Kubus & Rico - DMT (2011)

Eindelijk weer eens hiphop van nieuws- en meerwaarde. En dat is voor 80 procent op Kubus' conto te schrijven. Geweldige producties. Rico waant zich terecht in een muzikale speeltuin en aangezien hij al jaren niks inhoudelijks meer te melden heeft is dat een van de weinige plekken waar ie nog goed op zijn plek is. Sterke plaat, Vrij is van zeldzame klasse, Freak de Flow is heerlijk oldschool en fris tegelijk en intermezzo's als Kraak zijn om je vingers bij af te likken.

Ik vind De Lift en Repelsteeltje nogtans zijn beste teksten die hij ooit geschreven heeft.

Meen je dat?! Ik vind Rico sinds Spuugdingen achteruit gaan. Vanaf Eigen Wereld is ie wat mij betreft afgegleden naar een niveau dat hem niet meer onderscheidt van de massa Nederhoppers. Moet wel zeggen dat ie het hier dus weer wat beter doet dan op bv Colucci Era maar dat komt vermoed ik vooral doordat Kubus' biets zich beter voor Rico lenen. Ben je het er wel mee eens dat Kubus de ster van dit album is?

Hoewel..... "Beste" is misschien overdreven. Vind het wel erg tof dat de twee nummers sterker zijn als je ze achter elkaar hoort. Repelsteeltje is wat zweverig met een serieuze boodschap, die in de lift veel harder maar ook met een metafoor wordt gebracht. Ontzettend tof.

Ja inderdaad 'beste' is misschien wat overdreven, maar die woordkeuze kwam er vooral uit omdat ik toch wel schrok al enkele keren gelezen te hebben dat men vind dat hij inhoudsloos is. Het is gewoon van een ander slag. Ook Antoinette bvb. Dat is toch helemaal niet inhoudsloos? IK vind het zelf een erg leuke opbouw hebben. Gewoon heel anders dan we van hem gewoon zijn. Dat wel.

Zit dit net te checken. Ik vond Rico altijd al het leukste aan Opgezwolle/Fakkelteit, en Kubus heeft de afgelopen tijd een paar toffe tracks gemaakt met Aardvarck, dus ik was erg blij dat ze iets samen deden.

De producties klinken fan-tas-tisch, Kubus steekt wat mij betreft vanaf z'n middel boven alle andere Nederlandse producers uit. Zo strak en direct, experimenteel zonder ook maar een enkele beat de groove te verliezen en heel interactief met Rico en z'n teksten. Die teksten zijn relaxt, fris en verrassend. Rico weet echt aan verschillende knopjes in m'n hoofd te draaien als hij rapt. Zelfde als Kubus dus eigenlijk, hele goeie symbiose lijkt het op het eerste gehoor. Surrealistisch zoals iemand al zei.

Krijg beetje hoofdpijn van die beats.
Rico komt hard alleen die beats bleehhhh.
Terwijl ik Kubus goed vind op buitenwesten, ut zwarte aap en aap o theek.
Freak de flow en vrij zijn wel de beste tracks denk ik .
Net even Live gehoord bij Giel ( freak de flow ) doet ie goed .

Die beat van Flobber. Een van de btere Hip-hop platen van dit jaar.

Ik krijg bij momenten ook hoofdpijn van de beats, eigenlijk. Al moet ik wel zeggen dat die Kubus weet wat ie doet. Rico is een goeie MC, moet de plaat nog wel een keer beluisteren denk ik, erg vermakelijk allemaal.

Ik vind het maar pretentieus geneuzel wat Rico rapt, irritant en het gaat nergens over. Bijvoorbeeld repelsteeltje dat is toch een draak van een track, wie zegt nou dat hij het over zijn drugs/alcohol verslaving heeft? volgens mij rapt ie gewoon over repelsteeltje. Zijn flow is op veel tracks hakkelig en liggen niet lekker in het gehoor. Enkel Vrij, De Freak.. en TBS weten mij te bekoren. De rest is bagger. Het enige lichtpuntje is Kubus die op veel platen toch wel lekkere experimentele beats aflevert, maar ook op een paar gruwelijk de plank mis slaat. Nee dit is voor mij DE tegenvaller van het jaar. 2 sterren.

Ja, hij rapt inderdaad gewoon over een mannetje dat wensen vervult en je kinderen steelt.

Ik. Bestudeer de tekst nog maar eens. En nee, het is niet heel erg vergezocht. Neem bijvoorbeeld de laatste paar zinnen.

Nja denk ik ook wel, maar het gaat volgens mij voornamelijk over de mentaliteit errond, en niet zozeer het gebruik op zich, zoals hij/ze vroeger deden. En ik heb zo het gevoel dat ze daar spijt over hebben (zie Opties met Sticks)

Kan Rico nou echt niet de "ch" als "g" gebruiken na een S, of doet ie alsof? Hij skijt dan wel zeven kleuren en skuift ergens naar binnen, maar Antoinette is geen skatje, maar een schatje.

Hier staan wel enkele goeie nummers op (zoals 'Opties' of 'De Freak de Flow'), maar het merendeel van de songs vind ik niet bepaald geweldig. Het lijken ideetjes, die niet helemaal zijn uitgewerkt. De beats van Kubus liggen soms wat zwaar op de maag, maar zijn soms ook weer erg lekker. Rico vind ik een degelijke MC, maar nooit echt hoogstaand.

2,5 sterren

Dimethyltryptamine, of DMT, heeft bij velen geleid tot een werkelijk fysieke hallucinatie waarin het eigen doodgaan beleefd zou worden. Deze ‘ego-dood’ heeft vaak louterende gevolgen voor de gebruiker, omdat hij zich verbonden en opgenomen voelt door de kosmos. De link met de titel van de plaat die Kubus & Rico afgeleverd hebben, is evident.

Het titelnummer, rond een drumcomputer en hallucinatieve synthesizer opgebouwd, getuigt ook van een dergelijk kosmisch expressionisme. Naast een opsomming van planeten (die ‘veels te ver/te ver voor velen’ zijn), klankassociaties als ‘Joe Cocker rockt op de snowvlokken’, wordt de zinsnede ‘afkick van de opkikkers’ ook regelmatig herhaald. DMT staat hier dan ook niet voor dimethyltryptamine, maar voor De Muziek Trip op dit album. Ook ‘Repelsteeltje’ rekent af met drugsgebruik: het mannetje Repelsteeltje staat in dit nummer symbool voor zowel de effecten van de drugs, als de verslaving zelf. Evenwel wordt er in de twist grondig afgerekend met Repelsteeltje.

Zo steken de teksten van Rico afwisselend helder, duidelijk allegorisch of vrij wazig in elkaar. Enerzijds barst opener ‘Vrij’ uit elkaar van de associaties op basis van klank, semantiek en net-niet-rijm-maar-het-rijmt-toch, op een prettig bevrijdende manier. De bragtrack ‘My Level’ die er op volgt, is ook volgens een dergelijk procedé opgebouwd, maar dan met een wat meer omlijnde inhoud. De coda van het nummer is overigens ronduit episch, echt.

‘Repelsteeltje’ is dan weer vrij duidelijk, doch gelaagd, zoals ik al opmerkte en in ‘De Lift’ wordt Rico vrij expliciet. Zijn tekst hier steekt toch sterk in elkaar: zijn beknopte situatietekeningen waarin hij echte ellende naast luxeproblemen plaatst (krottenwijk/koptelefoon kraakt aan de rechterkant, borstkanker/stil moeten staan voor de haaientanden) is schrijnend in zijn eenvoud. Daarna krijgen we een stukje gesproken woord over een spookhuis, dat ook weer goed in elkaar steekt. Dit wordt opgevolgd door een schets vanuit een tbs-kliniek, met referenties aan One Flew Over the Cuckoo’s Nest. De opbouw steekt sterk in elkaar: het begint paranoïde (Rico zet zijn ‘Elektrostress’-bibberstemmetje weer op) en gaat via associatieve hallucinaties naar loutering: ‘TBS, uit mijn neus vreten, aan mijn aars krabben/lekker theezetten, lekker theezetten’.

Voor wie niet meegeteld heeft: ik heb nu zeven nummers tekstueel behandeld. Er staan er 21 op de cd. Als er al een probleem is met DMT is het de diversiteit. Naast de wijduiteenlopende tekstuele radius, iets dat ik net hopelijk duidelijk gemaakt hebt, is er ook muzikaal een weinig homogeen geheel. Elders is de link met Madvillainy al gelegd en al moet ik dat album nog checken (zorg er dan voor dat-ie voor een redelijke prijs verkrijgbaar is), ik kan me er wel wat bij voorstellen. Een ware, organisch in elkaar overvloeiende hiphopsuite is het niet geworden. Het is eerder een aaneenschakeling van pompende electro- en techno-invloeden, tripperige nummers, iets te ver doorgeschoten experimenten als ‘Zeepbubbel’, korte instrumentals en semi-dadaïstische humor.

Vervelend is dit echter niet. Tot en met ‘Antoinette’ (we zijn dan bij nummer zestien aangekomen) is het namelijk een ijzersterke plaat, ondanks dat ik de instrumentals toch wat flauw vindt. ‘Dubber’ is nog wel aardige Spielerei met een reggae-riffje, maar de laatste vijf nummers zijn toch echt van aanzienlijk lagere kwaliteit. Zonde. De bonte verzameling die daaraan voorafgaat is echter van zo’n niveau én plezier dat de score toch doorslaat naar een ruime voldoende.

Blijft een fenomenale plaat.

Goed geschreven

Dank jullie, dank jullie.

De eerste keer dat ik deze beluisterde wist ik niet goed wat ik ervan moest vinden. Heb hem toen een tijd behoorlijk intensief beluisterd, uiteindelijk vond ik dit album erg sterk. Nu heb ik hem een tijdje laten rusten en zojuist weer eens in zijn geheel afgespeeld. Ik vind hem nog genialer dan ik me kon herinneren Rico is de rest van de Nederlandse hip-hop ongelooflijk ver vooruit, al laat Sticks op Opties zien een eind mee te kunnen. De teksten zijn nooit eerder gebracht zoals ze hier gebracht worden, alleen Snelle Jongens van het album Fakkelteit lijkt qua stijl enigszins op enkele van de teksten hier, maar Ricogaat op dit album veel verder en de teksten zijn inhoudelijk veel sterker (bijzonder sterk namelijk). Het zijn teksten die ik vaak niet meteen in het geheel vatte en waar meer achter zit dan je in eerste instantie vermoed, enorm knap. Alleen de tekst van TBS moet ik nog een keertje goed uitvogelen. Neem er dan een Kubus bij die hier werkelijk een topprestatie neerzet met zijn beats, want wat klinkt het goed en wat gebeurt er veel. Geniale melodieën, er wordt een sterke sfeer neergezet en de beats ondersteunen de MC hier perfect. Geen enkel nummer is minder. Dit album is wéér een beetje beter geworden.

De 4* staan dikker dan ooit.

Volledig mee eens, een van de betere Nederlandse Hip-Hop platen van de afgelopen jaren.
Flobber en Sppokhuis zijn mijn twee favoriete songs. Maar ook Vrij en Repelsteeltje heb ik aangeduid.

Interessante album om naar te luisteren. Sterke beats van Kubus samen met interessante rhymes van Rico.
Opvallende keus ook om op het overgrote deel van het album niet voor volledige tracks te gaan en ook de beats die halverwege of tegen het einde van een track aan veranderen.

3,5 Sterren voor nu, kan hoger worden.

De Muziek Trip is voor mij vooral een muzikaal uitstapje, aangezien ik vooral metal luister. Maar goed, mezelf slechts tot dat genre beperken zou me een aantal erg goede platen hebben onthouden. Dit album is daar een van.
DMT ben ik gaan luisteren toen het op de Luisterpaal stond en al snel bleek het een interessant album, dat weliswaar alle kanten uitschiet, maar nergens gaat vervelen. Met alle kanten uitschieten bedoel ik dat het album een mengsel is van lange en korte nummers (waarvan sommige intermezzo’s goed zijn, terwijl anderen een beetje een ‘ja, en?’-gevoel oproepen), maar ook van persoonlijke, meer serieuze teksten en lichtere teksten en woordspelletjes. Met zoveel kleuren en smaken kan je heel slecht voedsel maken, maar die fout maken Kubus en Rico gelukkig niet. DMT is daarmee meer een zakje M&M’s geworden: veel kleuren, en als je het zakje leeggegeten hebt, wil je het liefst nog een.

Theezetten was nog nooit zo griezelig...

3.5*

Ik zou ook zeker eens: Fresku - Fresku, Opgezwolle - Eigen Wereld en Typhoon - Tussen Licht en Wind proberen ook allemaal erg geoede Nederlands Hip-Hp albums. Naar mijn mening zijn ze allemaal beter dan deze. Alhoewel deze ook erg sterk is.

^ Dank voor de tips.
Die van Typhoon ken ik inderdaad, en die is nog een stukje beter dan dit album. Eigen Wereld en Fresku ga ik achteraan.

Ik weet niet hoor maar wat is er hard aan de lift en repelsteeltje?
Vind het niks bijzonders.
Deze hele cd eigenlijk niet.
De phreak de flow, vrij en ouwe broek zijn vet, maar de rest is lyricaal gezien nogal wartaal.

Die vage shit trekt me niet zo eerlijk gezegd, hij had een voorbeeld moeten nemen aan Fakkelteit.
Glashelder.

Fresku is maar matig w.m.b., maar goed... Eigen Wereld en Tussen Lucht en Licht wel allebei erg goed. Als je deze echter goed vindt zou ik sowieso wat andere Kubusproducties checken; in ieder geval Buitenwesten en Microphone Colossus.

Ik weet niet of je De Lift en Repelsteeltje begrijpt maar dat zijn lyricaal gezien meesterlijke tracks.

Repelsteeltje gaat over zijn wietverslaving de laatste jaren en door de tekst vol te proppen met metaforen is het fantastisch.
Op De Lift is Rico kritisch op zichzelf en dat doet hij met veel gevoel. Vooral de regels voor het refrein vind ik een van de mooiste Nederlandse teksten die ik ken.

Lyrisch gezien, of qua lyrics. Lyricaal is geen woord.
En mag ik GCITY050 even doorverwijzen naar mijn recensie? Daar ga ik even kort in op de teksten van beide nummers.

En dan 4 sterren?