Simply Red - Home (2003)

1 van de mooiste albums bij mij in de kast

Heel mooi album met een paar hele mooie nummers (vooral de eerste vier). 4 sterren !

Enige band die goede nummers kan coveren zonder dat ze dan minder mooi worden. Gave op zich! Dit album kan ik enorm waarderen. Beetje terug op het nivo van begin 80's.

Ik was nooit een hele grote fan van Simply. Maar na het zien van een live-optreden was ik opslag fan. Wat is die goserT goed zeg.

ik ben het er mee eens al heb ik meer top cd, s
maar de muziek is werkelijk super.

5 sterren

Home is een heerlijke CD en een opluchting om naar te luisteren. De nummers Home en natuurlijk Sunrise zijn echt de toppers van de cd. Deze cd is misschien iets minder in vergelijking met vorige albums, maar de prachtige nummers Home en Sunrise maken dat dubbel en dwars goed. Kortom echt een aanrader!

ik vind picture book uit 1985 net ietsje beter,maar dit album mag er ook zijn,blijft gewoon een hele goede zanger

Echt een prima combinatie van instrumenten en zijn stem. Het is een hele goede zanger en een heerlijke cd om bijv. in de auto te beluisteren. Mijn favoriete nummer op dit album is toch wel Positively 4th Street.

Super Album!

alleen jammer dat "fake" alleen als de album versie erop staat.

4 sterretjes

Eerlijk gezegd heb ik Simply Red altijd volkomen ruk gevonden (nog steeds trouwens ), maar "Fake" (in de single versie) behoort tot mijn guilty pleasures. Heerlijk meeblèr-nummer! Feeeee-hee-hee-heeek!!!! Schitterend!!

Met dit album stond Simply Red terug in de kijker mede dankzij de (overigens sterke) hits "Fake" en "Sunrise". Zoals verwacht is het album gevuld met de vertrouwde gladde popsoul met redelijke songs.
Naast de zelfgeschreven songs staan er ook twee covers op : "You Make Me Feel Brand New" van the Stylistics is zeer geslaagd, zijn versie van "Positively 4th Street" van Bob Dylan daarentegen is tenenkrommend.
Geen wereldschokkende plaat, maar aanvaardbaar zonder meer.

Laatst nog in Londen gezien en wat zingt hij makkelijk. Ongelofelijk!!!
Het was van het begin tot het eind geweldig.Topartist.
Ga in april weer, maar dan in Amsterdam.

Samen met Picture Book en Stars is dit Home het derde goede album van Simply Red. Nog een paar hits erbij, zoals 'The Right Thing' en je kan de rest van de albums vergeten. Opvallend dat dit Home na zoveel matige albums ineens wel weer op niveau gemaakt is.

Voor die andere hits is de verzamelaar Streched & Reconstructed wel aardig: daar staan de lange 12" versies op.

Sunrise... nostalgie heerst.

Verrassende wederopstanding!! Gedurfd.

Wat is You Make Me Feel Brand New toch mooi gezongen! Ik vind het leuk om het dan zelf ook te zingen, maar ik heb er de stem niet voor.

Fake

Een heel aardig album met de schitterende nummers Fake en Sunrise maar als geheel niet helemaal overtuigend. Het kabbelt allemaal net iets teveel door.

8 jaar na dato, en zeker 2 jaar niet meer beluisterd hebbend, toch een halfje erbij: valt weinig op af te dingen en denk, in de breedte, een vrij tijdloos album deze 'Home'..

N.b. Hoe ik zo er bij kwam 'm weer eens uit de platenkast te halen? 'Grote ontdekking' van de laatste tijd voor mij is David Gray en zijn plaat uit 1998 'White Ladder', echt een weer-ga-lose plaat...en laat de stem van David nu net behoorlijk in de buurt komen van onze Mick....vandaar dus...

10 jaar geleden had ik nog geen idee dat dit een cover is, vond het toen het mooiste nummer van de plaat. Maar inderdaad, het haalt het bij lange na niet van het origineel. De andere covers You Make Me Feel Brand New en Money in My Pocket zijn daarentegen zeer behoorlijk geslaagd. Sowieso een plezierig album om zo af en toe op te zetten. Weinig poespas, maar wat heeft de beste man toch een fijne stem.

3,5*

Dit heb ik altijd van die nietszeggende geitewollensokkenmuziek gevonden.

En hij stond achter George W. Bush en de aanval in Irak

Ontzettend saaie hap dit, Sunrise gaat nog enigzins, maar heeft daarvoor een sample van een ander nummer nodig.

Da's inderdaad redelijk fout, maar kost het hem daardoor ook punten in je rating? Dat zou jammer zijn, niet?

Niks mis met onze rooie rakker. Lekkere comeback plaat met een heel vertrouwd geluid. Zijn stem blijft na al die jaren nog steeds overeind. Soms heb je van die platen die je op kunt zetten zonder na te denken en die ook beklijven. Simply Red maakt al jaren van dat soort albums. Ik ben er wel liefhebber van. Fake is de parel hier. Lekker dik aangezet met die blazers en dan die soepele basis van kloppende bas. Lekker nummer om mee te lallen. 3 en halve ster

En dan 3,5 geven. Wellicht ooit bedacht, maar het staat grappig.

Ik hen de stem van Mick Hucknall altijd als een van de betere stemmen beschouwd, een halve seconde is genoeg om hem te herkennen.

Je kan dit album op twee manieren luisteren: als voortkabbelende, aangename achtergrond muziek. Een beetje ‘witte soul’ op een zondagmiddag in een cocktail bar waar ze voor de zondagmiddag een band hebben waar jonge dertigers op afkomen omdat het zo ontzettend leuk retro lullig fout is (en waar ze op zondag een euro op de prijs van de cocktails gooien).

Of je gaat er even voor zitten en ontdekt dat de nummers ontzettend goed gearrangeerd zijn, het album puik geproduceerd, de quotes uit andere muziek (Hall & Oats!) passend zijn op verschillende niveaus, de teksten wrang als het moet en de stem van Hucknall heel erg goed is, na een inmiddels lange carrière. Het is zo’n album dat in de loop van de tijd pas onder je huid gaat zitten en dat de kleine dingetjes pas gaan opvallen na een paar luisterbeurten.

Onderhoudende plaat maar wel de minste die ik van deze band in de kast heb staan.
De plaat begint nog veelbelovend, Hucknall zijn stem blijf prettig om te horen maar naar het eind toe zijn songs als Something For You & It’s You van een bedenkelijk niveau.
Mooiste nummer vind ik nog de Hall & Oates sample Sunrise.

Lekker plaatje hoor. Heb m nu een tijdje en zet m vaker op dan ik had gedacht van tevoren. Komt ook wel omdat het begin zo sterk is. Blij mee.

Een jaar of 20 geleden heb ik dit plaatje aangeschaft op Schiphol. Sunrise was een fijne song. Het nummer bevatte een sample van I Can't Go For That, een compositie en hit van Hall & Oates.
Wat mij destijds over de streep trok om dit plaatje aan te schaffen was vanwege Fake. Een song, niet uit mijn hoofd te krijgen.
Eenmaal in het vliegtuig, voorbereidend op een lange reis over de Atlantische oceaan schoof ik de cd in mijn discman.
Na de weinig spannende titelsong ging ik er even goed voor zitten.
Meewarig keek ik naar het cd hoesje, was mijn discman per ongeluk overgeslagen en was ik bij een ander nummer aanbeland....Groot was mijn teleurstelling dat de single versie van Fake niet op de plaat stond. Het was de reguliere versie, een stuk minder spannend en fraai. Wat was ik teleurgesteld.
Het schijfje heeft die vakantie nog maar weinig rondjes gedraaid.
Vreemd hoe je over dit soort futiliteiten kon opwinden.
Home is later wat vaker aan mij voorbij getrokken maar het bleef en blijft een bak slappe thee. Met de stem van Hucknall is niks mis, het blijft een beest, maar na Stars was de koek voor mij wel op.