Hot Chip - In Our Heads (2012)

De tering. Vergeet de vorige twee, met deze maken ze het goed! The 2 Bears klinken er lekker vet in door. Heerlijk housy.

Night and Day is wel een bazen track!

Mooie plaat. Opener Motion Sickness is een adembenemende track. How Do You Do dreunt lekker door. Verder blijft het allemaal vrij rustig, maar dat is niet erg. Waar ik eerst nog rillingen kreeg van Night and Day, kan ik hem nu steeds meer waarderen, al blijft het een van de zwakkere tracks op dit album. Flutes is een episch nummer. Verder staan er weinig missers op deze plaat. Het is een heel erg degelijk album geworden die naar mijn mening redelijk in het verlengde ligt van One Life Stand.

Prima album, het is alleen dat ik nooit een een heel album in een keer kan luisteren. Die stem gaat dan echt op mijn zenuwen werken.

Heb het album sinds vrijdag en moet zeggen dat het na enkele luisterbeurten een meevaller is. Motion Sickness is heel sterke opener van de plaat. Vind Night and day een mindere song van het album en jammer dat ze deze single gekozen hebben als eerste voor het grote publiek. Er staan veel betere songs op en Night and Day is geen goede weerspiegeling van rest van de CD

wat een heerlijke plaat, met Flutes als hoogtepunt! De repeatknop ga ik wel vinden hierbij

Erg goed album. Ik heb In Our Heads de afgelopen dagen al talloze keren beluisterd en hij blijft maar rondspoken in mijn hoofd. In mijn ogen het beste album van Hot Chip. Heerlijke funky, vrolijke en dansbare popmuziek. Het hoogtepunt vind ik zelf Flutes met kort daarachter Motion Sickness en Look At Where We Are. Op de vorige albums van Hot Chip vind ik het niveau tussen nummers erg verschillen, maar hier wordt het hoge niveau van de start tot aan het einde volgehouden. Mooi album voor de zomer en ik kan niet wachten om dit album te beluisteren als ik heerlijk in de zon zit.

Het eerste Hot Chip-album dat mij van begin tot het eind weet te pakken. Ik ben benieuwd of dat ook zo blijft.

Veruit hun beste!

Ik vind The Warning nog steeds hun leukste maar dat zal wel komen omdat het mijn kennismaking met de band was. Daarna zijn ze gewoon heel constant gebleven zo ook op deze.

Heerlijke plaat en die housy en funky feelings van het album komen goed naar voren, al vind ik bij Now There Is Nothing niet echt geslaagd. Dat vind ik ook het minste nummer van het album, maar voor de rest is het superpuik.

Fijne funky, electropop zeg! Komende tijd maar eens flink veel luisteren!

Uiterst fijn, klinkt wat meer uitgebalanceerd dan One Life Stand. Zoals al eerder bemerkt hieronder staken daar de nummers die de moeite waard waren met kop en schouders boven het andere gedeelte uit. Maar hier blijft het niveau constant hoog, in ieder geval zo de eerste paar beluisteringen. Nu nog afwachten of dat tegen het einde van de zomer nog steeds het geval is.

Eerste luisterbeurt klinkt oké... maar wel wat nietszeggend. Allemaal erg hetzelfde heb ik het idee.

Hopelijk ben ik na meer luisterbeurten meer overtuigd.

Hmm hij begint vrij aardig. Motion Sickness is een nummer dat ik echt goed vindt. How do you do blijft lekker in je hoofd zitten, maar is toch al een stuk minder. Don't deny your heart is leuk, maar daar begin ik wel een beetje m'n aandacht te verliezen om vervolgens bij het 4e nummer look at where we are echt een totaal inkak moment te hebben.

These chains is dan wel weer aardig, maar Night and Day vind ik een mislukt aftreksel van iets van The Chemical Brothers of iets dergelijks. Daarna kan ik het moeilijk volhouden en vind ik alles wel een beetje hetzelfde.

Het is niet slecht, maar echt spannend blijft het voor mij niet.

Hot Chip is live ongeveer 12,3 keer leuker dan op cd. Ook deze zal het daar weer goed doen.

Openingnummer is vooral veel keyboardrepetities, factory preset pads en een futloze ritmesectie; Night and Day is factory preset laptronica. Shiiiit wat saai. [edit] Als je er van houdt is het vast wel aardig, maar ik mis een eigen geluid en de nodige spanning..

Kwartje begint langzaam te vallen na een paar luisterbeurten...

Motion Sickness en Let Me Be Him horen wat mij betreft wel bij de beste nummers van Hot Chip tot dusver. Over het geheel toch niet echt baanbrekend, maar wel continu opzwepend. Op cd heerlijk om af en toe tijdens de afwas of een verdwaald Hollands zomerzonnetje op te zetten, live waarschijnlijk een groot feest!

Om te beginnen: wat een geweldige productie zeg! Verder: heel veel (ontzettend) lekkere liedjes, voortreffelijk uitgevoerd. Hot Chip komt hier op In Our Heads voor mij weer op het prima niveau van the Warning. Zelf vond ik trouwens hun vorige album One Life Stand wel erg goed en In Our Heads sluit in stijl daar meer bij aan. Wat meer electro/dance, dan electro/pop.

Dit album is gevuld met allerlei verrukkelijke details: een oh zo lekkere bas, een geinig synthesizer deuntje, een fijn gitaartje tussendoor. De muziek is gewoon prachtig 'opgepimpt'. Ook zit er meer dan voldoende variatie in deze plaat, die wel weer een duidelijke Hot Chip sound heeft. Van jaren'80 synth richting house met flarden pop. Vleugjes Depeche Mode, maar ook Pet Shop Boys, Human League & Fine Young Cannibals. Ook is het meestal heerlijk up-tempo.

Motion Sickness is een sterke opener. Van de bas van How Do You Do? kan ik geen genoeg krijgen. Het gitaartje op Don't Deny Your Heart is erg fijn op dit prima popnummer. Hé discobeats, mmmmh! Look At Where We Are is de ballad en hé die is zo slecht nog niet. These Chains loopt erg lekker en heeft een fraaie warme sound. Night & Day heb ik live gezien (via Youtube) op Lowlands. Wat een geweldig nummer! Door dit nummer ben ik toch maar het nieuwe album van Hot Chip gaan beluisteren. Ben blij dat ik dat gedaan heb! Het heeft een schitterende overgang naar het meer housy Flutes. Weer een sterk nummer met zware bas en steengoede synth. Heeft wat van the Killers.
Now There Is Nothing is het minste nummer van het album, maar nog altijd de moeite waard. Ends of The Earth 'loopt' erg lekker. Let Me Be Him heeft alweer zo'n heerlijk warme sound, opgepimpt met allerlei fraaie details door de muziek heen. En slotnummer Always Been Your Love is een hele mooie en vrij rustige afsluiter van dit alweer sterke album van Hot Chip.

5* nummers voor mij zijn: Motion Sickness, How Do You Do?, These Chains, Night & Day & Flutes. Don't Deny Your Heart, Look At Where We Are, Ends of the Earth, Let Me Be Him & Always Been Your Love zitten daar dicht tegen aan. Wat ik verder van de plaat vind staat hierboven. Dan heb je nog je gevoel: ik vind dit zo'n lekkere plaat om op te zetten met die fantastische sound en sfeer! Ik rond 'm daarom naar boven af: 5* En dat voor een electropop plaat: dat is lang geleden (jaren '80, bij de artiesten die ik hierboven noem? Ik was er trouwens twee vergeten: Talk Talk & OMD).

Nee, toch net niet de volle mep. Ondanks dat zegt het toch genoeg over hoe goed deze plaat wel niet is.

Wel een erg voorspelbaar plaatje. De gebruikelijke beats gecombineerd met wat funky ritmes. Ze zullen live inderdaad wel leuk zijn, maar helaas merk je daar op cd weinig van.

Wederom een puike plaat van Hot Chip. Ze hebben mij in ieder geval nog nooit teleurgesteld.

Night and Day vind ik alvast heel leuk, maar ik weet het nog niet zo met de rest. Ik zal hem nog enkele luisterbeurten moeten gunnen.

Ik denk niet dat het iets wordt voor mij. Het begint goed, maar dan kakt het heel hard in. Night and Day, wat voor mij het beste festivalnummer van dit jaar is, klinkt nog heel leuk, maar zorgt niet voor een redding. Ik denk dat dit het uiteindelijk een drie zal worden, maar punten geven doe ik maar eind deze week.

Hot Chip vond ik altijd "aardig, maar meer ook niet" en dat geldt helaas ook voor deze langspeler. Maar wat deze plaat dan weer onderscheidt van anderen is dat er een -in mijn ogen- E!NOR!ME! uitschieter op staat: Motion Sickness!! Wat een berenummer!!!

Ik denk dat ik maar eens een eigen Hot Chip-verzamelaar ga samenstellen. Sommige nummers hier vind ik echt fantastisch (How Do You, Flutes), terwijl ik andere (Now There Is Nothing met name) me eerder tegenstaan. Dan kan ik ook meteen My Piano erop zetten. Dat blijf ik toch het beste Hot Chip-nummer vinden, zelfs al staat het niet op een album.

Deze wordt hier toch wat onderschat en spreekt me tot nog toe meer aan dan hun vorige uit 2010(One Life Stand). Fijne lichtvoetige plaat vol afwisseling met vele uitschieters: How do you do?, Look at where we are, These chains, Night and day, Flutes en Let me be him.

Aardig album dat vooral in het begin best lekker klinkt. Daarna zakt het wat in.