Roxette - Joyride (1991)

haha, nee joh, ik vind dit soort discussie veel te leuk, dus blijf niet weg Misschien verander je ooit van gedachten en dat moment wil ik meemaken

Principes overboord, en even laten binnenkomen dat dit schaamteloos popgenie is ten tijde circa 25 jaar geleden. Credibility? Nul!

Ik ken alleen de singles..zal het eens in zijn geheel gaan beluisteren, maar de singles bevallen me. Ook al is dit niet je smaak, het is gewoon heel goed gedaan, niks mis mee, dus 0,5 en 1 ster slaat wat mij betreft nergens op..maar hee iedereen is vrij om....

Het is waarschijnlijk zoals de meeste écht goeie moppen: je moet er bij geweest zijn om het echt te snappen

Ik heb Look Sharp!, en verwachte niet dat ze het succes door zouden zetten, maar Fading Like A Flower doet niet onder aan IT Must Have Been Love.
Joyride is minder pakkend als The Look, maar beide terecht grote hits.
Deze ook regelmatig in handen gehad, en de kans is groot dat hij ooit nog aangeschaft wordt.

En dat is vandaag ook het geval.

Vreselijke top 40 gerichte Wanna be rock. Met name Joyride bezorgt me na meer dan 20 jaar nog steeds antiperistaltische oprispingen. Bah. 0,5

Ik kan altijd erg weinig met dit soort reacties. Zelf ben ik groot fan van kwaliteitsmuziek (zie mn top 10).
Maar dit soort muziek is heerlijk zo nu en dan! En daarnaast is het voor top40 muziek ook best kwaliteits muziek.

Precies!

Hum, op deze manier krijgen we de plaat nooit boven de 3 sterren haha
Kan me voorstellen dat je hier helemaal niets aan vindt, maar kwalitatief is het objectief beluisterd toch inderdaad niet zo heel beroerd? Als ik tenmiste deze plaat vergelijk met wat er thans in de top 40 staat? Of is het bij mij dan toch vooral jeugdsentiment..??

Nee hoor, dit is gewoon kwaliteitsmuziek in een poppy jasje!
Als over precies dezelfde muziek een scheurende gitaar en een schreeuwende vent had gezeten had maxherman het 5,0 sterren gegeven.

Perzoonlijk zou ik die user eerst eens vragen een clipje te maken van zijn antiperistaltische dans en die op de Gluurbuis te zetten

Dat lijkt mij veel informatiever. Eerlijk gezegd is deze Roxette nou ook weer niet zo goed att alla ska tuta. Per en Marie raken me 't meest in de langzamere, wat meer gedragen nummers, met aardig wat piano erin. Eigenlijk is dit strikt vertrouwelijke info die ik verborgen had willen houden. Daarom ook geen stem - hidden pleasure is de term

hahahaha, kom op, gooi al je gêne overboord en laat je eerlijke stem horen!!
Laat ik een voorbeeld stellen en opbiechten dat ik emotioneel kan worden van Things Will Never be the Same, maar dat hoeft verder ook niet genotuleerd te worden...

Hidden of Guilty Pleasure?? Voor zover er verschil in zit

ik heb mijn stem toch wat verhoogd, heb ze een aanta maanden terug live gezien, en hoewel Marie duidelijk heel wat kracht kwijt is (puur qua fysiek, en ook qua stem), had de hele show toch wel zijn charmes. En Per is een halve idioot, maar wel slim genoeg om te weten dat hij een idioot is/speelt...

ik had het album even op 5 sterren gezet, gewoon om te zien als we dan de magische 3-ster-gemiddeld-grens halen, maar dat lukte niet, dus gewoon 3 sterren voor deze mooi verpakte popmuziek. En een halfje extra voor de enthousiaste verdedigers van dit album, positivisme moet altijd gesteund worden

Zo is dat! En dan nog even een halfje erbij omdat ze uit Zweden komen

Oj, då - du har väl nåt att förklara - var är din värdering i det här fallet:
Boeoes Kaelstigen - Overcomes Love, Time & Space (2015)

Skäms, din dumbom!

hahaha, je hebt gelijk! Komt er aan

Da's wat teveel van het goeie, dan komt dit album qua score teveel op gelijke hoogte met andere albums in mijn collectie, en dat kan ik als oprechte stemmer echt niet maken In het oeuvre van Roxette is dit waarschijnlijk wel het 4-sterren album tov de rest van hun albums voor mij, maar in mijn lijst favoriete groepen staat Roxette toch wel een trapje lager dan heel wat andere groepen, dus een 4-sterren album wordt dan heel moeilijk, dan zou het echt compleet fantastisch moeten zijn.

Want ja, mijn sterrenmarkeringsgedrag is niet alleen afhankelijk van het album zelf, maar ook van mijn algemene waardering voor de groep tov van andere groepen, waarbij die waardering van die groepen dan natuurlijk wel weer bepaald wordt door de waardering voor hun individuele albums, het is dus een heel nauwkeurig in elkaar gezet kaartenhuisje met afgewogen waarderingen zodat er een soort lange waarde-volgorde ontstaat, waarbij dus het opschuiven van 1 album direct impact heeft op reeksen andere albums, die ik dan ook zou moeten herstemmen... het klinkt al heel vermoeiend terwijl ik het schrijf

Of ik vind het album toch gewoon geen 4 sterren waard, ook al is het zweeds

Helder verhaal, maar voor Roxette zou ik sommige principes opzij schuiven . Heb ik ook gedaan. Is dit een 5-sterren album?? Mwâh.... Objectief zou ik wellicht op 4 uitkomen. Maar voor mij geldt hier het totaalplaatje met subjectieve argumenten: jeugdsentiment, waardering, heldenstatus van Per en Marie. En dit soort zaken maken dan toch de 5 voor het ultieme Roxette album.

De singles zijn leuk, maar de albumtracks zijn van minder niveau.
Desalniettemin een album dat prima wegluistert.

Fading Like a Flower en Spending my Time... zo mooi!

Goeie herinneren aan zowel mijn kindertijd als aan die tijd in Antwerpen. Alleen al om die reden zou ik vijf sterren willen geven, maar ik zal realistisch blijven.

Fading like a flower vind ik erg mooi. Leuk cd'tje

In 1991 (te) veel en (te) vaak op de radio. Met de Magic Friends Sjors en Peter als grootste fans op Radio 3. Argh. Joyride en FLAF kan ik nog wel waarderen. De rest is licht en luchtig en vluchtig als een parfum. Lekker voor even.