Fugees - Blunted on Reality (1994)

Weinig opzienbarende plaat. Nappy Heads gaat wel, verder allemaal erg standaard hiphop.

Dat is waar. Het is lekker hard en ze rappen origineel. Deze hele plaat is iets te lang om mij echt te boeien. Toch prima werk voor hun echt bekende tijd. 3.5*

Vocab en Nappy Heads zijn natuurlijk fugees-classics. leuk debuut.

Standaard hiphop??? Echt zo'n goed album, is dit! Dit doen echt niet veel mensen hun na, bijvoorbeeld Vocab, Mona Lisa, en dat dan juist afwisselen met die heerlijke stem van Lauryn Hill....

Voor 50 cent (!) gekocht gister op Koninginnedag. Ben hem nu aan het luisteren..

Aardig debuut en niet vergelijkbaar met hun opvolger en doorbraak. Deze is minder makkelijk toegankelijk en ontbeert natuurlijk de doorbraak in de popcharts. Toch is er voldoende om van te genieten. Hierboven worden al een paar nummers genoemd, maar ik wil Some Seek Stardom en Boof Baf ook nog noemen als erg leuke nummers.

Een verdienstelijk debuut van de Fugees. Het verschil tussen deze en de opvolger, The Score, vind ik best meevallen; die laatste heeft (wat) invloeden van R&B, iets wat dit album niet heeft. Het probleem met dit album is echter dat sommige nummers zich moeilijk onderscheiden van elkaar, dat maakt een beluistering een tamelijk lange zit. De betere tracks vind ik Nappy Heads en Giggles - de meest frisse producties op hun debuut, de luchtige productie van Temple met wat invloeden van reggae en ska (dit nummer had helemaal niet misstaan als single indertijd), ook in mindere mate de akoestische sfeer die Vocab met zich meebrengt en het solo door Lauryn Hill uitgevoerde, Some Seek Stardom vind ik best de moeite waard. De Bridge Over Troubled Water-sample, van Aretha Franklin in dit geval, komt overigens erg mooi tot zijn recht in Some Seek Stardom, daardoor krijgt het nummer een - behoorlijk - soulvolle vibe. Wat overblijft is niet slecht, maar het zijn niet het soort nummers om veel te beluisteren, daarvoor zijn ze mij iets te doorsnee. Boof Baf vind ik overigens een soort aftreksel van Nappy Heads, alleen dan een stuk minder leuk. De remix van Nappy Heads had trouwens wat mij betreft achterwege gelaten mogen worden, niet alleen in verband met de (lange) speelduur, maar ook omdat ‘ie niet voor een meerwaarde zorgt. De albumversie is toch het leukst en dat maakt de bonus remix wat overbodig.

Een Interlude van 6:49

Miss Hill is in bloedvorm op dit album zeg!