Steven Wilson - Get All You Deserve (2012)

Ik heb de deluxe editie besteld, ben zeer benieuwd. De nummers komen van de solo albums Insurgentes en Grace for Drowning, uitgezonderd intro, outro en Luminol. Luminol is een nieuw nummer. Intro (Citadel) komt van Cenotaph van Bass Communion en Litany van de gelijknamige Bass Communion EP.

Whoa!! Super veel zin in!!

Leuk dat de outro van Bass Communion er ook nog op staat. Dit belooft veel goeds

Wow.. Wat een lijst. Echt heel veel zin in om deze te bekijken. Kan ik eindelijk eens een goeie luisterbeurt aan Luminol geven.

Ik hoop echter wel dat de drums minder geforceerd zijn, met de 'Catalogue, Preserve, Amass' cd kon ik me niet zo vinden in de drums voor Postcard, vooral het stukje dat Marco ineens invalt. Voor mij haalde dat meteen de sfeer weg. Niet alle kritiek op Minneman, want op de opener deed hij het werkelijk fenomenaal!!

Ook apart dat de 2 van Bass Communion erbij zitten. Hopelijk wordt dit weer zo'n luistergenot!

Dat vind ik knap, want Postcard staat helemaal niet op Catalogue, Preserve, Amass.

Hier heb ik erg veel zin in, het concert in Tilburg was te gek en deze setlist ziet er erg goed uit!

Heb de eerste cd er net op zitten, op naar de 2de .
Het klinkt allemaal weer grandioos en de sfeer van het concert in paradiso komt ook weer lekker terug.
Zal binnenkort ook de blu-ray maar eens gaan bekijken.

Hm, je hebt gelijk. Ik heb hem namelijk op Youtube gehoord, ik was daardoor even in de war.

De huidige tracklijst klopt niet. Het intro en de outro moeten weg. We gaan op deze site toch van de cd's uit?

Je hebt gelijk, jammer dat intro en outro niet op de cd's staan. Dat was overigens begin juli toen ik het album toevoegde nog niet bekend. Verder staat dit ook op de hoes niet aangegeven.

Ik heb veel waardering voor Steven Wilson's muziek, de geluidskwaliteit en het artwork maar soms gaat de aandacht voor het artwork ten koste van duidelijke en leesbare informatie over de nummers.

Ik heb tracklijst correctie + tijdsduur tracks doorgegeven

Geweldig! Was bij zijn optreden in Tilburg eerder dit jaar. Was fenomenaal. Dit is een prachtig document van die avond, kan niet beter.

Hier sluit ik mij volledig bij aan!

In mijn bezit. Kan ik de optredens in Zoetermeer en Tilburg herbeleven! Ben nu bezig aan de eerste luisterbeurt. Klinkt, zoals verwacht, geweldig!

Het klinkt weer erg goed, de productie is prima. Ik stoor me (vooral bij de Insurgentes nummers) wel aan Marco's gedrum, waar ik me op zich wel over verbaas, maar voor m'n gevoel forceert hij te vaak en het klinkt soms wat onnatuurlijk aan. Naast het feit dat z'n drumkit het lang niet haalt bij die van Gavin, natuurlijk.

Ga vooralsnog richting 4 sterren, met kans op verhoging van een halfje. 5 sterren vind ik het absoluut niet waard, wordt voor m'n gevoel weer veel te snel in het rond geslingerd op musicmeter, zoals gebruikelijk.

Aan vanwijk heb ik de vraag: als iets niet beter kan, waarom geef je dan geen volle punten?

Okay, klopt, ik maak er 5 van!

Klopt en dat laatste zeker

''Get All You Deserve''

Ik mag het gerust classificeren als een live-registratie zoals ik ze graag hoor & zie, en die zijn best schaars kan ik je zeggen. Al heb je natuurlijk met een 'control-freak' als Steven eigenlijk maar weinig te vrezen. Vrijwel alle nummers zijn hier in mijn opinie beter dan het origineel, bevatten een een vollere sound, uitmuntende muzikanten die allemaal hun eigen ding (goed) doen, en dan is het nog eens prima geproduceerd ook. Zelf heb ik ook zijn concert bijgewoond in Paradiso (Amsterdam), en ik moet zeggen dat deze luisterervaring zeker recht doet aan mijn bevindingen die ik destijds heb mogen ervaren .

Want dit album begint al gelijk met Wilson's meest ontoegankelijke nummer ''No Twilight Within the Courts of the Sun'' waarbij het gitaarwerk subliem in contrast staat met de sfeer van hoe het concert zich zal voortrazen. Dreigend, een sprankje hoop maar toch vaak weer eindigen met een explosie van gitaarmuren. Het is even schrikken voor de concertgangers die verwacht hadden dat ''Grace For Drowning'' als intro gebruikt zou worden. Afijn, alles wat mooi is kan immers ook mooi kapot. Hetgeen Steven al in meerdere interviews heeft verkondigd. Dat is dan ook meteen de kracht van dit solo project. De emotie/melancholie van Blackfield, de power van Porcupine Tree. Daaroverheen natuurlijk de overige ingrediënten van de Man zelf.

Dan na het nummer ''Index'' die overigens prachtig word uitgevoerd, komen we aan bij ''Deform to Form a Star''. Deze bevat een prachtig stukje piano wat me erg raakt, en is een mooie aanloop naar dit nummer toe. Je zou trouwens haast denken dat het koortje gewoon op het podium staat, maar niets is minder waar. Het is gewoon belachelijk goed opgenomen, hetgeen ook mijn beoordeling positief beïnvloed. Had ik al iets gezegd over de vocalen? Die zijn hier per definitie een stuk beter dan op het album zelf. Wat je natuurlijk zou mogen verwachten.

Na het instrumentale ''Sectarian'', waarbij het projectiedoek met luid publiek-gejuich voor het publiek omhoog getrokken word, en je nu pas een goed uitzicht hebt over de gehele set, en zijn we pas maar net begonnen. Postcard volgt, en de stem van Wilson klinkt in het begin hier en daar wat minder sterk, maar als geheel geeft het zich goed vorm, alsmede door het koor dat weer volop aanwezig is. Dan horen we de eerste klanken van ''Remainder the Black Dog'' en zijn we verzeild geraakt in een wervelstorm vol gitaar & piano-loopjes waar je je in je gedachten helemaal in kunt nestelen als het ware. Een fantastisch geheel, met een goede afwisseling van het rustige naar het hardere gedeelte. Op de versie op het album heb ik het idee dat het me allemaal te lang duurt, maar bij deze live-versie heb ik daar totaal geen moeite mee. Gewoon een goede song die langdurig beklijft, en staat als een huis. Niets meer, niets minder.

''Harmony Korine'' & ''Abandonner'' zijn daarentegen weer totaal andere nummers. Harmony Korine is typisch een song waarbij ik in het begin al dacht dat het nooit live in volle glorie gebracht had kunnen worden, en dat punt werd ooit zelfs bevestigd door Steven zelf. Nu kunnen we deze toch bewonderen & beluisteren, en valt me eigenlijk op dat het lang zo slecht niet klinkt. Het enige jammere vind ik dat de vocalen meer naar de achtergrond zijn geschroefd, en dat het deels de kracht mist die het op ''insurgentes'' wel bezat. Al met al zeer gewaagd.

Waarvan ik had vermoed dat ik ''Like Dust I Have Cleared from My Eye'' het minste nummer zou gaan vinden, heeft mij hier flink anders over doen denken. Het nummer begint met een heel relaxed vol & helder gitaargeluid, en Steven zijn stem komt hier heel vooral zeer goed uit de verf. Het is vooral de instrumentatie die ik hier zo interessant vind. Bijna 'lay-back/jazzy'' muzak waar ik gewoon voor wil zitten, drankje erbij en wegdromen.

En dat wegdromen vergaat wanneer ''Luminol'' start. Dit moet haast wel het meest veelbelovende nummer zijn na het 26-minuut durende ''Raider 2''. Deze song zet aan met een standaard, simpel maar gaaf rock-riffje, een rustig ingetogen middenstuk, zeer mooie piano-momenten, een mooi (haast klassiek) koortje, en eindigt ook weer zoals het begon. Naar mijn mening zeker het hoogtepunt van deze registratie. Het zal mij niet verbazen dat Steven op deze koers verdergaat op z'n 3e solo-album, want die 70's/80's stijl staat hem goed. Héél erg goed.

''Here we all are
Born into a struggle
To come so far
But end up returning to dust''

~ Luminol

Veel tijd om tot adem te komen hebben we niet, want net na het prachtige Luminol, bied zich het tweede hoogtepunt aan, en dat is ''Veneno Para Las Hadas''. Voor mij is dit éen en al bezinning en totale rust die we nodig zullen hebben, willen we begeven naar de laatste 3 nummers toe. Dit is bijzonder, want het voelt aan als een slaapliedje, een plek uit de realiteit waar je graag wilt zijn, en er nooit meer uit terug zou willen keren. Een gebruiker op last.fm wist het al zo treffend te verwoorden: ''This is what Steven Wilson's dreams sound like''. ...Mooi.

''When you're young you're sleeping.
With the love you're feeling.
Waking up to evening.
To the pulse you're breathing.''

~ Veneno Para Las Hadas

''No Part of Me''. En song waar ik op Grace For Drowning eigenlijk nog steeds een klein beetje moeite mee heb, ook al klinkt het hier nog zo spectaculair. Het nummer begint mooi, vocalen zijn best aardig, alleen vind ik het opbouwende instrumentale aspect van dit nummer zo misplaatst. Geen slecht nummer, maar heeft niet de kwaliteit die de rest wel bevat.

Het beest dat ''Raider 2'' mag dragen. Tevens voor mij het derde hoogtepunt waar SW weer alles uit de kast haalt om het zo boeiend mogelijk te houden voor de luisteraar. De studioversie was al gaaf, maar deze versie doet er wat mij betreft nog een schepje bovenop. De eerste anderhalve minuut horen we een kabbelende intro waarbij vervolgens je nekharen overeind gaan staan als de gitaar inzet, de fluit en het koor dat bijna angstaanjagend hard tegelijk aan komt zetten. Dan bevat het ook nog eens een melancholiek middenstuk dat bijna te mooi is (vooral hier) voor woorden. Het is een kwestie van luisteren en je mee laten slepen. Ook de climax waarbij Steven door het gitaargeweld heen vocaal een ijzersterke prestatie oplevert is hier gewoon belachelijk sterk. Een dijk van een nummer, waarvan ik alleen maar kan hopen op meer soortgelijk materiaal. ''I'm Raaaider!!!!!!''.

Dan krijgen we tot slot het titelnummer ''Get All You Deserve'' voorgeschoteld. het slotnummer begint hier wederom met een rustig, haast deprimerende melodie. Het geluid van de gitaren zijn expres op zwaar geschut (distortion) gezet, waarbij je aan de structuur/opbouw al kan raden dat zelfs gehoor-dempers je niet veilig zullen zijn. Het valt je in het begin al op dat deze versie veel rauwer en duisterder is dan die op Insurgentes. Steven's zang klinkt hier aan het begin behoorlijk terneergeslagen wat de sfeer des te meer ten goede komt. Dan start de finale in, Steven komt gepast al spelend met gasmasker het podium op, de gitaarmuur word steviger en steviger en de wereld vergaat. Wij krijgen tenslotte wat we verdiend hebben, dat staat vast.

''Love more than you can know
Have more than you'll ever need from me
Get all that you deserve, in this world..''

~ Get All You Deserve

Dan valt plotseling de instrumentatie weg, gaan de lichten aan, en we klappen voor deze band die het voor elkaar heeft gekregen al zijn ideeën tot uiting te brengen, en krijgen we (als je de deluxe editie bezit) tot slot nog ''Litany'' te horen van zijn Bass Communion-project.

Een waardig document van een geweldige solo-tour!

Prachtige recensie DeKoning. Daar valt maar erg weinig aan toe te voegen, behalve je score. Die zal zeker hoog zijn. Ik vind Steven Wilson echt van ongewoon grote klasse. De man heeft een productie waar menig vakgenoot jaloers op is. Het niveau met al zijn projecten is onveranderd hoog. Ook deze live registratie nadert de perfectie. Wat een klasse. Jammer genoeg zijn optreden in 013 onlangs gemist. Deze live weergave maakt veel goed. Heerlijk om Raider II live te horen. We krijgen idd wat we verdienen.

dubbel

Lange zit! Ik moet dit wel even laten zakken. Er wordt goed muziek gemaakt dat is zeker. Beoordeel deze wel na een paar keer vaker luisteren. Daar is het nu nog te vroeg voor.

zwaar overschatte met een groupie achtige fanbase artiest, productie is emotieloos, mag dan wel "perfect "zijn maar er zit geen gevoel in.

Soms kom je erachter dat voor alles een plaats en vooral een tijd is. Nu opnieuw beluisterd en een gemeende sorry voor de opmerking "geen gevoel", dat is wellicht wat overdreven, dat van de groupies niet hahaha. Het valt mij op dat er toch vaak heftig wordt gereageerd op kritiek op SW, maarja dat mag.
Wanneer ik "emotie"in muziek wil horen pak ik wel een CD'tje van Bonnie Prince Billy, Vic Chesnutt of Jason Molina.

Mijn waardering voor Steven Wilson begint eigenlijk pas bij The Raven, met dit werk kan ik toch wat minder. Ik kan me herinneren dat ik het concert in Paradiso toentertijd als enigszins teleurstellend ervaren heb (waarbij aangetekend dat een teleurstelling altijd samenhangt met een bepaald verwachtingspatroon), en ook op basis van deze registratie zou ik niet direct met de man weglopen. Met beeld en geluid is helemaal niets mis, maar de nummers trekken me gewoon minder. Het zij zo.

ppff Top concert!! top opname!! beste drummer = Marco Minneman! beter dan Craig Blundel!

Ik was ook in Paradiso.. het was super goed en overweldigend!