Ramones - Rocket to Russia (1977)

Ik was zelfs nog niet geboren toen dit album verscheen en toch heb ik heimwee naar die tijd, de Ramones terug zoals hun debuut, zelfs de hoes lijkt op de s/t. "Do You Wanna Dance?"

Jep, under the moonlight en vijf sterren

Tja.. ik was 5 jaar

Dus ook ik heb dit pas een weinig later echt actief/bewust beluisterd, passief kon haast niet: mijn ouders waren nu niet bepaald into punkrock...



Het is dan ook een prachtplaat!!! De vijf sterren zeker waard!

Alweer een Ramones klassieker. Ditmaal zijn het de leuke covers die de blits maken. De heerlijke versie van 'Do You Wanna Dance' is zelfs beter dan het origineel.

Voor de rest niet zo goed als het debuut, maarja das ook een beetje lastig.

4*

Jeetje...vind je het debuut van de Ramones, waar je 4,5 sterren voor geeft, beter dan Nevermind van Nirvana, waar je 3,5 sterren voor geeft?

Hmm, hoe dit te verklaren? Is het vanwege ´al dat zelfmedelijden´ van Kurt Cobain (jouw woorden, al nam je later min of meer afstand van de uitspraken waar deze woorden in voor kwamen). Is het omdat je bij het toekennen van sterren originaliteit en invloed heel zwaar laat wegen (ik tel die zaken wel mee voor mijn lijst waarvan de top-10 op MuMe komt te staan, maar tel het niet mee bij het toekennen van sterren). Vind je het debuut van de Ramones gewoon heel erg aanstekelijk?

Ik kan het debuut van de Ramones nu meer waarderen dan eerder het geval was. Het is bij tijd en wijle behoorlijk catchy en misschien zelfs intens voor een deel. Daarnaast is het ongetwijfeld erg invloedrijk en wellicht ook vernieuwend. Maar beter dan Nevermind...? Zit er bij mij niet in denk ik. Ook als ik de twee albums op alle punten die ik voor mijn lijst gebruik vergelijk.

Ik weet niet of dit de juiste plek is om dit te bespreken, maar ik heb gewoon een hekel aan de persoon Cobain en nog meer aan zijn volgelingen die in zwarte truien met gele smileys rondlopen. Daarnaast vind ik de muziek ook niet zo heel erg goed. 'Lithium' vind ik wel een geweldig nummer, maar met 'Smells Like Teen Spirit' en 'Come As You Are' heb ik helemaal niks.

Met Ramones heb ik in ieder geval een stuk meer. Deze plaat is weer erg constant, maar haalt helaas niet het niveau van het heerlijke debuut.

Een hekel aan de persoon Cobain...waarom toch? Hoe veel weet je nou helemaal over hem?

Come as you are vind ik trouwens een van Nirvana´s mooiste nummers...

Hey, het kan hier beter over het beste Ramones-album gaan dan over Kneus Cobain. Want dat is Rocket To Russia voor mij, met afstand het beste Ramones-album.

Surfin Bird @ 1:30

Heb echt alle albums van de Ramones nog op lp gehad en dit is altijd een van mijn lievelings platen geweest.
Je moet alles in perspektief zien, vandaar mijn relatief lage beoordeling, ze hebben nu eenmaal geen grote invloed gehad.
Maar ja, het was wel lekkere muziek. Werd er altijd vrolijk van.

Geen grote invloed??????

Het debuutalbum en dit album van de Ramones zijn mijn favoriete punkplaten ooit. 5/5 voor dit album. Elke song is uitstekend goed.

Zonde dat deze plaat dan weer de energie mist die het debuut wel had.

Inderdaad.
Het album bevat wel enkele goede songs, maar in het algemeen is het toch minder energiek en ook het enthousiasme is wat verder te zoeken.
Ook had ik toch het gevoel: ik ken het receptje nu toch wel, gasten. Met het debut heb ik genoeg....

Vele songs zijn teleurstellend, ook staan er enkele fillers op.
Nu; op muzikaal vlak moet je natuurlijk niet echt oordelen, hier is dit minder van belang.
Maar dat 'right in your face' die veel op het debut te vinden was, is hier ook wat zoek.
Ook moet er toch nog wat meerwaarde zijn; vb: Don't wanna go down to the basement,... -> vele van de songs op het debut hebben toch een bepaald iets waardoor ze niet al te amateuristisch klinken. In tegenstelling tot hier. Ook mist het album de eerlijkheid. Toch 2.5 want er staan enkele simpele doch sterke songs op

Nou, als we heel eerlijk zijn moet je de Ramones gewoon in live-vorm horen. De eerste paar studioalbums variëren van prima tot heel goed maar je hoort vanaf een podium pas hoe goed een song zoals Cretin Hop is naar mijn bescheiden mening.

Inderdaad, samen met het 'rauwe randje'. Ook het songmateriaal is een stuk zwakker. Verbaast me eigenlijk dat het stemgemiddelde slechts een klein stukje lager ligt.

Er staan juist ijzersterke songs op dit gepolijste album (Rockaway Beach, Sheena Is a Punk Rocker, We're a Happy Family en Cretin Hop), maar die komen minder hard aan omdat het wat braaf en berekend klinkt. Gelukkig hebben we de live albums.

Prachtplaat voor mij zelfs de beste denk ik. Ben blij dat ik ze toch nog 4 keer live heb gezien in de 80's

Heb sinds kort de 40th anniversary edition enkele cd gekocht. Sober digipack zonder boekje. Geen extra tracks. Wel zgn. goede mastering. Zie dat de 2001 Rhino versie 5 extra tracks heeft en een mooi boekje met veel info en foto's. Hoe staan de 2 uitgaven in verhouding wat betreft de sound? Vreemd dat een maatschappij zo terug gaat in soberheid kwa uitgave. Heb er geen spijt van hoor. Gaat tenslotte om de originele muziek van de 1977 klassieker. Super gaaf natuurlijk!

De eerste drie platen van de Ramones mogen gerust allemaal klassiekers genoemd worden en hoewel de meesten fans,denk ik een voorkeur hebben voor het debuut (zelf vind ik Leave home de beste) doet Rocket to Russia daar vrijwel niets voor onder.
Rockaway beach staat voor mij qua kwaliteit gelijk aan Blizkrieg bop en voor persoonlijke redenen heeft de eerste mijn voorliefde.Verder bevat Rocket to Russia met onder andere Teenage Lobotomy en Sheena Is a Punk Rocker nog een aantal 1-2-3-4 punkrock evergreens en zijn ook de covers van Do You Wanna Dance? en Surfin' Bird erg geslaagd.
Het overige materiaal komt dan misschien net niet aan dat niveau met één uitzondering,het tekstueel briljante en ook als nummer erg leuke We're a Happy Family.
Het album kent ook een prima,bijpassende productie zodat Rocket to Russia het derde hoogepunt op rij is in het oeuvre van de Ramones.

Ik vind dit een iets beter album dan het eerder in 1977 verschenen Leave Home. Dat vond men bij Oor ook, want dit album staat hoger (24) in de jaarlijst 1977 dan Leave Home (33). Om de een of andere reden spreekt het me meer aan. Melodieuzer misschien?
Toch dezelfde score: 3,5* want het verschil is klein.

Gewoon weer de LP aangeschaft. Zoals het bedoelt was. Ruim kwartiertje rocken. Plaat omdraaien. Weer heerlijk kwartiertje. Warm analoog geluid. Hoes op schoot. Back to 1977.

Hij weet het nog niet, maar nummer 13 is de favoriete Ramones-track van Johnny Marr.

Gaat het hier over dé Surfin Bird?

Ah, jij hebt al gehoord over de bird!

Uiteindelijk zijn het toch vaak de bonustracks die een originele plaat een beetje uit de context trekken, vertekenen, een keer worden afgespeeld. Hier is dat ook wel zo. Dus de basis; de plaat zelf, is genoeg. Tenzij ze er live concerten bij proppen of echt nummers die een plaat niet hebben gehaald... maar al die demo's enzo..

Klopt. Heb nu zelf de LP versie weer aangeschaft. Nog veel beter!

Meesterwerk, net als hun eerste 2 platen!!

Na het sterke debuut en de mij wat tegenvallende opvolger is Ramones' derde worp Rocket to Russia de beste van de drie. Ik herinner me dat veel van deze plaat klonk bij de special die NCRV's Elpee-Pop op een zaterdagavond op Hilversum 3 uitzond en die ik opnam.

Maar Surfin' Bird leerde ik pas rond 2009 (?) kennen, toen ik het nummer op YouTube tegenkwam als opname van een tv-show, helaas niet meer daarop te vinden. Cover van The Trashmen, oorspronkelijk uit 1963.
Andere oudje op deze plaat is de cover van Do You Wanna Dance van Bobby Freeman uit 1958, het lichte liedje op dit stevige album.
Jawel, er wordt veel meer geknald dan op de voorganger en de productie van Dee Dee Ramone is zijn stevigste tot dan toe. En bovendien messcherp. We're a Happy Family bijvoorbeeld dendert heerlijk door huis of auto.

Simpele muziek wordt weleens gezegd. Mwah. Probeer maar eens mee te spelen, al die akkoordenwisselingen op hoog tempo: valt niet mee. En dan altijd het juiste akkoord pakken, want inderdaad, het lijkt op elkaar wat vervolgens meteen de uitdaging is. Zeker als je nóg eens twee platen op je cv had staan.
In 2001 verscheen via Rhino een cd-editie met diverse plezante bonussen, in 2017 bij Sire een 40-jaar-oud-versie.

Mijn reis door wave, punk en toebehoren blijft nog even in november 1977. Ik kwam vanaf de punks van Buzzcocks en krijg zo de derde punkplaat op rij: de tweede van The Damned.

Na zojuist een wat gematigd enthousiast stukje geschreven te hebben over de voorganger Leave Home ben ik positiever over Rocket to Russia: het eerste deel van de plaat schiet voorbij (ok, Here Today, Gone Tomorrow is misschien iets te hoog op de tracklist, haalt de rush van de eerste nummers er wat af).

De productie is meer in your face en iets minder effect-geladen, en de Beach Boys-achtige melodieën klinken minder retro en 'cooler' dan op sommige nummers van de voorganger. De liedjes zijn ook beter; I Don't Care kende ik al in zijn demo-versie maar blijft top in zijn eenvoud, zelfde voor All Is Well en I Can't Give You Anything. Op Sheena Is A Punk Rocker en Rockaway Beach komen punk en pop samen; qua compositie geen speld tussen te krijgen.

Opener Cretin Hop blijft voor mij een van de grappigste nummers die ik ken. Oenige nummers als We're A Happy Family en Teenage Lobotomy klinken door de knallende performance (en de tekst natuurlijk) nog steeds strak. Waar ik Leave Home op momenten te retro en daardoor wat mat vond, klinkt de cover Do You Wanna Dance? en Surfin Bird - hoe retro wil je het hebben? - juist supergoed.

We zijn het eens over de eerste drie!