Christian Mistress - Possession (2012)

Heerlijk album in de onovertroffen NWOBHM-stijl. Al bij de eerste luisterbeurt ben ik helemaal verkocht.

Muzikaal zit het stevig verankerd in de traditie van Britse en Amerikaanse metal maar het klinkt hedendaags genoeg, daarbij de valkuil van een eenheidsworst moderne metalproductie vermijdend alsook een al te nadrukkelijke retrosound.

Achter de microfoon staat Christine Davis, een dame met een geweldige ietwat rauwe stem. Het gitaarwerk is om van te smullen en de drums houden stevig het ritme in de knap opgebouwde nummers.

Het zou me niet verbazen dat ik dit een betere nieuwe Angel Witch ga vinden dan de nieuwe van Angel Witch, die me uiteindelijk toch een klein beetje teleurgesteld heeft.

Dit klinkt zoveel frisser en levendiger. Een jonge band die er ouderwets enthousiast inspringt.

Voor de liefhebbers van het genre, verplichte kost.

Leuke nummers hier en daar, met leuk duaal gitaarwerk,
De zangeres is wat mij betreft de zwakke schakel. Ze eindigt elke zin met dezelfde intonatie en triller. Dat wordt na een kwartiertje erg irritant.
Verder een band om in de gaten te houden, mits ze kiezen voor een andere frontvrouw/man.

In de zangeres zit zowel de kracht als zwakte van de band vind ik. Ze heeft een geweldige en aparte stem, maar inderdaad zijn haar zangkunsten al te beperkt waardoor het al snel gaat tegensteken. Eens ik de nummers beter leerde kennen en meer op het gitaarwerk ging focussen stoorde ik me er echter niet meer aan.

De zangeres deed mij erg aan Paul diAnno van Maiden denken. Geen groot stembereik maar wel heerlijk rauw en past goed bij de NWOBHM sfeer. Voor mij absoluut een hoogtepunt van de laatste paar jaar.