Op het instrumentale vlak wordt alles vrij beperkt gehouden. De drums zijn zwaar en donderend, hetzelfde geldt voor de bas. De gitaarpartijen zijn kaal en onheilspellend. Vooral in Nowena | 9.10 waar wordt gestrooid met wat black metal-riffs. Ook schreeuwt Scott Kelly op dit nummer mee, een welkome afwisseling. De combinatie van de getormenteerde schreeuwen van Colin en de oerkreten van Scott Kelly werkt zeer goed. Daarom is dat ook met afstand mijn favoriete nummer van het album.

Mass V is een verdomd duistere plaat geworden. Qua post-metal/doom behoort Amenra inmiddels tot de top van het genre. Op sommige momenten vind ik de opbouw net iets te lang duren maar dat zorgt er ook voor dat de uitbarsting er echt hard in komt. 40 minuten is precies een goede lengte voor een plaat als Mass V. De zeggingskracht is dan wel duidelijk. Wie houdt van een heerlijk potje zwartkijken zit bij Mass V aan het goede adres.

Mooi stuk!
Ben het ook volledig met je eens, alleen vind ik soms die lange opbouwen niet echt storend.
De plaat krijgt daardoor vind ik een spannende sfeer, waar je de hele tijd met de vraagt zit wanneer slaan ze toe.

Loodzware plaat, lekker obscure metal dit. Maar toch had ik het liever afgewisseld gezien met gewoon wat meer cleanere zang d'r tussen. Geen idee wat er allemaal geschreeuwd wordt namelijk. Vind 'm vet maar tis toch niet helemaal mijn ding dit.

Vorige week zondag live gezien in Hasselt. Amenra wordt live alleen maar beter en beter (3e keer dat ik ze zag). Twee nieuwe nummers passeerden de revue. Ondanks dat Nowena mijn favoriete nummer van de CD was, maakte vooral Boden erg veel indruk live door z'n geweldige opbouw. Dat waren de nummers van Mass V die ze gespeeld hadden. Het geniale - afsluitende - Silver Needle Golden Nail liet de menigte uiteindelijk verstomd achter.

Mass V, ik keek hier bijzonder hard naar uit maar moet toegeven dat ik misschien ietsjes was teleurgesteld bij de eerste luisterbeurt. Mijn favoriet van deze heren is zonder twijfel Mass III, minder opbouw, recht op de tanden. Geef mij zelfs maar Mass I boven Mass IIII, toen waren ze stiekem nog een hardcoreband, ik heb het blijkbaar wat moeilijk met lange intro's en opbouwen. Korte attentiespanne.
Maar hoe meer ik Mass V luister, hoe beter hij me bevalt. Het geluid is zoals hier al werd aangehaald inderdaad een pak helderder. Colin z'n stem zit niet meer zo diep in de mix en live is dit ook het geval. Van deze verandering ben ik ongetwijfeld grote fan. Het is een andere Ra, dreigender, maar ten slotte wel vol uithalend. Ze worden groot deze mannen, en terecht.

Zonet weer even opgelegd nadat ik 'm een tijdje niet had gehoord. Man man, dit treft me dwars door m'n lijf! De demonen en gruwel zijn me meester. Wat een tragisch meeslepende oerkreten, gedragen door een bombast van sludge of all sludges, right in your face. Beste luisterervaring tot nu toe (van de pakweg acht). Twijfel... 4? 4,5?

Alweer de vijfde in de geweldige reeks 'Mass' platen van -mag ik toch wel zeggen- onze beste Belgische band allertijden.
Waar de voorgaande delen zo donker waren als de nacht en klonken als een kruistocht door pitoreske dorpen waar er wordt geslacht en geplunderd; is Mass V de schreeuw van de slachtoffers. De productie is helderder dan de voorgaande en laat als het ware de vernieling van de plundertochten zien.

De songstructuren zijn pakken beter dan op de voorgaande 'Mass' platen.
Er is duidelijk meer over nagedacht want ieder nummer geniet een prachtige opbouw waarin de luisteraar op de proef wordt gesteld. Niet door de moeilijkheidsgraad - want die ligt volgens mij zelfs lager dan op de voorgaande delen - maar door die prachtige onderhuidse spanning. Je voelt gewoon dat de dik geproduceerde gitaren ieder moment als een mokerslag kunnen invallen, maar wanneer blijft steeds moeilijk te zeggen. Daar ligt volgens mij het mooie aan de opbouw in, neem nou Nowena 9.10 waarin na de prachtige akoestische opening de gitaren invallen als een figuurlijke bom. Alsof de mist die er in de lucht hing bij het begin van de ene op de andere seconde plaats maakt voor donder en bliksem. Dit alles in een desolaat landschap tussen de ruïnes en gebergten.

Misschien toch wel de mooiste uit de reeks tot nu toe. AmenRa bewijst toch nog maar eens niet alleen een prachtig Belgisch product te zijn, maar gewoon een prachtig wereldproduct die zich kan meten met de beste (Metal)bands ter wereld.

Toch zonet verhoogd. Wat een impact, onbeschrijflijk... Morgenavond een meervoudige whiplash gaan oplopen in Diksmuide met Mexicola, heerlijk

Langzaam opbouwende metal... Zucht... Waar hebben we dat eerder gehoord? Cult of Luna is helaas nooit een blijvertje geworden en ook Neurosis lijkt mij niet meer vast te pakken. Misschien is heel sludge metal wel niets voor mij. Wie weet. In ieder geval gieten de heren van dit belgische bandje er een vreemd sausje over. Gefluister, soundscapes en manisch geschreeuw (flinterdun) passeren de revue. Alleen lijkt alles al twintigduizend keer gedaan te zijn, maar dan door een andere band en beter.

Oeh, dat zijn harde woorden. Als je zowel Neurosis, Amenra als Cult of Luna niet trekt, is deze tak van sludge inderdaad misschien niet je ding.

Echte sludge is dit ook niet, dan denk ik eerder aan Eyehategod, Goatsblood, Acid Bath (hoewel dat ook geen echte sludge is), Meth Drinker, enzovoort.

Gewoon 4 goede tot uitstekende nummers. Vooral Boden en Nowena zijn echt weer te geniaal voor woorden. En toch zit er iets minder vaart in dit album vergeleken met de vorige 2 meesterwerkjes.

A Mon Ame bijvoorbeeld duurt toch net ietsjes te lang, en er sluipt soms zelfs wat saaiheid in het nummer. Toch wel weer een zeer geslaagd project dit.

Klopt, maar het geheel lijkt wel nog net iets meer doordacht te zijn. Wat meer de Neurosis-stijl op, terwijl ik Amenra juist altijd zag als een soort van rauwe en chaotische versie van die band.

Hoewel het Amenra dan ook weer veel tekort doet om te vergelijken met gelijk welke andere band... Deze Belgen hebben een geheel eigen gezicht en doen hun eigen herkenbare ding.

Je hebt gelijk, heb hem ook maar gewoon verhoogd naar 4,5. De sterkere productie maakt dit album even geniaal als de twee voorgangers. Toch een hele prestatie hoor, 3 meesterwerken na elkaar maken. En het optreden van gisteren was echt geniaal, Nowena was zelfs het ultieme hoogtepunt van de show denk ik. En afsluiter Silver Needle. Golden Nail ook, uiteraard.

Ik wil Boden hierbij vervangen door Dearborn and Buried, die vind ik ondertussen toch wel nog iets genialer. Wat een monster van een nummer.

Het nummer Am Kreuz kwam hard binnen vannochtend en daarom wil ik dit album zeker nog een kans geven.

Ook dit album is werkelijk subliem. De band blijft dezelfde koers varen alhoewel er kleine details zijn die wat afwijken met de 2 vorige platen. Het voelt vaak wat lomer en zwaarder maar Mass V blijft boeien. We mogen ons weldra gaan opmaken voor Mass VI!

Berichten verplaatst naar Amenra

Tgoh, daar gaat m'n hoop dat je eindelijk het album eens hebt beluisterd

Morgen zie ik ze eindelijk nog eens in de Vooruit! Psyched AF. Hoop daar de vinylversie van dit album te kunnen bemachtigen.

Berichten over het nieuwe album en shows verplaatst naar Amenra

Boden is zo intens. Zo bruut als opener van hun Lowlands-concert, waar ik ze zag. Nog steeds hun beste track, vind ik.

Amenra is zo'n band die ik al erg lang volg maar waarvan ik gewoon niet weer wat voor zinnigs ik erover moet schrijven.

Vanochtend duwde ik deze vijfde hoogmis weer eens in de speler en zat ik veertig minuten lang met de bek los te luisteren. Hoe je met beperkte middelen overrompelend kan zijn gesproken.

Mass V vind ik zelf ook wel de allerbeste uit het rijtje. Amenra zuigt je op met de zwaartekracht van een zwart gat. En spuugt je daarna ergens aan de andere kant weer uit met het gevoel een eeuwigheid van de planeet geweest te zijn. Het doet mij meer dan het werk van Neurosis ooit deed.

Zoals gewend van Amenra is het hele album getekend door een wanhopige en dreigende sfeer. Uitgestrekte, eindeloze zwarte vlaktes waar je je als luisteraar doorheen dient te worstelen, terwijl de wanhopige schreeuwen van Van Eeckhout klinken in de verte. De nummers nemen hun tijd, maar barsten allemaal gestaag uit elkaar. Nowena | 9.10 is wat mij betreft het meest imposante nummer op het album. De track hanteert een langzaam tempo maar is zo absurd verpletterend dankzij de krachtige aardbeving-riffs. Soms een klein tikkie teveel van hetzelfde voor mijn smaak, maar qua verstikkende ambience is Amenra een van de beste.

Dearborn and Buried doet helaas echt afbreuk aan deze plaat, die verder gewoon topnotch is. Een ongekend suspenseloos nummer naar de standaarden van Amenra, en helemaal verkeerd geplaatst als eerste nummer waar het te veel zijn stempel drukt.

In de top 100 van...



Little did I know dat in de periode tussen dat ik dit schreef op respectievelijk 21 december 2012/18 december 2023 en nu Mass V een komeetachtig traject zou afleggen van minst naar meest favoriete Ra, met het voorgenoemde nummer dat dus als laatste landde. Het is gewoon de meest duistere, monotone en logge van het stel en dat is nu precies wat de muziek van deze band zo goed maakt. Ik zag de heren ooit live na de release van Mass III in het LVC in Leiden, en als de avond niet zo was ontsierd door een ruzie met mijn toenmalige vriendin had ik hier meer van genoten. Ik hoorde dat er een bijzonder goede band stond te spelen maar het kwam daardoor niet aan. Dat werd helemaal goed gemaakt in Paradiso vorig jaar. Volgens mij loop ik nog steeds op dat optreden rond, het was een transcedendale ervaring. Daar werd overigens niks van deze plaat gespeeld, dan zou het vast nog beter zijn geweest...

Vind je deze plaat goed, luister dan ook eens naar: Amenra - [vanaf Mass III is het allemaal schoon].

Aangekruist als favoriet:
1. A Mon Ame
2. Nowena I 9.10