Fleetwood Mac - Madison Blues (2003)

Vrij bijzonder album, niet zo gemakkelijk te vinden en in ieder geval prijzig, met interessante live opnames en ook studio werk, o.a. van de Christine Perfect band.

Ik moet het album van de week ontvangen, dus wordt vervolgd.

De Christine Perfect Band? Ik dacht toch aardig wat te weten van Fleetwood Mac, deze onvervalste blues en rockband, actief sinds 1968.

Maar gelukkig blijkt er toch af en toe nog weer eens iets te verschijnen waar je geen weet van had, feitjes én muziek. Die muziek is nu in ieder geval op dit album gezet, Madison Blues.

Uit chronologisch oogpunt moet het, denk ik, als volgt worden gezien. In 1969, kort na haar huwelijk met John McVie, vertrok Christine Perfect bij collega blues band Chicken Shack en zette zich aan een soloalbum, dat uiteindelijk The Legendary Christine Perfect Album zou worden. Precies rond die tijd ook ongeveer, verliet Peter Green Fleetwood Mac.

In enigszins ontredderde toestand ging Fleetwood Mac (Fleetwood, McVie, Kirwan en Spencer) aan de slag om uiteindelijk te komen met het album Kiln House. Eén van de band's minste albums ooit naar mijn smaak, maar goed.
Op het laatst, toen Kiln House bijna af was, werd Christine McVie (Perfect) alsnog lid van Fleetwood Mac, voor wat ondersteuning met keyboards en background vocals. Geen compositorische inbreng of lead vocalen.

In de periode daar vlak voor, heeft zij met Chris Harding, Rick Hayward en Top Topham vier nummers opgenomen, blijkbaar onder de groepsnaam The Christine Perfect Band. Op deze cd worden die nummers voor het eerst geopenbaard, het zijn de tracks 1 t/m 4 van het studioalbum van dit boxje. De andere cd is een live cd van Fleetwood Mac uit die tijd, de dvd bevat een interview met Jeremy Spencer van meer dan anderhalf uur.

Christine McVie heeft nooit iets gedaan met die vier nummers, heeft er nooit naar teruggegrepen en is met nieuw materiaal gekomen toen Jeremy Spencer Fleetwood Mac verliet en werd vervangen door Bob Welch. Haar eerste werk voor Fleetwood Mac staat dus op Future games (1971).

Die "onbekende" nummers vind ik van een behoorlijke schoonheid, beter dan de songs op de Legendary Christine Perfect Album en beter ook dan het meeste werk dat Fleetwood Mac op Kiln house heeft staan. Het is buitengewoon jammer, dat deze nummers blijkbaar niet meer konden worden opgenomen door Fleetwood Mac om toegevoegd te worden aan Kiln house, het had dat album van heel wat extra's kunnen voorzien.

Christine Perfect is/was een bluespianiste die zelf ook zong en haar nummers schreef, werkelijk voor die tijd een hele openbaring in een door mannen gedomineerde wereld. Dat ze in die tijd zulke sterke nummers heeft geschreven (en ze klinken op deze cd ook opmerkelijk goed) was mij in ieder geval volledig onbekend, ze waren dus ook nog nooit eerder verschenen.

Dat maakt dit album voor elke Fleetwood Mac liefhebber (oude of nieuwe school) een "must" van de eerste orde. De rest van disc 1 is overigens ook buitengewoon aan te raden, met name ook haar destijds ook nieuw opgenomen versie van Crazy about you. Nieuw ten opzichte van deze track op The Legendary Christine Perfect Album.

Zo heb ik vandaag tot mijn grote vreugde vier nieuwe songs ontdekt bij nota bene Fleetwood Mac en dat maakte de hoge kosten voor deze box (is ook moeilijk te vinden) meer dan goed.

NB: nog even in mijn eigen archieven gedoken (een mens heeft meer dan hij denkt) en de betreffende niet eerder uitgebrachte nummers in 2003 zijn later ook nog eens terechtgekomen op de compilatie Complete Blue Horizon Sessions van Christine Perfect (2008). Dat boxje is makkelijker te vinden en ook beduidend goedkoper.

Vandaag heb ik de enkele CD The Early Years (FNM, 2008) bij de Hema gekocht.
Daarop staan 16 tracks van deze Madison Blues dubbel-CD. Er staat geen informatie over de nummers vermeld. Wel dat de tracks met een sterretje live in concert 1970 en 1971 zijn. Op FleetwoodMac.Net vond ik meer informatie over de nummers.
De geluidskwaliteit is redelijk.
De slechtste FM-live die ik in mijn collectie heb zijn de opnamen van Live in London '68 en op de Green Shadows compilatie staan ook een aantal nummers met een mindere geluidskwaliteit. Het beste vind ik de geremasterde trilogie van Live in Boston.