Gruppo Sportivo - 10 Mistakes (1977)

Dit wil ik jullie toch niet onthouden en is een citaat van www.popinstituut.nl (boeiende website trouwens):
Robert Jan Stips produceert in 1977 de debuutplaat 10 Mistakes van Gruppo Sportivo. Deze niet van humor gespeende groep rond Hans Vandenburg zal vanaf dan met vele singles de hitlijsten beklimmen in binnen- en buitenland. In Britse poppolls wordt de band zelfs als derde genoemd in het staatje meest belovende nieuwe bands, direct achter Ian Dury en Dire Straits. Op het hoogtepunt van deze 'Gruppokoorts' heft Vandenburg de band op. Sindsdien wisselt hij het weer heroprichten van de groep af met soloplaten en andere marginaal succesvolle projecten.

Popinstituut noemt deze plaat ook als een belangrijk album in het Nederlandse New Wave genre.

Ooit voor een 1 euro gekocht op de platenbeurs in Utrecht. Kon mij niet echt bekoren. Terwijl ik toch wel een liefhebber ben van "new wave". Misschien was ik er gewoon niet voor in de stemming. Wat mij betreft 3***

Pure jeugdherrinnering, pure nostagie is het wanneer ik dit plaatje terughoor.
Hem hem ondertussen op cd, met nog méér songs, getiteld "Back to 19 Mistakes", maar ik wil puur mijn mening kwijt over dit origineel plaatje; dit was puur plezier en dus genieten, met het hoogtepunt SUPERMAN, wat is dàt een leuk nummer vol tempowisselingen, met enorm véél slim jatwerk (instrumentaal orgelriedeltje mooi gepikt van Del Shannon's Runaway).
Maar onweerstaanbaar en leuk, alle nummers trouwens, met voorgenoemd hoogtepunt (althans voor mij toch).
Jammer dat het na deze plaat niet veel meer werd.
score ? 4.5 !

Opgegroeid met deze muziek! Mijn vader had alles van deze band! Ik kan ´Beep Beep Love´ nog goed herrineren als we in de auto zaten en dit mee schreeuwden!

Het album "Back to '78" is m.i. minstens zo goed. Ook ik ben opgegroeid (goeie oude MEAO-tijd) met muziek van Gruppo. Na "10 Mistakes" en "Back to '78" ben ik Gruppo Sportivo uit het oog verloren. Ik heb mij laten vertellen dat G.S. nog steeds optreedt. Ook ik geef 4,5* .

Echt een leuke plaat met spitsvondige teksten(soms wat flauw).De muziek wat rockn roll,punky en new wave achtig(voor nederlandse begrippen.Veel lol om gehad tijdens optredens die Gruppo gaf door het land.De muziek was soms bijelkaar "gejat"Enkele riedeltjes kwamen wel heel erg bekend voor.Volgens mij heeft Hans vd burg dit ook zelf toegegeven maar ah la.3.5 ster

Dit album ooit eens voor een euro gekocht. Vandaag toevallig weer even opgezet. Op zich leuke plaat, af en toe iets te veel koortjes. Bij vlagen een beetje gedateerd, de teksten zijn soms iets te eenvoudig en ook de uitspraak is niet altijd even uitmuntend. Enfin, 3.5 ster.

Toch wel een bijzondere plaats in Neerlands pophistorie innemend.
Een herkenbare , originele sound en toch van jatwerk aan elkaar hangend , veel humor.
10 mistakes , blijft een leuke en een bijzondere plaat.

Geweldige plaat. Erg leuk en energiek. Ze kunnen ook erg grappig uit de hoek komen ('I Shot My Manager'). Ik ben benieuwd of er iemand is die hier naar kan luisteren zonder dat er een grijns op z'n gezicht verschijnt.

Daarnaast wordt er ook zeker goed gemusiceerd.

Erg leuke plaat, als geheel goed.
Lekker met een jointje erbij

Toch wel in mijlpaaltje in de nederlandse pophistorie deze plaat. Zeker wanneer je bedankt dat deze plaat al 33 jaar oud is en destijds toch wel vooruitstrevend moet zijn geweest. Altijd leuk om artiesten te horen die zichzelf niet al te serieus nemen, maar toch steengoede muziek maken.

mein kopper ist für aller menner dar, ich bin die armee monica; alle soldaten sagen ja.........
wat een combinatie van tekst en muzikaal ook zo in orde dit nummer; wat een gitaarsolo zeg !
inderdaad jeugdsentiment; maar wel ook kwaliteit hoor.

Album gekocht voor 1 € ( kringloop Belgie ) = voorloper van de Belgische 80' pop = Nederlandse topper ==> Top ALBUM ! RESPECT +++

Heerlijk plaatje. Mooie rijke jeugdherinneringen. Werd in de jaren 77-79 samen met Herman Brood's Sphritsz veel gedraaid in de Waalwijkse cafés. Is de LP ooit op CD verschenen? Heb de LP nog uit die dagen en heb enkel de CD Back to 19 mistakes kunnen vinden.
Klinkt 35 jaar na de opnames nog altijd opmerkelijk en lekker fris.

Is volgens mij ook het enigste wat op cd is verschenen van deze lp idd.....

Nederpopklassieker.
Deze hoorde je inderdaad overal in de jaren 1977/1978 samen met Shpritsz, Nina Hagen Band, Sex Pistols, The Babys en Sweet d'Buster.
Lekkere puntige popsongs met een new-wave sfeertje, veel dameskoortjes en goeie melodieen.
Die Hans Vandenburg was inderdaad de leukste thuis en de concerten toen waren erg leuk.
Deze eerste was meteen hun beste, daarna werd het langzaamaan wat minder.
Beste nummers zijn het (ook muzikale!) orgasme Armee Monika (mein Korper ist fur alle Manner da), Superman (met dat lange intro) en Lasting Forever met mooie opbouw.
Opener Beep Beep Love kan iedereen 'uit die tijd' nog moeiteloos meezingen (she landed on my roof, mad love from Venus).
Ook Mission a Paris, Henri en Rubber Gun zijn erg sterke nummers.
En steeds weer die dameskoortjes (Meike Touw en Josee van Iersel) om het extra op te leuken.
Het enige iets mindere nummer vind ik Girls Never Know hetgeen de maximale score belet.
Verplichte kost voor iedereen met interesse in Nederpop.
Ook ik heb deze nog op LP en heb daarnaast ook nog ooit Back to 19 Mistakes gekocht op CD waar 7 van de 10 nummers van deze plaat ook op staan.

Berichten verplaatst naar Gruppo Sportivo

Er is sinds kort een dubbele 10`` versie van dit album
uigebreidt met extra materiaal en natuurlijk de hit Rock ´n roll
En. de 1e persing is op wit vinyl.
En dan is de muziek die er opstaat ook nog eens van de bovenste plank
Zelfs na al die jaren

Blijft na al die jaren behalve een hele leuke plaat, ook een hele goede plaat. Beep Beep Love blijft de pakklende opener van de plaat, gevolgd door het heerlijke Superman. En zo gaat het maar door het ene na het andere goede nummer. Mijn persoonlijke favorieten: Rubber Gun, Mission a Paris en Lasting Forever. Op mijn versie van deze LP is Dreaming vervangen door het hitje Rock 'n'Roll en dat is eigenlijk zonde, want dat is toch een beetje een "flutnummer", Dreaming is veel leuker.
Wie ook heimwee heeft naar deze plaat: hij wordt momenteel weer integraal uitgevoerd door Gruppo Sportivo tijdens hun theatershow (heb ze gisteren zelf gezien). Daarin wordt ook wat tekst en uitleg gegeven over de LP en dan snap je gelijk waarom sommige liedjes op het eerste gehoor zo bekend klinken. Ook legt Hans Vandenburg uit welke artiesten hebben hem geïnspireerd. De oorspronkelijke Gruppettes (Meike Touw en Josee van Iersel) worden nu uitstekend vervangen door de Bombita's. Als je kans hebt, gaat dat dit dan zien, want dat verdient deze plaat.
Voor de speeldata zie: http://nl-nl.facebook.com/GruppoSportivoOfficial/events

Als je snel bent kun je de 2 x 10 inch op wit vinyl scoren bij Bol. Voor 7,50 . Althans ik kreeg de witte...Bizarre site dat Bol. Alle vinyl veel te duur en dan opeens een uitverkoop met extreem lage prijzen. Leukste titels inmiddels al wel weg.

Yep, ik had hem ook al voor 7,50 aangeschaft. Geen geld voor zo'n leuk hebbeding.

Nog steeds leuk om af en toe te draaien. Mission A Paris en Beep Beep Love blijven fijne nummers...

Bijna 40 jaar na aanschaf blijkt de LP nog prima te draaien. Een krasje hier en daar, maar dat is het wel. Het zit ontzettend lekker in elkaar, ook al is veel bij elkaar gejat en goed geplakt. Daar zet Gruppo Sportivo veel enthousiasme en kunde tegenover. De tijdgeest van punk en new wave, waarin heel veel naar de 60s is gekeken en vooral versneld gespeeld, is perfect gevangen in lekkere rocksongs en pastiches. Voeg daar de heerlijke en brutale samenzang van de dames Josée en Meike aan toe en het geluid is onweerstaanbaar.

Mijn verbazing toen ik 'Take Your Clothes Off When You Dance' voor het eerst hoorde, ruim 10 jaar na 10 Mistakes, was groot. Ik ken dit ergens van .... Inderdaad het intro van 'Superman' bleek door Zappa geschreven. De solo is een totale rip off van Del Shannons 'Runaway' orgelsolo (van Max Crook). Samen met Hans Vanderburgs verzinsels komt het tot een unieke song. Dat is eigenlijk het hele verhaal van 10 Mistakes. Hier en daar klinkt iets bekends tussen songs die van zichzelf goed genoeg zijn.

In 2017 staat 10 Mistakes nog volledig overeind. Terwijl ik serieus naar deze muziek kan luisteren, krijg ik continue een grote smile op mijn gezicht. Rockmuzikant en clown, dat typeert Hans Vanderburg waarschijnlijk het best. In de meeste gevallen valt dat negatief uit voor de muziek. Hier niet. Het is de kracht van Gruppo Sportivo op 10 Mistakes. Beter zou het nooit meer worden, helaas.

Pret pop met een humor twist. Speciaal zelfs in 2018. Remember 78?

Album wat ook niet in mijn collectie ontbrak. Wave van nederlandse bodem met een vrolijke kwinkslag.
Veel gedraaid in mijn studentenhuis en alleen al 4 sterren puur om het goede nostalgische gevoel dat ik krijg als ik dit weer eens hoor.
En die hoes kan tegenwoordig niet meer.
Op een 44e plaats in de OOR top 100 van dat jaar.

Ja, dat is mij in de loop der jaren ook steeds meer opgevallen: dat veel muzikale vondsten op dit album 'geleend' zijn uit de pophistorie. Ik had destijds bij eerste beluistering wel al meteen door dat I shot my manager (ook het B-kantje van de single Rock 'n' roll) een soort parodie was op Bob Marley's I shot the sheriff. Eigenlijk hangt deze hele plaat van jatwerk aan elkaar, maar Vandenburg c.s. komen ermee weg omdat het zo grappig is. Ik vind die dameskoortjes ook helemaal bij deze muziek passen: rock 'n' roll in de vijfde versnelling.

Blijft ook bij herbeluistering 40 jaar na dato beter overeind dan ik gedacht had. Beter dan de opvolger Back to '78 in elk geval, die me toch wat gedateerder in de oren begon te klinken toen ik 'm onlangs weer eens opzette.
Toch raar dat deze nooit integraal (inclusief de single Rock 'n' roll) op CD gezet is. Ik heb behalve de LP ook de Back to 19 Mistakes-compilatie, maar die covert toch niet alles. Van deze en Back to '78 zou qua speelduur gemakkelijk een 'twofer' te maken zijn (twee vinyl-albums op 1 CD). Jammer dat nooit iemand op dat idee is gekomen...

In een uitgebreide verkenning van 10 Mistakes, het veelgeprezen album uit 1977 van de band stuiten we op een schatkamer van muzikale vernuftigheid die zich manifesteert in de vroege New Wave beweging. Dit ensemble, beroemd om zijn vermogen om muzikaliteit met een speelse knipoog te vermengen, biedt een ervaring die tegelijkertijd intrigerend en amusant is. De inleidende track, Beep Beep Love, zet onmiddellijk de toon met zijn levendige ritme en geestige titel, die een voorsmaakje geeft van de eigenzinnige essentie van het album.

Voortbouwend op deze ludieke entree, behoudt Superman hetzelfde energieke tempo, verrijkt met een jolige melodie die de luisteraar meeneemt op een opgewekte reis. De climax van dit nummer is een apotheose van vreugde en levendigheid, een kenmerkend element dat doorheen het gehele oeuvre van de band resoneren. Lasting Forever introduceert vervolgens een meer bedachtzame toon, die een welkome diepgang aan het album toevoegt.

In een opmerkelijke wending keert Girls Never Know terug naar de lichtvoetigere thematiek, wat bewijst dat Gruppo Sportivo meesterlijk het evenwicht bewaart tussen humoristische en serieuze ondertonen. De track I Shot My Manager, met zijn titel die een muzikale knipoog geeft naar "I Shot the Sheriff", getuigt van de band's talent om muzikale invloeden speels te herinterpreteren.

Misison a Paris staat als een persoonlijke favoriet te boek, met zijn onweerstaanbare charme en verfijnde flair. Dreamin’ biedt een variatie met een ernstiger ondertoon, terwijl Henri en Rubber Gun het album verrijken met hun unieke sferen en melodieuze diversiteit. Armee Monika daarentegen, ontpopt zich als een minder begeesterde noot binnen het verzameld werk.

Het album sluit af met Rock ’n Roll, een nummer dat de kenmerkende knipoog van Gruppo Sportivo herintroduceert, en het publiek herinnert aan de ongeëvenaarde bekwaamheid van de band om rockmuziek met een dosis humor te injecteren. 10 Mistakes blijft een fascinerende auditieve ervaring, rijk aan zowel muzikale kwaliteit als cultureel commentaar, die bij vlagen nostalgie oproept naar de tijden doorgebracht in mijn studentenverblijf, waar het album ongetwijfeld vele harten heeft veroverd.

Eerder gepubliceerd op www.jorrros-muziekkeuze.nl

Op reis door de wondere wereld van new wave. Na komiek John Dowie ben ik toe aan het volgende album uit oktober 1977: 10 Mistakes van Gruppo Sportivo. Een album met opnieuw de nodige humor, alleen de titel al!

Zoals vaker bij new wave: is deze benaming wel van toepassing op Gruppo Sportivo? De punk en new wave die ik hoorde als jonge tiener hoorde, waren boos of verontrust. Bij de Hagenaren heerst vrolijke gekte, vaak verpakt in maffe liedjes en vooral teksten.
De groep drong pas tot mij door in april ’78 dankzij de eerste hit Rock ‘n’ Roll. Die zou op de opvolger komen te staan, maar Gruppo Sportivo drong daardoor ook met hun debuut door tot mijn oren. Van dit album was dat Beep Beep Love, dat ik op een VARA-dinsdag hoorde en opnam op cassette. Gedreven ritme, licht neurotisch en vrolijk.

Pas een jaar of zeven geleden kocht ik 10 Mistakes en anders dan toen was mijn Engels inmiddels voldoende om te kunnen grinniken om de teksten.
Toch moest ik wennen. Waar ik dacht dat Gruppo Sportivo vooral het vehikel van Hans vandenburg was, valt op dat de leadzang om beurten wordt gedeeld met Peter Calicher en de duozang van Josee van Iersel en Meike Touw. Daarbij worden diverse muzikale stijlen aangestipt. De productie zat goed in elkaar dankzij Robert Jan Stips, die de uiteenwisselende invloeden van de groep stroomlijnde in een helder klinkende elpee.

In opener Beep Beep Love bezingt Vandenburg de passionele relatie met een dame van Venus die op zijn dak landde, waarvan ik pas later begreep dat het refrein een knipoog naar The Beatles was. In het gejaagde nummer klinken de elektrische piano en synthesizer van Calicher prominent.
Superman duurt een dikke zes minuten en wordt beurtelings gezongen door Calicher en Van Iersel/Touw. Het gaat door diverse delen heen, is humoristisch maar duurt me iets te lang.
Dan het langzame Lasting Forever met zang van Vandenburg, muzikaal niet spannend maar de tekst is weer leuk; dan toch liever het uptempo Girls Never Know, opnieuw gezongen door Vandenburg en met een dansend orgeltje. Halverwege een lalala-knipoog van de zangeressen naar Apache van The Shadows, waarmee de sixtiesinvloeden worden bevestigd.
Kant 1 sluit af met I Shot My Manager, waarin een geldzuchtige bandmanager wordt gepersifleerd. Na onder meer een reggaeverwijzing naar Eric Claptons liedje over een sheriff en Bob Marley klinkt aan het einde een pistoolschot.

Nog gevarieerder is kant 2. Eerst uptempo over een liefde zonder woordenboek in Mission á Paris gezongen door Van Iersel en Touw.
Niet altijd houd ik mijn aandacht erbij. Bij het midtempo Dreamin’ met zang van Calicher, Henri over een moord-zonder-spijt door Van Iersel en Touw en het Duitstalige buitenbeentje (want heel serieus) Armee Monika haak ik steeds meer af; al is ook die tekst boeiend, maar dan alsof ik ernstige literatuur lees.
Dankzij afsluiter Rubber Gun wordt het weer aangenaam. Het is pittiger, de zang wordt gedeeld door Vandenburg met de dames.

Een gevarieerd en meestal humoristisch album van een groep die soms op zoek is naar ‘wie zijn wij’? Opgestuwd in hausse aan nieuwe (new wave) groepen, werd het antwoord spoedig gevonden.

Mijn reis door de albums achter mijn afspeellijsten met punk, new wave en aanverwanten vervolgt. Op mijn afspeellijst zijn dat My Aim Is True van Elvis Costello en die ene van de Sex Pistols, maar omdat ik die albums al besprak vervolg ik met pubrock: The Count Bishops met hun eerste, titelloze elpee.

Een paar kleine aanvullingen: de single Rock 'n' Roll was destijds uitgebracht als non-album single. Het stond bij mijn weten niet op 10 mistakes en ook niet op de opvolger Back to 78. Ik lees hier wel dat sommige latere uitgaven van de LP dat nummer erbij hebben staan in plaats van Dreaming, maar die versie ben ik zelf nog nooit tegengekomen, en ik vind zo'n variant op Discogs ook niet zo snel terug. Kan dat een plaat zijn waarbij het nummer wel in de groeven is geperst maar de titel niet op de hoes is afgedrukt? Zoiets is vaker voorgekomen.

Ik had altijd een beetje het idee dat Gruppo Sportivo qua populariteit vooral een nationale aangelegenheid was, misschien met wat overflow naar onze buurlanden. Maar dit debuutalbum is in heel veel landen uitgebracht. In half Europa (waaronder het VK), maar ook in Australië en Nieuw-Zeeland en zelfs in de VS. Kennelijk zagen toch veel platenmensen de internationale potentie ervan in, al heb ik nooit veel gehoord over buitenlands succes. In Italië waren ze vrij populair, volgens mij. Ongetwijfeld mede met dank aan de groepsnaam.

Wat ik ook niet wist is dat dit album als geheel - dus niet de 19 Mistakes-verzamelaar, die ik zelf ook heb - wel degelijk integraal op CD verschenen is. Nooit geweten en uiteraard ook nooit gezien. Jaar van uitgifte onbekend, en dat zegt al iets. Zal wel heel korte tijd leverbaar geweest zijn, want de 2 exemplaren die momenteel op Discogs worden aangeboden, zijn flink aan de prijs.


I shot my manager is niet zozeer een vette knipoog naar Eric Clapton, maar vooral naar Bob Marley zelf. Wist je niet dat I shot the sheriff door Marley geschreven (en opgenomen) is en pas daarna door Eric Clapton tot wereldhit gemaakt was?

Wat dit album betreft: ja, we rangschikten dit destijds onder new wave. Naar mijn idee niet ten onrechte, al was het maar omdat new wave destijds een zeer brede waaier van muzikale invloeden zou omvatten. Als het maar snel, jong en fris klonk, dat waren ongeveer de criteria. Volgens mij hebben ze dit debuut nooit meer overtroffen. De opvolger vond ik al minder. Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik de band daarna - incidentele singles daargelaten - nooit meer echt gevolgd heb.

gaucho schreef:

Jawel, maar de bekendheid kwam van Clapton, vandaar mijn eerste associatie. Marley wordt in de tekst expliciet genoemd, vandaar dat ik hem ook noemde.

Verder dank (weer eens !) voor je aanvullingen en correcties. Dat van Rock 'n' Roll had ik natuurlijk kunnen weten, alleen al omdat het nummer op cd's en streaming als bonus is toegevoegd. Blijft een heerlijk nummer! Hierboven schreven jij en WoNa over de diverse keren dat leentjepik wordt gespeeld. Ik vind het heerlijk, al die knipogen!

Als pioniers van new wave verdient de groep meer aandacht. En niet alleen om het werk dat ze in de jaren '70 uitbrachten, ook uit latere periodes heb ik goede muziekjes voorbij horen komen.

Ik kon me ook al haast niet voorstellen dat je dat niet wist. Ten slotte verdiep jij je bij je besprekingen ook dusdanig diep in de achtergronden dat het ook voor mij nog wel eens leuke weetjes oplevert.

Wat ik achteraf wel grappig vind is dat die tekstregel in dat nummer eigenlijk profetisch is. "Gonna have a hit like Bob Marley'. Niet zo vanzelfsprekend, want Bob Marley was rond deze tijd weliswaar al uitgeroepen tot de ongekroonde koning van de reggae, maar tot en met 1978 had hij eigenlijk maar weinig echte hits gehad. No woman no cry had bescheiden gescoord (maar was natuurlijk wel een instant klassieker) en ik herinner me dat Exodus regelmatig werd gedraaid in de discotheken.
Maar de echt grote hits scoorde Marley eigenlijk pas nadat dit album van Gruppo Sportivo was verschenen. De live-uitvoering van Stir it up was een jaar later (1979, Babylon by bus) de eerste, en daarna zou hij nog flink wat top-10 hits hebben, ook (misschien zelfs vooral) na zijn overlijden in 1981.

Ja, normaal zouden we dat jatwerk noemen, maar Gruppo komt ermee weg, omdat ze het zo grappig en zo opzichtig doen. Eigenlijk is het onderdeel van hun stijl.

Ook al vind ik niet alle nummers even goed: dit is oprecht een mijlpaaltje, niet alleen in de Nederlandse popgeschiedenis maar met alle vrolijkheid ook in de historie van new wave. Iets soortgelijks was tot dan toe niet voorgekomen in dit genre / deze stroming. 47 jaar later is dat iets wat alleen maar indrukwekkender is.

Het verbaast me dan ook dat online over de groep en dit debuut in het bijzonder, weinig is te vinden. Zo was het een hele speurtocht om te ontdekken in welke maand 10 Mistakes verscheen. Oktober van 1977, denk ik inmiddels. Hopelijk kunnen andere MuMensen meer vertellen bij deze plaat!

Met dank aan Reint, die de link bij opvolger Back to 78 plaatste: Gruppo Sportivo in 1976 op Britse tv met I Shot My Manager, afkomstig van dit 10 Mistakes. En hier Girls Never Know uit diezelfde sessie.