Kempi - Het Testament van Zanian Adamus (2011)

"Iemand met zo'n achtbaan van opgekropte emoties", dat is Typhoon. Niet Kempi, Kempi is gewoon gefrustreerd en dat levert een plaat op waarop er prima aanzetjes gegeven worden, maar die aanzetjes worden even gemakkelijk de kop omgedraaid. De biet die tegen het einde "VoodooPriest" binnenvalt is erg hip, maar ja, het komt pas tegen het einde. Waarom in godsnaam? Wie heeft die zooi geproduceerd en waarom heeft ie geen visie?

Producties zijn vaak mwoah, hoewel "Not Human" gelukkig geen Black Eyed Peas-/Lil Wayne-misbaksel is waar ik al eigenlijk bang voor was, maar die vreemde vocale samples werken ook niet. Naast de vaak vrij slechte producties heeft Kempi een kutstem, zijn zijn teksten niet boeiend en is het allemaal wat saai. De veel te platte urbanrefreintjes en die irritante kutkop Damara, neen, die hadden ook allemaal niet gehoeven.

Neen, de enige interessante momenten, naast die tegen het einde invallende biet in "VoodooPriest", dat overigens zo heel slecht nog niet is, zijn de featurings van Alex Roeka, Lucky Fonz III (die sowieso een held is) en Fresku, plus het gietertje in "Down".

Ondanks het feit dat hij zijn debuutalbum Du Zoon (2008) een vervolg gaf met Mixtape 3.2: Du Evolutie van ’N Nigga en Du Gangsta Tape, is het de laatste drie jaar vrij rustig geweest rondom Kempi. De lauwe reacties van sommige fans en media hebben hem gekrenkt en hij was erop gebrand te laten zien uit welk hout hij is gesneden. Een paar maanden voor de release van zijn tweede album Het Testament van Zanian Adamus schudde hij de mensen wakker met zijn EP Rock N Rolla en nog wat losse tracks. Kempi klonk uitermate gretig en brak met een nieuwe slowflow de ene bombastische beat na de andere af. Het publiek was weer op scherp gezet.

Het valt meteen op dat het geluid van de EP en Het Testament van Zanian Adamus totaal niet overeenkomen. Waar Kempi op Rock N Rolla nog met flair over synthesizers heen walst, klinkt hij op Het Testament vooral gefocust en openhartig, over akoestische producties. Hij heeft zijn flow volledig onder controle waardoor hij nog meer op de maat lijkt te zitten. Hij zet deze beheersing in om zo goed mogelijk zijn tegenslagen van de afgelopen tijd te bespreken. Op Na Du Show praat hij over hoe luisteraars hem hebben verraden, op Down over het gevoel dat hij had toen het privé en muzikaal niet slechter kon gaan en op Blijven Wij komt zijn stukgelopen relatie aan bod. Eigenlijk is elk nummer - op de twee video’s Diana en Not Human na - een hoofdstuk uit Kempi’s leven, wat de plaat uitermate persoonlijk en daardoor interessant maakt om naar te luisteren.

Een gegeven dat Het Testament van Zanian Adamus ook persoonlijk en sentimenteel maakt is de zang die veelvuldig op de plaat is te horen. Van r&b van Phatt en Rolf Wien, folkmuziek van Lucky Fonz III en Alex Roeka tot aan gospel van Shirma Rouse. Ook de rapper zelf zingt meer dan ooit tevoren. Zuiver is het niet te noemen, maar de krakende stem klinkt zo getergd en de woorden klinken zo oprecht dat elke valse noot meteen wordt vergeven.

Voor de muzikale ondersteuning heeft Kempi net zoals op Du Zoon SoundG8 ingeschakeld. Het producercollectief heeft zich goed aan de thematiek aangepast. De meeste beats bestaan uit gitaarrifjes en pianoloops, waardoor het geheel ook gevoeliger klinkt. Toch gaan veel beats na verloop van tijd op elkaar lijken, terwijl het producerteam op Du Zoon juist bewees elk nummer een uniek geluid te kunnen geven. De beats die er wel uit springen lijken weer teveel op bestaande nummers. Zo is VoodooPriest met haar tribe-sample duidelijk geïnspireerd op Power van Kanye West, klinkt de intro van Na Du Show nagenoeg hetzelfde als Say You Will van dezelfde producer en is Vanuit de Hemel een soort Thugs Mansion van Nas. De beats klinken degelijk en onder het mom ‘beter goed gejat dan slecht bedacht’ valt zeker wat te zeggen voor het nabootsen van deze grote werken. Toch is het altijd riskant om dergelijke klassiekers na te apen, omdat deze nieuwe beats al heel snel in de schaduw vallen van het origineel.

Ondanks deze kanttekeningen mag Kempi met trots naar Het Testament van Zanian Adamus kijken. De rapper uit Eindhoven is volwassener geworden: zijn stem is zwaarder, zijn flow is gecontroleerder en ook de thematiek van de plaat wijst op het volwassen worden van Kempi. SoundG8 levert op zich prima beats af, maar werkt teveel in dienst van de raps waardoor het collectief toch wat van de fonkeling en het eigen geluid verliest. Behalve Not Human staan er eigenlijk geen bangers op de plaat. Deze muziek zal haar weg naar de clubs dan ook niet gaan vinden, maar dat is ook niet de bedoeling. Kempi heeft zijn tegenslagen vertaald naar muziek, om ze zo goed mogelijk met de wereld te delen. En dat is gelukt.

Bron: Hiphopleeft

Ik besluit met een twee voor de moeite.