Cat Power - Sun (2012)

De nieuwe single "Ruin" klinkt lekker. Lekker pakkend die piano melodie.

'Sun' is best wel even wennen... maar ik loop er stilletjes aan warm voor. Nog steeds aanwezig op dit album is de in tristesse badende schoonheid waar Chan Marshall een patent op heeft: melancholisch, kwaad, pijnlijk eerlijk - eens te meer legt ze haar ziel bloot. Tot daar de gelijkenissen met voorgaand werk.
Qua instrumentatie is het album echter ingrijpend anders dan wat ik van Cat Power gewoon ben: ik - als liefhebber van 'Moon Pix' - schrok wel eventjes. Auto-tuning, beats, synths, ... dit is haast electropop! Neen! Dit ís electropop! En... het werkt wel.. ookal is het écht wel wennen.

Maar zéker niet slecht dus; en het getuigt wel van lef vind ik. Minpuntje is wel dat Chan's lyrics toch niet meer zijn wat ze ooit waren..

Klinkt eigenlijk een beetje alsof dit album geproducet werd door 1977 David Bowie (Berlijn-periode). Cat Power door een Bowie-filter gejaagd.

Manhattan kan mijn goedkeuring wel wegdragen in ieder geval. Mooi nummer! Ben het overigens met Near eens. Tis zeker wennen, ik ben geen electropopfan en dit komt daar bij vlagen zeker in de buurt daarvan. Maar Chan komt er ten dele mee weg. Ik ben niet overal even weg van maar deze plaat zal zeker een aantal malen gedraaid worden.

Ik ben na een paar draaibeurten toch wel weer erg blij met deze Cat Power. Een echte Cat Power plaat (eigenlijk is elke plaat die ze heeft uitgebracht prachtig), maar net als op elke nieuwe Cat Power een paar verschuivingen in het muzikale spectrum. Denk dat ze haar fans daarmee tevreden stelt terwijl ze het ook voor zichzelf interessant houdt. Die electropopsound vind ik best meevallen (en is op zich ook niets negatiefs). Kijk naar het CV van producent Zdar en je snapt dat Cat Power niet de minste voor de productie aan de haak heeft geslagen.

Zoals altijd zijn de teksten ok, maar niet wereldschokkend, de melodieën vernuftig eenvoudig, maar origineel en de stem, ja de stem... het blijft het ultieme wapen van Cat Power, zó mooi!!

Sun is in eerste instantie wel even schrikken, maar dat hoort een beetje bij Cat Power die zich altijd weet te vernieuwen. Ik ben inmiddels wat verder en deze plaat begint flink te groeien. Volgens mij heeft ze het weer geflikt.

Lees mijn volledige recensie op:
De krenten uit de pop: Cat Power - Sun - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Erwin

Fijn album na 1e keer beluisteren. Het electronische vind ik wel meevallen. Het is allemaal wat meer voller geproduceerd en meer uptempo dan vorige albums.

Hé Iggy Pop doet mee op Nothin But Time. Manhattan vind ik tot nu toe het hoogtepunt van het album.

Die Iggy Pop-bijdrage had van mij nu niet echt gehoeven, om het aardig te zeggen. Al met al verveelt dit album me wat minder dan de twee voorgaande, maar het kan niet in de schaduw staan van Moon Pix en You are Free. Van Silent Machine zijn overigens veel betere versies in omloop (Youtube). Human Being vind ik de enige song van het aloude Cat Power niveau.

13 in een dozijn album van deze Cat Power. Aangetrokken door de goeie recensies op het net (Pitchfork) Weet mij absoluut niet te boeien. Vervelende stem en vreselijk saai w.b. composities. Moet echt eens afstand gaan nemen van dit genre. Ondanks enkele leuke uitschieters (singer songwriter genre) ben ik vaker teleurgesteld als aangenaam verrast. En als ik ergens een hekel aan heb is het organiseren van mijn eigen teleurstellingen.

Een minder hoge score dan The Greatest en haast op gelijke voet met Jukebox? Vind ik wel jammer, deze is toch wel een heuse tik beter... Sun en het door fatima reeds genoemde Human Being zijn briljant! Manhattan kan mij ook ten zeerste bekoren. 4 sterren blijven staan.

Ben enkel bekend met Moon Pix, een schitterend plaatje, en dat maakt het inschatten van Sun niet gemakkelijker. De vier eerste nummers gaan er wel in en ook Manhatten is wel op z'n plekje gevallen, maar de rest vind ik nog lastig te plaatsen. Nog maar een keertje opzetten dan, Cat Power verleidt toch wel.

Een heel ander album dan de voorgaande. Meer elektronisch. Minder down. Maar er staan ruim voldoende "dragende" songs. Silent Machine is mijn favoriete nummer. Maar Human Being, Peace And Love, Real Life en de 2 singles mogen er zeker ook wezen.

'Ruin' net voor de eerste keer gehoord. Mensen wat een héérlijke song! Dat pianodeuntje maakt me enorm goedgezind.
Ik had er nog nooit van gehoord hoewel ze toch al bijna 2 decennia bezig is. Ik ga me eens aan deze plaat wagen, hopelijk valt'ie even goed mee als Ruin. Dan ga ik eens terug in de tijd om me te verdiepen in deze mooie mevrouw (klinkt verkeerd, I know)

Bundeltje met alternatieve feel-good pop/rock nummertjes, leuk voor een dansje enzo, maar muziek van de bovenste plank is 't niet.

Cherokee is voor mij één van de, zo niet het beste nummer dat 2012 heeft voortgebracht. Dat het album na die opener eigenlijk alleen nog maar teleurstelt is ergens dan ook logisch.

knap hoe je niet geluisterd hebt naar dit album.

Een prettige verrassing dit Cat Power. Bij toeval op mij mp speler beland op e.o.a. wijze, maar valt zekers niet tegen. Een ietwat langzame start, maar daarna kom ik ook echt lekker in het album. Gevarieerd in sfeer, maar passend bij elkaar. Het heeft rock, indie, wave or whatever over zich, maar doen toch hun eigen ding er mee.

Eigenlijk is er maar één Cat Power-cd die ik echt top vind: You Are Free. Moon Pix was mij te monotoon en deprimerend, The Greatest te braaf en deze Sun... Tja, het klinkt allemaal wel erg poppy, maar gaandeweg dreigt mijn aandacht steeds weer te verslappen. Te weinig dynamiek, te weinig avontuur. Een nummer als 'Nothing but time' vat het pijnlijk samen: aardige melodie, maar oeverloos opgerekt bij gebrek aan ideeën. Zelfs de fraaie stem van Chan gaat op deze manier vervelen.