Air - Moon Safari (1998)

Lieve, schattig, naïeve, chille muziek om op een mooie lente/zomerdag in je wagen te draaien. Aan wie denk je dan ? Inderdaad. Bent.

Air is aardig, maar meer niet. Het floreert mooi op de achtergrond (behalve Sexy Boy dan), is erg aardig om 's avonds op een terrasje te spelen (of zoals laatst, in een nogal loungy sushi/tapasrestaurantje in het Antwerpse), maar wild word ik er niet van, en erg opvallende muziek is het allerminst. Zo'n nummertje als "La Femma d'Argent" is aardig, maar meer niet. "Sexy Boy" is vreselijk, gelukkig de enige track de de pret komt verstoren. "All I Need" is wat flauw, "Kelly Watch The Stars" is wat leuker. Meteen ook de enige track die me echt weet aan te spreken. "Talisman" is weer zo'n fijn 'niks-aan-de-hand' trackje, "Remember" weer wat irritanter. Dat DP stemvervormereffectje, je kan er maar een hekel aan hebben. Ook "You Make It Easy" is te flauw", "Ce Matin-La" nog een tweede klein toppertje op dit album. Jammer genoeg zijn ook de laatste twee nummertjes iets te flauw.

Een album waar je mij niet mee kan irriteren, maar eentje dat ook niet vijf minuten langer dan nodig zal aanstaan. In z'n geheel te flauw om hoge ogen te gooien. 2.5*

Air was voor mij altijd dat bandje van de singel All I Need, maar sinds enkele jaren is het in mijn muziekwereld meer dan dat. Niet dat Moon Safari zo fantastisch vind, want dat valt wel mee. De onsterfelijke, jaren '70 porno-suggererende melodie van Ce Matin La kreeg een heel nieuw perspectief van beleving tijdens een laat-nachtelijk Kolonisten van Catan spel bij mijn neef, toen Moon Safari gedurende de hele avond op repeat stond en juist op het moment van Ce Matin La een enorme schaal met bittergarnituur op tafel geserveerd werd. Alleen het gebrek aan de grote, gelukkige glimlach van de serveerder en zijn medespelers behoedden dat moment ervan dat ik definitief in een jaren '50 modelgezin terecht was gekomen.

Talkie Walkie is de plaat die wat avontuurlijker en kleurrijker is, maar Moon Safari bevat iets wat Talkie Walkie niet heeft: net-geen schrijnende muziekmomenten die als humoristisch kan worden ervaren wanneer gedraaid op de juiste momenten.

Als dit iets niet is dan is het disco, net zo min als het metal is of zo.

Wel is dit één van de beste electronische popalbums ooit gemaakt. En ook nog eens met één van de beste videoclips ooit gemaakt, die van All I Need.

Je moet echt de 10th Anniversary Special Edition hebben. Bonustrack Remember is erg mooi en de live BBC opnamen laten hele andere snellere rauwere rockversies horen van Kelly Watch The Stars & Sexy Boy. Ook staan er 2 prima remixen op, dansversies dus. Opvallend is dat je het basissampletje van de remix van Kelly... terughoort op een nummer van the Gorillaz. F***ing great remix trouwens: utterly brilliant! Zeg maar gewoonweg geniaal en niet te missen the Moog Cookbook Remix.
Ook zeer aan te bevelen: Trente Millions d'amis, lekker funky live neergezet door Air. You Make It Easy is gruwelijk mooi.

De Special Edition kortom maakt de muziek van dit album compleet: electronic, pop, rock & dance, soms ineen. Nu hoor je pas echt hoe goed en compleet Air toen was.

Chill.

Eigenlijk het enige wat ik denk als ik aan dit album denk. Je moet er een beetje voor in the mood zijn, maar perfect om gewoon een beetje bij weg te dromen of in slaap te vallen. En dat is niet negatief, in tegen deel; de muziek lijkt je gewoon naar een hoger niveau te tillen. Ben nog nooit high geweest, maar het zou me niets verbazen als het hier perfect bij aansluit.

De muziek zelf is ook haast perfect. De instrumebnten en vocalen vullen elkaar perfect aan en elk nummer is precies lang genoeg. Het enige nadeel is eigenlijk dat dit de enige CD van Air is waar ik echt van kan genieten, en dat hij maar drie kwartier duurt. De bonus nummers vind ik nooit zo speciaal, had liever wat B sides materiaal gezien.

Schitterend album waarvan de prachtig sfeervolle opening "La Femme d' Argent" voor mij misschien wel het mooiste loungenummer is wat ooit gemaakt is. Ik vind het zelfs nog mooier dan "All I Need". Dit album moet het voor mij toch vooral hebben van de langzame sfeervolle loungenummers. De vlotte nummers "Sexy Boy" en "Kelly Watch the Stars" klinken best aardig maar die moet je toch niet te vaak horen want dan gaan ze denk ik toch gauw vervelen. Dat geldt uiteraard niet voor het door mij al eerder genoemde "La Femme d' Argent". Dat blijft altijd mooi.
"Moon Safari" die van mij de hoogste waardering krijgt zal denk ik ook altijd wel het beste album blijven van Air. "Talkie Walkie" probeerde nog enigszins in de buurt te komen maar kende toch nog te veel zwakke momenten.

5,0*

MOON SAFARI 1998

Nieuwe albums deden me in de 90s minder dan vroeger.
Af en toe stootte ik wel op een plaat die me echt wist te raken.
Maar zelden of voelde ik nog de behoefte om zo'n band trouw te volgen.

Tot ik Moon Safari van Air een kans gaf. Een revelatie.
Deze plaat combineerde alle invloeden die muziek voor mij zo belangrijk maken.

01. La Femme d'Argent
Ambient, lounge, trip hop ... ik bezit het juiste jargon niet om deze muziek te definiëren.
Ik hoor wel heel duidelijk een electronic meets jazz sound die me heel hard weet te bekoren.
Wie niet goed luistert, kan deze muziek te snel afdoen als liftmuziek. Het melodisch improviseren,
het verschuiven van de akkoorden en het elektronisch inkleuren van de compositie gebeurt magistraal.

Ik heb geen drugs nodig om hier op te gaan trippen. Ruimte zat.
We bevinden ons zonder twijfel op de maan. De safari kan beginnen.

La Femme d'Argent laat aan het einde een Kraftwerk geluid opduiken.
Die retrotoets sluipt door de hele plaat en slaat een brug doorheen de tijd.

02. Sexy Boy
Depeche Mode, Blur en Gainsbourg in één nummer.
Mannequins in ruimtepakken defileren over de catwalk.
En opnieuw een geniale melodie die er bovenuit kriebelt.

03. All I Need
En dan is er Beth Hirsh die voor een derde invalshoek zorgt.
Na de soft elektro jazz en de synthrock krijgen we een songwriters approach.
Door haar input krijgt de plaat vocaal genoeg gewicht. De akoestisch gitaar is slim.
Dat liefde de wetten van de zwaartekracht in vraag stelt, wordt hier vakkundig bewezen.

04. Kelly Watch the Stars
We keren terug naar de synthrock van Sexy Boy.
Dit keer mag Kelly dromen. De jazzy intro doet het nummer naadloos aansluiten
bij All I Need. Let op de deepsky effecten die ons meenemen naar Star Trek episodes.

05. Talisman
Dit is mijn favoriet van Moon Safari (al eindigt de opener heel dicht).
Een compositie die een schitterende melodie laat zweven op weemoedige akkoorden.
Ik hoor symfonische echo's van Pink Floyd, Mike Oldfield en The Alan Parsons Project.

06. Remember
Een intermezzo dat uit een filmsoundtrack lijkt weggeplukt.
Met een vleugje vintage OMD ben je bij mij altijd aan het goede adres.
Als het orkest begint te strijken is Hooverphonic niet ver af meer.

07. You Make It Easy
En net zoals All I Need deed op de denkbeeldige voorkant van deze plaat,
slaagt de zangeres er met You Make It Easy opnieuw in om de elektronische muziek
van de nodige sensualiteit te voorzien. Ik moet aan de rol van Nico in Velvet Underground denken.
De song staat iets minder op eigen benen. Stem en muziek gaan in symbiose.

08. Ce Matin La
Wat zou Ennio Morricone vinden van die gitaar en die warme blazers
die een ochtend op de prairie suggereren? Filmmuziek die geen beelden nodig heeft.
Air slaagt met flair in het integreren van talloze invloeden. Het koor zorgt voor de afwerking.

09. New Star in the Sky
Een track die hoofdzakelijk op sfeerschepping rust
en de sterke melodieën van zijn voorgangers moet missen.
James Last en de liftkoker zijn dit keer wel gevaarlijk dichtbij.

10. Le Voyage de Pénélope
Een afsluiter van formaat die heel gewiekst het midden houdt
tussen de heavy sound van Sexy Boy en het symfonische geluid van Talisman.
Zelden klonk een album zo compleet, zo mooi in mijn straatje als Moon Safari van Air.

Een plaatje voor als je 's morgens wakker bent geworden door de brandende zon, terwijl je na veel te weinig slaap je achtertuin (wankelend, je hebt namelijk de avond ervoor een druppeltje teveel gehad) opzoekt en wiegend in je hangmat nog wat probeert bij te slapen.

Niet mijn smaak, maar ergens wel ontspannend. Een fragment van "Sexy Boy", met vlagen een fijn nummer. Komt me heel bekend voor, misschien uit een commercial, o.i.d. Verder ben ik van mening dat het album steengoed begint en vanaf daar eigenlijk over het algemeen genomen alleen maar minder wordt. Twee sterren.

Het uit Versailles afkomstige Air bestaat uit Nicolas Godin en Jean-Benoît Dunckel en bracht op 16 januari 1998 het tot een klassieker uitgegroeide “MOON SAFARI” uit. De Fransen namen het album in 1997 op en met “ALL IN NEED” scoorden ze in het begin van 1998 in Nederland een hit met het zoete, sferische liedje.
Het merendeel van de muziek is instrumentaal en daar onderscheiden de beide Fransen zich met soort gelijke albums. Ze maken gebruik van vintage synthesizers zoals de Mini Moog, Wurlitzer, Rhodes en Korg MS20 en dat geeft het geheel een uiterst warme sfeer. Als inspiratiebronnen kun je zeker Jean-Michel Jarre en Vangelis aanwijzen, maar ook wel het oudere Pink Floyd en het Duitse Tangerine Dream.
De tien songs vormen wat mij betreft één geheel, doordat Air er een eigen geluid aan meegeeft. “LA FEMME D’ARGENT” is de ruim 7 minuten durende opener en daarin geven ze hun visitekaartje af. Prachtig instrumentaaltje, mooie melodieën en verschillende tempo’s. “SEXY BOY” is een meer poppy electropop song en het reeds genoemde “ALL I NEED” wordt op prachtige, ingetogen wijze gezongen door de uit Tampa Florida USA afkomstige Beth Hirsch. “KELLY WATCH THE STARS” kwam in 1998 ook uit op single, werd echter geen hit en dat is best wel vreemd. Een prachtig uptempo song met met zang via de vocoder.
“TALISMAN” en “REMEMER” zijn grotendeels instrumentale tracks, de eerste een rustige Jarre achtige song, de tweede is lekker uptempo. “YOU MAKE IT EASY” zit in hetzelfde straatje als “ALL I NEED”, een mooie sferische popsong gezongen door Hirsch en de synthesizers brengen je terug naar de jaren ’70 en ’80...heerlijk! In “CE MARTIN LA” hoor je naast de gebruikelijke instrumenten in de muziek van Air ook prominent de tuba, wat het nummer een andere sfeer meegeeft, maar wel passend op “MOON SAFARI”.
Het één na laatste nummer is het ruim vijf en een halve minuut durende “NEW STAR IN THE SKY (Chanson Pour Solal)” dat rustig begint met een akoestische gitaar op een bedje van toetsen, daarna komt er iets meer tempo in, zonder dat het swingend wordt. Het blijft sferisch, rustig en het subtiele gebruik van de vocoder is briljant, prachtige song. Het sluitstuk is “LE VOYAGE DE PENELOPE” met opnieuw die prachtige synthesizers, zoals de Mini Moog solo die voor de “zanglijn” zorgt.
Ik kan niet anders concluderen dat Godin en Dunckel met “MOON SAFARI” een werkelijk prachtig album hebben uitgebracht die Air een vliegende start bezorgden. Met de opvolger “10000 HZ LEGEND” werd het succes van het debuut niet geëvenaard, waarna ze nog 4 albums uitbrachten die het luisteren meer dan waard zijn, maar niet zoveel indruk maakten als dit album.
Air wist namelijk “MOON SAFARI” pop op vernuftige wijze te combineren met electro en ambient en dat maakt dit album tot, wat mij betreft, een klassieker.

Waarom weet ik nog zo precies op welke dag (zaterdag 14 februari 1998) en in welke CD-winkel ik dit album kocht? Vermoedelijk niet omdat het zo'n overdonderende indruk op me maakte, want daar is dit de muziek niet voor. Wel heb ik dit album eigenlijk al vanaf de aanvang bijna grijs gedraaid, want het is muziek voor op alle momenten van de dag: vrolijk, dromerig, sfeervol, enthousiast, slim, onschuldig en zeer afwisselend, en 23 jaar later blijkt dit album nog maar weinig van z'n verleidelijkheid te hebben verloren. Als hoogtepunten heb ik Talisman en Le voyage de Penelope (goeie titel) aangevinkt, allebei bijzonder melodieuze nummers met een zeer spannende opbouw, maar voor hetzelfde geld had ik het openingsnummer en You make it easy kunnen aanvinken, of willekeurig welk ander duo. Perfecte popmuziek die tegelijkertijd diep onder de huid kruipt en die appelleert aan onbenoembare gevoelens van weemoed en nostalgie maar zonder enige zwaarmoedigheid.
        Overigens, Remember bevat dan wel een drumsample van Do it again van de Beach Boys, maar wat ik in dat nummer vooral hoor zijn (al dan niet synthetische) strijkers (0:34, 1:15) die me elke keer weer aan ELO ten tijde van Out of the blue doen denken.

Ik luister regelmatig elektronische muziek. Ik heb deze plaat al tal van keren proberen op te starten, maar nooit echt afgeluisterd. Dat heb ik nu wel gedaan. Maar om eerlijk te zijn, misschien is het eerste nummer nog wel oké, maar ik vind hier gewoon niet veel aan, zeker als liefhebber van elektronische muziek. Misschien is dit zo typisch elektronische muziek voor mensen die nauwelijks iets elektronisch kunnen verdragen, maar volgens mij heeft de tand des tijds hier al goed aan geknaagd.

N.a.v. dit topic beluisterde ik dit album.

Ten tijde van de hit All I Need heb ik dit album toen ook aangeschaft. Maar het is wel heel lang geleden dat ik het hoorde. Luisteren en dan vooral na een dergelijke lange tijd weer eens luisteren naar dit album doet toch weer wat leuke herinneren omroepen. Uiterst relaxte, serene muziek. Werkt misschien wel het beste als er een zonnetje staat, maar ook prima als achtergrondmuziek bij een etentje of als je ’s avonds even tot rust wilt komen. Natuurlijk met die wereldhit en eigenlijk met alleen Sexy Boy als wat meer energieke opvaller.

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Air - Moon Safari (1998) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Air - Moon Safari (1998)
Net iets meer dan 25 jaar geleden verscheen Moon Safari van Air, dat nooit meer zou worden overtroffen door Nicolas Godin en Jean-Benoît Dunckel en terecht in de boeken is gekomen als meesterwerk

Moon Safari van Air kwam in 1998 als een donderslag bij heldere hemel en zorgde ervoor dat Parijs weer serieus werd genomen als muziekstad. Het album klonk in 1998 als geen enkel ander album en doet dat nog steeds niet. Het album heeft de tand des tijd verrassend goed doorstaan en is net als 25 jaar geleden van de eerste tot en met de laatste noot een zwoele en betoverende luistertrip. Invloeden uit de Franse filmmuziek en psychedelica vloeien prachtig samen met af en toe een flinke dosis Kraftwerk en met een aangename hoeveelheid folktronica, lounge en jazzy pop uit de jaren 90. Moon Safari was in 1998 een muzikale warme deken en dat is het album nog steeds.

Voor het laatste wapenfeit van het Franse duo Air moeten we inmiddels zo’n elf jaar terug in de tijd, want toen verscheen de door Nicolas Godin en Jean-Benoît Dunckel gemaakte soundtrack bij de film Le Voyage Dans La Lune. Zelfs was ik overigens al veel eerder afgehaakt, want alleen voor de eerste twee albums van Air tastte ik in de buidel (destijds nog de enige manier om een album te bemachtigen of zelfs te kunnen beluisteren).

Naar de soundtrack bij The Virgin Suicides uit 2000 luister ik eigenlijk nooit meer, maar het debuutalbum van Air trek ik nog altijd met enige regelmaat uit de kast en vind ik nog altijd een geweldig album. Moon Safari verscheen in de eerste weken van 1998 en sloeg in als de spreekwoordelijke bom. Nicolas Godin en Jean-Benoît Dunckel maakten op het debuutalbum van Air op zich geen groot geheim van hun inspiratiebronnen, maar Moon Safari klonk in 1998 duidelijk anders dan de meeste andere albums van dat moment en is wat mij betreft nog altijd een album met een uniek eigen geluid.

Nicolas Godin en Jean-Benoît Dunckel slaagden er op Moon Safari in om al hun inspiratiebronnen met elkaar te vermengen op een album dat aan de ene kant klinkt als een bonte lappendeken en aan de andere kant als één geheel. De belangrijkste inspiratiebron van de twee muzikanten uit Parijs was ongetwijfeld de Parijse legende Serge Gainsbourg, die in verschillende gedaanten terug komt op het album. Moon Safari laat hiernaast flink wat invloeden van Kraftwerk horen, bevat hier en daar sporen van de zwoele Franse filmmuziek uit de jaren 70, kan uit de voeten met nachtclub jazz en heeft ook nog wat geleend van de zoete melodieën van Burt Bacharach.

Het komt allemaal samen in tien songs, die allemaal op net wat andere wijze het oor strelen. Van het filmische en instrumentale La Femme d’argent naar het zwoele en tegelijkertijd door Kraftwerk beïnvloede Sexy Boy, van de vooral organische folktronica van het door Bet Hirsch gedragen All I Need naar het futuristische Kelly Watch The Stars, van het beeldende en rijk georkestreerde Talisman naar het door de vocoder gedomineerde Remember, van het jazzy en wederom door Beth Hirsch gezongen You Make It Easy naar het sprookjesachtige en met een Burt Bacharach vibe gevoede Ce Matin-Là en van het subtiele en wederom beeldende New Star In The Sky naar het naar lounge neigende maar uiteindelijk vooral spannende Le Voyage de Pénelope.

Moon Safari van Air was en is een album waarbij het heerlijk wegdromen is en dat het oor drie kwartier lang streelt met lome luistertrip, maar het is ook een album waarop ontzettend veel gebeurt en waarop de Parijse muzikanten Nicolas Godin en Jean-Benoît Dunckel laten horen dat ze tot grote dingen in staat moeten worden geacht.

Met de kennis van nu vraag ik me af of dat er helemaal uit is gekomen, want ondanks het feit dat de twee Franse muzikanten een aardig oeuvre hebben opgebouwd en ook buiten Air hun sporen hebben verdiend, vind ik Moon Safari er heel ver bovenuit steken. Het is een album dat 45 minuten lang bijzonder lekker voortkabbelt, maar het is ook een album dat heel veel invloed heeft gehad op de ontwikkeling van de popmuziek. En Moon Safari is een album dat nu nog minstens net zo lekker en eigenzinnig klinkt als in 1998, wat bijzonder knap is. Erwin Zijleman