Slint - Spiderland (1991)

Breadcrumb Trail, zooo bloedstollend mooi, iedere keer weer. Prachtplaat.

idd prachtig gedaan. En dan komt toch de geniale uitbarsting

4 jaar na de eerste kennismaking klikt "het". Niet dat ik sinds die tijd dit album elke dag gedraaid heb maar opeens voel ik dat dit album toch wel erg speciaal is.
Ik blijf het vreemd vinden dat dit album mij in 1991 totaal ontschoten is. Gebrek aan (internet) informatie waarschijnlijk. In die tijd moest je het echt hebben van ontdekken via vrienden (veelal metalheads), tijdschriften (te duur) of in de platenzaak (what are the odds?).
Enfin, liever te laat dan nooit. Superplaat en uniek!

Post-rock, een genre dat ik, na mijn bijna 30 jaar durende metal periode, gretig aan het ontdekken ben met geweldige bands GSYBE, Red Sparrows, Explosions in the Sky, Russian Circles en Blueneck. Slint was dus, misschien de logische, volgende op mijn lijstje om te gaan ontdekken.

Echter, waar bovenstaande bands mij vaak al vanaf de allereerste noten bij mijn strot hadden, ben ik met Spiderland aan het stoeien en begint het me na verschillende luisterbeurten zelfs te irriteren. Saai is misschien niet het juiste woord, maar spannend kan ik het ook niet echt noemen. De (fluister)zang vind ik zelfs ronduit irritant.

Ik ga dit Spiderland in een hoekje leggen en misschien moet ie rijpen, net als een goede wijn. Maar aangezien dit album al uit 1991 stamt, had dat al gebeurd moeten zijn denk ik...

Boxset
Leuk voor de liefhebber. Ik ben wel een liefhebber, maar vind het wel wat te duur...

Touch and Go voor meer info.

Inderdaad heel duur. Maar vooral het boek en de dvd lijken me wel heel interessant.

Cool!! 5 juni staan ze in Tivoli/Vredenburg..zeer benieuwd

Yes! Kaarten zijn al besteld!

Een halfuurtje geleden had ik besloten om Slint weer eens op de proef te stellen en Washer op te zetten om te kijken of ik dit nog steeds de titel beste album ooit waard vond - heb het namelijk al een aantal maanden niet geluisterd. Uit Washer volgde Good Morning Captain, uit Good Morning Captain volgde Don, Aman en nu zit ik maar weer gewoon huiverend het hele album te luisteren. Spiderland is het superlatief van ijzingwekkendheid, sinistere dreiging, wanhoop, tederheid en nog zo'n vierentachtig emoties; Spiderland is (gelukkig nog steeds) alles wat ik van een album verlang en nog heel wat meer, ook het rustpunt en ondergeschoven broeder For Dinner. Echt angstaanjagend goed.

Vorige maand is een remasterde deluxe box uitgekomen met op een bonus cd & dvd documentaire over de making of van dit album.

De klank klinkt eindelijk voller en steviger van dit tijdloze meesterwerk, alles klopt gewoonweg.

De bonus cd bevat alternatieve versie's van bovenstaande nummers, aangevuld met enkele demo's die opgenomen zijn na dit album, tevens ook een leuke live cover van Cortez The Killer uit 1989

Ik ben huiverig die remaster te beluisteren. Dat komt omdat de productie en de klank van het origineel naar mijn smaak gewoonweg perfect is. Dit hoeft helemaal niet voller en steviger te klinken, het is goed zo. Ik ken bijna geen beter klinkende plaat. Droog, kaal, direct, dichtbij. Van Brian Paulson (uit de school van Steve Albini, en dat hoor je).

Is de remaster alleen als luxe box te krijgen of komt er ook nog een normale uitgave?

Slint treedt volgende maand op in Utrecht, op 5 minuten lopen van mijn voordeur. Ik vind dit een geniaal album - al jaren. MAAR: wil ik dit wel live zijn? Verliest het niet zijn magie? Wie trekt me over de streep?

Ik heb ze vorige keer in Paradiso gezien. Toen speelden ze perfect de plaat na. Mijn inschatting is dat ze dat nu weer doen. Dus als je behoefte hebt om de band de plaat te zien spelen, zonder enkele vorm van show of tierelantijnen, dan moet je zeker gaan. (ps dit klinkt negatiever dan hoe het was, het was wel goed enzo, maar omdat de plaat zo'n mythische status heeft werden de hoge verwachtingen niet ingelost. Dus ja, iets van de magie was wel verloren (dus was de eerste zin toch niet zo negatief)).

Gisteren in Antwerpen genoten van Slint. In 2007 in Paradiso was ik er ook bij. Toen was de Oah! vooral vanwege het feit dat ik daadwerkelijk Spiderland live hoorde. Deze keer was het geluid veel voller, dikker en durfde MacMahan veel meer in de microfoon te brabbelen. In tegenstelling tot 2007 kwam deze keer wel de verlossende schreeuw aan het einde van Good Morning Captain. De muziek klonk beter dan ik het ooit.
Maar podium presentatie is nog altijd nul en tussen alle nummers uitgebreid stemmen. Qua playlist is het Spiderland, een paar nummers van Tweez en de EP uit '94. de zaal gilde van spanning naar de uitbarsting in Washer toe. Toch wel even een emotioneel momentje van jewelste hoor!

Hij gaat ook los uitkomen.

De documentaire Beadcrumb Trail is trouwens ook zeer de moeite waard. Dat maakte het concert van gisteren een tikkie bijzonderder.

Was er deze keer ook bij, leuk dat MacMahan blijkbaar vorderingen gemaakt heeft ten opzichte van 2007 (toen was ik er niet) maar ik vond hem ook gisteren de zwakste schakel: veel halfslachtig gemurmel dat nauwelijks hoorbaar was, met de handen in de zakken gebracht wat de zaken ook niet ten goede kwam. En de "I MISS YOUAAARGH" was er wel maar toch maar half gebracht.
De drummer die de vocals van Don, Aman voor zijn rekening nam bracht eigenlijk de beste vocale prestatie van de avond. Mijn appreciatie voor dat nummer is door het concert een pak toegenomen, en zo hoort het.

Om de één of de andere reden had ik dit album op 3.5 staan zag ik nu, toch even dat onrecht de wereld uitgeholpen. Op z'n minst verdient Spiderland toch de award voor "beste laatste minuut van een album ooit".

Live in Utrecht

Breadcrumb Trail

Washer

Don, Aman

Good Morning, Captain

Lekker geluidje gister hoor, op For Dinner ... na waar de bas nog veel te lomp stond afgesteld. Die kurkdroge drums met allerlei subtiele ghost notes en roffels kwamen ook goed uit de verf. Achteraf gezien is dat misschien de meest actief ogende persoon op het podium, die drummer.

Wat een goeie plaat toch. Elke keer als ik washer hoor krijg ik "kiekevlees"

De eerste keer dat ik dat nummer hoorde heb me bijna een oog uitgeweend. Waarom weet ik ook niet, zal zwak momentje gehad hebben

Gelukkig is dit maar 1 keer voorgevallen.

Verder ben ik dit album doorheen de jaren enkel meer gaan waarderen. En washer is een onvervalste topper. Ook zonder traantjes

Post rock is nou niet bepaald het genre wat mij aanspreekt, maar dit is een absolute uitzondering. Enorme opzwepende drums en fantastisch gitaarspel. Zonder weinig (tot geen) zang zoveel emotie kunnen overbrengen is ontzettend knap. Hoogvliegers zijn Washer en de afsluiter voor mij. Een album dat in de toekomst met enige regelmaat nog weleens op gaat worden gezet.

Enorm goede progrock inderdaad. Vooral het concept wat als een breadcrumb trail door de plaat loopt en het enorme drumstel onderscheiden zich.

Eindelijk orgineel binnen luister al jaren op een gekopieerd CD'tje naar dit meesterwerk...

Nooit te laat en mooie aanschaf, op cd of vinyl?

Ik ben een Cdman, te weinig plek voor vinyl jammerlijk genoeg.

Een verlaten steengroeve aan het einde van een snikhete zomer. Vier zwemmers. Een benauwend gevoel van naderend onheil. De wasmachine en het spoor van broodkruimels. En dan uiteindelijk een allerlaatste oerschreeuw. In 1991 brachten de toen nog piepjonge snaken van Slint al deze elementen bij elkaar op een zinderende en zinnenprikkelende plaat genaamd Spiderland. Maar ook een kwarteeuw later is deze ruwe diamant nog altijd onze aandacht waard. Al was het maar omdat er nog steeds vrijwel niks klinkt zoals dit tweede en laatste Slint-album.

Spiderland kreeg die naam omdat de broer van zanger/gitarist Brian McMahan de muziek ‘spinachtig’ vond klinken. Daarmee had hij doodleuk de ideale beschrijving voor deze plaat al gegeven nog voordat het handeltje goed en wel in de winkels lag, want spinachtig is zeker een omschrijving die steek houdt. Spiderland is inderdaad onheilspellend, en heeft inderdaad iets van een sluimerend gevaar in zich. Het muzikale equivalent van een Stephen King-verhaal vlak voordat de eerste dode valt.

Het komt erop neer dat dit heel spannende muziek is. En dat is knap, want die spanning wordt opgewekt zonder al te veel middelen. Slint moest het doen met de basisopstelling gitaar-bas-drum, maar meer hadden de jongens ook gewoon niet nodig. Er wordt namelijk schitterend gemusiceerd op Spiderland. Niet per se op technisch vlak, maar alles wordt wel in dienst van de sfeer gezet. De gitaarpartijen gaan van onderhuids en subtiel naar snoeihard en weer terug, de drums zijn meer begaan met ruimte en atmosfeer dan met het geven van een sterke backbeat, en net zoals op de beste postrock-platen (je zou dit album kunnen zien als de postrock OG) worden stiltes efficiënt geïntegreerd in het totaalpakket, om het geluid extra clash te geven.

Dat is natuurlijk allemaal goed en wel, maar klinkt ook heel technisch. Nochtans zijn er niet veel platen die zo overlopen van emoties als deze. Omdat de muziek spreekt, maar ook omdat Spiderland vocaal top is. En dat terwijl Brian McMahan eigenlijk niet eens zingt. Maar zijn combinatie van spoken word, gemompel en hartverscheurend geschreeuw is zeer effectief en net zo dynamisch als het muzikale luik.

Kortom, Spiderland is een prachtig intense trip van net geen 40 minuten, een absolute aanrader voor iedereen die zijn muziek al eens graag sfeervol en uitdagend heeft. Het enige nadeel aan deze plaat is dat je ervoor in de stemming moet zijn, maar we leven toch in donkere, onzekere tijden dus dat komt mooi uit.

(Dit bericht komt van mijn muziekblog The Irresistibles. Het is zeker niet de bedoeling dat al mijn blogposts op musicmeter terechtkomen, dus wie benieuwd is naar meer mag altijd de facebook-pagina liken. Bedankt!)

Wat een prachtig verhaal ArthurDZ! Voor mij is het album iets te taai. Jouw verhaal intrigeert mij wel. Het album ligt al jaren stof te vangen. Misschien moet ik hem vanavond weer een kans geven.

Ja, door dit soort verhalen komt het album weer even bovendrijven (...) en heb ik 'm weer op de shortlist staan; Misschien vanavond nog even, anders morgen, gaat ie weer gedraaid worden. Met dank aan ArthurDZ.

Bedankt voor de lieve woorden jongens!