Robert Plant and The Strange Sensation - Mighty Rearranger (2005)

Alweer een meesterwerkje van plant en zijn band. Voor dit soort muziek kun je me uit mijn bed halen no problem. Wederom de sfeer de muzikanten en de meester himself weer in topvorm. Prachtige sterke nummers komen weer eens voorbij Tin pan valley, The enchanter, Let the four winds blow, Mighty rearranger enz. En de volgende week zijn dat weer andere nummers. Deze man weet bij mij iets los te maken wat maar weinig muzikanten voorelkaar krijgen. Iedere rock fan zou men moeten verplichten om minimaal 4 platen in het bezit te moeten hebben van deze top muzikant aldus de dictator ha.

En ik had nog iets in te halen namelijk een concert en dat is ditmaal gelukt. Daar heb ik ook weer anderhalf uur staan te kwijlen pfff

De "meester" was natuurlijk bij Led Zeppelin in vocale topvorm. Nu niet meer. Tot halverwege de jaren 90 ging het nog. Daarna kwam de sleet er op.

Een beetje onzin. De stem van Plant mag er nog steeds zijn. Hij gebruikt het solo alleen wat anders dan ten tijde van Led Zeppelin.

Maar wie hem live bij Led Zeppelin weer hoorde in 2007, vastgelegd op Celebration day en dus van na Mighty rearranger, weet dat hij nog tot zeer veel in staat is. Eigenlijk heeft hij daar alle fabeltjes over zijn vocalen naar sprookjesland verwezen.

Plant zijn stem is alleen maar gerijpt in de loop der tijd. Hij zal dan het bereik niet meer hebben, maar ik vind het prettiger om naar te luisteren.
Daarmee verkondig ik overigens niet dat ik zijn stem in zijn jonge jaren niet waardeer.

Ik zit weer eens in de 'Plant-mood' en dan mag dit prachtig album er wel een .5 erbij hebben. Wat een controle over die geweldige stem !

Bij het uitkomen van deze plaat was mijn enthousiasme een beetje bekoeld. Want zijn vorige werk (Dreamland) kon mij totaal niet bekoren. Een mix van eigen nummers en covers in een folk/ singer songwriter stijl. Het dieptepunt was wel zijn interpretatie van Hey Joe......
Mighty Rearranger is technisch gezien geen solo album van de Hr Plant omdat zijn begeleidingsband bij naam genoemd wordt als The Strange Sensation. Flauwekul eigenlijk omdat het merendeel op zijn vorige plaat ook al te horen was (Justin Adams op gitaar, John Baggot is van de toetsen en Clive Deamer bespeelt de drums). Maar gelukkig is de muzikale inhoud stukke beter! Het had wel een aanloop nodig want het is geen gemakkelijk album en als het eerste nummer Another Tribe echt onder de maat is dan maak je wel een valse start mee.... Voor de rest zijn alle nummers constant van goede kwaliteit zonder echte grote uitschieters. Of het zou Shine It All Around zijn met een heerlijk puntige bass. Somebody Knocking had zo op een Led Zep album hebben kunnen staan maar voor de rest is het wel een op zichzelf staand album...... alhoewel? Soms denk ik wel s dat Led Zep zo wel eens geklonken zou kunnen hebben in de 21ste eeuw. Niet dat dit schijfje zich kan meten met die wereldplaten want zooo goed isie ook weer niet.