Metallica - S&M (1999)

Jaar 1999. Album is 14 jaar oud. Ik vond het destijds gewoon echt goed, vernieuwend en vooral pakkend wat Metallica liet horen. Veel bands lieten zich in de jaren 90's opnieuw horen met vaak oude(re) muziek op nieuwe arrangementen. Terugkijkend moet ik concluderen dat het leuk was maar de houdbaarheid aan erosie onderhevig is/was. Heb het album jaren niet meer gedraaid en ga dat ook niet doen. Het reguliere werk komt met regelmaat nog voorbij. Ik ga mijn score niet naar beneden bijstellen. Dat krijg ik op een of andere manier niet aan mezelf verkocht. Respect? Ik weet 't niet. Boeit ook niet. Wat ooit erg goed was is dat niet gebleven. Tijdgeest wellicht!

Vind ik iets te kort door de bocht. Ik vind het juist prijzenswaardig dat Metallica hier nieuwe grenzen van het genre opzoekt.

Goed, het experiment mag niet geheel zijn geslaagd, maar over de algehele lijn vind ik dit toch zeker een prima plaat.

@Ricardo: Het probleem is dat er op die schoenmakersleest niks echt degelijks geschoeid wordt door de californische heren de laatste 20 jaar. En in de eerste 3 albums, hoewel uitstekend, valt niet echt iets nieuws meer te ontdekken als je dat al een beetje gevolgd hebt. Vandaar dat deze alternate versions bij mij wel in de smaak vallen. En bij velen niet, so be it.
Ik vind dit de beste post 80's release van deze classic metalband.

Joey beladonna (anthrax), chuck billy (testament), udo dirkschneider(udo) en kiske (helloween) gaan het ook doen. En wel binnenkort, mag je wel voor naar bochum rijden, helaas geen christmasmetalsymphony in 013 dit jaar.

Als ik dit album nog draai, is het meestal alleen de eerste schijf omdat die nou eenmaal de meeste indruk op me heeft gemaakt.

Het album begint sterk met The Ecstasy of Gold, The Call of Ktulu en Master of Puppets. Van dat laatste nummer vind ik het begin ijzersterk.De eerste keer dat ik het album luisterde schork ik bijna toen het nummer ineens begon. Ook de nummers van (Re-)Load en het nieuwe nummer No Leaf Clover vind ik over het algemeen goed, met als uitschieters Fuel, Bleeding Me en vooral Devil’s Dance. Alleen The Thing That Should Not Be vind ik niet echt spannend, maar dat kan ook komen omdat ik dat nummer sowieso niet zo interessant vind.
Op de tweede schijf staat een aantal interessante nummers, met name For Whom The Bell Tolls en Outlaw Torn. De uitgave van Nothing Else Matters heb ik te vaak gehoord. Bovendien moesten we het soms zingen tijdens muziekles op school, wat de laatste magie er wel afhaalde. Ook One vind ik veel van z’n kracht verliezen met een orkest erbij.

De combinatie van Metallica met een symfonieorkest werkt goed op sommige nummers (Ktulu, Master of Puppets, Devil’s Dance, Outlaw Torn), terwijl het bij andere nummers (voor mij het meest One) afbreuk doet aan de nummers. Een deels geslaagd experiment dus.

3.5*

veel en veel te vol gebouwd met al die symfonien, maar wederom een hele goeie zang, hele goeie gitaar en ook het orkest is goed hoor.

Deze mix van Symfonie-orkest en Metallica is grotendeels geslaagd te noemen. Sporadisch walst het orkest dwars door bepaalde riffs en melodielijnen heen op een wijze die vraagtekens oproept, maar overwegend werkt het sfeerverhogend. Daarnaast is de band op dreef en Hetfield uitstekend bij stem. Twee fijne nieuwe tracks ook, No Leaf Clover en -Human. Vooral de eerste is erg sterk. Op de songkeuze valt verder weinig af te dingen, al had de nadruk wel wat minder op de Load/ Reload-albums mogen liggen.

Destijds reikhalzend naar dit album uitgekeken. De schijf heeft echter nooit maar een kras opgelopen, waar ik maar mee wil zeggen dat het project mij wat tegenviel. Dat kwam en komt met name doordat de band en het symfonisch orkest elkaar niet goed aanvoelen. Zo'n project kan alleen maar lukken als beiden elkaar aanvullen of soms in dienst van elkaar spelen. Nu zit ik voor mijn gevoel naar twee muziekstromingen te luisteren en dat maakt het tot een heel vermoeiende luisterervaring. Bij de nummers van Load en Reload werkt het nog wel. Maar bij het oude werk waar mijn voorkeur toch naar uit gaat kan ik mijn aandacht er niet bijhouden. Master of Puppets, Of Wolf and Man, The Thing that Should not Be, wat een vreemde nummers zijn het geworden in deze setting. Leuk initiatief maar dan schakel ik liever door naar Mad Season and the Seattle Symphony Orchestra. Dit is een samenwerking die mij veel beter kan bekoren.

Grotendeels onderschrijf ik jouw mening en oordeel ook wel. Bij nothing else matters werkt het uiteraard ook wel maar dat nummer had al een orkestrale inslag. Wat ik trouwens wel tr gek vind, maar dat kan aan mij liggen, is de uitvoering van Battery. Van de 'klassiekers' komt deze juist wel goed uit de verf vind ik.

Ultieme kerst dvd

Ik vind dit zeker geen slecht concert, maar het lijkt zoals hierboven al eens beschreven, dat Metallica en het orkest elkaar soms in de weg zitten. Daarin tegen vind ik sommige nummers fantastisch uitgevoerd.
Met name The memory Remains en Bleeding Me.

Ik vind dit een zeer geslaagd evenement.
Metallica vind ik live nog weleens wat rommelig, maar gedwongen door het orkest zijn ze hier heel strak.
De toevoeging van het orkest vind ik bij de snelle nummers het best. Master of Puppets en For Whom The Bell Tolls zijn mijn favorieten. Bij de rustige nummers schuurt het op het randje van te zoet, maar mi.i. gaat het net goed.
Prima plaat.

Niet volledig akkoord. De Load-nummers bloeien hier nog meer open dan op het album, terwijl de zwaardere nummers vaak het orkest geheel wegspoelen. Deze versie van 'The Hero of the Day' vind ik buitengewoon prachtig.: Metallica - Hero Of The Day (Live S&M 1999) 1080p HD - YouTube

De laatste tijd ben ik Metallica en de hele thrash beweging steeds meer aan het ontdekken. Ik was al groot fan van Megadeth maar de anderen (Slayer / Anhtrax / Metallica) konden me nooit echt boeien, Annihilator dan weer wel.

Sinds een paar weken ben ik helemaal in de greep van Metallica, recent dit album geleend gekregen. Ik moet zeggen dat me dit toch zeer goed bevalt. Er valt genoeg nieuws in te ontdekken en de toevoeging van het orkest heeft voor mij zeker meerwaarde.

4*

De combinatie van Metallica met orkest is niet bij elk nummer even geslaagd, maar op sommige nummers (For Whom The Bell Tolls, Call Of Ktulu, Bleeding Me bijvoorbeeld) werkt het erg goed. Op nummers als The Thing.. en -Human zit het orkest de band behoorlijk in de weg.

Metallica zelf speelt op deze registratie erg strak. Kirk Hammet vliegt nergens echt uit de bocht en James zingt erg goed.

Volgens James Hetfield was dit hee project toch alleen opgezet om te kijken of ze in hun tuxedo beter zouden spelen dan in hun normale kledij ?

Het is altijd leuk om eens iets anders te proberen. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Metallica hier ontzettend flets staat te spelen. Vooral de ongeïnteresseerde vocalen van Hetfield storen me mateloos.

Wat ik wel bewonderenswaardig vind, is dat het orkest niet maar wat mee huilt maar dat er echt wat arrangementen zijn ontworpen om de boel mee aan te vullen. Dat levert natuurlijk een drukte van jewelste op en ik vind het zelf lang niet altijd passen.

Al ontstaat er in One wel een interessante 'tegenpartij' dat een eigen leven leidt en een sterke aanvulling vormt. Dan nog gaat het ten onder aan de fletse indruk van de band zelf. En wat is dat voor iets raars of van No Leaf Clover een soort quasi-studio opname tussen de livegeluiden te proppen?

Dé uitzondering op alles wordt gevormd door The Outlaw Torn. Dit is dan het moment waarbij er 'schwung' otstaat die ontaardt in een meeslepende escapade van tien minuten. Ja, daar steekt de rest bleekjes bij af. Dientengevolge blijf ik met het gevoel zitten dat hier meer in had gezeten.

Wordt S&M² ook op cd uitgebracht? Jammer genoeg heb ik hier nog niets over gehoord of gelezen.