Fatoumata Diawara - Fatou (2011)

Eindelijk is ie uit, meteen besteld! Dit album wordt door verschillende recensenten beschreven als het beste wereldmuziekalbum van 2011 en dat geloof ik graag. Ik heb deze dame vorig jaar live gezien, en ze is geweldig.
Het lijkt wel een beetje op de betoverende muziek van Rokia Traoré. Oohw, dit is zo mooi...

Ook op Spotify te beluisteren.

Schitterend langspeel-debuut van deze in Frankrijk residerende Malineese actrice/zangeres met de oh zo heerlijke, en onmiskenbaar afrikaanse, stem. Op AfroCubism (2010) bij een drietal songs nog te horen als achtergrondzangeres, hier de hoofdrol vertolkend: zichzelf begeleidend op akoustische gitaar, aangedreven door overwegend traditionele, maar soms ook modern beinvloede, bescheiden maar doeltreffende ritmes. Een veredelde versie van (afrikaans) kampvuurmuziek, om voor ons als westerlingen lekker bij de open haard in onze lederen sofa te degusteren. De kille herfstavonden worden plots een heerlijk warme beleving. Dankuwel Fatoumata!

En daar sluit ik me helemaal bij aan. Mijn verwachtingen zijn compleet uitgekomen, wat een album! De cd ligt nu waarschijnlijk thuis in mijn brievenbus, maar ik heb hem vandaag al grijs gedraaid op Spotify.

...of hoe gezegden tot anachronismes kunnen leiden...

Ja, ik vond het zelf ook wel leuk

Nu op de radio 6 luisterpaal.
Luisterpaal | Radio 6 Soul & Jazz - radio6.nl

Voor wie hem wil kopen, wat ik echt iedereen kan aanbevelen: Bij play.com is hij slechts € 9,99 !!

play.com

Prettige, verfrissende muziek die me doet denken aan India Arie (Accoustic Soul); mensen met een soul/jazz-neiging zullen hier wel mee uit de voeten kunnen.

Hoewel duidelijk geworteld in de muziek van haar geboorteland Mali, voegt deze in meerdere opzichten prachtige dame genoeg eigen ingredienten toe, dit album tot een meer dan aangename kennismaking te maken.
Het is voor mij alweer een tijd geleden dat een album van een zangeres uit Mali me zo beviel.

Ik denk dat ik terug moet gaan naar de tijd dat Oumou Sangare haar album Moussolou uitbracht. Dat is dus 1989/1990.

De overeenkomsten zijn duidelijk, de melodielijnen, de ritmes.
Maar gelukkig heeft deze Fatoumata genoeg eigens om een vergelijking met glans te doorstaan.
Heeft Sangare een hogere stem, deze dame voegt met haar warmere, lagere stem een soul gevoel toe, wat Oumou mist.
Daarnaast is de begeleiding en de instrumentatie hier wat westerser, wat het voor het publiek anno 2011 wellicht wat toegankelijker maakt.

Een mooie ontdekking, en weer een nieuwe parel uit de al zo rijke muziekcultuur die het land Mali te bieden heeft.

Begin met 4 en een halve ster, met het sterke vermoeden dat dit er wel meer zullen gaan worden.

Al eens Rokia Traoré geprobeerd Jan.

En ik kan dat ook

Prima album moet ik zeggen.

...nee Stephan, nooit een heel album. Ooit 1 of 2 nummers, kan me er niets van heugen.
Aanrader dus ook neem ik aan?

Absoluut, vooral haar laatste album Tchamantché is niet te missen.

Aangezet vanwege de cover. Niet zozeer omdat het een bijzondere foto is of zo. Nee, gewoon omdat ik tegenwoordig steeds meer naar wereldmuziek luister. En de foto zag er toch uit als wereldmuziek.

Eerste indruk is meteen goed. Mooie stem, geen bombastische instrumenten erdoorheen: gewoon zoals ik wereldmuziek wil horen. Ik geloof zelfs ook gebruik van handen en klikken met je mond of zo. Ook erg mooi taaltje trouwens.

Erg rustgevend en zeer de moeite waard! Een fijn plaatje.

Voor nu een 4*. Gaat waarschijnlijk nog zeker om hoog.

Lijkt inderdaad wel erg veel op Rokia Traoré, vooral de acoustische nummers (zoals 1, 6, 7, 11). Soms is het wat rijker georkestreerd en jazzyer (8, 9). Zeker een mooi album, maar iets te weinig eigens en te veel déja vu (en een minder mooie stem).

En dat is geen toeval: klik. Mooi verhaal bij een mooie plaat.

Mooi verhaal maar klopt alleen niet helemaal. Ze heeft geen Somalische ouders maar Malinese.

Haar verhaal wordt min of meer verteld in het nummer Wilile, wat "ongehoorzaam meisje" betekent, zoals zij wordt gezien i.v.m. het weglopen e.d.
Als je de cd koopt kun je de vertalingen van de nummers in het Frans en Engels lezen in het meegeleverde boekje.

Ik ben het niet met fatima eens, dat Fatoumata een minder mooie stem heeft dan Rokia Traoré. Qua muziekstijl lijkt het wel wat op elkaar, zoals ik ook in mijn eerste bericht vermeldde, maar toch is het na goed luisteren wel heel anders. Ik heb ze beide live gezien en Rokia Traoré is veel "rockier" dan Fatou. Fatoumata lijkt veel meer op Oumou Sangaré, en is veel traditioneler met haar muziek dan Rokia Traoré. Beiden steengoed, dat wel. Fatoumata Diawara lijkt voornamelijk op zichzelf, en vernieuwend of niet, ik krijg hier nooit genoeg van. Ik wacht al twee jaar vol ongeduld op haar eerste cd, en nu is hij er eindelijk, heeft mijn torenhoge verwachtingen volledig waargemaakt, en kan ik weer niet wachten op haar volgende album.

Net wat nummers van gehoord. Klinkt veelbelovend.

Net terug van een vakantie, en ik had deze op mijn telefoon MP3 speler.
Deze plaat zit ondertussen behoorlijk onder mijn vel.
Heerlijk!

Fatoumata: "Pure schoonheid in klank en beeld" (cobra.be).
Sowa live gebracht in de RTBF studio: (video)

Wat een "natural flow"

edit: Ook de officiele videos voor Kanou (mooi donker) en Bissa (mooi kleurrijk) toegevoegd

Prachtig stemgeluid, aanstekelijke melodieën en een sobere maar karaktervolle muzikale aankleding! Waar ze het ook over heeft, het komt aan.

prachtige stem die af en toe een beetje rauw is, hele mooie melodieen en arrangementen. Ik blijf m maar draaien en kan dan niks anders doen dan luisteren.

Ik ben toch licht teleurgesteld. Ik kwam deze op het spoor via een recensie in LFL, waar deze 5* kreeg. Er werd enthousiast gesproken over de teksten, maar dat is iets dat voor westerse oren helaas verloren gaat. Er zit veel soul in de plaat, maar muzikaal gezien had het van mij net even wat veelzijdiger gemogen. Vocaal is Diaware prominent aanwezig, soms zelfs iets te prominent. Volgende keer misschien iets minder stem en iets meer instrumenten?

'Wilile' en 'Clandestin' springen er voor mij uit.

Het cd-boekje, met vertaalde songteksten, is wel van grote meerwaarde! Op een vrij directe manier werpt ze haar licht over de positie van de vrouw, het individu in haar samenleving, vaak heel specifiek. Zo geeft ze haar onverbloemde mening over onderwerpen die vaak nog taboe zijn (in Mali, maar ook daarbuiten) zoals gearrangeerde huwelijken, de vrouwelijke besnijdenis en de vlucht naar Europa. Het geeft de muziek die extra lading mee, waarvan ik toch blij ben het nu te kennen.

De onderwerpen die jij noemt werden ook genoemd in LFL. Handig dat de teksten vertaald zijn in het boekje.

En het is weer even zomer

Ik weet niet wat het is het met deze plaat, maar het geeft me altijd een zomer's gevoel.
Nog steeds een van de beste album van 2011.

Prachtig album dat ooit een plaatsje in de beperkte opslagruimte van mijn mobiele telefoon slash muziekspeler heeft verworven en sindsdien niet meer is kwijtgeraakt. Ik blijf maar weer terugkomen bij deze geniale pastiche van stijlen, met perfect gelaagde toepassing van akoestische (voornamelijk Westerse?) instrumenten. Daarbij komt dat de stem van Fatoumata indrukwekkend mooi is.

Heb haar op 31 mei mogen horen met het Residentie Orkest in Den Haag. Wat een geweldig mooie stem. Onmiddelijk fan geworden van deze dame. Ook op dit album staan een paar op zichzelf al mooie nummers die door haar stem alleen maar mooier zijn. Erg fijn.

Volgende week op NSJ, ben erg benieuwd. Mooi album dit.

Ontzettend verslavend album. Blijf er naar luisteren. Ze is live nog beter.

Veel muziek uit Mali doet mijn hart opengaan, en dit album is daar geen uitzondering op. Haar prachtige stem en de zeer mooie, bescheiden gehouding begeleiding doen mij iedere maal de adem stokken. De indringende teksten worden gelukkig in het tekstboekje vertaald in het Frans en Engels.

Mooie warme klanken, van een uiterst zwoel Afrikaanse zomerplaat, prachtige donkere, hese stem, waar je verliefd op kunt worden. En van de muziek die blijft raken. Beste wereld plaat 2011

Ze heeft ook dat schitterende nummer Timbuktu Fasso gezongen. Omdat ik vond dat de cd Fatou nogal abrupt eindigde, heb ik dit nummer er achteraan geplakt. En dat werkt goed. Nu komt de cd mooi traag aan zijn eind en dat vind ik heerlijk.