Ontdekkingen doe ik de laatste tijd niet heel vaak meer. Buiten de gebaande paden ben ik eigenlijk maar weinig te vinden, al vinden veel mensen dat ook nog een rimboe vergeleken met hun eigen snelweg waar muziek overheen raast die iedereen kent. Ik ben dit keer eens geheel van het pad af gegaan en ging eens luisteren naar Veronica Falls.
Veronica Falls hebben dit jaar hun gelijknamige debuutalbum uitgebracht en ik ben van mening dat dit meer onder de aandacht moet komen. Het klinkt namelijk allemaal zo lekker ongenuanceerd en onbezonnen. Productie ontbreekt er namelijk geheel aan. Geen dure effecten, alleen de gitaren en de ongepolijste zang.
Nummers als Found Love in the Graveyard, Beachy Head en Veronica Falls zijn fantastisch mooi. Over het hele album hangt een heerlijk donker sfeertje dat wordt gecreëerd door heerlijke gitaarpartijen, lekkere riffjes en daarbij de onbewerkte samenzang van een mannelijke en vrouwelijke vocalist.
Nou zei ik aan het begin dat dit buiten de gebaande paden van de muziek valt, maar ik moet hier toch een kleine correctie op toepassen. Het hele album is namelijk wel heel erg catchy te noemen. De nummers blijven stuk voor stuk hangen namelijk. Ik denk dat Found Love in the Graveyard, een heerlijk uptempo nummer, best hoog in een alternatieve hitlijst zou kunnen eindigen.
Ik kan eigenlijk niets meer zeggen dan dat dit een aanrader is voor eenieder die eens wat anders dan de normale popbandjes wil luisteren, maar toch niet vijf keer naar iets wil luisteren voor hij dit gaat waarderen. Veronica Falls ligt zeer makkelijk in het gehoor, maar heeft toch een apart sfeertje dat het speciaal maakt. Voor mij is dit een leuke ontdekking die ik zeker nog in de gaten blijf houden.
klik