Metallica - Garage Inc. (1998)

nummer is op maat geschreven voor hetfield en kornuiten is mijn id

Ik blijf dit één van de onderhoudendste en beste Metallica plate vinden;
De covers Whiskey in The Jar (Thin Lizzy), Turn The Page (Bob Seger) en vooral Stone Cold Crazy (Queen) zijn méér dan geslaagd, dit is zo'n Metallica album dat ik moeiteloos in één keer kan uitzitten, zonder me een seconde te vervelen; Top!

In feite is Metallica groot geworden met het spelen van covers. Door het spelen van veel NWOBHM nummers die in de Verenigde Staten maar moeizaam doorsijpelden won Metallica gaandeweg steeds meer publiek voor zich, alvorens de interesse van John Zazula te wekken. In die zin is het dus heel legitiem om eens al die opgenomen covers te verzamelen en uit te brengen. Een leuke geste is nog een aantal nieuw ingespeelde covers. Maar hoor het schrijnende verschil. De Garage Days re-revisited ep afzettend tegen de flauwe zouteloze Mercyful Fate interpretatie. Waar is dat bijtende venijnige eigenwijze Metallica gebleven? Hetfield lijkt het niet langer in zich te hebben om agressief van zich af te schreeuwen in de belachelijke Discharge verminkingen die hier begaan worden. Thin Lizzy wordt dubieus geëerd met Whiskey In The Jar. De poging het nummer te moderniseren door het vrolijk te laten huppelen faalt hopeloos. Blijkbaar sta ik daarin alleen want het werd nog een hitje ook. Turn The Page van Bob Seger wordt wel aardig gebracht, hetgeen ongetwijfeld te maken heeft met het perfect kunnen inleven in het harde toerleven. Positieve uitschieter is de collaberatie die met die gast van Primus en die gast van C.O.C. live voor de radio aangegaan wordt, om Lynyrd Skynyrd's Tuesdays Gone ten beste te geven. Kijk, dat klinkt spontaan en dus gelijk een heel stuk beter dan al die andere flauwe deuntjes die cd 1 vervuilen. Cd 2 rechtvaardigt dus de aankoop wat mij betreft, mocht je deze nummers nog niet in huis hebben. Am I Evil, Blitzkrieg, The Prince en Killing Time hebben een onmiskenbare Metallica stempel gekregen en lijken nu meer bij Metallica te horen dan bij de originele artiesten.

Terecht opgemerkt, Edwynn. Nou ja, die covers brengen ook nog een beetje geld in het laatje van die artiesten die er niet rijk van zijn geworden. Ik deel je mening in verband met Whiskey in the Jar: afschuwelijke cover. Toch heeft die verzamelaar zijn verdienste dat je alles in een keer kunt kopen want anders moeilijk of niet meer te vinden.

Beide cd´s vind ik geweldig, cd 1 heerlijke hardrock en cd 2 goeie trashmetal. Favorieten van cd 1: Its electric, *sabbra cadabra*, *turn the page*, *Mercyfull fate*, whiskey in the jar. Favorieten cd 2: helpless, the wait, *last caress/green hell*, *am I evil* en *blitzkrieg*.
Cd 1 kan ik zonder moeite helemaal uitluisteren met een paar uitzonderingen waar ik soms geen zin in heb (loverman, tuesdays gone). En cd 2 vind ik op den duur vervelen omdat het wat eentonig wordt na een tijdje, je hoort steeds hetzelfde geluid.

(*Nrs gekozen als favoriet*)

Ik kan dit album ook zonder moeite helemaal af luisteren, iets wat me de andere (nieuwere) Metallica albums moeilijker af gaat.
Vooral de 2e cd vind ik heel goed.

Ben het eigenlijk wel met Edwynn eens. Ik mis op CD1 een beetje de bite die ik op cd wel hoor. Op de songkeuze val weing aan te merken, echte vind ik de nummers vaak een te krampchtig modern geluid hebben. Alleen vind ik het bij Wiskey in the Jar wel wat hebben. Hoewel ik door de zware productie wel een beetje de charme van het nummer verloren vind gaan. Juist op CD 2 hoor ik Metallica zoals ze het lekkerst klinken.

hmm vreemd aangezien dit een verzameling nummers is die zijn opgenomen verspreid over de hele loopbaan van Metallica, dus allemaal andere producties

Ik sluit me aan met wat hiervoor al gezegd werd: CD1 heeft best wat leuke nummers, waarbij Turn the Page nog mijn lievelingsnummer van Metallica geweest is toen ik nog jong en naïef was. Verder kunnen Astronomy, It's Electric en Whiskey in the Jar er best ook nog mee door. Het is echter CD2 die mijn beoordeling omhoog heeft geholpen. Ongeveer de eerste 12 nummers van die CD vormen het hoogtepunt van Garage Inc. De covers die uit de beginjaren van Metallica stammen, tonen nog duidelijk hun vuur en agressie uit die periode en het materiaal kan zich met Kill 'Em All meten.

Anekdote: Hoezeer men de groep ook verweet dat ze 'sell-outs' waren ten tijde van Load/ReLoad, dit is een heerlijk momentje:

YouTube - Metallica - Last Caress - So What - MTV Awards ´96

De groep moest opkomen om King Nothing te spelen, maar door het nieuwe beleid van MTV moesten ze zich onthouden van enige scheldwoorden en provocerende taal. Metallica veegde daar vierkant zijn voeten aan en speelde Last Caress / So What als een opgestoken middelvinger in het gezicht van de zender. En terecht!

Ja, zo was Metallica ook. Eigenwijs en behept met een goede dosis Europese humor. Heb ik ook van genoten.

Leuk dat Metallica een eerbetoon wil geven aan bands die hen geïnspireerd hebben, maar ik zie dit 'Garage Inc.' niet meer als een opvuller voor het repertoire. Van de 27 nummers die deze plaat rijk zijn vind ik slechts een handjevol nummers - misschien iets meer - de moeite waard om op te zetten op mijn iPod. En hiermee doel ik dan op Mercyful Fate, Whiskey in the Jar, Blitzkrieg, Stone Cold Crazy en Turn The Page. Toch blijft dit natuurlijk onvoldoende om Garage Inc. van een voldoende te voorzien.

Als Metallica-liefhebber in hart en nieren doet dit pijn. Erg pijn. 2 sterren.

Ik vind dit album juist het laatste goede album dat Metallica heeft uitgebracht.

Haha Geboren in het jaar van het 5e album en toch in hart en nieren

Toch vind ik een beetje dat je daar dan niet helemaal goed kan over oordelen, wel over het feit of je het geen goede nrs vindt natuurlijk, maar je moet er bij geweest zijn denk ik rond 1983 - 1990 om deze cd goed te begrijpen

Je hoeft de geschiedenis niet meegemaakt te hebben om haar te kunnen begrijpen, denk ik.

Maar ik ben wel erg nieuwsgierig naar de diepere gedachtegang achter dit stel covers.

Dat is een ding dat zeker is.


Ik heb die jaren ook niet bewust mee gemaakt maar kan de jaren 80 muziek wel heel goed waarderen. Voor mij persoonlijk misschien wel de beste muziekjaren.

Metallica heeft goede covers gemaakt van o.a. Black Sabbath, Killing Joke, Queen, Thin Lizzy, Mercyful Fate (een medley van hun oude nrs) en Motörhead; toch kan er geen enkele cover het origineel overtreffen.

Blijkbaar zie ik het helemaal anders dan de rest. Ik vind de eerste CD juist prachtig, terwijl ik CD2 nooit geweldig heb gevonden. CD1 is misschien wat te soft voor de ''die-hard'' metallica fan...dan ben ik maar geen fan!

Dat gebeurt ook bijna nooit... maar Am I Evil komt toch akelig dicht in de buurt....

Eens. Am I Evil is bijna een Metallicatrack geworden.

De Motorhead uitvoeringen zijn leuk. Lekker spontaan inclusief wat foutjes! James Hetfield als zanger past goed bij de songs. Het komt in ieder geval oprecht over.

Begreep toch al niet waarom ze zo'n fan waren van Diamond Head. Dat waren toch geen hoogvliegers in het NWOBHM-genre imo.

Misschien niet, maar dat betekent natuurlijk niet dat je geen fan kan zijn van zo'n band. Lars Ulrich was/is tamelijk gek op die band en heeft die vonk met James Hetfield weten te delen. Diamond Head was dan ook een veelgeziene gast in de vroege Metallicasetlists.

"Garage Inc." is een plaat vol covers gestoken in het bekende Metallica jasje. En het is helemaal geen gekke plaat. Niet alle versies zijn geslaagd, maar andere zijn bijzonder smaakvol, bijvoorbeeld Lynyrd Skynyrd's "Tuesday's Gone". Verder klinkt het allemaal vertrouwd. Heeft deze plaat echt toegevoegde waarde? Nee, maar het is wel leuk en het spelplezier is duidelijk hoorbaar.

Het echte interessante spul staat op de tweede schijf die erbij zit. Maar ja, dat is allemaal oud spul. Goed dat het zo bij elkaar gezet is want zo eenvoudig is het nu ook weer niet om de oude Garage Days versies op de kop te tikken.
De eerste cd vind ik maar een futloze oefening. Interssante songkeuzes maar wat een matte uitvoeringen zeg. Alleen Tuesday's Gone kan echt door de beugel maar dat is dan ook weer live en samen met gasten uit de Primus en C.O.C. gelederen. De inleving in Bob Seger's Turn The Page mag er ook wel zijn trouwens. Voor de rest: 'meh'.

Natuurlijk kan je fan zijn van een band maar wat mij opvalt is dat een topmetalband (zo mag je Metallica (ondanks de teleurstellingen) toch wel noemen) als Metallica een band als Diamond Head zo ophemelt. Er waren natuurlijk veel betere bands in die jaren. Maar goed ieder zijn mening zal ik dan maar zeggen.

Diamond Head werd niet bekend zonder Metallica, nee. Maar ik weet niet of je wel eens goed naar Helpless of Am I Evil? hebt geluisterd. Dat zijn toch behoorlijk heersende songs met alles erop en eraan dacht ik zo. Ook in de oorspronkelijke uitvoeringen. Sowieso is Lightning To The Nations helemaal geen slecht album imo.

Ik heb de Best of Diamond Head wel eens gehad nav van inderdaad Helpless, Am I Evil en It's Electric maar ik kon van de rest niet warm of koud van worden. Maar ik we verzanden nu in een Diamond Head-discussie bij een Metallica-cd (Hebben die gasten van Diamond Headtoch maar mooi voor mekaar. )

Het feit jij er niet warm of koud van kan worden, wil natuurlijk niet direct zeggen dat Diamond Head waardeloos is. Ik vind Discharge bijvoorbeeld geen reet aan. Toch een hele belangrijke invloed op ook weer Metallica, maar eveneens op Slayer en Anthrax. Blij dat ze die inspiratie hebben weten om te zetten in iets dat ik ook gaaf vind. Diamond Head is van grote invloed geweest op Metallica. En dat kun je volgens mij goed horen. Niet alleen Diamond Head, ook ander obscuur spul uit de NWOBHM-dagen. Die Ulrich was of is nog steeds een fervent verzamelaar van singles uit die tijd. Hij heeft ooit nog een aantal van die dingen op een rij gezet op een behoorlijk gave en uitgebracht.

[]Ik beweer ook niet dat Diamond Head waardeloos is. Ik verwonder mij enkel dat een band als Metallica geinspireerd wordt door een band als DH. Op zich ook weer knap. De nummers die die op die cd staa die Ulrich heeft uitgebracht zijn nu ook weer niet wereldschokkend trouwens. Van de uit die tijd aansprekende bands heeft hij nu ook weer niet de beste nummers uitgezocht. (Het kan natuurlijk ook een rechtenkwestie zijn naturlijk. Dat weet ik niet.)

Dat is nogal arbitrair. De versies op die verzamelaar komen van destijds verschenen singles die de metalwereld in beweging zetten.