Dinosaur Jr. - I Bet on Sky (2012)

Misschien mag ik ook wat zeggen... Een paar miskleunen toch wel (Rude, Pierce the morning rain, Recognition) en wat plichtmatige stukken (Almost fare, Stick a toe in), verder het gebruikelijke Dinosaur-niveau (OK dus). Opener is 5*, slotnummer ook prima. Ik ben blij (jazeker) met elke nieuwe Dinosaur jr. , maar ze zijn weleens beter in vorm geweest. Mascis mag wat mij betreft solo verdergaan.

Hoor de plaat nu voor het eerst : veel Sugar / Mould riffs en associaties.
In ieder geval eindelijk weer eens een album wat na een paar nummers niet inkakt.

Is weer een geweldige plaat,met zeer veel energy gespeeld en dat is toch het kenmerk van J.Mascis en zijn companen,zo lust ik er nog wel een dozijn.

Ik reed gisteren met m'n fiets ergens naartoe (ik had een afspraak in de stad), en tijdens het fietsen luisterde ik dit album. Ik had er al vrij lang naar uitgekeken, en het beviel me. Het beviel me zelfs in die mate dat ik het album in de stad maar meteen heb aangeschaft. En zo staat 'I Bet on Sky' als eerste Dinosaur Jr.-plaat in mijn kast te pronken. Hopelijk volgen er nog wel enkele, want de heren hebben in het verleden al meer kwaliteitsmateriaal uitgebracht, nog beter dan dit zelfs.

Enfin, ik ben tevreden.

Bij Dinosaur Jr. verwacht je zo langzamerhand meer van hetzelfde, maar I Bet On Sky is net wat anders. Wel ouderwets lekker. Heerlijke plaat.

Lees mijn volledige recensie op:
De krenten uit de pop: Dinosaur Jr. - I Bet On Sky - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Erwin

Valt niet tegen: Het is geen You're Living All Over Me en geen Bug.
Wel een Where You Been of Green Mind.
Ietsje minder dan Farm, maar niet zo soft als de reviews laten denken.

Dinosaur Jr. legde een beetje een omgekeerd parcours af: na een aantal geweldige albums eind jaren ’80 die de band rond J Mascis een onbetwiste cult-status opleverde (Dinosaur Jr. werd destijds in een adem genoemd met Sonic Youth), zakte het niveau zienderogen met meer voorspelbaar en radiovriendelijk werk mid-jaren ’90. De band viel al snel uit mekaar. Echter, in 2005 werd een reünie aangekondigd, en anders dan dat gewoonlijk gaat, sloegen Mascis en Barlow terug met ‘Beyond’, dat onmiddellijk weer de interesse wekte. Op ‘Farm’ werd de succesformule van Dinosaur Jr. op punt gesteld: dense gitaarmuren waar de laidback zang Mascis tegenaan leunt, met hier en daar een snedige solo. Hoe lang die succesformule standhoudt, is de volgende vraag die we stellen naar aanleiding van ‘I Bet on Sky’. Lees meer

Ik heb dit album aangekocht nadat ik het fantastische 'Watch the Corners' had grijgedraaid, en het album al een eerste keer in z'n geheel had beluisterd. Dat sloeg zowat in als een bom, maar ik zat ook in een Dinosaur Jr.-periode, waarin ik alle platen van hen heb gedraaid. Ik moest er wel eentje kopen, en omdat deze net uit was, en ik deze ook het meest tegenkwam, heb ik deze maar aangeschaft. Er moet er eentje de eerste zijn, en er zullen nog wel enkele platen volgen. Mascis en co. hebben al verschillende ijzersterke albums uitgebracht, dit 'I Bet on Sky' leek daar op eerste gehoor netjes tussen te passen. Nu heeft het toch wat van z'n glorie verloren.

Jawel, de single 'Watch the Corners' vind ik nog steeds één van de beste songs van het jaar, en de opener en afsluiter zijn ook beide erg mooi, met van die kenmerkende gitaarsolo's, maar daartussen is het een beetje povertjes wat we voorgeschoteld krijgen. Al druk ik me misschien wat te streng uit; het merendeel van die songs is nog steeds goed. 'Almost Fare' is al meteen een forse trede naar beneden in vergelijking met de eerste twee nummers (grungy zang), 'Stick a Toe in' nog best te doen, maar soms overdreven pathetisch, daardoor wordt het wat melig.

Na het wat flauwe ‘Rude’ volgt dan weer een fraai nummer; ‘I Know It Oh So Well’, waarbij nog maar ‘ns opvalt dat de grootste troef die Dinosaur Jr. heeft het gitaarspel is, met name de gitaarsolo’s. Enkele prachtige solo’s staan op dit album, die in ‘Watch the Corners’ leunt wat mij betreft zelfs aan tegen perfectie. In mijn subjectieve leefwereld dan. Ook in ‘I Know It Oh So Well’ zit weer zo’n mooi staaltje gesoleer, dat meestal op het gemoed werkt.

Met ‘Pierce the Morning Rain’, ‘What Was That’ en ‘Recognition’ volgen daarna drie nummers die wel prima zijn, maar ook niet meer dan dat, en ook niet bijzonder veel in mij oproepen. Met de afsluiter is dat enigszins anders; ‘See It on Your Side’ heeft iets episch in zijn gitaarlijnen verscholen zitten, en de zang van Mascis is effectief; beetje loom zoals altijd, maar toch doeltreffend. Het nummer wentelt zich op een fantastische manier naar boven en boven en boven, met heerlijk snijdend gitaarwerk. Topkwaliteit!

En zo is ‘I Bet on Sky’ een beetje een wisselvallige plaat geworden, met hoogtes en laagtes. Maar de hoogtes zijn in het voordeel; zij zijn extremer, en krijgen de blanco stemmen van de middelmatigheid ook nog. Slechte plaat is het dus zeker niet, maar de eerste slechte van Dinosaur Jr. moet ik nog horen.

3,5 sterren

Heeft Raconteur toch gezegd: in heerlijk nummer.

Na twee fantastische openingsnummers haalt de rest van de plaat dit niveau niet. Toch vind ik niet dat het door een ondergrens zakt en lijken mij 4 sterren dan ook zeker op zijn plaats

Vrij soft album voor Dinosaur jr's doen,ik vind hem ook de minste van hun drie comeback platen.Gelukkig blijft Jay Mascis' gitaarspel wel fantastisch.Iets wat vooral tot uiting komt op de twee beste nummers van I Bet on sky; Watch the corners en See it on your side.

Het spetterende gitaarwerk op Watch the Corners is adembenemend mooi.