Rocket Juice and the Moon - Rocket Juice and the Moon (2012)

Nieuwe groep met Damon Albarn, Flea & Fela Kuti drummer Tony Allen!

Oef, wat een line-up

Veelbelovend inderdaad, nu al een must-have. De live-versies van een aantal nummers klinken werkelijk fantastisch

Sow, wat klinken die inderdaad ontzettend lekker. Die Damon Albarn is toch wel een (creatief) goudhaantje. Ik ben zeer benieuwd, deze komt op mijn lijstje.

Dit heeft wel erg lang op zich laten wachten. Hopelijk een goed teken.

Eerste single Hey, Shooter is inmiddels online verschenen met gastzangeres Erykah Badu. Het liedje is meer afrobeat dan ik had verwacht, ik weet niet of ik dit een heel album lang leuk blijf vinden. Ik mis toch wel Albarns stem in het nummer, hopelijk is zijn rol wat groter op de gehele plaat. Ik ben erg benieuwd.

Hey, Shooter is hier te beluisteren. Ook Poison staat er al een tijd, maar dan wel een live versie.

Fatouma Diawara doet hier ook aan mee! Ik hoop dat dit alblum de hoge verwachtingen (van mij iig) waar kan maken. Bovenstaande nummers doen dat helaas nog niet helemaal.

Naar alles wat met Damon Albarn te maken heeft ben ik benieuwd, maar de rest van de line-up is inderdaad ook niet mals. Enige verwachtingen zijn dus wel aanwezig!

Bij een eerste luisterbeurt valt op dat de drumpartijen op veel nummers EXACT hetzelfde zijn. Heel erg vervelend. Nog maar eens goed overwegen om deze plaat wel of niet te kopen.

De drums op Hey, Shooter vind ik nu juist een van de sterke punten, maar je moet wel van (de afrobeat van) Tony Allen houden. Ik vind de ritmesectie daar fantastisch in ieder geval, Flea heb ik eigenlijk nog nooit zo lekker horen klinken. Allen en Flea is echt een gouden combinatie op dat nummer. Eigenlijk is Damon Albarn nog de zwakste schakel in dit nummer (en hij is een held van mij, dus kan je nagaan hoe goed ik de rest vind).

Hey Shooter vind ik in ieder geval tof. Ik ga gelijk de rest van het album eens checken.

Ik heb Flea (en RHCP) nooit zo kunnen waarderen, maar de vreemde combinatie met Tony Allen vind ik verbazingwekkend leuk klinken inderdaad ...

Jij spreekt over één nummer, ikzelf heb het ook maar over mijn eerste allereerste indruk. Ik ben benieuwd hoe onze meningen zich gaan vormen als we de plaat wat vaker hebben beluisterd. Begrijp me niet verkeerd, ook ik vind de drumsectie erg sterk. Het lijkt me enkel zo inspiratieloos om dat op elk nummer te horen. Ik kan het uiteraard mis hebben. Om de proef op de som te nemen heb ik de plaat toch maar besteld vandaag . Dit soort projecten wil ik wel ondersteunen.

Op zich is het wel kenmerkend van afrobeat dat er een lange groove wordt neergezet, en die kan dan vrij repetitief zijn. Er staan op de albums van Tony Allen die ik ken ook altijd maar 1 of 2 nummers, maar dan wel hele lange.

Maar ik denk dat het hier uiteindelijk wel mee zal vallen en Albarn de afrobeat-vibe is liedjes weet te gieten.

Jammer overigens dat deze plaat nergens te streamen is, of zie ik iets over het hoofd?

Afrobeat is niet echt een genre waar ik in thuis ben maar deze plaat vind ik erg sterk. Heerlijke drums en de gast artiesten zorgen voor de nodige afwisseling waardoor het niet te eentonig wordt.

Het is een erg leuk plaatje geworden met een hoop fijne nummers, al duurt het mij net te lang. Daarnaast had ik ook graag iets meer Damon Albarn gehoord, maar goed, je kunt niet alles hebben Gaat het goed doen in de zomer dit in elk geval.

Al met al is het toch wel een erg leuk plaatje geworden. Vond ik eerst de drums te repetitief, nu vind ik ze juist erg fijn. Veel sterke melodieën uit allerhande blazers en keyboards en enkele prachtige liedjes (Poison ) en leuke rap verses. Wel is het net iets te lang, enkele instrumentale tracks hadden best geschrapt mogen worden, die zijn niet allemaal even interessant. Maar al met al ben ik zeker te spreken over dit project.

Rocket Juice & The Moon is een ambitieus project, alleen al om de hoofdrolspelers tegelijkertijd in één kamer te krijgen! Ergens tussen zijn oneindige bezigheden vond Damon Albarn toch de tijd om samen met een full-time RHCPepper de afrobeat van een nog springlevende Nigeriaanse zeventiger bij te staan. Ontvoer nog een Ghanese rapper, een Malinese zangeres en de altijd kosmische Erykah Badu naar dat kamertje en de term wereldmuziek lijkt plots vatbaar! Toch zorgt die grote vertegenwoordiging aan ‘s werelds uithoeken niet voor een muzikale clash. Integendeel, alles klinkt verrassend coherent, niet in het minst door de prominente rol voor het drumwerk van Tony Allen. Dat rechtlijnige karakter bepaalt de toon van de plaat.

Hoewel duidelijk geïnspireerd op afrobeat, komt het op de plaat zelden echt zover. Daarvoor mist het spontaniteit in de muziek en vrijheid in de uitvoering. Ook over de vele gastvocalen en de kunsten van kopergezelschap Hypnotic Brass Ensemble blijft een zekere controle, wat eveneens bijdraagt tot het strak gestructureerde spel van Rocket Juice & The Moon. Op deze manier wordt het haast een eigentijdse (en westerse) kijk op een aloud (en niet-westers) genre, en dat maakt het interessant. Het steeds terugkeren van elementen, de haast als samples toegevoegde blazers en allerhande elektonisch aandoende ‘prullaria’, het zijn dingen waar meerdere hedendaagse artiesten mee experimenteren. Het creëert een haast hypnotiserend geluid. Hun wereldmuziek wordt bijna buitenaards. Da’s nog de grootste link naar Fela Kuti: de manier mag anders zijn, het effect komt wel -euh- in de buurt...

Net zoals bij de grote meester gaat het hier vooral om de lange trek. De gezangen van Fatoumata Diawara en Erykah Badu moeten dan wel enkele nummers afbakenen, hun sporadische vertoningen zorgen eerder voor een aangename toets dan dat ze duidelijk afgewerkte nummers verzorgen. Hetzelfde geldt voor de raps van M.anifest. En voor de bass van Flea, en eigenlijk voor alle muzikanten. Losse tracks worden het interessants als ze de gehele essentie van het album in zijn toegekende minuten weten te vatten, zoals bijvoorbeeld There daar gaat: Afrikaans op begrijpelijke wijze, Afrobeat op eigentijdse wijze. Het album gaat zo zelf wel wat langs de gehele essentie van zijn genre, maar was dat ook het uigangspunt? Plezier maken stond zo te horen hoger op het lijstje!

Leuk stuk, kan me er ook wel in vinden. Ik moet trouwens ooit nog eens iets van Fela Kuti proberen...

Dat zou ik zeker doen! Ik raad je Expensive Shit en He Miss Road aan. Die heb ik allebei met een 4,5 beoordeeld. Ik ga op mijn beurt maar eens wat werk van Tony Allan checken.

Prima album met vooral erg fijne ritmes van Tony Allen.

Dit is inderdaad een top-combo. Ik moet nog wel erg wennen aan dit album, maar dat moet ik in het algemeen toch wel bij het werk van Dhr. Albarn; hij weet mijn hersenen toch altijd weer aan het werk te zetten en me te inspireren om nieuwe stijlen te gaan luisteren. Afrikaanse beats zijn mij zeker niet onbekend, maar de automatische piloot die ik bij doorsnee westerse rock/pop vaak aanzet kan de vlucht niet aan en de Boeing 747 dreigt neer te storten. Het duurt dus nog een luisterbeurtje alvorens ik op mijn gemak in de vlucht zit zonder en zonder bezwete handjes de tunes van dit muzikaal wondermannetje in me op zal nemen.

Zo, fijn om weer te kunnen reageren op MM. Na een verhuizing eindelijk weer tijd. Veel muziek en recensies om in te halen!

We kunnen inmiddels concluderen dat de buzz rondom deze plaat een beetje een stille dood is gestorven?

Laten we dat concluderen. Ik zet ´m inmiddels alweer voor de 10e keer op. Blijft een leuk plaatje voor tussendoor.

Hoe kan ik dit volledig gemist hebben... De namen beloofden iets briljants en na 1 luisterbeurt is dat ook wel hoe ik het ervaar.