Tori Amos - Night of Hunters (2011)

Bij mij juist weer andersom.

Ik begin het titelnummer trouwens mooier en mooier te vinden

Een harde noot...

Ik kan mezelf een fan van Tori Amos noemen, al gaat m'n voorkeur uit naar haar vroegere werk. De laatste albums bevatten voor mij niet meer de magie die 'Little Earthquakes' bijvoorbeeld wél heeft. Night of Hunters beloofde anders te worden, dus ik keek ik er ook naar uit. Een klassiek randje is precies de Tori waar ik van hou.

Night of Hunters bleek echter geen klassiek randje te hebben, het IS gewoon klassieke muziek met Tori erbij. De eerste luisterbeurt liet me achter met gemengde gevoelens. Er stonden bijzonder mooie dingen op (zoals bijvoorbeeld Nautical Twilight en het tweede deel van Edge of the Moon) maar de meeste nummers deden mij helemaal niks.

Maar 'anders' was het wel, daarom gaf ik het nog enkele luisterbeurten. Sommige albums moeten groeien om het te kunnen waarderen (High Violet van The National is daar voor mij hét voorbeeld van).

En dat deed het ook.

Er staat geen nieuw meesterwerk zoals bijvoorbeeld Winter op, maar het is wel het beste wat Tori de laatste jaren heeft uitgebracht. Zeker na Midwinter Graces is dit een hele verademing.

Een harde noot om te te kraken, maar eens gekraakt smaakt hij héélijk!

Eind oktober ga ik haar aan het werk zien in de Koningin Elisabethzaal in Antwerpen.

Het eerste concert van de tour is gespeeld. De setlist kan je hier vinden.

'Winter' staat ertussen. Ik hoop in Antwerpen ook!

Normaal heb ik totaal niks met dit soort muziek, maar dit is heel erg goed!

Op het eerste gehoor klinkt dit ouderwets goed en doet mij denken aan mijn kennismaking met haar ten tijde van Little Earthquakes tot aan Choirgirl Hotel. Haar stem heeft dit keer meer weg bij vlagen van Joanna Newsom als ik zo even vlug schets.

Eerste indruk is best wel heel goed eigenlijk, eerdere pogingen met haar muziek waren niet zo geslaagd maar met Night of Hunters heb ik wel een ingang gevonden denk ik.
Gevoelsmatig duurt deze plaat alleen wel te lang.

Tori's dochter Natashya Hawley! Ik ben wel verbluft door haar heel eigen, Joanna Newsom-achtig stemgeluid in Snowblind, Job's coffin en The chase. ze is pas 11!

Alrighty dan...dus niet Tori zelf maar haar dochter heeft die klank, dat belooft dan nog wat voor de toekomst.

Wellicht een betere zangeres als dat haar moeder is. Ik heb haar nog niet gehoord, maar ben wel benieuwd.

Die snap ik niet Editoor: je bent benieuwd maar je hebt al gestemd. Wat bedoel je nu precies?

Ik vind haar dochter ook een erg fijne stem hebben. Had ook niet verwacht dat ze pas 11 was. Mooie aanvulling op de rest van de muziek en Tori's eigen stem. Het album zelf bevalt me ook steeds beter. Erg mooi, zit een beetje tussen 4 en 4,5 in. Het album duurt inderdaad vrij lang, maar ik heb nooit het gevoel dat het nu wel mooi is geweest. Prima dus. Meteen weer een reden om haar oudere werk (nog) eens te beluisteren.

Die laaste zin ging over haar dochter.

Maar als je haar nog niet gehoord hebt hoe kun je dan stemmen? Ze zingt mee op dit album. Wat zie ik nu over het hoofd

Ooh wist ik niet, (meer) Kan me nu ook wel vaag iets herinneren dat daar over gesproken werd. Heb de cd ook maar 1 keer gehoord. Welke nummer(s) zingt zij dan mee?

Edit: Dit zinnetje dus: "Bovendien doen ook haar dochter en nicht op enkele nummers mee."

Ze zingt mee op track 2, 5, 7 en 11.

In het boekje staan ook de nummers vermeld die de basis vormen voor de tracks op dit album:

1. "Shattering Sea" (Variation on: Song of the Madwoman on the Sea-Shore, Prelude op. 31 no. 8 - Alkan)
2. "SnowBlind" (Variation on: Añoranza from 6 Pieces on Spanish Folksongs - Granados)
3. "Battle of Trees" (Variation on: Gnossienne no. 1 - Satie)
4. "Fearlessness" (Variation on: Orientale from 12 Spanish Dances - Granados)
5. "Cactus Practice" (Variation on: Nocturne op. 9 no. 1 - Chopin)
6. "Star Whisperer" (Variation on: Andantino from Piano Sonata in A major D 959 - Schubert)
7. "Job's Coffin"
8. "Nautical Twilight" (Variation on: Venetian Boat Song from Songs Without Words op. 30 - Mendelssohn)
9. "Your Ghost" (Variation on: Theme and Variations in E flat major WoO 24 from Ghost Variations - Schumann)
10. "Edge of the Moon" (Variation on: Siciliano from Flute Sonata BWV 1031 - Bach)
11. "The Chase" (Variation on: The Old Castle from Pictures at an Exhibition - Mussorgsky)
12. "Night of Hunters" (Variation on: Sonata in F minor K. 466 - Scarlatti And: Salva Regina, Gregorian Chant)
13. "Seven Sisters" (Inspired by: Prelude in C minor - Bach)
14. "Carry" (Variation on: The Girl with the Flaxen Hair from Préludes I - Debussy)

Ik zie het nu ook staan op Spotify. Moet die namen niet bij de tracklist staan? nummer 12 moet dan haar nichtje zijn.

Waarom zou je die namen bij de tracklist zetten? Ze heeft verder toch geen eigen discografie?

Kelsey Dobyns is inderdaad 'Fire Muse' op track 12 en deed ook al mee op het album Midwinter Graces (net als Tori's dochter).

Omdat zij ook onderdeel uitmaakt van 4 nummers plus 1 van haar nichtje. Sinds wanneer is het een criterium dat gastartiesten een discografie moeten hebben? Daarvan zijn er al duizenden artiesten op deze site, die verder ook geen discografie hebben. Wat moeten we dan daar mee doen? verwijderen?

Nee maar wat is de meerwaarde? We zetten toch nergens alle muzikanten bij de nummers????
We zetten niet de violiste erbij die ergens zo'n mooie solo heeft als gastartiest bij een nummer. Een gastartiest mag wat mij betreft wel enige 'bagage' hebben en niet alleen maar omdat ze de dochter van is.

Kijk, als je bij het nummer Past the Mission (tweede album) Trent Reznor toevoegt als gastvocalist snap ik dat beter. Vreemd dat niemand dat nog gedaan heeft overigens.
Damien Rice staat ook terecht vermeld bij The Power of Orange Knickers (The Beekeeper). Dat vind ik ik echt wat anders dan Natashya Hawley die we verder nergens van kennen buiten dat ze de dochter van Tori Amos is.

Het gaat mij er om dat als vocalisten een aandeel hebben in een nummer, dat zij dan ook bij de gastartiesten staan. Dit geldt natuurlijk niet voor artiesten die alleen maar een instrument bespelen, al zullen daar ook wel uitzonderingen op gemaakt worden zoals met Candy Dulfer.
Mijn mening is niet dat, omdat "de" dochter van Tori mee zingt, dat ze persee aangegeven zou moeten worden. Ik vind dat elke vocalist die meer doet dan alleen achtergrond zang aangegeven zou moeten worden als gastartiest.

Maar wat vind jij dan van voorbeeld:

Half of My Heart
met Taylor Swift

Big Yellow Taxi
met Vanessa Carlton

Taylor Swift zingt hier alleen tweede stem en Vanessa Carlton neuriet alleen met het nummer mee. Ik zou het dus belachelijk vinden dat zij wel aangegeven worden en de dochter niet.

De nieuwe van Amos....klinkt verrassend en meer weer terug naar het toetsenpalet. Na Midwinter Graces heeft ze blijkbaar de smaak te pakken en duikt ze wat dieper in het klassieke genre, wat ze, naast de kerkelijke liedekes van ervoor, ook van huis uit heeft mee gekregen.
Dank Eric voor de toevoeging van de herkomst der variaties, sommige klinken bekend in de oren, anderen zijn meer verrassend. De variaties van Satie, Chopin, Schubert heb ik ook in de kast staan. Dit Night of Hunters heeft i.i.g. meer sfeer en inspiratie door variatie dan de paar wat vlakkere albums ervoor...maar echt slecht klinkt het nooit bij Tori. Ook hier weer een ietwat te lange speelduur, waardoor toch wat van de aandacht verslapt nadat de nummers voorbij trekken. Ik vind dat niet alle stukken zich lenen voor een gezongen variatie, waardoor het niet altijd wil vloeien en er niet veel melodie te bespeuren valt. Dat hoeft ook niet, de uitvoering klinkt warm en vol, maar het zou de luisterbaarheid wel -voor mij- bevordert hebben. Het blijft een aparte verschijning die Tori, maar het natuurlijke is er wel van af.

Iemand nog interesse voor mijn concertkaartje voor maandag 17 oktober a.s. in Carré Amsterdam?
Galerij Rechts Rij 2 Stoel 28
Prijs 50 euro incl. verzending.

Dit wegens verhindering (zou mijn 11e of 12e keer Tori zijn, dus zo erg is het niet).

Eén van de mooiste releases van het jaar 2011 krijgen we voorgeschoteld van Tori Amos. Wanneer het woord ‘concept’ in één adem met de naam ‘Tori’ valt, is mijn interesse gelijk gewekt, en ik denk wel die van meerderen. Het leverde ons niet alleen onder meer het mooie Boys for Pele en Scarlet’s Walk op, want sinds dit jaar mogen we Night of Hunters daar ook aan toevoegen. Het valt beslist te prijzen dat ze klassieke muziek voor iedereen interessant weet te maken, en om maar gelijk met de deur binnen te vallen: het is een geslaagd, uniek kunstwerk geworden van maar liefst tweeënzeventig minuten lang.

De dreigende, zelfs bij vlagen angstige geluiden van Shattering Sea weten je al gelijk te imponeren, de directe aanpak werkt verbluffend goed. Geen rustige start van het album, maar gelijk het album openen met zo’n intrigerend nummer verdient al de eerste loftuiting. Momenten van rust een schoonheid zijn er te vinden in onder meer de adembenemende Battle of Trees en Star Whisperer. Hoewel de speelduur van beide nummers rond de negen á tien minuten ligt, is geen seconde overbodig, Tori weet je iedere seconde te boeien. Dat is een gave, denk ik. Dit gegeven is eigenlijk wel meer van toepassing van de nummers met de lange speelduur, ze lijken, naar mijn mening, zelfs de hoogtepunten van het album te vormen! Eén van de weinige mindere momenten is Job’s Coffin, jammer dat Tori het niet helemaal zelf inzingt. De magie ontbreekt dan, en het vormt wel vaker een probleem wanneer we haar dochter horen.

De veelal intieme sfeer die Night of Hunters kenmerkt, resulteert in één van haar meest opmerkelijke creaties tot op heden. Enige storende minpunt van het album is de deelname van haar dochter, want je koopt een CD van Tori Amos, niet van Kinderen voor Kinderen. Ik durf rustig te stellen dat dit album van mij vijf (!) sterren had gekregen als dat kind geen deel had uitgemaakt van -het verder perfecte- Night of Hunters. Vooralsnog is Night of Hunters een product geworden waarvan Bach, Schubert, Chopin en die anderen zich niet voor zouden omdraaien in hun graf; ze zouden trots zijn, en die eeuwige, vervelende vergelijkingen als inferieure versie van Kate Bush schudt ze met Night of Hunters definitief van haar af!

Ik luister dit album inmiddels al een paar dagen onafgebroken in de auto en het begint ein-de-lijk indruk op mij te maken. De eerste weken na release heb ik hem maar mondjesmaat kunnen en willen beluisteren, omdat hij mij zwaar viel. Ik had moeite met het totaal andere geluid, gebrek aan diepgaande emotie (geen "I believe in peace, bitch!-achtige uithalen bijv.) en af en toe de hoofdrol die bij haar dochter ligt.

Inmiddels kan ik door die klassieke muur heen kijken en hoor ik schitterende, soms ouderwetse Tori-songs en kan ik erg genieten van de rust die vele nummers uitstralen. Alleen 'Shattering Sea' blijf ik een draak van een nummer vinden die in mijn ogen maar matig is geproduceerd en waarbij de verschillende smaken en texturen GEEN goede symbiose vormen.

Maar dit is nu nog maar het enige smetje op dit toch wel fenomenale album. En bij 'Nautical Twilight' zie ik zelfs Valery Gergiev dit nummer live dirigeren. Super.

Ik zit er nu ook weer van te genieten, stiekem toch wel een blijvertje in haar oeuvre.

Weer een album dat ik eigenlijk al jaren op de plank heb staan , maar wat nooit de aandacht heeft gekregen wat het zou verdienen. Thuis krijg ik de handen niet op elkaar voor Amos , dus is het voor de hoofdtelefoon of tijdens afwezigheid van Fraulein Twinpeaks. En ik moet ook eerlijk zeggen , ik heb niet altijd zin in Tori.
Na dit weekend weer de collectie op peil te hebben gebracht , weer eens even langs het oeuvre gelopen. En dit is toch een verdomd fraaie plaat . Wederom wat te lang helaas, maar daar kun je bij Amos over blijven zeuren.
Mooie variaties op bestaande thema's zonder dat het helemaal verzand in regelrecht kopieerwerk .
En zag ik dit weekend nou toch een klein glimlachje bij mijn vrouw toen ik het even opzette zonder hoofdtelefoon ? Er is nog hoop ergens......... Voor deze 4 sterren