Flying Lotus - Until the Quiet Comes (2012)

Het is wel wat ingetogener dan Cosmogramma. De sfeer wat homogener.
Die vorige was jazzy qua experimenteerdrift. Deze plaat is ook jazzy..maar meer door "the vibes"
Het nieuwtje is er wat af, maar dat neemt niet weg dat Fly-Lo eenzaam aan de top staat in het genre dat hij zelf uitvond.

Inderdaad een veel rustiger en rechtlijniger plaatje dan het eclectische Cosmogramma, maar zéker niet minder! Het clipje van Pretty Boy Strut is geniaal!

Overigens vertelde Steven in een interview (weet even niet meer waar) dat deze cd een afsluiting is van een periode, en hij nu wat anders gaat proberen. Ook zit zijn platendeal met Warp er op, en hij weet niet of hij bij Warp blijft. Ik ben alvast benieuwd...

Toch maar 5* gegeven. FlyLo's beste album tot nu toe. Draai hem nog steeds twee keer per week en tracks als Tiny Tortures nog vaker. Solide plaat.

En ook nog steeds kippenvel bij die kortfilm van Kahlil Joseph als die kerel begint te dansen.

ik vind cosmogramma en until the quiet comes even goed, denk ik...

Dat is toch niet zo vreemd?

Zo een groot verschil zit er tussen beiden nu ook weer niet.

Ik ken deze kerel niet maar hoorde dat hij de hiphop maakt "to look out for",
Alleen zie ik het genre electronic/jazz...is dit een crossover van muziekstijlen of zo?
Is deze kerel overigens vaak te horen op Japanse hiphop albums of lijkt de naam op een andere rapper?

Dit album en zijn vorige album zijn sowieso meer richting Jazz georienteerd. Voor HipHop moet je o.a. bij zijn Los Angeles en L.A. EP 2 x 3 albums zijn. Van een Japanse samenwerking weet ik niets. Hij is zelf in ieder geval geen rapper.

Echt wel.

Ja ok op die manier haha. Maar hij ontkent ten stelligste dat hij dat zelf is

Nee hoor.

Ik loop weer eens achter de feiten aan zie ik

Thanks Bardt...ik ga het eens beluisteren.
Op Japanse albums duikt wel eens een naam op dat klinkt zoiets als Flylo...maar is wellicht een lokale kerel.

Toch al een 4* voor nu. Deze bevalt mij veel beter dan Cosmograma die ik te druk vind. Until The Quit Comes zweeft meer en heeft zo goed als perfecte overgangen. Heel leuke artiest om te ontdekken die Flying Lotus. Ben nog maar een kleine maand bekend met zijn werk maar dat deze man heel fijne koptelefoonmuziek maakt is nu al duidelijk voor mij

Opnieuw geluisterd, een half jaar later. Mijn muzieksmaak is nu nogal geevolueerd. En dus een hele ster omhoog. Dayum.

Opnieuw geluisterd, een half jaar later. Mijn muzieksmaak is nu nogal geevolueerd. En dus een hele ster omhoog. Dayum.

Until The Quiet Comes

Na het volgeproduceerde, organische en vaak betoverende 'Cosmogramma' keert Flying Lotus terug met 'Until The Quiet Comes' na de nogal chaotische voorganger klinkt 'Until The Quiet Comes' als het rustpunt in de - tot nu toe echt prachtige - discografie van FlyLo.

FlyLo past nog alle elementen toe die 'Cosmogramma' zo betoverend maakten.
De drums klinken nog steeds organisch, vol en hebben een prachtige klank, de bassen zijn evenals vol en de samples zijn haast niet te beschrijven. Hoe organisch, hoe rustgevend en soms gewoon verpulverend mooi!

Het mooie ook aan deze plaat is dat het een mooi geheel is, draai de nummers apart en je mist een groot deel van de magie. Steven Ellison weet perfect hoe hij een plaat ineen moet steken. De prachtige kortere tracks die vaak onder de 2 minuten liggen zorgen voor een prachtige verbinding tussen de langere nummers.

Steven weet ook steeds de juiste mensen voor de juiste job te zoeken. Dit bewijst hij oa. in - misschien wel mijn favoriete track van deze plaat - Getting There.
Niki Randa haar bijdrage is haast perfect te noemen en enorm betoverend. Sluit je ogen laat je meevoeren door die prachtige up-tempo, volle drums, prachtige organische sample en de prachtige vocalen en dan zijn bij mij allesinds beelden van prachtige Japanse tuinen om middernacht nooit ver weg te denken.
Al weet Kahlil ook wel een mooie illustratie van zijn beleving bij de nummers te geven.

Prachtig vind ik het ook hoe FlyLo een enorm coherente plaat kan maken met toch nummers die vaak wel een andere stijl hebben. Putty Boy Strut - die clip !! - is bijvoorbeeld helemaal anders dan Sultan's Request die er net voor kwam. Toch valt die stijverandering niet op doordat ze beiden dezelfde sfeer uitademen.

Until The Quiet Comes is voor mij de beste Flying Lotus release (tot nu toe) en één van de sterkste platen allertijden. Vandaar een mooie Top 10 notering en uiteraard een dikke 5*

Pracht van een album. Topmuziek om bij te blowen. Je voelt het album als het ware door je heen stromen. Misschien klink ik als een hippie, maar het is echt te gek. Dit album is een wereld op zichzelf. Zoveel geluiden, zoveel groove. Dit is hoe meer muziek gemaakt zou moeten worden.

Het meesterwerk van Flying Lotus 5 sterren dik verdient.

Cosmogramma was het album waardoor ik kennis maakte met Flying Lotus. Dit vervolg zou ik dan weer aanwijzen als het album waardoor ik ook daadwerkelijk van zijn muziek kon genieten. In het begin kon ik nog niet zoveel met zijn muziek al intrigeerde het me destijds al wel.

Until The Quiet Comes is ten opzichte van zijn voorganger een stuk meer laidback zal ik maar zeggen. Er hangt hier veel meer een mellow, dromerige vibe overheen. Vind ik zelf wel fijn, want ik ben niet zo'n voorstander van snel schakelen. Dat dromerige komt ook letterlijk treffend naar voren in de prachtige videoclip van Tiny Tortures. Of DMT Song is natuurlijk een goed voorbeeld. Ik ben zelf ook wel gefascineerd door dromen en alles wat ermee te maken heeft en Flying Lotus volgens mij ook wel. Dat komt op dit album wel naar voren in ieder geval.

Verder voelt dit aan als zijn meest ontspannende album en tegelijk gaat hij nog meer de diepte in als zijn voorgangers naar mijn mening. Het heeft alleen een minder uitbundig karakter. En dan mag ik ook niet onvermeld laten dat ik de albumcover prachtig vind.

Beoordeling: 4,5 ster

Aangevinkte nummers: Getting There, Heave(n), Tiny Tortures en The Nightcaller