Wild Nothing - Nocturne (2012)

Een van de fijnste platenlabels van het moment is zonder twijfel Captured Tracks. Het in Brooklyn gevestigde label is bijzonder goed in het scoutten van jonge en hippe Shoegaze-bandjes als Beach Fossils, DIIV en Holograms. Bij Captured Tracks weet je dat je met kwaliteit te maken hebt. En laat Wild Nothing nou eens bij dat fijne label zitten.

Jaja, dat heeft Jack Tatum goed voor elkaar. Misschien herinner je het in 2010 verschenen debuutalbum 'Gemini' nog wel. Een fijn luisterplaatje die de tongen aardig los wist te maken (Ryan Adams werd fan). Vervolgens raakte de band een beetje in de vergetelheid. Maar om je geheugen op te frissen is hier de (totaal niet moeilijke) tweede plaat 'Nocturne'. Een plaat die een 'volwassen' geluid laat horen. Zou je me geloven als ik vertel dat deze eenmansformatie pas drie jaar actief is? Goed, 'Nocturne' is net zo'n aangename luisterervaring als het debuut. De lieve Shoegaze gaat er in als zoete koek. Dromerige gitaren worden gecombineerd met strijkers (Prachitge single Shadow) of met synthesizers (Paradise, The Chain Won't Break). Het effect is betoverend en ontspannen. Het hypnotiserende zorgt ervoor dat 'Nocturne' een bijzonder sterke plaat in zijn geheel is geworden. Hoogte en dieptepunten zijn bijde ver te zoeken. Juist, Beach House wist eerder dit jaar voor hetzelfde effect te zorgen met 'Bloom'.
Helaas gaat de tweede helft van Nocturne soms wat tegenstaan. De gouden formule verandert dan in "de bronzen formule". Dit trekt zijn twijfels aangezien de muziek van naturen al niet bijsturend creatief is put hier net te veel uit hetzelfde vaatje. Ze missen zeg maar net even dat eigen geluid dat DIIV eerder dit jaar wel liet horen. Desalniettemin is Nocturne een heerlijk dagdroom plaat geworden die gemaakt lijkt te zijn voor dit seizoen.

van: http://daanmuziek.blogspot....

Ik vind wel hoogtepunten hoor!
Nocturne en Paradise.

Ik ben teleurgesteld in deze tweede van Wild Nothing. Zowel de nummers als de sound vind ik een stuk minder dan op het debuut. Hier wordt veel meer de '80 sound gekopieerd die ik zeer sterieel en zelfs lichtjes plat vind. Ook lijken bijna alle nummers op flauwe afkooksels van The Smiths en andere Jangle pop. Helaas, maar dit is een misser. Het goede uit het debuut album wordt hier niet meer voorgezet

Ik ben totaal niet teleurgesteld in deze plaat. Ik vind de sound juist eigenlijk helemaal niet zo veel veranderd ten opzichte van Gemini. Dit ga ik de komende tijd heel veel draaien, dat is zeker. Koptelefoon op en gaan.

Misschien moet ik dit toch nog maar een paar kansen meer geven

Wederom een heerlijk plaatje hoor, deze tweede van Wild Nothing. Misschien net geen niveautje Gemini, maar die was dan ook wel van erg hoge klasse. Komt hier nog meer belangstelling voor of is het nieuwigheidje er na het eerste album van af?!

Beter dan Gemini vind ik. Raar dat hij ook uit is bij Bella Union met een andere hoes?

Leuk album voor tijdens de uitvoering van huishoudelijke taken. Tijden het stofzuigen mis je er echter niets aan

Misschien moet je niet zoveel stofzuigen Boris en je pantoffels uit doen en er eens echt voor gaan zitten

Eens, wat een grove belediging voor deze prachtplaat Tip: zet een goede koptelefoon op je kop en ga er eens rustig naar luisteren

Zowel met als zonder (goeie) hoofdtelefoon beluisterd. Album weet me absoluut niet te raken. Zoutloos en voortkabbelende muziek zonder bezieling. Irriteert me Al snel nadat ik heb opgezet. Contact, alt, delete voor deze Wild Nothing.

wow me 1e luisterbeurt en ik wordt overspoeld door golven van geluiden, echo's, zang en gitaren

wat een prachtplaat! alles behalve zouteloos
ik ga hem de komende tijd even goed bestuderen. geweldig die dromerige sound

Inderdaad allesbehalve zouteloos en bovendien nog een stuk beter dan de vorige plaat!

Inderdaad!!

Verslag van Sunglitters, Young Magic en Wild Nothing gisteren in Magasin 4: Skyline Reviews » Buzz on your lips – Magasin 4 (4/11/2012) - skylinereviews.com

Inderdaad weinig bezieling in deze muziek. Doet me wel aan een aantal jaren 80 en 90 bandjes denken, zoals de Boo Radleys, Blue Aeroplanes (daarvan ken ik alleen Swagger) of China Crisis (in een latere periode, maar toen hadden zij ook minder inspiratie).

Begin jaren 90 had je ook zo'n shoegazer band Moose, waar songs over het algemeen mij teleurstelden. Maar zij hadden een geweldig nummer, namelijk Suzanne.

Ik heb dit jaar geen ander album zo veel gedraaid als deze. Het is dus mijn plaat van het jaar.

Bij Gemini duurde het ook even voordat 'ie landde. Bij mij.
Misschien is dat bij deze ook het geval, maar het doet me niks nu.
Ook prima, ik hou het bij hun eerste.

Mooi dream pop album dat in tegenstelling tot vele genre-genoten ook een goede groove heeft. Paradise en Counting Days zijn voorlopig de favorieten. Binnenkort Gemini maar eens beluisteren.

Ik vond Paradise een leuk nummer. Dacht dat het album ook wat zou zijn.
Wat een gladgestreken ellende zeg. Een draak. terwijl er best meer in zit als ze zich niet zo zouden verliezen in overproductie.

Dat openingsnummer is geweldig.

De rest anders ook

Heb ze dinsdag live gezien in een klein zaaltje in Antwerpen.
Zeker een goed optreden en live klinkt het gelijk een stuk rauwer dan op de platen.
Die ik allebei overigens geweldig vind.

Dit album wist mij geenszins te raken, waar Gemini dat een stuk beter lukte. De pit is weg lijkt wel. Gemini had een aantal wonderschone pareltjes waaronder Live in Dreams en natuurlijk Chinatown. Deze tweede voelt meer als een verplichte herhalingsoefening. Jammer, maar helaas.

Handig naslagwerkje van de hoogtepunten van 80's jangle pop.

Lekker plaatje, mooie muziek, lekkere songs, fijne productie, heerlijk dromerig.
Maar moet wel aan lijzige stem wennen. Mist soms wat kracht, mijns inziens.

Zit jij al zo'n beetje aan jouw 100ste gegeven albumstemmenwaardering dit jaar, Ozric?

Gaat het te snel voor je?
Ik luister nu Summer Camp - Bad Love (2015)

Veel van hetzelfde. De singles springen eruit. Niet saai maar de opvolger vind ik beter.

Het album Nocturne van Wild Nothing is een prachtig en dromerig plaatje dat je meteen in de ban heeft. Als je van zachte, melancholische muziek houdt met een vleugje jaren 80-sfeer, dan is dit een gouden tip. Het album zit vol met mooie melodieën, sfeervolle gitaren en dromerige teksten. Het is een perfecte mix van indiepop en dreampop, met een nostalgische en rustgevende sfeer.

Het album begint met Shadow, een nummer dat meteen de toon zet. De heldere gitaarmelodieën en de zachte, zwevende zang van Jack Tatum zorgen voor een kalme, bijna hypnotiserende sfeer. Het voelt direct OK en dat blijft zo. Daarna komt Midnight Song, een liedje dat nog meer die dromerige sfeer oproept. Het is rustig maar toch pakkend, en de instrumenten passen perfect bij elkaar.

Een van de hoogtepunten is Paradise, een nummer dat zowel vrolijk als melancholisch klinkt. De gitaarriffs zijn simpel maar effectief, en de melodie blijft lang in je hoofd hangen. Het is een liedje waar je blij van wordt, maar dat tegelijkertijd een beetje weemoedig voelt. Ook Only Heather is een favoriet. Het heeft een aanstekelijk ritme en een tekst die gaat over verliefdheid en verlangen. Het is een van de meest toegankelijke nummers op het album.

Kortom, Nocturne is een prachtig en sfeervol album dat perfect is voor liefhebbers van dromerige, melancholische indiepop. Wild Nothing bewijst met deze plaat dat ze sterk zijn in het creëren van muziek die je even laat ontsnappen aan de wereld. Een echte aanrader voor wie houdt van rustige, dromerige muziek!

Waardering : 3,7

1. Shadow - 4
2. Midnight Song - 4
3. Nocturne – 3,5
4. Through the Glass - 4
5. Only Heather - 4
6. This Chain Won't Break – 3,5
7. Disappear Always – 3,5
8. Paradise - 4
9. Counting Days - 3
10. The Blue Dress – 3,5
11. Rheya – 3,5