The Notorious B.I.G. - Ready to Die (1994)

Sinds vorige maand heb ik me pas echt aan dit album gewaagd, en ik moet zeggen dat ik nooit had verwacht dat ik 'm zo goed zou vinden. Ik ben opgevoed met 2Pac, het kwam nooit bij me op om Biggie's werk te beluisteren. Stom natuurlijk, als je bedenkt dat het maar muziek is. Maar zo'n erge fanboy was ik dus. Nu daarentegen, ben ik 'bekeerd' en plaats ik dit album gewoon in mijn top 10. Ready To Die is een dikke vette klassieker.

Het album begint gewoon megalekker. De flow van Biggie is heerlijk, hoe hij de woorden lang uithaalt, de verschillende ritmes etc. Maar vooral ook de productie. Want de eerste vijf tracks knallen er gewoon uit (Warning ). Pluimpje naar Easy Mo Bee, want hij levert 6 heerlijke knallers op waarop BIG niet kan falen. Vooral Gimme The Loot is heerlijk, waarin BIG met zichzelf in de knoop ligt. (vooral de stemwisseling is leuk)

Man, I throw him in the Beem, you grab the fucking C.R.E.A.M
and if he start to scream: BAM! BAM!, have a nice dream



One More Chance vind ik dan best zwak, maar daarna word het weer leuk. Met Juicy uiteraard als hoogtepunt. Every Struggle is best onroerend. De rest blijft op hetzelfde, hoge niveau. Alhoewel Me & My Bitch bij mij niet op de repeat gaat, helaas. Afsluiter Suicidal Thoughts is zo lekker duister, dat zelfs het geschreeuw van Diddy het niet kan verpesten.

Dijk van een plaat dus. De keuze voor maar een gastartiest pakt goed uit, Method Man kreeg de eer en vulde zijn rol goed in. The What is een van mijn favo tracks. Verder is de productie nagenoeg perfect (vooral door Easy Mo Bee), en BIG stopt emotie in zijn teksten. Hij probeert nieuwe dingen uit. Zijn flow blijft leuk. Bijvoorbeeld hoe hij begint in het nummer Things Done Changed, dat word bijvoorbeeld echt gemist op de opvolger hiervan (Life After Death). Review daarvan volgt ook nog...
Minpuntjes van dit album zijn One More Chance en My & My Bitch. Kan ik mijn aandacht niet bij houden, jammer.

4,5*

Word! Mijn vriendin heeft ook wat diggin' in the crates gedaan. Ik had Aquemini in mijn schoen, op LP... En op pakjesavond The Low End Theory en The Blueprint op LP, plus de chess box collector's edition van Liquid Swords... Ik ben 33, maar wederom zo blij als een kind

Wat betreft Ready To Die, ik typte onlangs twee langere stukjes bij Reasonable Doubt, hoe ik die eigenlijk net geen 5 sterren vind, en vergeleek de plaat daar met o.a. Ready To Die. Waar het op neer komt: ik vind Ready To Die zoals de meesten hierboven ook verre van perfect. Het is ook een album waarvan ik twijfel of ik 'm bijvoorbeeld op vinyl zou willen hebben.

Maar of een album geheel vrij is van misstapjes mag niet een voorwaardelijk bepalend criterium zijn. Wat dat betreft is Illmatic, ook door zijn geringe lengte, onbedreigd alleenheerser in dit genre, en is Reasonable Doubt ook een stuk "perfecter" dan Ready To Die (de meesten zijn het erover eens dat RD's enige misstap "Ain't No Nigga" is)

Waar Ready To Die toch hoger scoort voor mij: Biggie's vele en grote kwaliteiten als een MC (niet zozeer als lyricist, maar als MC) druipen van dit album af. Zoals The Source destijds (toen nog een geloofwaardig en veel gelezen magazine) samenvatte in een enthousiaste 4 1/2 mic review: If you're looking for abstract poetry and deep scientifics, Big is not the one. But he's got style out the ass. The pitch, the timing, the role playing, the details are automatic and perfect. I can't do his flow justice on paper. Hear it for yourself on "Gimme The Loot" - Goodness gracious, the papers!/ Where the cash at?/ Where the stash at?/ Nigga, pass that.

Soms zijn de pieken op een album zo hoog dat ze, in mijn opinie, de dalletjes opheffen en nog steeds vijf sterren opleveren. Ready To Die, met - zoals de meesten hier toch ook vinden - een aantal mindere tracks en een stomvervelende sex-skit, is hiervan het beste voorbeeld vind ik.

Afgelopen weekend heb ik dit album herontdekt…... wat is dit toch een briljant meesterwerk!

Uiteraard komt dit vooral door de gastheer, Biggie. Deze man had toch echt alles… zo goed als perfecte storytelling, flow, rijmschema’s, delivery en stem. Hij liet alles ook zo moeiteloos klinken. Waar vele rappers duidelijk hard moeten werken om vele rijmwoorden op snel tempo uit hun mond te krijgen, leek het voor B.I.G. iets van niets.
Dit kan ook aan mij liggen, maar er zijn rappers waar je echt moet opletten wat ze zeggen. Bij The Notorious B.I.G. heb ik dat probleem totaal niet, hij rapt ontzettend duidelijk.

Biggie is uiteraard niet de enige dat eer moet krijgen voor deze klassieker, de producers leveren één voor één ook topwerk af.

Zowel de gangsta rap nummers als de commerciëlere nummers op dit album (One More Chance, Juicy en Big Poppa) zijn één voor één feilloos. Echt onmogelijk om een paar uitschieters op te noemen, elk nummer is van hetzelfde niveau.

Waar Diddy’'s vocale bijdrages toch geregeld als stoorzender gezien worden is dat op dit album totaal niet het geval naar mijn mening. Mede door hem is bijvoorbeeld Suicidal Thoughts pure briljantie.

Life After Death is ook echt een topalbum, maar daar klinkt het toch allemaal iets smoother, commerciëler en minder hongerig. Getuige mijn 4,5* dat ik ook voor dat album gegeven heb is dat voor mij niet zo’'n probleem, maar moest ik toch kiezen kies is voor het ruwere en hongerigere Ready to Die.

Er zijn niet veel albums dat ik ooit beluisterd heb dat zich kunnen meten aan dit juweeltje. Jammer genoeg vrees ik ook dat er in de toekomst niet veel meer gaan komen.

In tegenstelling tot life after dead (bagger voor mij ) is dit een classic!

Naar aanleiding van dit topic beluisterde ik dit album.

Toen ik nog veel naar hiphop luisterde heb ik ook dit album beluisterd. Toen was Notorious BIG niet echt mijn ding, misschien jaren later wel weer.
Kan nu al zeggen dat het mij nu stukken beter bevalt dan het vroeger deed. Maar of het zo goed is in verhouding met andere hiphop die niet of lager in deze lijst staat is de vraag (en vooral een kwestie van smaak). Het conceptuele aan dit album is wel goed uitgewerkt en bovenal vind ik de flow van BIG erg fijn. Favoriete tracks zijn dan toch wel One More Chance, Juicy, Big Poppa en Respect.

Ongeëvenaard.