Bee Gees - E•S•P (1987)

Eén van de bekendste albums van The Bee Gees uit de jaren '80. Vooral dankzij de grote hit 'You Win Again'. Persoonlijk vind ik dat juist het minst sterke nummer. Het drumritme vind ik nogal irritant. Verder is het een hartstikke goede plaat. De titelsong E.S.P. is een prachtig opzwepend nummer en wat mij betreft de beste van het album. Andere mooie songs zijn Angela en Overnight.

ben het met je eens dynamo d

E.S.P. blijft een heerlijk nummer,maar ook de rest van dit album is goed

'You win again', 'E.S.P.' en 'Hold me like a child' vind ik goede nummers, maar de rest is niet voor mijn oren bestemd.

E.S.P. blijft voor mij een briljant nummer.
Daarnaast is You Win Again toch ook wel erg goed.

De rest van het album moet ik nog eens beluisteren om een waarde oordeel af te geven.

You Win Again is juist een van hun meest sterke nummers. Zeker vocaal gezien een hoogtepunt. Een van de weinige uitschieters op dit album wat ik eigenlijk nooit meer draai.

"You Win Again" is een prima nummer, de titelsong en "Angela" vind ik ook goed, maar voor het overige is het niet echt een memorabel album van the Bee Gees, waarmee ze de richting synthipop gaan.

Laatst deze CD weer eens gedraaid. 'Angela' is inderdaad een mooie song en doet wat aan de muziek uit hun beginjaren denken.
Het stond alleen in maart '88 in de onderste regionen van de Mega Top 100. 'You win again' scoorde wel goed, maar 'E.S.P' deed in de Top 40 veel slechter. Op de 'Tales'-box staat een demo versie van E.S.P en is in Maurice Gibb's garage opgenomen.

Geen idee wat me er toe bracht dit gedrocht te kopen. Het zal de prima song You Win Again zijn geweest. Voor de rest niet om aan te horen, terwijl ik de Bee Gees uit het verre verleden best kon waarderen.

Een behoorlijk tot goed BG album. Uiteraard met de bekende hits You Win Again en E.S.P. die laatste is nog steeds geweldig.

Tegenwoordig probeer ik uit bekendere oudere albums die ik nog niet in hun geheel kende toch nog wat pareltjes van albumtracks te vissen. Die pareltjes zijn Overnight (de geweldige 80's syntpop track van dit album, Angela maar zeker ook het super funky Backtafunk. Ben hier zeer enthousiast over. Allemaal 4* waard.

Helaas ook een paar mindere tracks zoals ik gewend ben op Bee Gees albums die mijn waardering voor dit album toch wel omlaag halen, namelijk de tracks Giving Up the Ghost, The Longest Night en This Is Your Live.

Deze heb ik nog niet zo lang. Pas vanaf vorig jaar vanaf een rommelmarkt.
Ken natuurlijk de hits E.S.P. en You Win Again, maar vooralsnog valt hij voor de rest niet mee.
Een wel heel erge jaren 80 sound, maar dan wat omfloerst zal ik maar zeggen.
Zal hem meer moeten gaan draaien dus.
Op vinyl, in nieuwstaat, Duitse persing.

De eerste twee nummers - de singles die hits werden - zijn sterk. Daarna wordt het toch een soort standaard jaren tachtig-pop, met veel keyboards, Fairlights en drumcomputers, en hoewel de nummers overwegend sterk in elkaar zitten, wordt het dan toch een beetje vlak allemaal. Uitzondering op de regel is de fraaie ballad Angela, maar daarmee houdt het wel op. Het kost me dan ook weinig moeite om drie favoriete nummers aan te vinken.

E.S.P. was het come-back album van de Bee Gees (de eerste sinds Living Eyes uit 1981 onder de groepsnaam), nadat ze zich jarenlang afzijdig hadden gehouden. Althans onder eigen naam, want de lange pauze - ingegeven door de backlash na de overexposure uit de disco-jaren - hadden ze gebruikt als producers en songwriters voor andere artiesten, met name diva's als Diana Ross, Dionne Warwick en Barbra Streisand, maar ook countryzanger Kenny Rogers, die in alle gevallen zeer succesvol uitpakten. Ze hadden de 'magic touch' dus nog niet verloren. En zingen konden ze ook nog, want die zijprojecten droegen door hun vocale inbreng (achtergrond- en voorgrondzang) toch echt wel een sterk Bee Gees-stempel.

In Europese landen en andere werelddelen was dit album behoorlijk succesvol, vooral dankzij de wereldhit You win again, die hen weer terugbracht aan de toppen van de hitlijsten. Behalve in de VS, waar dit album flopte en het succes pas terugkeerde met het volgende album One.

Op die twee hits hoor je dat ze het schrijven van een uitstekende popsong niet verleerd waren, maar voor het overige vind ik dit materiaal toch teveel doorsnee. De klinische instrumentatie helpt helaas ook niet mee.