Hank Williams schreef bijna net zo gemakkeljk songs als dat hij ademhaalde. De songs op dit album heeft hij helaas nooit afgemaakt, dat hebben de bovenvermelde artiesten gedaan. Het is naar mijn mening een onderhoudende, maar toch licht teleurstellende plaat geworden. Slechts een paar artiesten presteren op het niveau van Hank: vooral Alan Jackson en Merle Haggard konden mij boeien. Jammer dat "The Sermon on the Mount" zo snel is afgelopen - en Alan Jackson is (voor mij) een revelatie, snel een album van hem opsnorren. Ook mooi vond ik de bijdragen van Patty Loveless, Levon Helm én Bob Dylan (het leek wel of zijn stem hier wat minder kraakt dan op zijn laatste album). De biijdragen van Jack White (ik hoor hem liever als Black Key) en Lucinda Williams stelden me teleur.