Queen - Hot Space (1982)

Au mijn arme oortjes.....
Bowie zorgt voor de enige uitschieter.

wat je een band als queen na moet geven:

uitstapjes naar diverse stijlen niet altijd even geslaagd, maar hoe je het went of keert, altijd is er dat typische queengeluid en je herkent de band dan ook uit duizenden

vind dit wel een leuk plaatje, weer eens wat anders en het geeft de diversiteit van queen aan

Dit album ben ik pas na een aantal jaren wat meer gaan waarderen. Er waren altijd al een paar nummers die ik te gek vond, zoals Life is Real, Under Pressure en Las Palabras. Ik denk dat probleem met dit album eerder de UITVOERING is dan de nummers zelf. Zo klinkt Staying Power op plaat vrij tam, terwijl dit nummer live werkelijk de speakers uitknalt !!! (Zie en luister Live at The Bowl, echt geweldig live !!!). Ik zie Hot Space meer als een tijdsdocument. En wat dat betreft kan ik nog wel ergere jaren '80 platen opnoemen...

Tsja, ik moet wel in een erg aardige bui zijn om deze plaat meer dan 2 sterren te geven. En dat ben ik nu dus. Queen dacht de sleutel tot succes in de VS gevonden te hebben met het succes van Another One Bites The Dust en maakten een disco-georienteerde plaat, maar daar waren ze al veels te laat mee in 1982. En Queen is gewoon een discoband van niks, laten we eerlijk zijn. Maar toch heeft deze plaat wel een paar redelijk tot goede nummers in de vorm van Dancer (een van de weinige nummers waarin May zijn gitaar laat gieren), Las Palabras De Amor en natuurlijk Under Pressure. Back Chat heeft ook wel iets in de zin van 'redelijke popsong', Calling All Girls heeft een aardig surfmotiefje maar de rest is pure vulsel. Body Language was een redelijk succesvolle 2de single, maar het drijft eigenlijk alleen maar op z'n controverse, want het is erg eentonig, daarom staat het waarschijnlijk ook op geen enkele verzamelaar. En dan de productie: Ingeblikter heb ik het zelden gehoord en de Japanse remaster kan daar niet veel aan doen, al is het wel goed gedaan (vooral 'n vettere bas). Deze plaat is alleen voor de fans.

2,5

Ach ja Hot Space, het alom verguisde Queen album.

Ik moet zeggen dat ik het op zijn tijd leuk vind om hem te draaien. Het is absoluut geen meesterwerk en ik ben blij dat ze niet op deze weg verder gingen, maar als experiment vind ik het geen mislukking.

Je kunt duidelijk merken dat Deacon en Mercury zich beter op hun gemak voelden in het discogenre dan Taylor en May. De enige enigszins discoplaat van May is waarschijnlijk door zijn eigen twijfel een halve rocker geworden en de twee van Taylor kan ik helemaal niet in een hokje stoppen. Toch zijn Action this day en Calling all girls best leuk.

De best geslaagde disconummers zijn Back chat en Cool cat waarvan ik met name de laatste eigenlijk een prima nummer vind.

Vreemd genoeg zijn de twee wat mindere nummers voor mij de standaard rocker Put out the fire en de wat slappe ballad Life is real, toch twee nummers die wat dichter bij de normale Queen sound horen.

Ik vind Back Chat een goed nummer. Een van John's beste. Verder vind ik Action this Day echt fantastisch! Heerlijk nummer! Maar goed, voor de rest ken ik dit album nog niet echt....

Gister kwam ik Body Language nog weer eens tegen in die 'Top 880 van de jaren 80' van Veronica. Tsja... Hoe vaak ie ook overgeslagen is op compilaties en hoe erg Queen zich er ook van heeft afgekeerd schijnt er toch nog een volkje te zijn die het er toch nog uit weten te pikken. Ikzelf vind het, zoals eerder aangegeven, een heel matig, eentonig nummer, maar zo zie je maar weer, het is de controverse die het nummer klaarblijkelijk nog enige bestaansrecht geeft. Niet dat het mij uitermate veel boeit, overigens...

Tja Kaztor...wat denk je van die clip? Die is nogal apart en staat bol van de dampende seks. Voor 1982 zou het zomaar iets revolutionairs kunnen zijn. Als ik zie wat de laatste jaren de nummer 1 is in de top 40 vermoed ik bijna altijd dat het meer te maken heeft met de clip dan de muziek zelf. Jammer hoor...zielig hoor....maar goed...niets aan te doen!

Body Language is Queenonwaardig, een baggernummer. Zonder twijfel. Dit album zal ik nooit aanschaffen, al was het maar vanwege dat ene nummer...maar er staan ook mooie nummers op.

Toch opvallend dat dit album, dat ik wel weet te waarderen, nog steeds zoveel discussie losmaakt. En andere Queen-albums minder. Dat zegt toch ook wel wat. Wellicht was het toch een kleine artistieke provocatie van Freddy?

Minder dan de rest van de Queenalbums maar toch nog van een degelijk niveau. Het probleem zit hem voornamelijk in de zwakke drums en teveel synths.

Het komt, denk ik, door het grillige karakter. Hier is een band te horen die door artistieke meningsverschillen uit elkaar dreigt te gaan, en dat deed Queen toen bijna ook.
Freddie en John gingen helemaal op in disco en soulmuziek terwijl Brian en Roger daar helemaal niets van wilden weten (Roger noemde het album 'Total Shit!'). Die tweestrijd is hierop goed te horen.

Hiermee is het bewijs geleverd dat zelfs een van de beste bands allertijden een slecht album kan maken. Overigens zijn de nummers live beter te pruimen (Live at the Bowl), omdat de electronica daar minder invloed heeft en het geluid veel coherenter is.

Vreselijk wangedrocht van deze rockgigantjes. Zelfs de groten kunnen al eens lelijk uit hun bek stinken, zoals hier blijkt !

Dit is om vreselijk snel te vergeten.

Eén lichtpuntje misschien (maar wel matig hoor) :
Las Palabras de Amor - dat nummer kan er mee door vind ik, maar neen,
Queentje was niet in goeden doen toen ze deze DRAAK op de wereld loslieten
Beoordeling 1.5 sterretje, is dat streng genoeg ???? * 1/2

De misser van dit album is het openingsnummer, wat iedereen op het verkeerde been zet en daarom dit album rangschikt als disco......allen dat nummer, Back chat en Cool cat refereren aan het succes van AOBTD, maar voor de rest rockt deze CD!!!! Samen met een flinke dosis jeugdsentiment (het was in deze periode dat ik Queen echt leerde kennen) krijgt dit album 5 sterren van mij....

Gelukkig! Dit plaatst ook meteen je commentaar bij de latere albums van Queen in het juiste perspectief

Zeer onderschat.
Cool cat is een fantastisch nummer.

Dan vind ik de soundtrack van 'Flash' toch beter.

Ik begrijp de afgunst bij de eerste 4 nummers,maar daarna heb je hier wel aardige en goeie nummers,op Put Out the Fire en Cool Cat na dan.

Body Language is eigenlijk best wel meer dan oke, ik denk dat George Michael zeker naar dit nummer en ook de clip geluisterd en gekeken heeft bij het maken van I Want Your Sex.
Allebei maakten trouwens hierbij een clip met veel vrouwelijk schoon, terwijl je bij allebei de clips goed kunt zien dat ze eigenlijk hun voorkeur hadden voor het mannelijke geslacht.

Jij weet het! Goede post. En door die strijd krijg je een ietwat halfslachtig album.

Ze hadden moeten doen wat Jackson deed op Thriller. Rock sound combineren met disco.

wie van Queen is(was) dan homosexueel?

Misschien...
Maar dat deden ze bij The Game (en in mindere mate Jazz) ook al.
Ik vraag me af hoe de wereld gereageert zou hebben als ze op dit punt met een ouderwets Queen-album kwamen...

Freddy Mercury,de zanger, die had toen ook wat met de drummer geloof ik.

Freddy was waarschijnlijk homosexueel, Roger bi.

De enige uitschieter van "Hot Space (1982)" is wat mij betreft: "Las Palabras de Amor (The Words of Love)". Voor de rest is het album "Hot Space (1982)" m.i. Queen op z'n allerbelabberst .

Queen misschien, maar Flash Gordon vind ik net een streepje slechter en als popalbum vind ik dit allemaal echt nog wel meevallen. Nummertjes als Back Chat en Calling All Girls vind ik wat dat betreft best leuk.

Ik ga dan ook bij deze naar een 3.

Freddie Mercury was bi-sexueel, en volgens mij is Roger Tayler gelukkig getrouwd e.d.
no-offense!
P.S.
Taylor is twee keer getrouwd geweest van 1975 tot 1982 met foto model Dominique Beyrand met wie hij twee kinderen heeft. Daarna van 1988 tot heden met journaliste Debra Leng met wie hij nog eens drie kinderen heeft. Verder heeft Taylor de reputatie een berucht een vrouwenversierde te zijn: hij schijnt met talloze vrouwen het bed te hebben gedeeld.

Roger Taylor woont nu met vrouw en kinderen in een landhuis in Schotland. In zijn tuin heeft hij een eigen opnamestudio laten bouwen. Een andere hobby is het sleutelen aan sportauto's: hij bezit ondere andere een aantal klassieke Jaguar's, Ferrari's, Lamborghini's en Aston Martins, alsmede ook goedkopere auto's zoals een Mazda MX5.
klinkt niet echt als homo/bi of iets dergelijks.

Zo he schaakmat

nee joh, zo is het helemaal niet bedoeld

Tja, ik denk dat Fred dan wel iets meer homo- dan bi-sexueel is, eerlijk gezegt...
Bi-sexuelen kunnen volgens mij ook vrouwenversierders zijn en het met sportwagens doen (I'm In Love With My Car).