John Prine - John Prine (1971)

dit is een erg lekker album. Met gemaak 4 sterren, kan hoger worden

ik heb hem verhoogd, naar 4,5, Wat is dit een een eerlijke plaat. Country zoals het misschien ooit bedoeld.

Wat een debuut ! Country op zijn best . Sterk ondergewaardeerde plaat hier op MM! 6 stemmen is echt veel te weinig voor deze oersterke plaat. Hier zijn veel meer liefhebbers voor. Ze moeten het alleen nog even weten.

Tijdloos document, binnen het singer / songwriter gebeuren van de zelfde ongrijpbare klasse als Paul Siebel's Woodsmoke & Oranges en Guy Clark's Old No. 1 ............... Geen kollektie is kompleet etc etc

Mooie teksten, heerlijke stem, heerlijke instrumentatie en mooie melodiën.

Wat luister ik graag naar zijn vertelsels. Het hoogtepunt is moeilijk aan te duiden want er zijn er wel veel. Nu goed dan, doe mij maar "far from me"

5*

Dat is een mooi lijstje dat je daar opnoemt. Ik zou daar nog aan willen toe voegen Mickey Newbury's "Frisco Mabel Joy" en het (tot nu toe) enige album van Willis Alan Ramsey. Allemaal albums met een country randje en gekenmerkt door liedjes met prachtige melodielijnen, zoals Davez hier terecht over deze van John Prine zegt.

Prachtig debuutalbum van één van de beste tekstschrijvers op aarde. 'Pretty Good', 'Sam Stone', 'Illegal Smile' en 'Hello In There' zijn enkele van zijn beste songs.

Ik vind het echt bespottelijk dat singer-songwriters als Townes Van Zandt, Tim Hardin, Steve Earle, Guy Clark, Phil Ochs zo onderbelicht zijn (en waarschijnlijk blijven). En waar luistert men wel naar? Juist, overschatte nepartiesten van nu, zoals John Mayer en Ryan Adams die helemaal niets te zeggen hebben. Puur subjectief natuurlijk, maar de songwriters uit de jaren zestig en zeventig zijn nooit geevenaard. En dan heb ik het niet alleen over Dylan, Neil Young of Springsteen...

Jammer genoeg de enige plaat van John Prine die een beetje erkenning krijgt op musicmeter. In mijn ogen behoort hij zeker tot de grote der aarde; zijn album Fair and Square staat al een tijd in mijn top 10. Maar ik zou eigenlijk niet tussen dit album en fair and square kunnen kiezen, ze zijn dan ook totaal verschillend omdat in de jaren 80 zijn stem flink verandert is dankzij een slopende ziekte die hij gelukkig heeft overleefd.

Dit album staat barstenvol klassiekers en zorgt elke keer weer voor rillingen op mijn rug, mede dankzij de erg mooie verhalende teksten die soms vol zitten van de tragiek danwel humor. Deze twee uitersten bijelkaar brengen is wel aan Prine besteed. Misschien worden het nog ooit 5 sterren, maar voorlopig nog even 4.5* voor dit prachtige tijdloze meesterwerk.

Overigens ben ik het niet met je eens (Down_by_Law) over Ryan Adams, maar dat is een andere discussie die ik graag met je wil voeren .

Ik ben het zeer zeker wel met Down by Law eens m.b.t. Ryan Adams en John Mayer. Is mij ook veel te glad en komt me te gemaakt over. Nee dan John Prine dat is puur en weet mij wel te raken. Nummers als Far from me, Quiet Man, Angel from Montgomery mogen voor mij gerust klassiekers genoemd worden. Ik heb overigens in jou top 10 lopen gluren (haal Queen even weg man) en heb n.a.v. Fair & Square eens beluisterd, wat me positief verrast heeft. Niet direct een top 10 notering in mijn geval, maar wel verrassend goed, kom ik later op terug. Terug naar dit album. Ook een perfecte hoes eigenlijk. Het is ook echt alsof hij gezeten op een strobaal alle liedjes ineens uitgepoept heeft. Over puur gesproken.

Heerlijk album inderdaad. Ik doe er nog een halfje bij. Moet toch eens wat meer van Prine gaan luisteren.

Raven heeft pas een 2CD uitgebracht met z'n eerste 4 albums: Angels Of Montgomery. Beide schijfjes gaan hier regelmatig achter elkaar door en ik heb echt moeite om ze tussentijds af te zetten. Lukt alleen als dat écht moet .........

Heerlijk album. Vooral Sam Stone vind ik hartverscheurend mooi en bovendien getuigen van lef om daarmee te komen tijdens de Vietnamoorlog. Die qua tekst helaas nog steeds actuele song is erg fraai gecovered en in 1970 op single uitgebracht door Bob Gibson. Via hem leerde ik het jaar erna dus dit prachtdebuut van John Prine kennen. Bepaald geen spijt van want er zou nog veel moois volgen.

'In an interview with Word Magazine, Roger Waters of Pink Floyd claimed Prine as an influence, stating that “His is just extraordinarily eloquent music – and he lives on that plane with Neil Young and Lennon.” In fact, parts of the melody of “Sam Stone” were used by Waters in the opening of “The Post War Dream” from the 1983 Pink Floyd album, The Final Cut.'

mooie cover die gedoe gaf:

Bob Gibson - Sam Stone (1970) - YouTube

Dit album is voornamelijk opgenomen in de American Sound Studios in Memphis, waar Elvis enkele jaren voorheen zijn geweldige album "From Elvis in Memphis" had opgenomen. Op dit album van Prine spelen ook wat muzikanten mee, die ook op Elvis platen te horen zijn, zoals de juist overleden Reggie Young, Bobby Emmons, Bobby Wood, Mike Leech en Gene Chrisman. Dit album klinkt voor mij als een kruising tussen folk & country. Het nummer "Paradise" is een bluegrass klassieker geworden (volgens Prine zelf).

Het wordt weer zo'n dag.........Gister is hij overleden....... RIP John Prine

Hello in there, om te janken zo mooi...

Schitterend debuutalbum met fantastische teksten. Essentieel album voor iedere Americana fan.

Deze plaat is essential record of the month bij Vinyl Me, Please deze maand.
Typisch een plaat waar je (ik) anders niet bij terecht was gekomen maar die de aanschaf meer dan waard is.
Mooie pure country-folk met zeer sterke teksten. Geen wonder dat mensen als Dylan, Springsteen en Isbell allemaal zeer hoog opgeven van de vorig jaar aan Corona overleden John Prine.
Het prijsnummer hier is wel Angel of Montgomery.

50 jaar!

En het haalde niet eens het "Six O'Clock News"! Treurig is dat. Zeker omdat dit album "Pretty Good" is.

Fijn dat er weer eens aandacht is voor dit meersterwerkje!

Had 'm "toevallig" weer op staan vandaag. Tijdloos meesterwerk.

Inderdaad een top lp .nadien konden alleen maar COMMON SENSE en BRUISED ORANGE aan deze debuut lp tippen

weinig toe te voegen aan bovenstaande commentaren. inderdaad een tijdloos meesterwerk. als eerbetoon aan de man citeer ik hierbij deels uit de liner notes van Kris Kristofferson bij dit album:

quote
John Prine caught us by surprise in the late-night morning let-down after our last show in Chicago.
Steve Goodman (who'd shared the bill with us that week) asked us to go to Old Town to listen to a
friend he said we had to hear, and since Steve had knocked us out all week with his own songs, we obliged.
There was that awkward moment, us sitting like there, "Okay, kid, show us what you got", and him standing up there alone, looking down at his guitar like "What the hell are we doing here, buddy?"
Then he started singing and by the end of the first line we knew we were hearing something else.
It must've been like stumbling onto Dylan when he first busted onto the Village scene.
He (John Prine) sang about a dozen songs, and had to do a dozen more before it was over.
Unlike anything I'd heard before. Sam Stone, Donald & Lydia. The One about the Old Folks.
Twenty-four years old and writes like he's two-hundred and twenty. I don't know where he comes from,
but I've got a good idea where he's going. We went away believers, reminded how goddamned good
it feels to be turned on by a real Creative Imagination
unquote

de rest is geschiedenis

Een van die platen die nooit vervelen. Eerlijk gezegd is dat een understatement. Klinkt voor mij iedere keer weer als de eerste keer. En het aantal draaibeurten is in de meer dan 50 jaar dat ik de plaat heb ondertussen ontelbaar. Ook bij zijn collega's zeer geliefd gezien de vele coverversuess van een aantal klassiekers op dit album.

Waarbij ik de Everly Brothers versie van Paradise van speciale betekenis vind. De broers groeiden op in de omgeving van Muelenberg County, het grootste gedeelte van hun familie werkte er in de mijnen. Pa Ike oorspronkelijk ook.

iemand nog eens aan John Prine gedacht de laatste tijd? Dit debuutalbum uit 1971 is sterk in zijn eenvoud . nu ikzelf wat ouder word (geboren dec. 1956) vind ik "hello in there" wel zeer dichtbij komend
Alle 13 goed ? Nee de afsluiter "flashback blues"is naar mijn mening overbodig
de zin van het album , "there's a hole in daddy"s arm where all the money goes"
nee dit is geen feel good album maar de realiteit in de VS

Ik vind het juist wel een feel good album, omdat hij zoveel serieuze en zware zaken met een knipoog brengt. Zelfs het zinnetje dat jij aanhaalt brengt hij op een luchtige, bijna grappige manier, terwijl het natuurlijk allesbehalve grappig is.

Dat is ook juist wat je zegt Silky & Smooth .we vinden het allebei een prima album
p.s. luister ook eens naar het debuut album van Sammy Walker