Dave Matthews Band - Stand Up (2005)

Een van de zeer weinige waar ik naar uitkijk om te luisteren, al is Dave Matthews live altijd beter. Hoorde dat nu ook andere leden hier en daar meezingen, maar of dat iets positiefs zal zijn?

American Baby (eerste single) is goed te pruimen in ieder geval...

Dit is echt wennen met mede bandleden die mee zingen hier en daar, soms als een achtergrond stem. Louisana Bayou is de grootste uitschieter met een funky ritme en geluid. Echter anders dan wat ik gewend ben van Matthews. Vaak een relatief relaxt album, wat met enkele tracks hun befaamde energiekheid terughaalt. Net als met ieder nieuw album (uitgezonderd live cd's) wordt dit een kwestie van vaker luisteren en het kwartje laten vallen. Hunger for the Great Light is het meest intieme, meest werkwaardige en zachtste (en verrassende) nummer, maar door het achtergrond gezang iets te kriebelig aandoend als een simpel duet. Toch geef ik deze voor nu 4 sterren.

Net als met iedere nieuwe CD van DMB moet ik er behoorlijk aan wennen. Dat wordt dus even de repeat knop bedienen en dan ga ik de CD vanzelf super vinden.

Wat ik ontzettend jammer vind is dat ze het nummer Joyride er niet opgezet hebben. Ze hebben het een aantal keer live gespeeld tijdens hun tour vorig jaar en toevallig ook bij dat concert waar ik zelf bij was. Wat een goed nummer en energiek, perfect om live te horen eigenlijk. Maar goed, op de fansite van DMB stond dat ze het nummer niet goed genoeg bij de rest van de CD vonden passen en dat ze eigenlijk een dubbel CD hadden willen uitbrengen. Misschien komt het nummer later nog wel een keer in de studioversie uit, want het was echt een zeer goed nummer. Plus ze hebben het nummer heel vaak live gespeeld, dus "iedereen"kent het. Een live versie is overigens wel te verkrijgen.

Laat er dan maar een live cd weer uitkomen met Joyride erbij ipv studio versie

Went erg snel deze muziek. Geweldige nummers met voor mij als "beste" Out of my Hands. Heerlijk rustig nummer, waarin voor zover ik weet voor het eerst de piano echt prominent aanwezig is. Er zijn zat concerten geweest met een pianist erbij, maar nooit was de piano zo duidelijk aanwezig als bij Out of My Hands. Super melodietje daar .

De zang van de overige bandleden erbij vind ik super klinken trouwens. Tuurlijk, Dave alleen is toppie, maar het is leuk om de anderen ook eens anders dan alleen instrumentaal te horen.

Ok, stop Joyride dan maar op een Live CD (hij staat trouwens op de CD van Live in San Francisco 12/09/'05, dacht ik, die ik dus maar heel snel aan moet gaan schaffen).

Joyride staat in studio versie op de bonus cd van stand up. Naar mijn weten was die verkrijgbaar bij een pre-order van Stand-up.

Ah ok, zal ik eens op letten. bedankt voor de info. Ik had op de site nancies.org al gelezen dat de band het erg jammer vond dat ze zoveel nummers moesten laten vallen en het liefst een dubbel CD wilden uitbrengen. Waarom ze dat dan niet meteen hebben gedaan snap ik dan weer niet (geld zal wel weer een rol gespeeld hebben )

Het nummer "Out of my hands" blijkt een zogenaamde "home recording" te zijn. Met Dave als de pianist, en Carter en Stefan als begeleiders. Ongelooflijk mooi nummer en vond het wel verrassend te zien dat Dave de piano bespeeld en niet Butch Tayler.

De making of op de Dual Disc vond ik ook erg leuk om te zien.
Joyride heb ik ondertussen wel op de CD van het Live concert dat ze gaven in San Francisco vorig jaar. Blijft een geweldig nummer .

Pompom, vroeger (UTTAD t/m BTCS) was ik fan van deze band, maar als ik hiernaar luister, begin ik me diep te schamen. Dit is nog eens een echte ongeïnspireerde #$%-plaat zoals ik er al in geen tijden meer één gehoord heb. Geen enkele memorabele melodie en voor creativiteit hoef je al helemaal niet bij Dave en zijn kornuiten aan te kloppen. 1,5/5

Ik ga inderdaad ook maar eens omlaag naar 3 sterren. Ik moet zeggen dat er wel een aantal erg goede tot perfecte nummers (Louisiana Bayou) tussen zitten. Ik heb deze toch maar een tijdje een kans gegeven, maar na zo'n 14 keer volledig luisteren, kies ik liever selecties ervan. Het grootste nadeel is en blijft de zang van niet enkel Matthews. Achtergrond koortjes van wat voor formaat dan ook irriteren mij altijd al. Ik hoop nog steeds op live uitvoeringen die aantonen dat het wel beter kan klinken, en dat zal het dan ook haast wel zeker doen.

Stand up is een heel bijzondere cd. Toen ik er voor de eerste keer naar luisterde was ik ontgoocheld. Ik ben een grote fan maar wist niet goed wat ik hoorde. Na een paar keer luisteren weet ik het nu wel zeker, dit is absoluut een goede cd. “american baby” spreekt me niet aan. Maar smooth rider, Hello again, You might die trying en hunger for the great light zijn verslavend goed. Want dat is de muziek zeker : verslavend. Er zit zoveel afwisseling in, zoveel verschillende klanken, zoveel om naar te luisteren. Iedere luistersessie heeft telkens iets nieuws te bieden. Deze muziek hypnotiseert mij naar een goed gevoel. Maar iemand die de band niet kent of niet overtuigd werd door eerder werk, zal ook niet overtuigd raken door deze cd. En dat vind ik jammer. Er is niemand in m’n omgeving die Dave Matthews goed vindt. Ik had gehoopt dat ze ook hier bij ons eens zouden scoren. Maar dat is met deze cd niet mogelijk. Julia Roberts in de videoclip gebruiken om het product te verkopen vind ik onzin. De hypercommerciële aanpak ergert mij soms. Maar het doet geen afbreuk aan de muziek. Die is buitengewoon, en wat mij betreft van een onovertroffen klasse. Als iemand een groep kent die nauw bij deze groep aanleunt, dat hij/zij het me dan snel laat weten. Groetjes, Bernard

Ken de band, ken eerder (soms perfect) werk, maar raak niet overtuigd door deze cd...

Hier hetzelfde.

Ik heb alle studio Cd's van dave Matthews en enkele live-albums. Bij deze cd "stand up" had ik voor het eerst de behoefte om ook een recensie te gaan lezen. (Zo ben ik op deze site beland.) Ik zat dus ook ergens mee, de cd sprak me niet direct aan. Maar nu vind ik hem dus absoluut goed. Hij is wel anders dan de andere cd's, hij is apart. Ik ga het zeer kort proberen te verwoorden.

Wat vind ik goed aan Dave Matthews in het algemeen? Vele nummers hebben de kracht om je mee te nemen, je wordt als het ware meegezogen in een avontuur. Het is meer dan muziek, het is een belefenis. De muziek neemt je mee.

Wat vind ik goed aan deze CD?
Deze muziek brengt je in een soort roes. Hij is zodanig gebouwd dat hij perfect het gevoel kan oproepen dat je ook kent wanneer je op je nuchtere maag een glaasje champagne drinkt. Je komt even los van... Een dromerig goed gevoel.
Met American baby weet ik ook geen raad. De cd begint weinig hoopvol misschien. In die nummers voel ik het ook niet zuiver. Van track 6 tot 14 is alles ok. Deze nummers maken alles goed

Er is veel goede muziek, maar dit is toch uniek. Ze is niet mooi afgeborstelt, ze is verrassend. Deze muziek bezorgt je een goed gevoel.

Ken tot nog toe alleen dit album van de Dave Matthews Band, vind het echt lekkere muziek. Ga meteen op zoek naar wat meer hiervan. Deze cd krijgt 4 sterren van me.

Ondertussen is deze cd 9 maanden in mijn bezit. Ik blijf bij mijn eerder oordeel en dat betekent dat ik deze cd steengoed vind. Ik beluister hem nog zeer regelmatig. Ook de eerste 5 nummers (waarover ik eerder schreef dat ik ze minder vond) zijn ondertussen ok. Deze cd kan ik echt niet missen. Ik heb hem nodig om de week goed door te komen.

Ben het geheel met je eens (al is de laatste zin voor mij van toepassing). Top muziek!

Moest ze maar weer eens Live zien .

Nee ik kan er nog steeds niet helemaal bij. Ik houdt het nog steeds maar bij (al!) het eerdere werk.

Ik ben niet de enige die het eerdere werk van de Band beter kan waarderen.. Dit is me allemaal veels te gladjes..
American Baby is een aardige single, maar wat doet dat vreselijke intronummer daarvoor (inclusief oorlogsgeluiden)? Dreamgirl kan ik nog wel waarderen met dat leuke ritme en hierin hoor ik nog het meest de oude Band terug.

Nee, ik hou het wel bij de oudere albums.. en dan vooral de live-albums, want dan komt deze jam-band pas echt tot zijn recht.

Super CD weer van een topband.
Geluid wordt wat meer pop, maar dat komt de variatie ten goed. Stem en muziek vullen elkaar weer prachtig aan en er staan echt weer nummers op die bij elke luisterbeurt groeien.

4*

Dit is een cd die ik graag erg mooi had gevonden, maar nee. Er staan een paar leuke nummers op, maar nee, maar nee ... Gelukkig zijn ze live wat meer tot hun recht gekomen.

Ja, ik heb precies hetzelfde gehad met dit album. Ik vind de Dave Matthews Band werkelijkwaar geweldig en ik keek al lang uit naar deze nieuwe cd. Toen ik hem echter hoorde viel het mij ietwat tegen. De DMB stijl is compleet kwijt! Waar zijn die lekkere popnummers gebleven als Ants Marching, Chrash into me, noem maar op? Erg jammer, en ik hoop dat ze met een nieuw album zich weer gaan concentreren op hun 'roots'.

Ik zou enorm graag de band eens aan het werk zien, maar Dave Matthews solo, dat is natuurlijk ook niet mis.

Dave Matthews
2007 European Dates

Fri / Feb 23 / City Hall / Newcastle, England
Sat / Feb 24 / Clyde Auditorium/ Glasgow, Scotland
Mon / Feb 26 / National Stadium / Dublin, Ireland
Tue / Feb 27 / Waterfront Hall / Belfast, N. Ireland
Thu / Mar 1 / Manchester Apollo / Manchester, England
Fri / Mar 2 / New Theatre / Oxford, England
Sun / Mar 4 / Teatro Dal Verme / Milano, Italy
Tue / Mar 6 / La Cigale / Paris, France
Thu / Mar 8 / Offenbach Capitol/ Offenbach-am-Main, Germany
Fri / Mar 9 / Ancienne Belgique / Brussels, Belgium
Sat / Mar 10 / Paradiso / Amsterdam, Holland
Mon / Mar 12 / Columbiahalle / Berlin, Germany
Tue / Mar 13 / E-Werk / Koln, Germany

Eindelijk! Eindelijk! Eindelijk!

Stand up is voor mij dik in orde.

Misschien heb ik het verkeerd, maar er zijn diverse concerten. Eerst komt Dave Matthews solo en later in mei met de band o.a. in Brussel en Londen.

Hm de meeste mensen vinden hun eerdere werk vaak beter,
maar ik moet zeggen dat ik dit een heerlijk album vind.
Ligt lekker in het gehoor, misschien ietswat minder orgineel en instrumentaal wat zwakker dan de voorgaande albums,
maar zeker niet minder. 4 sterren

Ik vind het wel een lekker albumpje eigenlijk, veel toegankelijker dan de andere albums maar verliest geen kwaliteit.
3,5*