Bee Gees - Main Course (1975)

hier begon de inleiding tot de ware nachtmerrie

Dit vind ik nou echt zinloos commentaar. Grote woorden worden gebruikt terwijl het gewoon over muziek gaat. Zou het commentaar de volgende keer ook nog wat inhoud kunnen hebben!?

In ieder geval vind ik dit wel een zeer goed album met mooie songs zoals 'Nights on Broadway' en 'Fanny'. Je kunt zeggen over The Bee Gees wat je wil, maar pakkende melodieën schrijven en dat ook nog goed uitvoeren daar zijn ze toch echt erg goed in (geweest).

Als een groot Bee Gees fan ben ik het hier natuurlijk niet mee eens

Net weer op gezet; blijft toch een lekker album. Behalve hun beste nummer Nights on Broadway (althans dat vind ik) zijn Fanny (Be Tender With My Love), Jive Talkin' maar ook het minder bekende Winds of Change super goede Bee Gees songs. 4,5*

Beaster wat bedoel je met de nachtmerrie , Toch niet dat deze band vanaf hier en daarna FANTASTISCH GOEDE DANSMUZIEK maakte ? Gewoon SUPERIEURE DISCO ???

Dan is het maar hoe je het bekijkt. Vind deze plaat een uitstekende, de broertjes bewijzen hun schrijftalent met prachtige liedjes als Fanny be tender, het schitterende Jive Talkin' en het niet minder dan superieure Nights on Braodway. Puike plaat, maar ze konden nog beter en zouden dat ook doen; Spirits Having Flown was misschien, samen met hun songs voor Saturday Night Fever hun allerbeste plaat ever !
Deze minstens 4 sterren, misschien zelfs 4.5. Ik herinner me de elpeeversie, moet ze dringend terug eens op cd zien op de kop te tikken. ****

Prachtig album! Er staan alleen maar sterke nummers op.

ik houd enorm van the bee gees eind jaren 60 , die singles waar je telkens naar uitkeek , op polydor , bijna alle singles gekocht , warme violen , schitterende melodien , maar ik haat disco , en daarom het begin van de nachtmerrie , een groep die ik als puber zo prachtig en bijna evengoed als de beatles vond , vond ik opeens afschuwelijk , ik haate dat saturday night fever gedoe , en haat het nog steeds , disco vind ik de afgrijselijkste muziekvorm , en nog altijd ,

mag ik dit haten , ja , toch !

Dat mag, maar op kant 2 van dit album staan toch nummers die nog refereren aan het oude geluid van de Bee Gees.

Je mag het haten, maar haat je rap/hiphop/r&b niet duizend keer meer dan?

Ik vind dit wel een van de beste albums van de broers, na Odessa, die ik nog maar kortgeleden ontdekt heb.

De eerste twee nummers waren de hits in 1975/1976, die de opmaat vormden tot de disco-periode van de Bee Gees. Maar de rest van dit album is ook tamelijk sterk, met Wind of change en Edge of the universe als nummers die ook 'single-power' zouden hebben, en het breekbare Fanny als een ontroerend hoogtepunt.

Persoonlijk vind ik zowel de disco-periode als de orkestrale pop van de groep uitstekend aan te horen. In beide gevallen gaat het om goed gemaakte muziek: sterke melodieën, verzorgde en goed uitgewerkte arrangementen en prima vocalen (al moet je ervan houden, van die falsetstemmetjes in sommige disco-nummers).

Maar ik zou wel willen dat er wat meer reguliere albums van de broertjes Gibb gewoon op CD verkrijgbaar waren. Na de transfer van Polydor naar Warner/Rhino in 2006 beloofde de president van de nieuwe platenmaatschappij dat ze 'a complete picture' van de Bee Gees-catalogus wilden presenteren.

Ik citeer nog maar even van de Rhino-website:
Jimmy Edwards, Vice President of A&R /Marketing at Rhino Entertainment, said, "It is our goal to present a complete picture of the Bee Gees' exceptional body of work, from the brilliant pop songcraft of the '60s to their iconic R&B stylings of the '70s and on."

Ik moet zeggen: ze gingen goed van start met de boxset van de eerste drie albums en de deluxe edition van Odessa, maar ondertussen besteden ze meer tijd aan de release van de zoveelste onnodige verzamelaar dan aan het uitbrengen van de reguliere albums. Deze mijlpaal in de Bee Gees-historie is gewoon 'missing in action' op CD.

Net zoals op het vorige album werkten de Bee Gees weer samen met producer Arif Mardin.
Ze maakten een koerswijziging van soft pop naar funk en blue eyed soul. Het duo Hall & Oates deed dat ook in hetzelfde jaar. Op dit album (vooral op de eerste plaatkant) zijn de Bee Gees met die piepstemmetjes te horen.
In Amerika deed dit album het goed en de singles (Nights On Broadway, Jive Talkin' en Fanny (Be Tender With My Love) liepen ook goed. Michelle Phillips (ex-Mamas & Papas) maakte later op haar enige solo-album een cover van Baby As You Turn Away. Come On Over is nog eens overgedaan door Olivia Newton-John. Eind jaren 80 had Boogie Box High een hit met een cover van Jive Talkin'. Songbird, een van de mooiste Bee Gees songs zou zo een nummer van Elton John kunnen zijn. Wind Of Change was ook het b-kantje van Jive Talkin' en verscheen in 1980 weer op de b-kant van Spirits Having Flown. Edge of the Universe was het b-kantje van Nights On Broadway en Country Lanes was het b-kantje van Fanny (Be Tender With My Love). Edge of the Universe verscheen in Amerika in een live-versie op single.
All This Making Love bevat grappige vocalen.
Songbird, Country Lanes, Come On Over en Edge Of The Universe zijn de enige songs die nog iets van het oude geluid van de Bee Gees bij zich hebben.

Ha, eindelijk opnieuw uit op CD - vanaf 6 december is-ie leverbaar. Er bestaat toch nog zoiets als gerechtigheid! Ben blij dat ik nooit ben overgegaan tot aanschaf van een duur tweedehandsje op Marktplaats of Ebay.

Een overgangsplaat, inderdaad, waarbij ik nog wel wil aantekenen dat dit meer R&B-achtige pop is dan disco. Pas op hun volgende album, Children of the world, zouden de Bee Gees de disco volledig omarmen.

In de jaren 70 kocht ik de vinyl-versie van dit fijne album. Begin jaren 90 kocht ik de Duitse Polydor-uitgave op CD. Het moest toen allemaal zo goedkoop mogelijk. Bij de LP zit een lichtblauw vel met alle songteksten, maar bij de CD zijn die weggelaten. Op de CD zelf staat 1967 als uitgave-jaar, hartstikke fout dus. Rhino heeft een tijdje terug al een aantal Bee Gees albums opnieuw uitgegeven, met bonus tracks en CD's en prachtig artwork. Het geluid is ook zoveel keer beter dan voorheen.
Robin Gibb is ernstig ziek en heeft leverkanker. Toch hoop ik dat hij nog lang bij ons blijft. Maurice is ook al veel te vroeg overleden.

Ja, die eerste albums van de Bee Gees (t/m Odessa) hebben een mooie heruitgave gekregen, maar dat hoef je bij Main Course niet te verwachten. Ik zag op Amazon dat hij wordt heruitgegeven als onderdeel van de Rhino Flashback-serie, een reeks goedkope budget-uitgaves in de prijsklasse van 4,99 of 5,99. Dit wordt dus een 'straighte' heruitgave zonder extra info in het boekje, waarschijnlijk niet geremasterd en zonder bonustracks.

Jammer, want volgens mij is er genoeg archiefmateriaal voorhanden dat zich zou lenen voor extraatjes bij dit album. Maar ik ben allang blij dat dit album weer voor een normale prijs verkrijgbaar is, want ik had 'm nog niet. Wel eens tweedehands naar gezocht, maar zo'n Polydor-CD moest nog aardig wat geld opbrengen.

Met Robin gaat het inderdaad niet best. Er zijn recente foto's van 'm te zien op het web en die doen je echt het ergste vrezen...

Het is altijd wat gedoe geweest met Bee Gees op CD. Ik noem als voorbeeld: Bee Gees 1st en Odessa heb ik begin jaren 90 gekocht op het RSO-label van Robert Stigwood, terwijl ik de rest bijna allemaal op de Duitse Polydor heb. Bij Odessa ontbreekt op die 1e uitgave het nummer With All Nations. Op de Rhino-uitgaven hebben ze dat nummer toch weer toegevoegd.
In 1993 verschenen voor de Europese markt eindelijk de albums To Whom It May Concern, Life In A Tin Can en Mr. Natural. Ik heb die toen snel aangeschaft, want na 1994 waren ze niet meer verkrijgbaar, alleen als tweedehands.
Op het Amerikaanse Atco-label verscheen het eerste solo-album van Robin Gibb. Aan die uitgave hebben ze de single One Million Years als bonus track toegevoegd. Bij het nummer Mother And Jack, dus de b-kant van Saved By The Bell zit een lelijk foutje in de bron master tape.
Een mooie aanvulling op dat album is Sing Slowly Sisters, dat het vervolg op Robin's Reign had moeten worden. Geen officiele uitgave en overgezet met lakplaten/acetates op CD. Vandaar dat de opname nogal knerpt.
Duitsland had in de jaren 90 ook de goedkope Spectrum-serie met o.a. Status Quo albums voor een weggeefprijsje. In die serie zat ook het debuut van Robin Gibb. Ze hebben daarbij iets veranderd aan het artwork en er is verder geen informatie over de artiest aanwezig.
Een zeer gewild Bee Gees item is het album Living Eyes uit 1981 op CD. Bij bol.com biedt iemand dat album tweedehands aan voor een wel erg rare prijs.
Het album ESP kon ik als CD moeilijk krijgen. Op een zaterdagochtend ging ik een keer naar de Hema en daar stond die dus voor 4,99 euro-prijs. Meteen gekocht.
Ik had ook zoiets met het WB-album One. Op de Amerikaanse uitgave hebben ze You Win Again van ESP als bonus track toegevoegd. Ik heb toch maar die Europese met als extra-nummer Wing And A Prayer gekocht.

aanvulling: op de site van Rhino zag ik dat alle Bee Gees-albums van na Odessa uit 1969 weer verkrijgbaar zijn. Living Eyes is de enige die ik nog als CD mis en ik was bijna van plan om die voor 60 Euro bij bol als tweedehands te gaan bestellen. Vorige maand stond er nog een hogere prijs bij die CD.
Heel goed dat het label ook albums zoals Main Course en Children of the World weer eens onder de aandacht brengt. Met die platen kwamen de Bee Gees weer sterk terug in album- en hitlijsten.

Helaas is dit nog even te mooi om waar te zijn: de meeste albums van de Bee Gees staan op de Rhino-website vermeld als digitale downloads (gemerkt door het icoontje van de iPod). Van fysieke reissues van alle albums is vooralsnog geen sprake, al is het feit dat Main Course weer op CD leverbaar is wellicht in indicatie dat er eindelijk weer van schot komt in het reissue-programma.

Afwachten dus maar hoe het verder loopt...

Ik zou nog heel wat Bee Gees-albums willen oppikken als ze op CD worden uitgebracht. Living eyes heeft wat mij betreft vooralsnog niet zoveel prioriteit. Ik vind het maar een matig album, al weet ik dat fans juist naar dit album hard op zoek zijn. De oorspronkelijke CD-versie was maar in een beperkte oplage uitgebracht en is al snel vervallen. Dat maakt 'm 'desirable' en dus ook prijzig. Zelf ben ik tevreden met het 'near mint' vinyl exemplaar dat ik bezit. Op LP is deze titel vrij gemakkelijk te scoren.

De 20e stem, Main Course doet nu automatisch mee aan de populariteitspoll van musicmeter over 1975!

Ik heb slechts een enkel album van de Bee Gees, in z'n algemeenheid. Uitgebreid verzameld werk (hits) van de 60's. Verder wel een paar albums van de 70's, waar in chronologie dit dan het eerste van is.

Er is nog een aantal nummers op Main Course dat nog een beetje doet denken aan die goede oude sixties van de Bee Gees zoals Country Lanes en Come on Over.
Maar voor we definitief gaan koppelen en vergelijken vergeten we vaak mee te nemen, dat het vrij snel na die sixties bergafwaarts ging met het trio. In ieder geval commercieel aantoonbaar. De vroegere standaard Top 3 noteringen kwamen begin jaren '70 rond nummer 27 te liggen. Daarna kwamen ze in Nederland niet hoger dan de Tipparade.

Totdat Main Course Jive Talkin' in augustus 1975 weer de Top 40 in kreeg en in november 1975 Nights on Broadway in de Top 5.

Er zit in muzikale zin natuurlijk wel een groot verschil tussen Massachusetts en Nights on Broadway. In belangrijke mate te danken aan de inzet van producer Robert Stigwood van platenmaatschappij RSO, waar de heren net terecht waren gekomen na Polydor. Het werd een hele omzetting van stijl, de ontdekking van het falset kunnen zingen. Het werd een inpassen van de Bee Gees in de muziek van die tijd.

Eigenlijk hebben ze een upgrade ondergaan, nog niet eens zozeer een wijziging van genre. Heren vocaal/pop. Daar zou ik ze wat betreft muziek in 1968 onder laten vallen, maar ook als het gaat om 1975 en Main Course.

Maar uiterst geraffineerd aangepast aan de nieuwe tijd dus. Trendsetters haast en, weten we van later, de bereiders van een ongekende rage van een paar jaar later met Saturday Night Fever.

Jive talkin' is later nog overgezet naar Saturday Night Fever maar eigenlijk vind ik het daar toch niet goed thuis horen. Net zo min als Nights on Broadway dat gedaan zou hebben. Main Course heeft z'n eigen charme en eigenlijk vind ik de nummers van dit album ook beter.

Saturday Night Fever is echt muziek voor de discotheken (van die tijd) terwijl ik Jive Talkin' en Nights on Broadway subtieler vind en substantieel beter dan alleen om te dansen.

Per saldo vind ik de overstap van de typische jaren '60 sound van de Bee Gees naar Main Course niet slecht uitgepakt. Begrijpelijk ook. Ze moesten zich blijvend manifesteren, om zelfs tot in de 21e eeuw als grote band te kunnen blijven acteren. Tot dan in ieder geval de tragische dood van Maurice Gibb (2003).

Het album met hun, voor mij, meesterwerk erop, Nights on Broadway.
Maar nooit heb ik me gewaagd aan het bijbehorende album. Tot vandaag.

En wat zonde dat ik dat niet eerder heb gedaan. Uiteraard was Jive Talkin' ook bekend en dat vind ik dan weer niet hun meest geslaagde kindje. Maar verder een prima track. De zonde zit hem in het drietal, Songbird, Fanny (Be Tender With My Love) en All This Making Love. Waarbij de eerste en de laatste als enigen nog niet bij genoemde favorieten staan. Onbegrijpelijk, zeker in het geval van Songbird. Wat een revelatie binnen hun oeuvre. Dacht dat ik al hun sterke nummers nu wel zou kennen en dan komen ze met zo'n albumtrack op de proppen. Het nummer ademt een Eagles en later ook, als de stemmen de hoogte in gaan, Elton John sfeer uit. Twee artiesten die ik zeker in die periode hoog heb zitten.

Maar ook Country Lanes en Come On Over spreken me zeker aan, als ook Baby As You Turn Away. Ik zou bijna zeggen, jammer van Wind of Change en Edge of the Universe, anders had dit album de volle vijf sterren gekregen.

Maar al met al weer een zeer fraai album aan m'n collectie kunnen toevoegen. Hier ga ik nog lang van blijven genieten.

Wat ik al eerder schreef (bij verzamelalbum The Record)
Bee Gees vond ik nooit zo sterk in het echte albumwerk,wel waren op elk album altijd enkele pareltjes
Aanwezig en als hitmakers waren ze dus wel heer en meester
Dit album is een van de weinige uitzonderingen,Main Course is over het algemeen best goed
Mooie songs ,met hierop een van de sterkste nrs van de Bee Gees ...Nights On Broadway
Ik hou ook van hun ballad's Hierop is Fanny (Be Tender With My Love) bijzonder mooi
Totaal gehoord,vind ik het zeker 4* waard

Wat een fijn album is dit. Ik ken maar een paar albums van de Bee Gees, maar deze nog niet. Wind of Change is echt zo’n nummer waarbij je even wegdroomt, zoals ik in de trein. Het is discosound op een prettige en relaxte manier gebracht. Baby as you turn away, eerste track en het eerdergenoemde nummer zijn toch wel mijn favo’s