Marillion - Seasons End (1989)

Die nieuwe zanger is pas 33 jaar lid van dit clubje, ongeveer 8x de periode waarin Fish (door mij nog altijd op handen gedragen) de scepter zwaaide.
En smaken verschillen. Voor mij is Seasons End het begin van een nieuwe start en heeft dat een aantal prachtige albums opgeleverd. Live zijn ze nog altijd een belevenis, vanaf de eerste keer dat ik ze zag in Utrecht met Fish tot en met de laatste keer met een “strijkorkest” in De Vereeniging met die nieuwe zanger.

Eigenljjk is Fish 'de nieuwe zanger', De originele zanger is natuurlijk Doug Irvine. Toen hij de band verliet ging het al snel bergafwaarts.

Zonder dollen; de Fish/Hogarth-discussie is ouder dan sommige users hier op het forum.

Hoedanook, hebben wat mij betreft Fish en Marillion nog prima werk afgeleverd en dan nog al die soloprojecten van alle bandleden. Als Marillion-fan word je wel verwend hoor.

Volgend jaar dus de Seasons End Deluxe Edition.

En de 17e ga ik ze zien in Groningen. Vorige keer dat ik ze zag (2018) speelden ze Easter en Seasons End, deze keer The Space live aanschouwen zou mooi zijn.

Veel gelijksoortige ervaringen lees ik hierboven. In het kort: 'ik kende Marillion met Fish, heb met Hogarth nog even geprobeerd, dit (Seasons End) is wel een aardig album maar daarna uit het oog/oor verloren'. Soms ook omdat Vigil in ... zo'n meesterwerk was. (net als dit in mijn ogen/oren trouwens).

Ook voor mij gaat bovenstaande vlieger op, met een interessante wending: korte tijd geleden stonden ze in het Muziekgebouw in Eindhoven en daar 'moest' ik toch wel heen, zo dicht bij huis. Ook omdat An Hour Before it's dark net uit was heb ik die maar even beluisterd. Deze bleek echter wel héél erg goed, vind ik, dus ook aangeschaft.

Daarom nu Marillion weer wat meer aan het luisteren, en misschien ga ik net als Freak1968 ook het voor mij onbekende werk (alles tussen 'Brave en AHBID) wel langzaamaan ontdekken. Het zal toch niet allemaal bagger zijn wat ze gemaakt hebben....

Ondertussen dit pareltje nog maar eens op koptelefoon beluisteren. Magnifiek. 0,5 erbij naar 4,5

Steve Hogarth is een uitstekende zanger zolang hij binnen zijn register blijft. Op sommige plekken (bijvoorbeeld het laatste stuk van The Space) wil hij eigenlijk hoger dan zijn bereik toelaat en moet hij een beetje te veel persen/schreeuwen om die noten te halen. Neemt niet weg dat The Space dankzij de fraaie opbouw en het dreigende toetsen- en drumwerk mijn favoriet is; samen met Berlin, waar H overigens ergens in het tweede deel óók te hoog zingt .

Verder is het grootste verschil door de zangerswissel voor mij vooral de sfeer. Hoewel de Fish-albums soms ook al best 'donker' waren, was er altijd een soort tongue-in-cheek bijsmaakje. Dit album klinkt erg 'serieus'. Misschien daarom het koddige draakje Hooks in You voor wat verlichting. After Me is een andere tegenvaller, misschien extra doordat de intro een Easter reprise doet vermoeden. The Uninvited Guest en Holloway Girl steken ook niet boven de middelmaat uit. Tel daarbij op dat Marillion met het vertrek van Fish tekstueel echt een jasje uit doet, en dan is dit album toch wel een stapje terug t.o.v. de vier voorgangers. Desondanks genoeg ijzersterke nummers voor een dikke voldoende.

Ik begrijp uit de berichten over de komende Seasons-box dat we een geremixt album krijgen en in de bonus een concert van vorig jaar? Dat vind ik toch wel een wonderlijke beslissing... Of zou al het contemporaine livemateriaal inmiddels al uitgegeven zijn?

Sowieso ligt ergens nog in een kluis de opname van Ahoy 1990. Een nummer van die opname werd toen uitgezonden op de vrijdagavond op radio Veronica in Countdown Café. Perfecte kwaliteit! Waarschijnlijk wil EMI/Parlophone deze niet voor een habbekrats prijs geven. Laten we wel zijn, hoeveel exemplaren zullen er nou van deze "deluxe" verkocht gaan worden? Wanneer dan wel het goede moment is weet ik ook niet. Verder is er sowieso bezuinigd op de gehele uitgave, remix door de band zelf, nieuw artwork door de huistechneut waardoor Bill Smith Studio ook op een zijspoor gezet is. Verder denk ik dat de huidige nieuwe zanger werkelijk alles uit de kast haalt om maar zo veel mogelijk elementen uit het Fish tijdperk te laten verdwijnen. De 2022 live opnamen bevat naast de SE nummers Gaza en The Leavers. Dus geen Kayleigh, Script etc. uit de 89/90 tour. Ze hadden, als ze dat gewild hadden, ook prima een concert kunnen re-masteren uit de FRC reeks. Bij meerdere voorgaande "deluxe" uitgave hebben ze ook eerder uitgebrachte opnamen gerecycled.

De "huidige nieuwe zanger". Je bedoelt die zanger die 34 jaar geleden na negen jaar Fish het stokje overnam? Die toch?

Met de rest van je bericht ben ik het trouwens helemaal eens!

Dan zijn we het 100% eens want inderdaad ik bedoel die zanger die 34 jaar geleden na negen jaar Fish het stokje overnam! De woorden "huidige nieuwe zanger" zijn wat prikkelend inderdaad, maar de gepresenteerde deluxe versie prikkelde mij minstens net zo zeer en actie = reactie volgens Newton.
Verder, als je mij beter zou kennen, hoef je je niet zorgen te maken aan mijn loyaliteit aan de band met Hogarth, en Hogarth als zanger!

Dat idee kreeg ik ook. Het bonusmateriaal dat bij de vorige remasters zat is nu ook verhuisd naar de bijgevoegde blu-ray en dus niet in de cd-speler af te spelen - voor zover al dat materiaal überhaupt is opgenomen, ik heb nog geen tracklist gezien. Anyway, om de collectie te vervolmaken zal ik de box vast aanschaffen, maar echt enthousiast ben ik nog niet - terwijl ik deze vooraf had ingeschat als misschien wel de meest interessante van allemaal.

Ik zal de box van het weekend eens beluisteren.
Als het goed is krijg ik de luxe box morgen.

Hier de tracklist:
Marillion - Seasons End -deluxe Edition 3cd+blu-ray/2023 Remix- kopen? | platomania.nl

Voor degenen die een correctie willen indienen: succes

Jammer dat al die extra's op Blue Ray staan. Heb muv Afraid of Sunlight alle deluxe versies, maar deze valt me wat tegen.

ik heb ze na FEAR weer herontdekt danktzij het live album wat hierop volgde. Ik was destijds bij AOS klaar met de band. Mijn inhaalslag én herwaardering van de band zorgde voor heel wat prachtige parels die ik daarvoor niet kende, met Marbles en FEAR als absolute hoogtepunten uit hun carrière. Ook omhelsde ik AOS opnieuw en ook deze eerste met Hogarth is een topper en luisteren deze albums een stuk lekkerder dan de Fish-albums.
Blijkbaar ben ik ruim in de minderheid dat ik moeite blijf houden met Brave. En ook AHBID is een topper.

Hoewel niet hun allerbeste plaat dat blijf ik Brave vinden, bevat dit album wel het mooiste Marillion nummer ooit: het magische Easter. Kippenvel. 4 sterren

Beter dan The Space...?

Tsja. Da's moeilijk kiezen.. .

Ergens in 2016:

Ergens in 2020:

Vandaag staat het album weer lekker op op deze mooie dag. Blijkbaar een traditie geworden in een veranderend leven. 9 jaar geleden woonden alle drie mijn jongens nog thuis, sliepen ze uit, zaten ze op de middelbare school en deden ze, vol met liefde voor hun moeder, mee met haar traditie om chocolade paaseieren buiten te zoeken die ze met veel plezier verstopt had.

En nu luister ik weer naar Easter, de zon schijnt, de oudste zoon woont in Eindhoven en slaapt daar ergens lekker uit met zijn lief. De middelste zoon woont vlakbij en komt zo naar de paasbrunch. De jongste zoon, die in Wageningen woont, ligt boven nog uit te slapen met zijn vriendin. En ik ? Ik zit wat te typen luisterend naar dit heerlijke album, alles is goed, geluk is soms zo simpel en ik ga zo naar buiten mijn vrouw helpen om die paaseieren te verstoppen. Tradities zijn er om aan vast te houden, te beleven, in ere te houden en te beseffen dat het leven zachtjes voorbij glijdt. En dit album hoort ook bij deze traditie..

Hier komt ie ook elke pasen wel weer even voorbij.

Ik doe mee. Album ook weer eens opgezet. Weet nog hoe teleurgesteld ik destijds was na het vertrek van Fish. Vond Hogarth maar niks. Inmiddels is dat behoorlijk bijgedraaid en is het genieten met hoofdletters van dit mooie Marillion album.