Queen - The Miracle (1989)

Toeval bestaat niet, draaide dat nummer vandaag en realiseerde me dit ook.

Dit album kocht ik als 14 jarige op casette en ik werd er door weggeblazen. Dat doet het vandaag evenzeer. Ik vind alle nummers geweldig!

Dus dit album scoort een 7-?
Als ik dat afzet tegen sommige waarderingen van nieuwe albums, dan snap ik daar weinig van.
Queen (maar ook Bowie) is echt zo'n naam die lijdt onder de tunnelvisie van sommige verstokte rock fans.
Dat blijkt no meer uit de begin jaren 80 albums waarin er wat geëxperimenteer werd met funk (of disco volgens sommigen). Ik waardeer het alleen maar dat acts met een dergelijk lange historie zichzelf bleven uitvinden. Nu geldt dat wat minder voor deze Miracle, dus ik kan dit betoog misschien beter kwijt bij een ander album.
Hier ging Queen imo juist weer terug naar de rock. Zelfs de theatrale mini opera (de eerste 2 nummers) is terug. En erg geslaagd vind ik; gelijk een hoogtepunt. Hoewel het niveau overal prima blijft. Dat kun je, ondanks de leuke experimenten, de voorgangers inderdaad wél verwijten.
De grote hits Invisible man (fun) I want i all (de power) en Breakthru (mooi intro, en zelfs zonder die clip zou ik een trein visualiseren).
Scandal en Rain must fall (maar toch wel sympathiek) en Was it all worth it zijn de iets zwakkere nummers.
My baby does me was direct vanaf release al mijn grote favoriet.

Nou, ze zitten aan elkaar geplakt. En ze gaan beide over het niet al te verheffende thema "party". Een mini-opera zou ik het niet echt willen noemen.

Was It All Worth It daarentegen....

Het album begint wat mij betreft met I Want It All.
Queen heeft altijd sterke openers gehad, maar Party en Khasoggi's Ship verraden een overschattingsvermogen waar je u tegen zegt.
Onzinnige obligate teksten en riffs van May die ik al eerder hoorde.
The Miracle is goed bedoeld, maar waar Queen eerder al vele malen positief over the top ging, irriteert het mij hier nogal.
Tekstueel ook niet bepaald hoogstaand.
Dan een aardige tot prima fase, wat slappe hap en uiteindelijk een Queenwaardig slotstuk.

De 7 voor The Miracle is echt wel de realiteit naar mijn idee.

Dat was natuurlijk op het vorige album A kind of magic al gedaan, waar prachtig stevig werk van Queen is terug te vinden. Ook weer een sterke verbetering t.o.v. voorganger The Works, waar ze vooral last hebben van nog magere songs, kant noch wal en de overbodige zoektocht naar modern willen klinken.

Wat wel waar is, is dat Queen op The Miracle de balans, de afwisseling, weer heeft gevonden die oorspronkelijk op Queen albums was te vinden. Freddie Mercury is qua composities schrijven terug in het hok, alle verschrikkingen uit de periode Hot Space achtergelaten, en de band blijkt ook weer ouderwets met elkaar uit de voeten te kunnen. Dat is het mooie aan The Miracle, een klein wondertje inderdaad.

Ook alweer 30 jaar oud, ik kocht deze destijds kort na release en op mijn verjaardag ( eind mei) als 1 van mijn eerste cd’s ooit. Met de bonustracks waarvan ik vooral Hang on there ook wel goed kan verteren.
Slotstuk Was it all Worth it vond ik destijds (en vind ik nu nog wel) toch wel een song die enigszins teruggrijpt naar stukken als Death on two legs of White Man. Lekker vol en bombastisch. Brian zijn red special, wow!
En achteraf gezien ook duidelijk al een slotstuk waarop werd teruggekeken op de periode met hun vieren, zij wisten immers al dat er iets noodlottigs aan zat te komen. Later heb ik ook wel gelezen dat dit nummer ook als zodanig bedoeld is, ze wisten ten tijde van de opnames nog niet hoeveel tijd ze hadden en dit zou dan als een soort eindstuk kunnen dienen. “Gelukkig” was er nog tijd over, gingen ze direct door met schrijven/opnemen en kwam vervolgens Innuendo uit, waar The Show must go on nog meer die rol vervulde. WIAWI zie ik dus als een soort voorloper van TSMGO. Niet dat ik in mei 1989 dit zelf al zag, maar na Freddie zijn overlijden heb ik dat gevoel wel bij dit nummer gekregen.
Niet mijn meest favoriete album van hen, maar als geheel kan ik het prima verteren. Scandal heb ik trouwens ook een zwak voor. Party is wel grappig, niet bijzonder. Wel een fijn moment als Brian daar voor het eerst zijn gitaar aanzet, typisch May vuurwerk waar ik als jochie al gek van was.

Vind het wel raar dat dit album niet in de TOP 250 van albums staat met 5 hits. Tot midden jaren 90 was ik een Queen fan. Heb net de hits uit 1989 gedraaid, en was ze al bijna vergeten. Opvallend ook dat er geen één de nummer 1 positie heeft gehaald in de top 40. Heb destijds dit album veel gedraaid in de auto, had toen net mijn rijbewijs.

Tsja.....Queen. Geweldig , legendarische band.

Albums zijn niet zo aan mij besteed. Vind op zijn hoogst de helft goed of interessant. Een verzamelalbum is voor mij voldoende.

The Miracle ook weer met goede singles , maar toch ook weer wat matige nummers en een enkele goede albumtrack

Een 7 vind ik een uitstekende eindscore.
(Eigenlijk zou deze website niet alleen het gemiddelde, maar ook de mediaan moeten weergeven, al hebben we daar de staafdiagram bij het tabje "stemmen" voor).

Alles is zowel een beetje gezegd bij deze plaat. Queen maakt hier synthesizerrock, zo nu en dan flink rockend en zo nu en dan zwaar leunend op synths en drumcomputers.

Opvallend wel dat de favoriete songs van luisteraars zo verschillen.

Mijn minst favoriete song is Invisible Man en mijn favorieten zijn Scandal en Breakthru.
De rest vind ik ook prima, zelfs de ode aan de kat van Freddie. Miauw.

The Miracle had in 1989 nog steeds de typische pop/rock 80's mix, met soms meer de nadruk op de synthesizer in het wat zijige (zowel in tekst als muziek) maar best aardige The Miracle en soms wat meer de nadruk op de rockkant, zoals al in het leuke opening duo Party & Khashoggi's Ship. Gelukkig is daar het klassieke Queen geluid in de - zoals in de advertentie van toen stond - rock anthem I Want It All. Een geweldig Queen nummer vind ik dat, met een erg goede Brian May gitaar. En misschien incredible how I can, maar ik vind The Invisible Man een erg lekker swingend popnummer. De synthesizer en het ritme van het nummer zijn uitstekend. Kortom, deze kant 1 van de LP is gewoon goed.

De retro a-capella samenzang van Breakthru is een mooie opening van kant 2. Ook dit nummer loopt weer zo lekker, met eerlijk is eerlijk weer een prettige synthesizer. Freddie Mercury zingt erg sterk op dit aanstekelijke nummer. De drums/trommels, de bas en het ritme op Rain Must Fall zijn weer goed, maar het popliedje is helaas wat te zoet. Dit gaat ook op voor Scandal, behalve dan dat het te zoet is. Dit is wel een goede 80's popsong. My Baby Does Me is wat slomer en klinkt wel aardig, maar is verder weinig bijzonder. Gelukkig is er afsluiter Was It All Worth It, wat weer meer een klassieke Queen laat horen. Een goed nummer tot slot, met een vette gitaarsolo. Het antwoord op de vraag uit de slotsong voor dit album is ja.

Uit pure nostalgie is deze plaat toch samen met The Works en Innuendo mijn favoriete 'latter-days' Queen-plaat.

Een overgeproduceerde synthmetalrockpopplaat, die uit elkaar knalt van de hitsongs. Veel synthbasslijntjes, veel drumcomputers, maar toch ook echt heel veel om van te genieten. Songtechnisch hoogstaand, vocaal een meesterwerk en ik kan er wel over blijven doorgaan, maar ik houd er gewoon heel erg van.

Maar Queen was altijd (al sinds het begin) een studioband aan de ene kant en een liveband aan de andere kant. De studioplaten waren vanaf het begin al overgeproduceerd en gepolijst, alleen de studios werden beter en geavanceerder. Zijn de songs daarom ineens slecht? Vind ik niet. Ik headbang nog maar wat nekspierpijn op het magistrale I Want It All met zijn double-time middenstuk.

Die versnelling stelt toch geen moer voor? Hooguit leuk ondat het het snelste is wat op de radio kwam.

Die versnelling doen ze op Innuendo wel beter. En het is voor metalliefhebbers die wel wat tempowisselingen te verduren krijgen wat simpel. En toch (want het gaat hier ook om een nostalgisch iets) vind ik het een knalmoment. De productie is ook moddervet natuurlijk.

Ik vind die tempowisseling ook altijd wel lekker. En de productie is inderdaad heerlijk!

Er komt een super deluxe boxset uit van The Miracle. Die zou dit jaar al komen maar is uitgesteld omdat May en Taylor eerst het live album met Adam wilde uitbrengen.

Stiekem toch het beste album van Queen uit de eighties. In 1989 werd ik tien en mijn ouders kochten toen (pas) hun eerste cd-speler. In mijn herinnering rond de Sinterklaastijd. Ik en mijn broer mochten allebei een cd'tje uitkiezen bij de V&D.

Ik heb nog even Kinderen voor Kinderen in handen gehad. Maar ik zag toen The Miracle, een plaat met veel hits die in '89 in de hitparade stonden. Die moest het worden. IJzersterk werk van de band, staat geen echt slecht nummer op.

Je was een kind. Ik begrijp het.

Iedereen begint ergens. Queen is dan (ook dit album) een mooie start !

Ja precies!

Ik ben geen groot liefhebber van Queen in de 80's.
De albums zijn wispelturig van aard en missen de coherentie van hun albums in de 70's. In ieder geval alles tot News Of The World.
Betekent natuurlijk niet dat het prullen zijn.
Het hevig bekritiseerde Hot Space heeft ook zijn momenten, al blijft het Queen's meest vreemde eend in de bijt.
The Miracle bevat composities die geen specifieke componist meer weergeeft, alles onder Queen.
Freddie wist rond pasen 1987 dat hij ernstig ziek was.
De drang om harmonieuzer te werk te gaan en geen tour in de planning, ( zou onmogelijk geweest zijn voor de zanger) maakt The Miracle inderdaad hun beste plaat die zij in de 80's fabriceerden.
Ik hoor een gretig Queen met nog altijd bewijsdrang.
Door de band's democratische opstelling gaat het ook op The Miracle wel eens mis, maar blijft er gewoon een aardig album over.

Net als op Inuendo heb ik het idee dat er wat meer uitgehaald had kunnen worden. Echter met de wetenschap dat Freddie ernstig ziek was, mogen we blij zijn dat deze en de opvolger er nog zijn gekomen.

Gewaagde uitspraak! Hou ik wel van, al ben ik het totaal niet met je eens. Maar respect voor deze mening.

Daar ben ik dat wel erg nieuwsgierig naar!
Hoewel het “objectief” gezien niet hun beste album is, is het zeker een van mijn favorieten. Ik vind de productie erg fijn en het is mijns inziens goed te horen dat Brian May iets te verwerken had; hij is erg prettig op dreef met prettige gitaarpartijen en handhaaft een sterk gitaargeluid. Zijn beste werk sinds Jazz, durf ik misschien bijna wel te zeggen.

Maar kortom: ik ben wel geïnteresseerd in een uitgebreide doos met verdiepend materiaal.
Uit welke bron vernam je dat de box aanstaande zou zijn? En heb je (toevallig) meer recent vernomen dat ‘ie nog steeds in de pijplijn zit?

Niet het beste album van queen ooit maar het is zeker een van de hele goede, niet echt een nummer in dat ik slecht vind. M'n favoriete zijn i want it all en the Miracle.

Heerlijk Queen album waar de rockkant weer naar boven wordt gehaald. Toegevoegd wordt een radiovriendelijk synth sausje, maar dat misstaat niet. I Want It All is mijn favoriet op dit album en 1 van mijn favoriete Queen tracks.

Verscheen er vandaag nu zomaar een teaser op de website van Queen?…

Ik zag 'em ook ja. Misschien gaat het dan toch gebeuren. Maar ik ben er nooit zeker van want Queen releases and beloftes niet nakomen en teleurstellingen gaan hand in hand. Gek dat ze dit album compleet genegeerd hebben voor hun Queen The Greatest youtube serie. Maar een papier met de tracklist is veelbelovend maar ik moet het nog zien.

Je zou toch zeggen dat er werkelijk iets onderweg is wanneer ze een dergelijke "hint" op hun website plaatsen…
Vervolgens is het natuurlijk afwachten wat er uitgebracht wordt en hoezeer dat echt interessant zal zijn. Het bonusmateriaal van de remasters 11 jaar geleden waar wisselend interessant en de heruitgave van Back To The Light vond ik ook niet echt spetterend. Niet de kwaliteit van bijvoorbeeld de remix uitgaven die van The Beatles uitgebracht werden, de afgelopen vijf jaar.

Maar dat het album overgeslagen werd in de genoemde webserie is inderdaad merkwaardig.

Fantastisch album. Freddie met stropdas in de clip van 'I want it all'. Rockmuziek met een stropdas... Dat was indrukwekkend.
Heerlijk droge productie. Dit bevalt me beter dan de open productie van Innuendo.
Het nummer 'Was it all worth it' heeft een heel vet gitaargeluid. Met dat mooie intro zou ik het album ermee geopend hebben.
Jammer dat de b-kantjes niet toegevoegd zijn op het reguliere album, want ze zijn het waard om gehoord te worden. Hopen op een mooie heruitgave later dit jaar.

Zeker! waar mijn pa tegenwoordig echt een greatest hits persoon is had ie op bandje in de auto naar Frankrijk altijd "was it all worth it" and "scandal" erop staan...twee parels