65daysofstatic - The Fall of Math (2004)

Ken enkel het nummer Retreat! Retreat! Is de rest even goed?

jazeker!
the fall of math = süper cd!

Ben nu al een paar dagen deze CD aan het luisteren, en vind hem toch erg sterk, stukken beter dan zijn opvolger.
Rustige instrumentale stukken gecombineerd met lekkere uithalen, soms instrumentaal, soms electronisch. Vergelijkingen met vele verschillende dingen, van Aphex Twin tot Mogwai. Soms komt er een computerstem in voor, maar meestal niet.

Eerste twee nummers zijn lekker, maar niet heel goed, met gewoon fijne afwisseling tussen rust en onrust. Het eerste hoogtepunt komt in de vorm "Retreat! Retreat!". Hierin gaat het er lekker hard aan toe, en is duidelijk de inspiratie door bands als Explosions in the Sky te horen, de explosiviteit straalt er van af.
Nummers 4 en 5 gaan weer flink de electronische kant op, en ondanks dat ik geen electronic-fan ben kan ik echt van deze nummers genieten.

Dan het titelnummer, dit is voor mij het absolute hoogtepunt van het album, waar het eerst lijkt op een rustig nummer komt na ongeveer 30 seconden een korte uitspatting, waarna het weer even stil is. Even hierna weer een explosie, het tempocontrast dat er in dit nummer aan te pas komt maakt dit nummer voor mij echt super.
Het nummer erna is wat rustiger, soms wel wat hardere stukken, maar iig minder verrassend, maar niet veel minder goed. Het 8e nummer is een kort 'intermezzo'-nummer waarin weinig bijzonders gebeurt, maar wel aangenaam om te horen.

"Hole" is voor mij een van de mindere nummers, wel explosief, niet overtuigend. Beetje ingetogen gespeeld, waar het veel beter had geklonken als gewoon alle remmen los waren gegaan.
Het voorlaatste nummer doet weer erg aan Mogwai denken, en dat vind ik hier alleen maar positief, lekkere afwisseling tussen samples en gitaren.
De laatste track tenslotte bouwt lekker af, zonder de gehele sfeer van het album uit het oog te verliezen. Dit is ook een van de betere nummers voor mij, ook weer veel afwisseling in dit nummer, electronisch, niet-electronisch, maar veelal geleid door de stevige beats erin.

Over het geheel kan ik het niet beter zeggen dan dit fragment dat ik tegenkwam

De spanning, en explosiviteit (die zelfs "Like Herod" van Mogwai overstijgt) die continu aanwezig is zorgt ervoor dat ik deze de komende tijd veel zal luisteren, en die 4,5* zijn volledig op hun plaats en dit wordt zelfs misschien wel een 5-klapper.

Om dus met aslan te spreken

Ik hoor het altijd graag wanneer een nummer als "Like Herod" wordt overstegen. Staat genoteerd.

Erg goed album. Er is hier een mooie mix gevonden tussen rock en electronic waarbij de rock kant iets overheerst op enkele tracks na. Geen Radiohead electronica te bekennen ook hier, het is allemaal veel explosiever en dat is allemaal prima want het werkt erg goed.

Ik geloof dat ik vooralsnog iets minder enthousiast ben. Het is zeker een fijne plaat, maar wel een beetje gepolijst. Het komt nu niet echt over als een plaat waar de band echt heel veel gevoel in stopt, het is te bedacht. "Lekker" vind ik wel een mooie omschrijving, maar bij mij dat levert dat nu niet meer dan 3,5* op.

Boeiende aanvalling van electronic op het rockgenre. De juiste accenten zorgen voor drive en vervlakking van het zeurderig gitaarlawaai. De hoogtepunten zijn de kortere stukjes, die van meer creativiteit getuigen. Bij de langere stukken wordt er jammer genoeg steeds wat te makkelijk teruggegrepen naar het gitaargedoe, maar verder een fijn album.

3.5*

Net voor de eerste keer beluisterd, klinkt goed hoor. Zal 'm nog wat vaker luisteren voor ik m'n stem geef.

Heeft inderdaad iets weg van Explosions in the sky. Niet slecht al vind ik niet alle nummers goed. Retreat Retreat, Cat is a Landmine zijn uitstekend evenals Fall of Math. 3.5*

Ik hoor overigens ook veel vergelijkingen met M83. 1e album van M83 is ook een aanrader.

Ik ben zeer onder de indruk van deze cd. Ik heb eerst het nieuwste album geluisterd, maar dit klinkt toch allemaal net iets beter 'gesorteerd', meer beheersd en bovenal meer variatie naarmate het album verstrijkt. Ik heb hier al gepost dat ze op 19 april in de Ekko staan in Utrecht, ik ben er wel denk ik! Echt cool.

4*

Pracht van een cd. Ontdekt na hun tweede album, en even erg onder de indruk. Ik weet niet hoe mensen onberoerd kunnen blijven bij een song als Fix the sky a little of Aren't we all running.

Meesterwerk.

5/5

Energie. Beste album van ze tot nu toe.

4/5

Kende de hele band niet, maar gister mogen bewonderen als voorprogramma van de Cure. Heb enkel de laatste 2 nummers mogen aanhoren. De eerste daarvan klonk als redelijke pokkeherrie maar het laatste nummer vond ik (ondanks het hele slechte geluid) toch wel erg mooi. Nummer was volgens mij Retreat!, Retreat!
Dit album probeer ik al drie dagen uit te luisteren, maar dat lukt niet erg. Na 1 nummertje zet ik toch weer wat anders op. Maar ik kom er wel steeds weer bij terug want het heeft wel wat. Meestal weet ik na één keer luisteren of ik het leuk vind of niet. Dit gaat langer duren, veel langer.

Ik kan hier maar weinig mee. Ik vind de ritmes onnodig druk, de electronica wat te gewild en de postrockstukken niet zo bijzonder.

2*

Berichten verplaatst naar 65daysofstatic

Opvallend dat veel mensen bij dit album hun oorspronkelijke stem verlagen. Zo ook ik, op eerste gehoor klinkt het album wel aardig, maar het blijft niet echt beklijven. Vandaar omlaag naar 2,5*

1 van de weinige post-rock acts die me kan bekoren.

Erg mooi album waar ik nu al een tijdje met volle tuigen van geniet. Vaak erg energiek (Retreat! Retreat!) maar op nodige momenten wat rustiger door bijv. goed in het gehoor liggende piano melodietjes. Wat mij betreft een topper in het post-rock genre! Absolute uitschieter is voor mij I Swallowed Hard, Like I Understood, heerlijk!

Ik dacht voordat ik dit beluisterde dat ik het maar saai zou vinden, maar nu ik het album meerdere malen geluisterd heb, moet ik zeggen dat mijn eerste echte kennismaking met het post-rock genre me erg meegevallen is. Leuk album, met als uitschieters Retreat! Retreat! en I swallowed hard, like I understood.
3.5*

Naast Young Team van Mogwai een van de betere post-rock albums.
Fix the sky a little was voor mij de grote verassing, waar ze losbarsten na een heel rustig intro

Ik lees hierboven vergelijkingen met aphex twin en mogwai?

heiligschennis is hierbij op z'n plaats. nergens hoor ik hier de inventieve soms licht melancholische en altijd geniale drum, beat, bas & click patronen van een aphex twin. en nergens hoor ik de geweldige beheersing richting al dan niet overstuurde climax van mogwai.

ik vrees dat deze jochies jankend zouden gaan lopen bij het horen van pakweg een "come to daddy" van aphex twin...

latere albums zijn net iets beter maar blijven vooral ongeinspireerd pikkedieven van anderen

Er staan echt een aantal mooie nummers op dit album. Retreat! Retreat!, I Swallowed Hard, Like I Understood , Hole en Fix the Sky a Little tillen dit album naar een hoger niveau.
In zijn geheel is dit één van de betere albums van 65daysofstatic.
Alleen hun album 'The Destruction of Small Ideas' is ook een stuk boven de middelmaat.
4* blijven 4*

Heerlijk weer zo’n postrockband die niet persé de gebaande paden volgt. Dat maakt dit een spannend album.
Opener Another Code Against the Gone is zo’n nummer waar ik niks mee kan, maar het zal ongetwijfeld een betekenis hebben. Install a Beak in the Heart That Clucks Time in Arabic is een fijne opwarmer voor de rest van het album.

Met Retreat! Retreat! zet de band het recept voor de rest van het album neer. In vrijwel alle nummers zitten mooie rifs afgewisseld met en voorzien van allerlei fijne (maar heel soms ook storende) geluidseffecten en kronkels. Dat maakt de muziek niet altijd makkelijk toegankelijk. Als je net in een nummer zit wordt je plots op een ander been gezet. Er gebeurt dus veel in de nummers op dit album. Ik zie dat als een uitdaging en kan er absoluut van genieten.
Absolute topper is I Swallowed Hard, Like I Understood. Wat een mooie melodie zit daarin. Headbangen maar.

Met dit album laat 65daysofstatic een geheel eigen aanpak van de postrock op de luisteraar los. Dat is soms even wennen. Het is daarom geen album wat ik regelmatig draai ondanks de mooie passages. Je moet er voor in de stemming zijn.

Eerder gepubliceerd op https://www.jorros-muziekkeuze.nl