Der Moderne Man - 80 Tage Auf See (1980)
mijn stem
2 stemmen
0
geplaatst: 27 maart, 17:19 uur
Als men in Duitsland eind jaren zeventig de new wave aan krautrock koppelt ontstaat er een nieuwe subgenre, de Neue Deutsche Welle. Ook buiten de landsgrenzen zeer succesvol, al blijven een aantal pioniers helaas onderbelicht. Zo starten de muziekjournalist Holger Poscich (Hollow Skai) en Hans-A-Plast gitarist Jens Meyer in Hannover het No Fun label op. In eerste instantie bedoeld om de platen van Hans-A-Plast onder te brengen, al snel contracteren ze het tevens uit Hannover afkomstige Der Moderne Man.
Der Moderne Man onderscheidt zich door hun agressieve punkgitaarsongs van de overige heersende Neue Deutsche Welle acts. Deze sound ligt meer in het verlengde van de verharde in tweeën gesplitste underground scene van Berlin. Ondanks dat de pers lovend over hen schrijft, lukt het hen niet om een vuist te maken en zich prominent op de voorgrond te plaatsen. Zelfs de Britse iconische radiopresentator John Peel pikt het gezelschap op en Rockpalast zendt in 1983 een volledig concert uit: het zet geen zoden aan de dijk.
Door het grote commerciële aanbod en de daaruit voortkomende hitsuccessen van de Neue Deutsche Welle worden ze al snel genegeerd en komt er in 1984 een einde aan hun bestaan. Van de originele bezetting is dan alleen nog maar gitarist Eckart Kurtz over, maar zelfs hij beseft dat een band als Der Moderne Man zich amper staande houdt.
Zoals vaak het geval is, krijgen muzikanten pas jaren later de waardering die ze verdienen. Zo besteden Bureau B en Tapete Records veel aandacht aan deze vergeten juweeltjes en zetten ze alles in de strijd om die bands in het juiste licht te plaatsen. Bij Tapete Records is nu terecht het Der Moderne Man kwartet aan de beurt.
Helaas maakt drummer Claudius Hempelmann dit alles niet meer mee omdat hij in 1988 zelfmoord pleegt. Een bijzonder talent die met gemak een roffelende zoutzakken basis neerlegt, maar die ook zeer geschoold experimenteel uit de hoek kan komen. Het beste komt dit tot zijn recht in de complexiteit van het reggae uitstapje Dreizehn waar hij gecontroleerd alle kanten opschiet. In diezelfde lijn ligt de schreeuwerige Gib Mmir den Tod dub, al is het vooral Thomas Brandt die zich hier volledig op zijn bas spel uitleeft.
Van de krautrock erfenis blijft vooral het elektronische knoppengedraai op Haarschnitt intact. Hier verruilt Claudius Hempelmann zijn drumstel voor de piano. Verder dan een hoop gepingel komt het niet; misschien hadden ze dit soort probeerseltjes beter achterwege kunnen laten. Bij Heute laten ze het nummer door een irritante speelgoedsirene vergallen. Dan komt het dreigende korte Dauerlauf veel meer tot zijn recht. De protestzang van Ziggy XY is niet zo bijzonder, maar past absoluut in het rauwe tijdsbeeld, puur en oprecht.
De 80 Tage Auf See eersteling blijft trouw aan die do it yourself punkattitude, hard en confronterend. Een band als Joy Division wordt ook in Duitsland breed omarmd. Het zware donker uitzichtloze Licht und Dunkelheit bezit dezelfde mineur gestemde basis gitaarakkoorden als Novelty, al voegt Der Moderne Man hier wel wat pianosprankeling aan toe. Neem dat schakelmoment tussen Warsaw en Joy Division aan basispunt en je komt erg dicht bij Der Moderne Man in de buurt.
Het freakende Der Unbekannte onderscheidt zich door de funkende basloopjes van Gang Of Four liefhebber Martin Simons en de op slogans gerichte punkkoortjes. Zo pakken alle muzikanten hun momenten. In het exotische Farblich Gesehen daagt gitarist Eckart Kurtz zichzelf uit door er oosterse tinten aan toe te voegen. Zo ver van de The Cure doorbraaksingle Killing An Arab sound is dit niet verwijderd, en het is het zoveelste bewijs dat Der Moderne Man zich weldegelijk op de internationale markt richt. 80 Tage Auf See rammelt net zoveel als het The Cure debuut Three Imaginary Boys.
De ritmische Flucht regenruis is een prachtige afsluiter. Een lekker dromerig gothic geluid, met de nodige feedback effecten en een heerlijke uptempo opbouw. Dansbaar tegendraads en zeker geschikt voor de nachtelijke uren in de alternatieve discotheken. 80 Tage Auf See is primitief, maar wel overtuigend primitief en verdient terecht een herwaardering.
Der Moderne Man - 80 Tage Auf See | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com
Der Moderne Man onderscheidt zich door hun agressieve punkgitaarsongs van de overige heersende Neue Deutsche Welle acts. Deze sound ligt meer in het verlengde van de verharde in tweeën gesplitste underground scene van Berlin. Ondanks dat de pers lovend over hen schrijft, lukt het hen niet om een vuist te maken en zich prominent op de voorgrond te plaatsen. Zelfs de Britse iconische radiopresentator John Peel pikt het gezelschap op en Rockpalast zendt in 1983 een volledig concert uit: het zet geen zoden aan de dijk.
Door het grote commerciële aanbod en de daaruit voortkomende hitsuccessen van de Neue Deutsche Welle worden ze al snel genegeerd en komt er in 1984 een einde aan hun bestaan. Van de originele bezetting is dan alleen nog maar gitarist Eckart Kurtz over, maar zelfs hij beseft dat een band als Der Moderne Man zich amper staande houdt.
Zoals vaak het geval is, krijgen muzikanten pas jaren later de waardering die ze verdienen. Zo besteden Bureau B en Tapete Records veel aandacht aan deze vergeten juweeltjes en zetten ze alles in de strijd om die bands in het juiste licht te plaatsen. Bij Tapete Records is nu terecht het Der Moderne Man kwartet aan de beurt.
Helaas maakt drummer Claudius Hempelmann dit alles niet meer mee omdat hij in 1988 zelfmoord pleegt. Een bijzonder talent die met gemak een roffelende zoutzakken basis neerlegt, maar die ook zeer geschoold experimenteel uit de hoek kan komen. Het beste komt dit tot zijn recht in de complexiteit van het reggae uitstapje Dreizehn waar hij gecontroleerd alle kanten opschiet. In diezelfde lijn ligt de schreeuwerige Gib Mmir den Tod dub, al is het vooral Thomas Brandt die zich hier volledig op zijn bas spel uitleeft.
Van de krautrock erfenis blijft vooral het elektronische knoppengedraai op Haarschnitt intact. Hier verruilt Claudius Hempelmann zijn drumstel voor de piano. Verder dan een hoop gepingel komt het niet; misschien hadden ze dit soort probeerseltjes beter achterwege kunnen laten. Bij Heute laten ze het nummer door een irritante speelgoedsirene vergallen. Dan komt het dreigende korte Dauerlauf veel meer tot zijn recht. De protestzang van Ziggy XY is niet zo bijzonder, maar past absoluut in het rauwe tijdsbeeld, puur en oprecht.
De 80 Tage Auf See eersteling blijft trouw aan die do it yourself punkattitude, hard en confronterend. Een band als Joy Division wordt ook in Duitsland breed omarmd. Het zware donker uitzichtloze Licht und Dunkelheit bezit dezelfde mineur gestemde basis gitaarakkoorden als Novelty, al voegt Der Moderne Man hier wel wat pianosprankeling aan toe. Neem dat schakelmoment tussen Warsaw en Joy Division aan basispunt en je komt erg dicht bij Der Moderne Man in de buurt.
Het freakende Der Unbekannte onderscheidt zich door de funkende basloopjes van Gang Of Four liefhebber Martin Simons en de op slogans gerichte punkkoortjes. Zo pakken alle muzikanten hun momenten. In het exotische Farblich Gesehen daagt gitarist Eckart Kurtz zichzelf uit door er oosterse tinten aan toe te voegen. Zo ver van de The Cure doorbraaksingle Killing An Arab sound is dit niet verwijderd, en het is het zoveelste bewijs dat Der Moderne Man zich weldegelijk op de internationale markt richt. 80 Tage Auf See rammelt net zoveel als het The Cure debuut Three Imaginary Boys.
De ritmische Flucht regenruis is een prachtige afsluiter. Een lekker dromerig gothic geluid, met de nodige feedback effecten en een heerlijke uptempo opbouw. Dansbaar tegendraads en zeker geschikt voor de nachtelijke uren in de alternatieve discotheken. 80 Tage Auf See is primitief, maar wel overtuigend primitief en verdient terecht een herwaardering.
Der Moderne Man - 80 Tage Auf See | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com
* denotes required fields.
* denotes required fields.