The National - Alligator (2005)

Wat?

Ik ben het er niet helemaal mee eens, maar ik kan het wel begrijpen.

Het begin vind ik lelijk, de zang begint veel te snel.
Het refrein vind ik afgeraffeld klinken, zo van: we zingen snel een wijsje want we konden niks beters verzinnen en moeten snel weg. Ik heb gewoon niets met het refrein.

De coupletten vind ik echter wel mooi, vooral "take all your reasons and take them away" vind ik juist weer erg mooi. Maar over het algmeen is dit nummer zeker geen favoriet van mij.

Mee eens, deze Alligator vind ik ook beter dan High Violet om die reden. De zang klinkt ook beter. Matt Berninger heeft ook hier al niet zo'n groot bereik, maar doet toch meer met zijn stem naar mijn idee. Het zingend spreken van teksten heeft bij vlagen een Spinvis-achtig gevoel en dat bevalt me wel.

Zeker met een nummer als Looking for Astronauts...

Ik stem nog niet, want ik denk dat deze nog even in moet werken, maar Val Jester wordt hier even schromelijk ondergewaardeerd!

The National pas bij High Violet ontdekt, dus luister nu ' terug'.

Mr. November. Amen.

Wat een explosieve versie van Mr. November is dit! Berninger heeft duidelijk een wijntje teveel op YouTube - The National - Mr November (Glastonbury 2010)

Prettige plaat, maar duidelijk een band die met de laatste drie albums steeds een beetje beter is geworden. Hoewel de sound op Alligator minder toegankelijk is, zijn de nummers toch wat minder krachtig. Op enkele uitschieters na, zoals het fantastische Karen die in de top 5 The National liedjes thuishoort.

Met het vetgedrukte ben ik het helemaal niet eens. Boxer en High Violet zijn voor mij de albums die het doen! De albums vóór Alligator zijn ook mooi, maar vervelen hier en daar licht (met de nadruk op licht).

Haha wat een geweldige man toch

Wie van u allen gaat een van de vier concerten in Nederland bezoeken in februari?
Ze spelen in prachtige zalen, onder andere de Doelen in Rotterdam en Vredenburg in Utrecht. Lijkt me een geweldige ervaring. Nu nog beslissen welke zaal het wordt...

Hij wordt zeker niet vergeten Mijn favoriete nummer toen ik dit album voor het eerst hoorde. Het was mijn slaapmeditatie als insomniac

Berichten verplaatst naar The National

Ik zit in het Muziekgebouw Eindhoven, woon daar toch om de hoek =p Heb ze zoals zovelen pas vorig jaar ontdekt met High Violet en ik ben nu ook maar eens de andere album aan het checken. Ben wel blij verrast dat het tot nu toe allemaal minstens even goed is als de nieuwste plaat.

Dit album van The National is helaas iets te wisselvallig. Met name het middenstuk vanaf ongeveer nummer 5 t/m 8 valt iets tegen. Het mist overtuiging. Gelukkig wordt dat volledig hersteld met het prachtige All the Wine (mijn favoriet). Werkelijk een geniale tekst en prachtig gezongen. Het slot van het album is vervolgens zeer sterk, met het altijd heerlijke Mr. November als slotnummer. Wellicht had een tweetal minder nummers de uiteindelijke impact van het album vergroot. Niettemin is dit wederom een sterk album van een band die anno 2011 ook al bij het grote publiek bekend is.

Ik wil niet vervelend doen, maar dit is toch zeker niet het eerste album van The National..

Dat klopt, een snelheidsfoutje van mijn kant. Al moet gezegd worden dat het oude werk bijna niet meer gespeeld wordt. Alleen Available en Cardinal Song wordt nog weleens gespeeld. Toch jammer, maar dan moet je de band maar eerder ontdekken.

Ben benieuwd morgen op Cross-linx of ze nog wat écht ouds spelen. Waarschijnlijk niet nee, maar moet zeggen dat het betere werk toch wel vanaf deze Alligator door de groep werd gemaakt.

Ze speelden in Utrecht in ieder geval drie nummers van Alligator, en twee van Cherry Tree. Dus dat wordt smullen Kuk. En niet te vergeten: Het meesterlijke Available dat overgaat in Cardinal Song.

Ze speelden zelfs 4 nummers van deze:
All The Wine
Secret Meeting
Abel
Mr. November.

Ze speelden The Geese.... live in Eindhoven! Dat was echt een hoogtepuntje.

Ongetwijfeld het meest diverse album van "The National". Waar "Boxer" en vooral "High Violet" echt één geheel vormen is het hier meer een allegaartje van verschillende nummers. Op zich niet echt een probleem al vallen daardoor de mindere nummers meer op.
"Lit Up", "Friend of mine" en "All the wine" zijn voor mij niet meer dan leuke tussendoortjes. En dan is er nog "Looking for Astronauts", de ene keer vind ik het spuuglelijk terwijl ik het de volgende keer licht geniaal vind.
Daar tegenover staan dan wel enkele erg sterke nummers. "Karen", "Abel", " Baby we"ll be fine" en "Val Jester" zijn geweldig en dan is er nog "Mr November", maar daar zijn alle mogelijke superlatieven al voor gebruikt.

Het album mist wat homogeniteit maar dat wordt meer dan goedgemaakt door de nummers.
Topplaat van een topgroep.

Met Alligator begon het grote succes van The National. En dat is niet verwonderlijk, want op deze plaat staan toch enkele klassiekers op, zoals Abel, Secret Meeting en de afsluiter Mr. November. Ik moet zeggen dat ik eerst een beetje schrok van de eerstgenoemde song, maar na een paar luisterbeurten kon ik dat 'geschreeuw' erg waarderen. Vooral live komt dat erg goed uit de verf.

Jammer alleen van Looking for Astronauts en Daughters of the Soho Riots, naar mijn mening de twee minste nummers van Alligator. Gelukkigerwijs zijn dit respectievelijk nummer 4 en 5; kan ik lekker skippen!

3,5 sterren.

Daughters of The Soho Riots is juist 1 van de sterkste songs op dit album

Dat vind ik ook. Prachtig nummer!

Ook ik heb The National leren kennen door Boxer. Daarna High Violet en nu Alligator. Ik kan niet anders zeggen dan dat het 3 geweldige albums zijn. Toch bevallen Boxer en High net iets beter. Een nog intiemere sfeer is daar de reden voor.

Ik zat al een tijdje te denken over een eventuele verhoging voor deze plaat, en nu ik alle platen van de band nog eens aan het beluisteren ben, ga ik het gewoon doen! Meer nummers die me nu iets doen dan voorheen, zo kent deze plaat een heerlijk begin met de tandem 'Secret Meeting'-'Karen'. Ook nummers als 'Val Jester' en 'Abel' beginnen me steeds meer te bevallen, en die afsluiter blijft natuurlijk een fantastisch nummer!

Halfje erbij, op naar de 4 sterren.

Karen is echt een perfect popnummer.

Inderdaad, geweldig! Jammer dat er ook minder geniale nummers opstaan zoals Looking for Astronauts (nog steeds goed) en Abel. Maar wat is Abel toch een ontzettend slecht nummer. Normaal gesproken vind ik het alleen maar prachtig als Berninger schreeuwt, maar op Abel vind ik het erg lelijk. Het klinkt zo geforceerd.

Ik heb dat bij alle schreeuw-stukken...En niet alleen van The National.
Ik vind het dus ook jammer dat de band (en vooral Berninger dan) het live ook vaker doet. Het hoeft van mij simpelweg niet. De nummers hebben genoeg kracht op zichzelf, en hoeven van mij niet beschreeuwd te worden. het is een 'emotie' of uiting waar ik mij totáál niet in kan plaatsen.