The Flashbulb - Kirlian Selections (2005)

Bij Discogs kost deze op het moment van schrijven 20 dollar. Betalen kan met Paypal (=zonder creditcard)

Meestal goedkoper (en sneller!) dan BOL of NLStore of wat voor online winkel dan ook.

Hi Bas, hartstikke bedankt. Het is inderdaad ook een stuk goedkoper. Ik heb alleen nog nooit iets met paypal betaald, dus daar moet ik me eerst maar even in verdiepen. Zitten daar extra kosten aan verbonden of hoe zit dat? in ieder geval bedankt!

The Flashbulb is in korte tijd uitgegroeid tot een van mn favoriete electronic-artiesten en dit album staat alweer een tijdje in mn top 10. Sowieso de beste ontdekking van 2009 tot nu toe. Overigens vind ik Miles and Miles een prachtig nummer, maar daar sta ik wrs alleen in

Nee hoor, hier nog één.

Echt een heel mooie CD. Hoewel hij aan de lange kant is met 70 minuten stoort dat niet echt. Het enige nummer waar ik niet zo'n fan van ben is de remix van California Dreaming, de rest is allemaal zeer goed te genieten.

De eerste keer dat het echt klikte met dit album was toen ik door het Groninger landschap fietste. Ik weet niet wat het was, maar iets van de rust om me heen, de muziek en de fluitende wind maakte dat echt een perfecte luisterervaring.

5.0*

Ik ben hier diep en diep onder de indruk van. Een geweldige combinatie van IDM, breakcore, klassiek, ambient en ook een beetje indie pop/rock. Die aversie tegen Miles and Miles snap ik niet, maar het zal wel komen doordat de meeste luisteraars een algemene aversie hebben tegen alles wat rock is en structuur heeft. Mooiste nummers zijn Autumn Insomnia Session en Kirlian Choices. Maar de kracht van dit album is vooral de reis door de mooie, interessante en diverse muziek. Ook al duurt het best lang, dit moet je in zijn geheel luisteren, dan pas is het effect compleet.

Die snap ik niet helemaal. Ik vind allereerst dat het grootste gedeelte van de nummers op dit album wel degelijk structuur hebben. Zo'n mening is ook persoonsgebonden. Daarnaast vind ik Miles & Miles als rock definieren ook een beetje kort door de bocht. Goed, het is een buitenbeentje en heeft minder electronische invloeden in vergelijking met de rest... maar rock, nee.

Ik had inderdaad beter kunnen zeggen "alles wat ook maar een beetje rock is" en "het zal waarschijnlijk wel".

Miles and Miles heeft vergeleken met de rest van het album meer structuur en meer rock/pop-invloeden. Daarom denk ik dat de redenen zijn waarom sommigen het zo'n kutnummer vinden. Als het een andere reden is hoor ik het graag.

Typisch, ik vind 'meer structuur' wel opvallend. Is het de stem die het voor jou structuur geeft?

Ik zie de opbouw van Miles and Miles in grote lijnen hetzelfde als veel andere tracks op dit album. Miles and Miles is trouwens een prachtig nummer.

Nu het steeds over Miles and Miles gaat;
Dat nummer heb ik afgelopen jaar gebruikt in onze vakantie-video van Nepal, onder beelden van een lange autorit langs bergen, rivieren, rijstplantages etc. Het voegt echt geweldig veel toe aan zulke beelden vind ik, en ik blijf het een mooi nummer vinden

Sowieso is veel van de muziek van The Flashbulb bij uitstek geschikt voor onder videobeelden heb ik gemerkt. Schijnbaar is hij de laatste tijd zelf ook steeds meer bezig met muziek specifiek voor tv en film.

Ik vind Miles & Miles ook geen lelijk nummer, al moet ik er wel voor in de stemming zijn.
Nu we het toch over het effectief gebruik van zijn muziek voor tv/film hebben. Ik vind deze Dove commercial ook bijzonder goed geslaagd!

In het "Ga dat album eens reviewen"-topic werd dit album mij getipt door Teunnis.
Na de commentaren hier te hebben gelezen wist ik wel een beetje wat ik kon verwachten.
Vergelijkingen met Aphex Twin en Autechre bevallen mij wel, als dan ook nog eens het befaamde album van Venetian Snares erbij wordt gehaald kan mijn geluk niet op.
Toch 3 van mijn favoriete artiesten in het IDM/ambient/electronic gebeuren.
Laat ik voordat ik begin met de muziek toch nog even zeggen dat ik niet echt thuis ben in de benamingen van de muziek, genre ed. Ook is dit mijn eerste review bij een electronic album als dit soort en een nummer voor nummer structuur heeft hier weinig zin lijkt mij.

Met de opener kom je als het ware in het album, het begint rustig en klassiek omdan het geluid te vullen met allerlei verrassende en vreemde geluiden. In de ongestructureerde vorm als op dit album kan mij dat prima bevallen. Op het eerste gehoor is het allemaal erg knap en erg druk, maar ik heb dan ook begrepen dat dat gewoon ook de beschrijving van het breakcore genre is. (verbeter me zo fout.) Er wordt een geluidscollage opgebouwt met vol geniale en gekke geluiden. Verrassend en subliem. Toch worden er momenten van rust gepakt om zo even kalmte te brengen. Moet natuurlijk ook wel. Dit album is niet gemaakt om een verhaal te vertellen, nee gewoon om mensen daarover te laten discussieren. "Is er wel een verhaal?"
Geen ruimte voor gevoel, gewoon agressief knallen en alle ruimte gebruiken om zijn kunsten te vertonen. Hier slaagt hij prima in.

Een nummer als Passage D is een levend voorbeeld dat klassiek en modern perfect samengaan. Een klassiek pianostuk vermengt met moderne en technisch moeilijke techno geluiden + een knappe, onregelmatige beat. Als je zo muziek kunt maken verdien je gelijk al een schouderklop van mij. Hij gebruikt de combinatie perfect in zijn voordeel, maar hij laat ook ruimte voor nummers die gebouwt zijn in het moderne, en nummers die gebouwt zijn om het klassieke aspect van muziek.

Lawn Wake IX is toch ook weer een knappe impressie van hardere rock muziek vermengt met een overdosis aan electronische geluiden wat een escapade achter laat om van te smullen.
Het leuke is, ik ben zelf DJ en als je dan meesters als deze(n) aan het werk hoort begin je toch te twijfelen aan jezelf. Toch is het een factor die je beter je best laat doen.
The Flashbulb is nadit album al een voorbeeld voor mij.
Het mag allemaal wat druk en chaotisch overkomen en alsof hij echt elk gaatje rust wil benutten, hij speelt toch knap in op gevoel. En dan heb ik het over het gevoel van zijn collega's.
Hij deelt hier toch even een klap uit en laat eens even zien hoe vaardig hij is zonder dat de muziek verzwakt. En ik luister dit album nu voor de 2de keer en het blijft me verrassen.
Het voordeel is met volledig gevulde nummers is dat je bij elke luisterbeurt weer nieuwe dingen hoort die je eerder nog niet had gehoort.

Dit album heeft voornamelijk korte nummers, korte nummers die ieder hun eigen functie hebben. Een knappe functie die genialiteit weergeven. Lekkere beats en vreemde, maar o zo lekkere escapades die hij uit zijn magische muziekhoed weet te toveren.
We horen zeker een geweldig muzikant op dit album.
Ik had wel graag gezien dat hij de rust momenten iets meer uitspant.
Meer gebruik maken van de rust, niet gelijk weer kunsten vertonen, maar gewoon een sfeer opbouwen. Een ambiance vormen als het ware. Dat is iets wat iemand als Aphex Twin al wel beheerst maar The Flashbulb nog niet. Echter, wat zou het geniaal zijn als hij een sfeeristisch album maakt met zijn kunsten die hij hier toont.

Dit album heeft agressie, heel soms kalmte en bovendien een sterke combinatie van verschillende muziekgenre's en voornamelijk de klassieke en moderne combo werkt goed.
Het mooiste zou zijn als The Flashbulb op een volgend album een perfect uitgebalanceerd album maakt met een mooie sfeer. Rust en agressie ineen. Een moment voor kalmte en delen van passie en hardheid, want hij laat horen dat hij die delen al zeker heeft.

Een erg sterk album en ik geeft het een 4.
Het heeft een aantal punten wat verbetert kan worden, maar ik hoor toch enorm goede muziek.
Hij is in ieder geval enorm bedreven in zijn werk!
Ik heb niet meer te zeggen over dit album.
Ik zie het als een totaalplaatje en het is niet nodig om het nummer voor nummer te beschrijven.
Ervaar de vakmanschap zelf zou ik zeggen

Mooie recensie, Ataloona! Ben blij dat steeds meer mensen dit meesterwerk ontdekken. Het is echt een geweldig album dat voor mij alle aspecten van electronic die ik goed vind belichaamt. Kritiek dat er te weinig rustpunten zijn en dat het te veel show-off is, kan ik wel begrijpen. Echter, de diversiteit en spanning maken dat meer dan goed voor mij, echt een geweldige luistertrip en één van mijn favoriete albums aller tijden.

Als ik dan toch één klein kritiekpuntje mag aanstippen: van mij had Five Karots er niet persé op gehoeven, aangezien Miles and Miles de perfecte epiloog voor dit album is...

Bedankt Toch verbaast het mij dat dit niet zo bekend is als Aphex Twin terwijl het toch van hetzelfde niveau is naar mijn mening, en ik kan wel inkomen dat Miles and Miles een goede epiloog had kunnen zijn voordit album, maar Five Karots is geen slechte track dus mij maakt het niet veel uit. In ieder geval een erg sterk album.

Ik denk dat aphex net wat veelzijdiger is dan Benn Jordan. Dat neemt niet weg waarom hij niet in 1 adem met Aphex Twin genoemd mag worden. Zolang hij maar niet een knieval maakt voor de commercie, mag ie van mij best wat meer bekendheid krijgen.

Inderdaad, Aphex Twin houd zijn trucjes toch iets meer op de achtergrond terwijl hij voornamelijk sfeer probeert te maken, The Flashbulb precies omgekeerd.
Beiden hebben hierdoor hun voordelen en nadelen..

Nou ik vind veel nummers van The Flashbulb toch behoorlijk sfeervol
Mede dankzij de prachtige melodieen die hij soms weet voort te brengen.

Ik bedoel vooral dat de sfeer te weinig naar de voorgrond komt door de knappe trucs.
Op elk album is natuurlijk een sfeer, maar ik bedoel een sfeer die een verhaal maakt, die een verhaal beschrijft. Dit album is naar mijn inzien gewoon gemaakt door hem om zijn passie en kwaliteiten goed te laten zien en daar is niks mee en heel lekker op zijn tijd

Dan zou je het nog wat meer op je "moeten" laten inwerken. Ik vind dit veel meer sfeer scheppen dan Aphex Twin.

Of neen, eigenlijk een betere sfeer. Dan gaat mijn argument niet meer op

Jammer dat het album niet twintig minuten korter is, anders zou mijn score wat hoger kunnen uitvallen.

Hmm, ik heb niet echt problemen met de lange tijdsduur van het album. Doel je op het feit dat je vind dat er te veel 'fillers' op staan of hoe moet ik dat zien?

Hm, fillers staan er zeker niet op (al mocht Dishevel er wel af. Geinig experiment, maar niet meer dan dat), maar de plaat is gewoon net iets te langgerekt, zodat na ongeveer drie kwartier wat verveling de kop op komt steken.

Maar dat is het enige manco aan deze plaat. Voor de rest bevat het briljant veel sfeer

heeft ie niet meer nummers die in de stijl van Miles and Miles passen?
ik vind de rest van kirlian selections ook erg tof maar het lijkt totaal niet op het een na laatste nr.
alsof het een andere muzikant is.

Echt meer nummers in de stijl van Miles and Miles heeft ie niet echt, maar je zou zn laatste 2 albums kunnen gaan checken (Arboreal en Love as a Dark Hallway). Daar spelen analoge instrumenten (met name gitaar) een prominentere rol.

...al halen die 2 albums het niet bij deze.

Oke, en een beetje jammer dat deze albums bijna nergens te krijgen zijn..?

Klopt, je zou discogs eens kunnen proberen. Daar staan ze regelmatig tussen.
En anders zijn er hier nog een aantal te vinden.

Bij lange na niet, maar dit is dan ook het absolute meesterwerk van dhr. Jordan.

Net ontdekt door een topic van jou, Heiko. Erg mooi nummer inderdaad.

Ben benieuwd wat je van de rest vind, Freek