Dit is voor mij eigenlijk ook wel de beste denk ik. Voor mij is dit de plaat waarbij de nummers het minst van al hun albums op de voorgrond willen treden. Dit geeft het een vriendelijke uitstraling waar ik wel van hou.
De liedjes op het debuut zijn wat eenvormiger naar mijn idee. Standaard liedjes, goed uitgevoerd en fris gebracht. Hier hoor ik meer variatie in opbouw en sfeer. Met behoud van identiteit.
Hoewel ik het debuut ook mooi vind, is dit meer een plaat waar ik stiekem van kan genieten. Het heeft iets treurigs en tegelijkertijd iets liefs.
Ja, ik ga hem denk ik zo weer eens opzetten. Vinyl uiteraard, want alleen dan krijg ik een stukje van de beleving van toen. Toen ik helemaal weg was hiervan. Want Lady Writer hoort pas ná het omdraaien van de plaat
