Metallica - S&M (1999)

Dat blafferige van vroeger vind ik ook aangenamer. Sinds de man zanglessen heeft vind ik Hetfield net een soort Danzig kloon geworden.

Ik ben bang dat als de beste man geen zangles had genomen het nu nog verschrikkelijker was geweest met zijn stem.

Eens. Maar jammer is het wel.

Als jullie het niet me eens zijn, zeg dat dan gewoon in plaats van erom heen te kletsen met een motivatie die alleen Metallica-fans snappen.

Maar je kan niet ontkennen dat hij in Master of puppets zowel de hoge als lage stukken prima aankan.

Als je het album luistert, weet je dat The Call Of Ktulu een instrumentaal nummer is. Daarmee hoef je geen die-hard Metallica fan te zijn (ben ik zelf ook niet) om te snappen dat ik James' zang hier niet echt geweldig vind.

Het was tongue in cheek bedoeld. Trek het je niet aan.

Dat wist ik al voordat ik dat album leerde kennen. Mijn lijst doen het misschien niet vermoeden, maar luister Metallica al een paar jaar.



Sorry, is dat verkeerd op me overgekomen.

Ieder zijn mening natuurlijk.

De zang is niet alleen matig, maar de combinatie met het symphonie orkest klopt gewoon niet. Het orkest treed veel te luid op de voorgrond vind ik, en is vooral veel te overheersend aanwezig. Je herkent sommige nummers haast niet eens meer. Voor mij is dit het slechtste Metallica album ever. En ja nog minder dan St Anger.

Als je deze band dan zo graag live wilt horen, beluister dan Live Sh*t Binge & Purge maar eens. Is de tegenhanger van deze live plaat, en 1 van de allerbeste live albums ooit vind ik.

Live Shit is wel tof. Maar die leunt wel erg op de nummers van het zwarte album.

Die video van de Justice tour is wel eindeloos gaaf trouwens.

Maar Live Sh*t is stukken beter dan deze over de top pretentieuze rommel, dat ben jij met mij eens toch of niet?

Ja dat orkestgeneuzel bevalt mij helemaal niet. Bij Master Of Puppets worden de tofste riffs verminkt door toeterende figuren.
Wil je klassiek en metal combineren dan is het beter om nieuwe composities daarvoor te schrijven dan oude composities daarvoor te misbruiken.

Ik geef een 2 omdat ik Call Of Ktulu wel verrassend en geslaagd vind.

Ze hadden het orkest er wat minder luid en een stuk subtieler in moeten mixen zodat je de nummers er wat beter in kunt herkennen. De combinatie van klassiek en metal kan een erg geslaagde zijn, als het maar goed gedaan word.

Hoe het wel kan laat met name een band als Therion al jaren horen. Wil ik metal met orkest gecombineerd horen dan doe ik Gothic Kabbala van Therion er wel is, stukken lekkerder om te beluisteren dan dit mislukte project (in mijn ogen dan) van Metallica eind jaren 90.

Therion schrijft dus nummers die bedoeld zijn voor orkest én band. Dan krijg je een ander resultaat dan wanneer je de orkestrale elementen erin gaat proppen.

Overigens werden de nummers voor S&M geselecteerd door Michael Kamen en niet door de band. Die moet dus hebben geweten wat hij deed. Maar wat wist Kamen nou van metalriffs?

Het album werd dan hoe dan ook niet zo slecht ontvangen. Maar mijn kopje thee is het gewoon niet.

Klopt heb je gelijk in, Therion maakt het met orkest zoals het bedoeld is. Met Metallica word klassieke muziek aan metal toegevoegd en dat is toch iets anders.

En toch ben ik van mening dat wanneer het orkest iets minder luid op de voorgrond was getreden dit een stukken beter genietbaar album was te worden. Voor mij is dat eigenlijk het grootste probleem.

Tussen alle afwijzende opinies in wil ik graag opmerken dat S&M een bijzonder geslaagd project is geweest. Zoals hierboven vermeld is Metallica's muziek niet voor orkest geschreven, dus een parallel met Therion - die ik zelf ook ten onrechte getrokken heb - is niet op z'n plaats. Daarom zal ik deze ook van een ander perspectief beoordelen, wat in Metallica's geval gunstig uitpakt. De meeste nummers klinken zoals op hun respectievelijke albums, maar komen door toevoeging van het orkest in een nieuwe dimensie. Die dimensie klinkt verfrissend, en voegt wel degelijk iets toe aan het scala aan metal. Het toont aan dat de verbinding tussen metal en klassiek nog steeds kan bestaan, en dat geeft metal een soort van legitimisatie, als je klassiek althans als de basis beschouwd, zoals ik. Muziek als auditoriale kunstvorm vindt haar oorsprong in wat voor het gemak wordt aangeduid met klassieke muziek, en een project als dit is een van de verschillende manier om een verband tussen beide stadia aan te geven. Een plaat als Eparistera Daimones kan op een volledig andere wijze worden gelegitimiseerd, bijvoorbeeld door een parallel te trekken met klassieke muziek, maar ik geef mijn voorkeur aan een enigszins chronologisch bepaalde indicator voor muziek als kunstvorm om abstracte definities of modellen als "protomuziek" te voorkomen.

Ik wil niet zeggen dat het altijd even goed uitpakt. James' stem laat op enkele plaatsen te wensen over, ik had liever iets meer And Justice for All gehad, en het laten meezingen van het publiek op Master of Puppets had weggelaten mogen worden. Desondanks is het de algehele sfeer die de plaat zo goed maakt, die verbintenis van metal en klassiek waarnaar dit album streeft. Dat is het mooie van dergelijke projecten, dat is het mooie van S&M, en dat is iets wat bands als Therion en zeer zeker Nightwish goed in het achterhoofd moeten houden.

Bij het luisteren naar deze krachttoer krijg ik steeds weer kippenvel: Metallica is voor mij toch een soort rockopera en de toevoeging van het orkest geeft het toch iets extra's. Helemaal perfect is het inderdaad niet, maar holy crap, ze zetten toch even een verdomd goed optreden neer

Muziek in zijn puurste vorm! Sommige snellere up tempo nummers komen misschien wat rommelig over, maar de tragere nummer (Bell Tolls, The Call, Roam) klinken echt geniaal!
Het orkest biedt hier echt een meerwaarde! Bij deze is het ook bewezen dat metal en klassiek erg goed samen gaan, en dat metal eiglijk veel gemeen heeft met klassieke muziek. (complexiteit, harmoni, kracht,...)
Ik begrijp de meeste lage scores niet zo goed hier, elk muziek liefhebber weet dit toch te waarderen?
Voor mij is het absolute hoogte punt Outlaw Torn.

De uitwerking van het orkest had beter moeten zijn en had iets moeten toevoegen aan het totaalgeluid.
Ik denk dat er vooral gemakzucht en dollartekens parten speelden.
Het orkest klinkt als de plaatselijke fanfare die geblinddoekt een aantal noten aan mogen slaan.
Bij beluistering denk ik 'Kan die herrie niet weg, dan kan ik de jongens van Metallica horen spelen!'
Dan zit er toch iets mis.

Metallica in de uitverkoop...

Hoor net weer tracks op Veronica, en realiseer me hoe ik dit album nooit heb kunnen waarderen.

Leuk concept, rock met klassiek matcht echt goed.. maar de manier waarop de zanger bijna standaard zijn zinnetjes afraffelt irriteren me. En z'n woaaaaaaah en joaaah... aan het eind van een woord
Dit was ook het moment dat Sky Radio ineens Nothing else matter begon te spelen (zegt veel)

Nee... Heb niet zoveel met Metallica, wel met het zwarte plaatje van ze. Daar zal het misschien ook aan liggen, maar aangezien dit album publiekelijk zo opgehemeld wordt heb ik me uiteraard hier ook aan gewaagd, en zonder succes....

Ik vraag me af in hoeverre dit uitverkoop is.

Buiten het feit dat er meer rockbands zijn die zoiets hebben gedaan, lijkt me duidelijk dat met een compleet orkest optreden best wel veel centjes kost. Dus gemakzucht kan het niet zijn. Dan zijn er wel goedkopere alternatieven om even te mee te cashen.
Ook staat hier toch wel een aantal nummers op waarmee je niet direct Rihanna verslaat qua hitparadesucces. Openen met The Call Of Ktulu is bijvoorbeeld niet iets alledaags. Het metalgehalte is eigenlijk best hoog. Ook de Loadnummers zijn best wel heavy in deze uitvoeringen.

Maar damn, dat koper zoemt als een horde steekvliegen om mijn oren. Het laat zich totaal niet assimileren met het Metallicageluid. Dus in die zin vind ik de oefening ook niet zo geslaagd. Maar uitverkoop... Nee dat denk ik niet.

Uitverkoop bedoelde ik dan ook enigszins symbolisch in de zin van het bereiken van een groter publiek

O is dat uitverkoop?
Dan is Metallica's uitverkoop in 1991 al geweest. Met het uitbrengen van het 'zwarte plaatje'.

Vraag me af of dat bewust het idee is geweest bij het opnemen van die plaat. Dat ie toegankelijker is is een feit.

Dit S&M album is zeker wel gemaakt om een groter publiek aan te trekken, dus symbolische uitverkoop.

Waaruit blijkt dan dat Metallica uit 1991 waarvoor Bob Rock werd aangetrokken en waarvoor eenvoudige songs gemaakt werden niet bewust voor een groter publiek gemaakt is en S&M met een handvol iets minder toegankelijkere songs wel?

Metallica was al gearriveerd toen deze uitkwam. Ze boorden hier dus niet een nóg groter publiek mee aan. Ze bedienden een deel van het publiek dat ze al hadden.

De samenstelling werd overigens volledig gedaan door Michael Kamen. Hij selecteerde de songs die hij met de band wilde doen.

Destijds heb ik "S&M" enthousiast gekocht. Ook omdat ik toen nog niet zo bekend was met het vroegere werk van Metallica. "S&M" is een aardige dwarsdoorsnede van het oeuvre van Metallica, live opgenomen met een symfonieorkest. Toen kon ik daar best van genieten, maar nu ik ook het oudere oeuvre van Metallica tot me heb genomen, vind ik de versies op "S&M" daar maar flets bij afsteken. Soms is de orkestrale aankleding best aardig, maar over het algemeen vind ik het weinig tot niets toevoegen ten opzichte van de originele studio-opnamen. In een aantal gevallen doet het juist de originele versies onrecht aan en mist het de kracht en bezieling. De beleving die ik heb bij albums als "Ride the Lightning", "Master of Puppets", "Metallica" of "Load" heb ik op "S&M" eigenlijk nergens. Slecht zal ik dit niet durven noemen, want natuurlijk zijn de riffs nog altijd heerlijk en de solo's spatten zo nu en dan uit de speakers. Maar door de klassieke setting lijkt er een soort rem op te zitten. Daarnaast vind ik de publieksparticipatie soms ronduit ergerlijk. Hetfield laat mijn inziens teveel aan het publiek over en die wordt dan ook nog eens overstemd door het orkest. "S&M" is een gedurfde onderneming, waarvoor respect, maar de uitwerking vind ik niet meer dan aardig.

Michael Kamen moet toch wel behoorlijk idolaat van metallica zijn om van ruim 2 uur aan gitaargeweld om te zetten in een symphonie partituur. Het lijkt me een hels karwei. Het is niet dat je even naar de bibliotheek of naar de lokale zangvereniging loopt om daar even een kopietje te trekken van de carmina burana (of zoiets). Het is ook niet even meespelen met de band, maar alle partijen noot voor noot uitschrijven en dat samenvoegen met werelds bekendste metalband.
Het lijkt soms dat ik commentaren lees alsof het over James (over) Last op klompen (1969) gaat. Het heeft ook niet veel zin om deze versies te vergelijken met het origineel, want dat is geenszins de bedoeling, lijkt me. Dat het symphonie orkest wat meer op de voorgrond treedt dan de band vind ik niet zo'n probleem. Als ik een live registratie van de band alleen had willen horen dan had ik wel een van de tientallen live dvd's met airmiles korting gekocht.

Het is een hele zit en als je hier geen bewondering voor op kunt brengen dan is het een regelrechte kwelling. Echter, als je (bij voorkeur op dvd in 5.1 ) een symphonietje mee wil pikken waarbij je ook nog eens kan meeneurieen, knikken en hoofdschudden dan is deze symphonica a nero een dikke aanrader.

Ik vind de symfoniepartituren maar plat en saai. Het orkest neemt in sommige gevalle kant en klare partijen van de originele songs over. En in veel meer gevallen speelt het gewoon met de band mee. Dat laatste zorgt ervoor dat het nogal vol staat met niks. Het voegt niets toe. James Last op klompen. Ik vind het een adequate omschrijving. Eigenlijk heb ik hem alleen maar vanwege de "exclusives" -Human en No Leaf Clover.

En bij anderen lees ik weer dat het orkest teveel op de voorgrond staat. Het is misschien ook zo dat als jet het orkest ziet zweten dat het er ingewikkelder er uit ziet dan dat het is, maar als arrangeur zet je dit niet zo maar even op papier.
Laatst de live plaat van die avond in mexico op mijn koptelefoon gehad. Als je dan hoort hoe slordig een en ander gespeeld wordt...daar werd ik dan niet vrolijk van. Hier blijven de heren goed bij de les en weten zelfs de violisten de snaren te laten roken (metaforisch dan)
En ja, zoveel oren zoveel meningen/2. De film is ook al achter de rug en is het nu wachten op de musical

Ik vind ook dat het orkest teveel op de voorgrond staat. Met platte en saaie partituren. Dan luister ik liever naar iets als Therion. Muziek dat ontstaat mét orkest. S&M was gewoon een gimmick. Scorpions en Kiss kwamen ook met door orkest ondersteunde releases.

Dat het een gimmick was klopt wel, na eerst alle unplugged en cover gebeuren was het tijd voor weer eens iets nieuws. Abba en queen zitten reeds in een musical dus het is een kwestie van tijd. Jim Bakker doet de lead vocals ( voor wie de bel belt, tijd gaat maar door..)

Hmm kan me prima vinden in het commentaar van edwynn, dit is gewoon metallica met een orkest extra toegevoegd, en wel op zo,n manier dat het orkest teveel de overhand heeft gekregen.

Als je dit in betere vorm wilt luisteren is kiss en scorpions met toegevoegd orkest ook niet echt waar je op zit te wachten.

Therion is origineel wel zo ontstaan, al klonken de eerste albums van hun nog compleet anders. Therion heeft vanaf theli een stijlwisseling ondergaan en vind ik eigenlijk op dit gebied wel het meest origineel.

Voor Metalla grijp je natuurlijk zowiezo terug naar hun eerste 3 studio albums, want dan hoor je metallica juist op hun best.

Ik zou zeggen van schoenmaker blijf bij je leest!