Der Moderne Man - Unmodern (1982)

Met het vertrek van vocalist Ziggy XY verdwijnt ook een groot stuk aan hysterische Der Moderne Man excentriciteit. Martin Simons verschuift van zijn rol als bassist naar de positie van leadzanger. Hij komt hier verrassend goed mee weg en schept vooral rust. Hierdoor is Der Moderne Man genoodzaakt om een nieuwe bassist te introduceren. Daarvoor is Jens Gallmeyer de meest geschikte kandidaat. Hij bezit niet die freakende funkpower van zijn voorganger, maar heeft juist een stoere potige aanpak. Minder op de voorgrond, vooral effectief laat hij van zich horen. Toch levert de aanwezigheid van Jens Gallmeyer niet altijd het gewenste resultaat op. De bassisten stoelendans is in werking gezet en ook Axel Wicke en de nieuwe drummer Felix Wolter passeren de revue. Unmodern kondigt door deze onzeker genomen zetten onbewust het einde van Der Moderne Man aan.

Misschien komt Unmodern wel te snel. Martin Simons wacht niet af, maar denkt zoals hij in Nicht Warten aangeeft, het liefste voor de korte termijn vooruit. Door deze veranderingen is Unmodern een totaal andere plaat dan zijn voorganger 80 Tage Auf See en zeker niet minder interessant. Als enige originele teamspeler probeert Eckart Kurtz de touwtjes in handen te houden, je merkt echter dat hij de grip aan het verliezen is. Moet deze gitarist dan totaal het roer omgooien en een knieval voor het commerciële Neue Deutsche Welle geluid maken en zich op songs als de hitgevoelige powerpop punk van Laut richten of moet Der Moderne Man steevast aan haar eigen koers vasthouden? In het jagende Blaue Matrosen verjagen de elektronische new wave invloeden de punkbeginselen. Dit mag je gerust het keerpunt op Unmodern noemen, daarna zal het nooit meer hetzelfde zijn. Een schip met een lading aan andere koerswijzers nadert de kust, klaar om de macht over te nemen.

Feit is wel dat de opruiende punkbasis op de uitspattingen van Das Tier na ver te zoeken is en dat die agressiviteit vooral door het speelse blaasspel van Tonio Scorpo is vervangen. Wat is die saxofonist in de zomerse reggae skapunk van Nur Die en het uptempo Bis Ans Ende der Welt toch een aangename toevoeging. Fijn dat Der Moderne Man zich hierbij van de grijze voorgeschiedenis van Duitsland distantieert en zonnige paden bewandeld. Eigenlijk leent hun voertaal zich hier prima voor. Met trots geven ze dit dan ook aan.

De achterliggende gedachte bij Unmodern is dat machines niet alleen de werkzaamheden en denkwijze van de mens overnemen, maar dat ze langzaamaan ook de maatschappij in een robotstaat veranderen. Ze borduren met dit concept lichtelijk op het idee achter The Man·Machine van Kraftwerk voort. Het ironische is dat de vele personeelsveranderingen die de band doorvoert onderstrepen dat elk bandlid vervangbaar is. Iets dat Kraftwerk op het podium ook uitstraalt als robots of hologrammen hun plek daar overnemen. Het Unmodern titelstuk draagt deze ommezwaai op alle fronten uit. Een onprettige bijkomstigheid, echter met dezelfde angst die de artificiële intelligentie (AI) tegenwoordig opwekt. Hoe vooruitziend kan je zijn?

Dan staat het hypnotiserende swingende Anakonda voor de hitgevoelige wurggreep die hen wordt opgelegd. De voortdurende strijd van muzikanten om aan de wensen van platenbazen te voldoen. Er moet geld in het laatje komen. Het voor wat hoort wat principe. Tussen de regels door lees je al dat het speelplezier hierdoor langzaam aan het verdwijnen is. De grimmige spanning is direct al voelbaar en ondanks dat dit fraaie nummers oplevert, voelt het niet goed. Der Moderne Man als de machine, het No Fun label als de programmeur. Martin Simons fluistert zich ontevreden door de teksten heen, die dus niet meer eigen, maar onwerkelijk aanvoelen.

Gurus und Geheimagenten staat met beide voeten op vertrouwde postpunkgrond en is op alle fronten een heuse Felix Wolter track. Felix Wolter levert de drums, toetsenwerk en baspartijen aan. Als producer heeft hij een vooruitziende blik die hij als alleskunner hier volledig uitbuit. Hoe bijzonder is het dat hij hier niet niet deze rol als eindverantwoordelijke op zich neemt, maar dat Der Moderne Man met Thomas Rugel in zee gaat? Ook Felix Wolter bezit het vermogen om bij Unmodern voor vernieuwende invalshoeken te zorgen. Deze plaat heeft hoe dan ook een meer eigen geluid dan 80 Tage Auf See. Daar was nog elke track naar een grootheid uit het beginnende postpunk tijdperk te herleiden, dat is nu zeker niet zo.

Het donkere Roter Mond luidt een nieuw tijdperk in, helaas blijft het vervolg uit. Het is een gemis dat de Der Sandmann, Baggersee en de beperkt uitgebrachte Welt singles deze heruitgave niet gehaald hebben. Anderzijds is het weer mooi dat men aan het oorspronkelijke concept vasthoudt en daar niet van afwijkt. Welt is ook niet op de verzamelaar Jugend Forscht terug te vinden, die Tapete nu ook uitbrengt, die andere twee nummers uiteraard wel.

Der Moderne Man - Unmodern | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com