Metallica - Garage Inc. (1998)

De singles zijn niet echt representatief voor metalbands. Kijk naar Metallica. Nothing else matters ? Je schrik je een ongeluk als de cd nav de single aanschaft. Dus ik denk niet dat singles de metalwereld in beweging zette. Maar dat is mijn beleving dan. Killers van Iron Maiden. British Steel van Priest. Strong arm van Saxon en Ace of spades van Motorhead deden dat (in mijn beleving dan) wel

Jij gaat er vanuit dat de groten der aarde enkel beïnvloed kunnen zijn door nog groteren der aarde. Volgens mij werkt dat zo niet. Overigens gaat het hier niet om singles als in de top 40, maar om singles die eigenlijk als demo's fungeerden.

Ik zou zeggen: luister eerst eens naar Priest, Sabbath en Motörhead daarna naar wat NWOBHMspul en vervolgens naar Metallica en Slayer enzo. Misschien dat je dan begrijpt wat ik hier bedoel. Je kunt dan volgens mij niet meer ontkennen dat de gehele NWOBHM-periode een scharniermoment is in de ontwikkeling van de metal.

Maar goed we dwalen af. Garage Inc: eerste cd is buiten de briljante Tuesday's Gone interpretatie compleet ruk, de tweede cd rechtvaardigt de aankoop voor het geval je dat spul nog niet in huis had.

Eerst voor de zoveelste keer van alles coveren en een jaar later napster aanklagen voor jatwerk. Ik raakte er wat confused van

@Rockfan: Geinspireerd door diamond head is een understatement. Als jonge jochies bestond hun halve setlist uit diamond head songs omdat niemand in the usa die toch ooit gehoord had en ze zelf niet genoeg nummers hadden. Maar das wel heel veel lang geleden.

Die hele No Life To Leather demo is ook gewoon opgefokte NWOBHM. Daar had Hetfield nog een piepstemmetje, zeg.

Deze kwam ik afgelopen weekend in de afprijsbakken van de v&d tegen voor slechts 5 euro. Koopje, want zie met name de dubbelaars van metallica vaak nog liggen voor 20 euro of meer. Cd2 is natuurlijk de cd waar het om gaat. Maar op cd 1 staan met tuesday gone en whiskey in the jar natuurlijk een paar prachtige covers van lynyrd skynyrd en thin lizzy.

Gewoon een prima cover album dit met als hoogtepunt toch de prachtige uitvoering van Turn the page,al blijft het origineel van Bob Seger natuurlijk ook zijn waarde behouden.Net overigens als de misschien niet zo bekende versie van the Golden earring.
Verder niet al te verrassingen of het zou Loverman van Nick Cave & the bad seeds moeten zijn maar dat vind ik op Garage Inc. nnu niet tot de beste nummers behoren (doe mij dan maar het origineel).
Wel opvallend dat dit feitelijke tussendoortje een betere productie heeft dan veel van reguliere studio albums.Ook met de zang van James Hetfield is hier weinig mis.
Persoonlijk vind ik het wel leuk dat ze (de heren zijn blijkbaar fan,en terecht) twee nummers doen van één van mijn ''alltime favourite bands" the Misfits.

Een allegaartje aan covers waar ik mij destijds redelijk mee heb vermaakt, hoewel de originele uitvoeringen (als zo vaak) te prefereren zijn boven de uitvoeringen van Metallica.
Desalniettemin kwijten de heren zich redelijk van hun taak, de beste song op dit plaatje vormt naar mijn mening Turn the Page, wat blijft dit toch een fenomenaal goed nummer, ook in het wat zwaarder aangezette geluid van Metallica blijft dit werkje fier overeind. Een euvel waar Metallica echter al heel lang parten speelde steekt ook nu de kop op; de extreem lange speelduur en lange uitvoeringen doen dit plaatje uiteindelijk de das om, na een half uurtje geloof ik het wel. Dit is typisch een plaat waarbij je de krenten uit de pap moet halen, wat overblijft is leuk en aardig maar bevat maar weinig smaak. Kortom een leuk en sympathiek initiatief, maar met wat meer scherpte en duidelijke keuzes had men hier beter een EP van kunnen maken.

De lange speelduur is inderdaad het grootste nadeel van deze verzameling. Ondanks dat vermaak ik me prima en is het inderdaad een aantal topnummers dat deze plaat op voldoende houdt. Net als milesdavisjr vind ik Turn The Page een briljant nummer, al vind ik een meer bluesy uitvoering zoals ik hem weleens van Jan Rijbroek heb gehoord een stuk beter.

Geweldig naslagwerk om de 2e disc. Die Motörhead covers voegen dan weinig toe maar de rest is klasse! Disc 1 draai ik nagenoeg nooit.

De laatste echt toffe Metallica album en nog wel een dubbelaar! Covers zijn de band niet vreemd. Het eerste schijfje bestaat uit een selectie van (alweer) Diamond Head, Bob Seger, Nick Cave en vele anderen. Het tweede en volgens mij veel leukere schijfje is een aaneenschakeling van covers die eerder op de 12 inch singles en EP's zijn verschenen. Plus een heel fijn stukje Motörheadache, een verzameling van Motörhead covers speciaal voor Lemmy's 50e verjaardag. Am I Evil?, Stone Cold Crazy en vooral So What! Ik kan er geen genoeg van krijgen. Mijn waardering is 3 sterren voor CD1 en 5 sterren voor CD2 hetgeen eigenlijk nog te weinig is. Dus vooruit, 4 en een halve ster voor de laatste Metallica album die er nog écht toe doet.

Regelmatig hou ik eens grote kuis in mijn cd kast. Ik was van plan deze cd weg te doen, omdat ik die al jaren niet meer draai. Staat nu op en mijn besluit staat vast : HOUDEN maar !