Hoover - A New Stereophonic Sound Spectacular (1996)

wat een vernieuwing vroeger in de belgische muziek met het prachtige inhaler , 2 wicky , amai een droomstart van wat zou gensters gaan breken in de belgische sien !

Hoover of Hooverphonic mag zich voor mij rekenen tot de beste rock bands van onze zuiderburen. Dit uitstekende album bevat eigenlijk geen enkel zwak nummer en bovendien ligt die stem van Liesje Sadonius mij wel.
Beste songs op dit album "2 Wicky" (Soundtrack 'Steeling Beauty'), "Wardrope" en "Cinderella".
Ook "The Magnificent Tree" nog maar eens herbeluisteren dat imo wel een stuk toegankelijker klinkt dan dit album maar of het ook beter is dat betwijfel ik toch enigszins.

Waardering; 4,0* met kans op verhoging naar 4,5*, want echt vervelen doet dit album niet.

Zopas alle Hooverphonic-albums nog een keer beluisterd.
Hun eerste album verscheen nog onder de naam Hoover en met zangeres Liesje Sadonius. Het Belgische antwoord op Portishead en Massive Attack waarbij een dromerige mengeling wordt gebracht van triphop en ambient. De inspiratiebronnen zijn hier nog duidelijk te horen maar dit is al een meer dan verdienstelijk debuut vanwege het sterke songmateriaal en de dromerige duistere sfeer. Inhaler en het Portishead-achtige 2Wicky zijn toch al twee (cult)klassiekers.
Hun beste werk moet volgens mij evenwel nog komen.

Vamorgen weer eens beluisterd en inderdaad zoals LucM zegt; het Belgische antwoord op Portishead en Massive Attack. Geweldig album, misschien wel het beste muziekalbum uit België ooit gemaakt. Ik doe er in ieder geval een ½ erbij.

Kijk, dat vind ik nu een gewaagde uitspraak waar ik me eens geheel in kan vinden.

Kom maar op fans van TC Matic, dEUS, Zita Swoon, Jacques Brel, Raymond vh Groenewoud, Front 242, Kreuners en K3

Ik stapte in met de opvolger die hoorde ik voor het eerst in een platenzaak in Halifax Canada - en ik herken wel wat van dat beeld: werelds goed. Zal 'em straks ook eens draaien - Hoover(phonic) is iig vrouwvriendelijke muziek - en da's wel handig gedurende quality time

Ik werd ooit eens doorverwezen naar Hooverphonic omdat ik een nummer van dit album liet meedoen in een KO. Ik moet zeggen dat dit debuut me bepaald niet teleurstelt. Mooie zweverige popmuziek.

bij nadere beluistering na al die jaren is dit toch maar een uiterst middelmatig product van zijn tijd, met een heel opzichtige sample om een hit te scoren, en voorts een hoop tracks die nu eens heel braafjes uit de triphop van de tijd van toen, en dan weer nog braver uit de shoegaze van een tijdje daarvoor putten.

beetje symptomatisch plaatje voor alex "hij die te veel brillantine in zijn haar doet om een gebrek aan persoonlijkheid te camoufleren" callier.

Blijft een prima album, dat de triphop en shoegaze invloeden verwerkt in een eigen geluid en dat is heel knap voor een eerste album. Hun tweede was een stuk minder en daarna was de liefde definitief over (en dat heeft niets met Alex te maken).

Prachtig debuut van de Belgen die toen nog Hoover heetten, maar vanwege de Amerikaanse markt verder ouden gaan als Hooverphonic. De rest is geschiedenis. Liesje Sadonius vertrok na dit album. De muziek is een mix van triphop en filmische soundscapes. Je waant je soms in een SF-film.

In mijn geheugen was Hooverphonic wel een leuke band, maar een kind van de 90's. Als ik dit album terug hoor is Hooverphonic (toen Hoover) één van de betere Belgische bands. Niet alleen muzikaal zit dit album sterk in elkaar, de nummers staan nog mooi overeind, maar is het ook een mooie productie. Veel oudere producties van de vorige eeuw in ons landje zijn kwalitatief niet altijd sterk door gebrek aan grote budgetten. Maar er zijn gelukkig wel veel voorbeelden van vakmanschap, denkelijk door de creativiteit van mensen die met een relatief klein budget moesten werken.

A New Stereophonic Sound Spectacular is het beste album van Hooverphonic en een klassieker in de Belgische popgeschiedenis.

Vandaag de 25th anniversary edition op transparant vinyl beluisterd, en wat klinkt dat lekker zeg. Net wat voller dan mijn cd.

Verbluffend debuut van Hoover(phonic) destijds. Ook volledig aan mij voorbij gegaan. Don't ask me why. Later bij een live registratie hapte ik toe en was verkocht. Em nog ja komt Hooverphonic vaak voorbij, vnl. op vinyl dan, met dank aan MoV ja. Gekleurd ook nog eens. Heerlijk weg-droom album, met hun deels triphop sound. En dat komt dan bij onze Zuiderburen vandaan en kan zich zo maar meten met menig groot internationaal artiest. Nog steeds zeer genietbaar. Of het heus hun beste is, geen idee, ze hebben meer fraais gemaakt. Spetterend debuut was, is em blijft het, zeker wel. Sws een der betere Belgische platen ever. Ik weet hoe dat klinkt ja. En ben nog steeds helder van geest

Wie Triphop zegt denkt aan Massive Attack of Portishead, maar ook onze zuiderburen hadden een bovengemiddeld goede triphop band in huis. Hoover, later gewijzigd in Hooverphonic.

Ik zeg hadden want de band heeft de triphop-koers inmiddels verlaten, hoewel hum laatste album 'Hidden Stories' wel weer triphop klanken laat horen als ik discogs mag geloven.

De Belgische band Hooverphonic, opgericht in 1995, staat bekend om hun kenmerkende mix van triphop, elektronische muziek en orkestrale arrangementen. Hun debuutalbum "A New Stereophonic Sound Spectacular" uit 1996 is een intrigerende reis door verschillende muzikale landschappen die de luisteraar meeneemt op een sonische ontdekkingstocht.

Vanaf de eerste noten van "Inhaler" is het duidelijk dat dit album niet zomaar een doorsnee verzameling nummers is. Ze geven direct een positiebe vibe. De etherische stem van Liesje Sadonius zweeft moeiteloos boven de complexe, gelaagde instrumentatie die bestaat uit dromerige synthesizers, diepe baslijnen en subtiele percussie. Het nummer bouwt langzaam op naar een climax die zowel bevredigend als verrassend is, waardoor het een perfecte opener is voor wat nog komt.

Vervolgens komt "2Wicky", een track die doet denken aan de donkere, melancholische sfeer van Portishead mede dankzij de prominente sample van Isaac Hayes' "Walk On By". De melodie is prachtig, en de spanning die het nummer opbouwt, houdt je op het puntje van je stoel. Het nummer is een schoolvoorbeeld van Hooverphonic's vermogen om het verleden en het heden te verweven tot een naadloze auditieve ervaring. Het ademt sensualiteit en melancholie, en de zwoele stem van Liesje Sadonius draagt bij aan de betoverende ambiance. Een magnifieke mix van mystiek en muzikaliteit.

"Wardrope" is een nummer dat zich onderscheidt door zijn experimentele geluid en onverwachte wendingen. De mix van akoestische en elektronische elementen zorgt voor een spannend klanklandschap dat blijft intrigeren. Echter. hoewel het een prima track is, haalt het net niet het niveau van de eerste twee nummers. Het mist misschien net dat extra laagje diepgang en intrige dat de voorgangers wel hebben.

"Plus Profond" brengt een swingend ritme met zich mee. Het is een fijne track die je doet meevoeren op een golf van muzikale golven. De subtiliteit van de klanken en de ritmesectie zorgt voor een aangename luisterervaring. De luisteraar wordt meegenomen op een introspectieve reis. Het nummer heeft een bijna filmisch karakter, met rijke texturen en subtiele nuances die steeds nieuwe details onthullen bij elke luisterbeurt.

Dan is er "Barabas", een ritmisch complex nummer dat speelt met dynamiek en structuur. Het begint met een fraai intro en zich ontpopt tot een aanstekelijk nummer. De lyrics, die cryptisch en toch pakkend zijn, worden prachtig ondersteund door de rijke orkestrale arrangementen en de subtiele elektronische elementen De baslijn is prominent aanwezig en zorgt voor een stevige fundering, terwijl de etherische melodieën een contrast vormen dat zowel intrigerend als meeslepend is. De aanhoudende beat en melodie zorgen ervoor dat je wilt blijven luisteren. Het is een nummer dat elke keer dat je het hoort nieuwe lagen en betekenissen onthult, wat bijdraagt aan de blijvende aantrekkingskracht van het album.

"Cinderella" heeft een sprookjesachtige kwaliteit, zowel in de tekst als in de muziek. De delicate arrangementen en de betoverende zang maken dit tot een van de meest opvallende nummers op het album. maar toch weet het mij iets minder te pakken dan de andere nummers. Het mist een beetje de magie die andere tracks wel uitstralen, wat het minder memorabel maakt.

"Nr 9" is een ander hoogtepunt op het album. Met "Nr 9" duikt Hooverphonic dieper in experimentele sferen. Dit instrumentale stuk is zowel mysterieus als betoverend, en toont de veelzijdigheid en het artistieke lef van de band. Het nummer heeft heerlijke rafels en een fraai opgebouwd arrangement dat blijft boeien tot de laatste noot.

"Sarangi" presenteert een erg prettige ritmesectie. Het ritme voert je mee en laat je niet meer los, wat het een van de pareltjes van het album maakt. Het is een exotisch getint nummer dat gebruik maakt van traditionele Indiase instrumenten, wat een unieke en wereldse sfeer creëert. De samensmelting van oosterse klanken met westerse triphop-elementen resulteert in een fascinerende luisterervaring

"Someone" is dromerig en resoneert persoonlijk sterk met mij. Het weet een gevoel van eenzaamheid en verlangen op te roepen dat diep resoneert. Het is een nummer dat je meevoert naar een andere wereld, weg van de dagelijkse beslommeringen.

"Revolver" is een fijne track, maar voelt toch aan als het lelijke eendje op dit album. Het mist de cohesie en het charisma dat de andere nummers wel hebben, wat het een beetje uit de toon laat vallen.

"Innervoice" sluit het album af op een serene en mooie manier. Ook dromerig van aard, biedt het een heerlijk relaxed einde aan een muzikaal avontuur. Het is een perfecte afsluiter die de luisteraar met een voldaan gevoel achterlaat.

De kracht van "A New Stereophonic Sound Spectacular" ligt in zijn veelzijdigheid. Elk nummer biedt iets unieks, van de melancholische tonen van "Cinderella" tot de uptempo beats van "Plus Profond". De productie is consistent en verfijnd, wat getuigt van het vakmanschap van de band en hun producenten. De naadloze overgang tussen verschillende stijlen en stemmingen zorgt ervoor dat het album aanvoelt als een zorgvuldig samengestelde reis in plaats van een willekeurige verzameling liedjes.

Wat Hooverphonic echt onderscheidt, is hun vermogen om emoties over te brengen door middel van complexe muzikale structuren en tekstuele diepgang. De poëtische lyrics en de betoverende melodieën roepen een breed scala aan gevoelens op, van nostalgie en melancholie tot hoop en vreugde. Dit maakt "A New Stereophonic Sound Spectacular" niet alleen een luisterervaring, maar ook een emotionele reis die de luisteraar uitdaagt en inspireert.

In conclusie, "A New Stereophonic Sound Spectacular" van Hooverphonic is een meesterwerk dat de tand des tijds heeft doorstaan. Het album biedt een rijke, gelaagde luisterervaring die zowel intellectueel bevredigend als emotioneel resonant is. Het is een bewijs van de creatieve visie van de band en hun vermogen om muziek te maken die zowel tijdloos als innovatief is.

Eerder verschenen op www.jorros.muziekkeuze.nl

Zo'n recensie en dan (maar) 4* geven, jorro? Revolver zorgt voor een * minder?

Ja ik snap wat je bedoelt Premonition, maar er zijn albums die ik nog hoger inschat en die geef ik veelal een 4,5* en soms 5*. Misschien verdient dit album ook wel een 4,5. Ik ga er nog een nachtje over slapen.

Live in Utrecht
2Wicky