Megadeth - Countdown to Extinction (1992)

de enige band die zelfs unplugged nog gemeen klinkt


http://www.youtube.com/watch?v=5LVJ9AOLTV0&feature=related

tof

Heerlijk album. Naar mijn mening is Rust in Peace nog net iets beter, al heeft dit album wel een constanter niveau.

Btw, die unplugged show heb ik als bootleg. Inderdaad ook heel erg goed.

Ik vind deze beter klinken dan Rust In Peace, ik vind dit album veel meer af en meer volwassen dan het rommelige Rust In Peace. deze kan ik itt RIP wel in zijn geheel beluisteren.

Vind deze ook meer een geheel dan Rust in Peace. Dave Mustain zet een paar onweerstaanbare grooves neer. Met Symphony of Destruction heb ik zelfs notoire metal haters aan het headbangen gekregen

Tja, commercieel zou in principe idd niet automatisch mogen betekenen "minder goed", maar ik merk dat dit bij metal bands toch vaak het geval is. Countdown is gewoon veel minder dan de vorige albums, net zoals black album veel minder is dan KEA, RTL, MOP, AJFA, net zoals The Ritual veel minder is dan The Legacy bijvoorbeeld...

Mss is "commercieel" wel niet het juiste woord, maar men kan niet ontkennen dat CTE veel meer mainstream-gericht is dan de vorige albums.

Verhoogd naar 4,5. Hier staan toch wel hele toffe nummers op. Een iets te saai titelnummer en de cheesiness van Psychotron ("part bionic, and organic, not a cyborg, call him Psychotron"?) houden het van de magische 5 sterren af.

Dit album heb ik niet, maar mijn zwager heeft alles van Megadeth org in huis. Het is mijn band niet zo Megadeth, maar dit album vind ik nog wel leuk. Deze heb ik een keer een weekend geleend van mijn zwager, en heb bij hem natuurlijk de andere albums ook beluisterd, maar dit vind ik verreweg het meest complete album van hun. Ik heb Rust In Peace als enigste Megadeath album org in huis, maar had deze liever gehad, omdat ik deze een stuk lekkerder vind wegluisteren. Voor mij is dit de beste plaat van Megadeath.

Ik heb altijd de neiging gehad om Megadeth met Metallica te vergelijken; niet zo fair maar ergens ook wel te begrijpen: Mustaine is zeg maar de linking pin en ergens had ik graag Mustaine in Metallica zien blijven spelen maar dat zat er dus niet in. Tsja in de jaren '80 hadden mijn vrienden met deze bands net zo'n "strijd" als tegenwoordig de voetbalsupporters van Ajax en Feyenoord.

Met Friedman op gitaar had Megadeth lang naar mijn idee een super kwaliteit aan muzikanten samen met Ellefson op bas en Menza als bekwaam drummer op dit album en Rust in Peace. Beide albums zijn voor mij 5 sterren albums: 100% zeker!

Rust in Peace krijgt van mij dan net heel even de voorkeur boven dit album maar wat staan hier ook een geweldige nummers op: "Symphony of Destruction". "Sweating Bullets" en "Skin o' My Teeth". Ook de rest is van hoge kwaliteit.

Jammer dat live de heer Mustaine nog al eens zeer slecht bij stem is in tegensteling tot James Hetfield (OK, kon het niet laten weer te vergelijken ) en de gehele sound ook nog al eens redelijk waardeloos was. Ik ben een bootleg liefhebber maar een beetje fatsoenlijke bootleg van Megadeth vinden is een kunst op zich.....

Maar goed, dit album was trouwens wel het best verkochte album van Mustaine en co. Hierna alleen nog 1 gouden plaat met Cryptic Writings in de USA en Canada en vervolgens raakten ze hun albums aan de straatstenen niet meer kwijt en dat vind ik niet gek maar dat terzijde. Het vertrek van Friedman vond ik ook al niet positief.

Toch even terug in de tijd: Metallica kwam met hun "black album" in augustus 1991 en Megadeth met dit album in juli 1992. Toen en nu nog steeds vond ik deze beter dan het black album van Metallica. Megadeth behield de agressie op hun albums wat langer vast dan Metallica in mijn ogen.

Deze is voor mij in ieder geval een klassieker: 5 sterren.

Saai, dit.

De eerste platen van Megadeth waren we lekkere thrash.
Maar dit is echt kant-en-klare MTV-metal.

Ik kan 'm maar niet afluisteren, deze plaat

Lang geleden dat ik hem gedraaid heb, maar ik heb hem eigenlijk altijd wel weten te waarderen., vooral dankzij Symphony of Destruction en het titelnummer.

Zeer goed album van Megadeth!
Rust in Peace blijft het beste, maar dit moet er toch niet veel voor onderdoen!
Hoogtepunten: Skin O' My Teeth, Symphony of Destruction en Sweating Bullets!!

Megadeth verdraait haar koers hier naar nummers met een simpele opzet en daarmee ook meer naar commercieel succes. Ik neem aan dat er hier meer van zijn verkocht dan van RIP. Qua geluid is het dik in orde en er staan voldoende lekkere nummers op, maar het ontbreekt hier aan wat extra lef en risico.

Het is maar net van welke je kant je naar het aspect lef en risico kijkt. Het afwijken van de voorgaande sound en meer de groove opzoeken kun je ook als een teken van lef beschouwen.

Hij klinkt inderdaad wat commercieler na 3 top thrashmetal albums. Maar ik vind dit (zonder met hun vorige platen te vergelijken) toch één van hun sterkste platen.

Toch maar een halfje erbij. Megadave heeft zijn sound hier beter in de hand en hoewel ik het ambitieuze Rust in Peace toch nog een stuk beter vind, heeft deze heel leuke nummers staan. Persoonlijke favorieten: Skin o' My Teeth, Sweating Bullets, Ashes in Your Mouth... Maar enkel nummers 8,9 en 10 slagen er maar niet in me veel te doen. De rest heb ik daarentegen al veel de verleiding gehad luidkeels te zingen. Er zit nog wat lekkere thrash bij, maar het evolueert meer naar normalere, voor de mainstream toegankelijke heavy metal.

Wat overigens een niet erg subtiel nagedaan truukje van Metallica is... Dit terzijde.

Ik vind dit album, en de overgang van snelle thrash naar wat toegankelijkere thrash/heavy metal, echt niet te vergelijken met wat Metallica heeft gedaan, hoor
Geen enkele misplaatste ballad te horen hier, slechts wat nummers die wat minder kracht hebben in het geheel, wat op de albums hiervoor nooit het geval was (m.u.v. Killing Is My Business, misschien).

En High Speed Dirt is een van mijn favoriete tracks hier

OK, over de ballads heb je wel gelijk. Maar net een jaar nadat Metallica op de proppen komt met The Black Album, waarin ze ook een combinatie gebruiken van thrashy nummers (Holier Than Thou, The Struggle Within) met tragere, toegankelijkere nummers (Enter Sandman, Sad But True), brengt Megadeth Countdown to Extinction uit. En kijk: thrashy nummers als Skin o' My Teeth of Crown of Worms in combinatie met toegankelijker spul als Symphony of Destruction of Countdown to Extinction.

De thematiek is ook wat tammer in beide albums: vergelijk iets als Enter Sandman, dat over nachtmerries gaat, met de titeltrack hier, die over dierenrechten gaat. Toch een stapje braver als je vergelijkt met een ...And Justice for All of een Rust in Peace, niet? Niet dat ik iets tegen Megadeth heb, natuurlijk; de voorganger van dit album staat in mijn top 10, dus je kunt mij zeker tot een fan van de groep rekenen. Ik vond gewoon dat het nogal opviel dat ze op dit moment net overschakelden naar een "commerciëler" album (let op de aanhalingstekens). Dit is wonder boven wonder ook Megadeth's bestverkochte album wereldwijd.

Nee, dat klopt. De cheesy ballads kwamen pas op het album hierna.

Cheesy ballads met Friedman en Menza aan boord? Kom nou!

In afwachting van het nieuwe Endgame heb ik deze nog even opgezet. Getuige de bovenstaande berichten wordt deze plaat veelvuldig vergeleken met s/t album van Metallica. Hoewel het afstappen van venijnige speed/thrash een overeenkomst zou kunnen zijn, ben ik toch van mening dat men met de vergelijking deze plaat tekort doet. Waar het Metallica album volstaat met eenvoudige hapklare hardrockbrokken is staat op Countdown To Extinction toch een aantal veel meer geraffineerde tracks. Het is dan ook echt een groeiplaat.
Let bijvoorbeeld eens op de hele subtiele tempowisselingen in Symphony Of Destruction. Ze vielen mij pas na vele luisterbeurten op. Maar het maakt dat het ritme van het nummer ontzettend straf loopt.
Verder zijn de vingervlugge riffjes in Architecture Of Aggression en Psychotrib ook dingen die zich pas na meerdere luisterbeurten in hun volle glorie aan je openbaren.
Al die te gekke details zijn verpakt in ontzettend catchy songs die gemakkelijk mee te brullen zijn. Enkel het titelnummer is wat flauw, maar kent dan toch weer een interessant droefgeestig middenstuk. Het maakt het album gelaagd en daarom zoveel interessanter dan Metallica's Black Album

Zo ver wil ik niet gaan maar je bericht doet dit werkje eer aan

Leuk plaatje. Hoewel niet de beste, deze mag er zeker zijn. Ik vond hem in ieder geval beter als Rust in Peace.

4*

Vanaf dit album vind ik dat Megadeth een vowassen band geworden is. Op dit album klinkt alles voor het eerst in mijn oren goed in balans. Op de voorganger klonk het nog als 4 individueel goed klinkende instrumentalisten, maar met deze is de samenwerking en balans een stuk beter gewoon. Een mooi volwassen album, met sterke texten. Een stuk beter dan de voorganger in mijn ogen, euh oren.

Raar nummer, eigenlijk, Sweating Bullets. Dat schizofrene is Dave op het lijf geschreven.

Verder een zéér goede CD, imho sterker dan Metallica's zwarte album. Dave doet het zelfde kunstje na als Metallica, tempo's gingen naar beneden en songs worden catchy'er en commerciëler. Mustaine is hierin alleen een stuk beter bedreven dan zijn conculega's. Ik wijt het vooral aan zijn euhmm... aparte, radio-onvriendelijke stemg en soms afwijkende geluid dat hij niet verder is doorgedrongen in de top. M.i. zeer onterecht, Mustaine heeft in de jaren '90 een aantal topalbums afgeleverd, ook na RiP en CTE.

Moooi mooi om dit allemaal te lezen. Ik heb precies hetzelfde ervaren, Double Deuce, dat heb je prachtig beschreven. Het scheelt mij een hoop schrijfwerk, want ik wilde eigenlijk precies datzelfde zeggen.
Ik weet dat die black cd van metallica destijds erg goed was, toch vind ik dat dit meesterwerk hun cd nog overtreft, ik vind werkelijk alle nummers op deze cd geniaal. Voor mij waren ze met CoE en youthanasia op hun allerbest.

Wisten julliie dat megadeth behalve duke nukem 3d ook de muziek van duke nukem 2 hebben gemaakt, je kunt enkele nummers als skin on my teeth daarin horen. Te gek om in adlib muziek te luisteren en het klinkt nog vet ook. Klik HIER

Geniaalste nummer vind ik High speed dirt,
Do it if you dare
Leaping from the sky
Hurling through the air (dus kotsend door de lucht vallen? WOW)
Exhilirating high
See the earth below
Soon to make a crater WHOA
Blue sky, black death WHOAA
I'm off to meet my maker sarcastisch

en dan die bridge met heavy metal solo

HiGH SPEED DIRT een paar keer hard in koor en dan
AAARRGHGHH.....SPLATTT!!
harder hebben ze de nummers niet meer gemaakt, oh yeah

Ik had trouwens toentertijd het tshirtje met dezelfde opdruk van de platenhoes gekocht en man, wat werd ik ziek van die generaliserende opmerkingen

*DEATH!!
*wat heb jij een gezellig tshirt aan zeg
*Die hardrockers zijn echt ongeletterden... hoezo dan? ... ze kunnen death niet eens goed spellen.

Wat werd ik daar destijds ziek van zeg.

Die DEATH spelling zie je nog steeds in vele platenzaken. Toen ik vroeger naar de Free Record Shop (toen ze nog cd's verkochten ) ging, irriteerde die spelling me ook verschrikkelijk.
Bij deze plaat vind ik de eerste helft geweldig, en de andere helft toch een flink stuk minder.

haha, inderdaad
dat is volgensmij vooral te danken aan dave's lekker veneinige zang

Ik hoop serieus dat je dit zinnetje bedoelde om te lachen.